Michał Ostrowicki

Michał Ostrowicki aka Sidey Myoo

Sidey Myoo, awatar z Second Life, używany od 2011
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1965 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: estetyka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	21 października 1994 – filozofia Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	14 czerwca 2007 – filozofia Uniwersytet Jagielloński
Profesura	12 września 2016
Naukowiec, nauczyciel akademicki
Uniwersytet Jagielloński	Uniwersytet Jagielloński, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Sidey Myoo, awatar z Second Life, używany w latach 2007-2010

Michał Ostrowicki ps. Sidey Myoo (ur. 1965) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, zatrudniony w Pracowni Estetyki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 1990) oraz w Katedrze Intermediów Akademii Sztuk Pięknych, im. Jana Matejki w Krakowie (od 2007), kierujący Zakładem Teorii Sztuki Mediów Wydziału Intermediów ASP (od 2012). Pseudonimu używa w publikacjach oraz podczas wystąpień na konferencjach. Przedmiotem jego badań naukowych jest estetyka, traktowana jako teoria sztuki, głównie w odniesieniu do sztuki współczesnej, w tym Sztuki Nowych Mediów (sztuki elektronicznej). Od 2003 bada rzeczywistość wirtualną, w tym takie zjawiska, jak immersja, interaktywność, teleobecność, telematyka, hybrydyzacja, tożsamość i sztuczna inteligencja. Jest członkiem, m.in. Collegium Invisibile, Polskiego Towarzystwa Estetycznego (od 2002), Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 2006), International Association of Aesthetics (od 2008). Stowarzyszenia e-learningu Akademickiego (od 2013), Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego (od 2013). Jest opiekunem Sekcji Filozofii Techniki Koła Naukowego Studentów Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 2015), współpracował z Centrum Transferu Technologii i Rozwoju Uniwersytetu Jagiellońskiego w ramach działalności Forum Nowej Nauki Uniwersytetu Jagiellońskiego (2011-2012), jest członkiem Senatu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (kadencja 2020-24), Komisji Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk Oddziału Krakowskiego (od 2015), gdzie pełni funkcję zastępcy przewodniczącego (kadencja 2023-26). Jest współzałożycielem i współredaktorem wideoperiodyku Medialica. Studia Multimedialne z Humanistyki. W 2017 przyznano mu Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Życiorys

W 2006 roku posłużył się pojęciem elektronicznego realis (później wirtualnego realis), które stało się podstawą do ontoelektroniki, czyli ontologii nakierowanej na analizę rzeczywistości wirtualnej (Ontoelektronika). Przyjmuje się tutaj, że rzeczywistość wirtualna jest rodzajem alternatywnej rzeczywistości w stosunku do świata fizycznego, do której człowiek w coraz większym stopniu przenosi swoją aktywność, zyskując tożsamość sieciową. Jest twórcą teorii dzieła sztuki (Dzieło sztuki jako system) i matrycowej teorii sztuki (Wirtualne realis. Estetyka w epoce elektroniki). Zaproponował pojęcie sztuki rzeczywistości wirtualnej (VR ART) oraz genetycznego kryterium dla sztuki (Genetic Criterium for Art), a w ramach ontoelektroniki rozwinął Alinearną koncepcję prawdy. Jest autorem artykułów, monografii i prac redagowanych z dziedziny filozofii, sztuki i edukacji online. Uczestniczył w krajowych i międzynarodowych wydarzeniach naukowych. Założył w wirtualnym świecie Second Life, istniejącą na wzór uniwersytetu, Academia Electronica, działającą najpierw pod nazwą Academia Electronica-Instytut Filozofii UJ (2008-2023), a następnie Academia Electronica – wirtualna część Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 2023), istniejącą w Second Life (od 2007), w AltspaceVR (2020-23) oraz w Spatial (od 2023), gdzie prowadzi badania nad rzeczywistością wirtualną i sztuką elektroniczną oraz eksperymentuje z nauczaniem zdalnym. W 2008 przeprowadził w Academia Electronica pierwszy w Polsce, otwarty w sieci, oficjalny kurs akademicki Środowisko elektroniczne jako rzeczywistość człowieka. Zapraszał do wygłaszania wykładów w Academia Electronica w Second Life prelegentów z różnych ośrodków naukowych z Polski (cykl wykładów Od Studentki/a do Profesorki/a) oraz w ramach współpracy międzynarodowej (cykl wykładów Science Beyond Borders – The Global Academia Electronica). Przeprowadził tu pierwsze w Polsce egzaminy w sieci: licencjacki (2012), magisterski (2015), obronę doktorską (2012) oraz pierwsze konferencje w rzeczywistości wirtualnej: w Second Life (2013) oraz w Spatial (2022). W latach 2014-2020 uruchomił pierwszego na świecie bota, który przeprowadzał egzamin testowy w rzeczywistości wirtualnej (Second Life). W 2020 wykorzystał Oculusa podczas zdalnego wystąpienia konferencyjnego oraz w marcu 2024 podczas zdalnych obrad Komisji Pedagogicznej Polskiej Akademii Nauk Oddziału w Krakowie.

Jest autorem 10 Prawd o świecie elektronicznym oraz Deklaracji moralności dla człowieka w świecie elektronicznym.

Życie prywatne

Żona Beata, synowie: Jakub i Hubert

Publikacje (wybrane)

• Dzieło sztuki jako system, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 1997, ISBN 83-01-12289-7
• Wirtualne realis. Estetyka w epoce elektroniki, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0462-8
• Elektroniczny autoportret. ostrowicki.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-31)]., w red. A. Maj, M. Derda-Nowakowski, „Kody McLuhana - topografia nowych mediów”, Wydawnictwo Naukowe ExMachina, Katowice 2009, ISBN 978-83-61137-12-2 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Tożsamość człowieka w środowisku elektronicznym. ostrowicki.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]., w „Kwartalnik filmowy”, Instytut Sztuki PAN, nr 62-63, 2008 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• The Metaphysics of Electronic Being, w CLCWeb: Comparative Literature and Culture”, Vol. 12/3, Purdue University Press, West Lafayette, USA 2010 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Sytuacja edukacyjna w nauczaniu online, w red. E. Musiał, I. Pulak, „Człowiek – Media – Edukacja", 21. Ogólnopolskie Sympozjum Naukowe, zorganizowane przez Katedrę Technologii i Mediów Edukacyjnych Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Kraków 2011, ISBN 978-83-7271-668-2 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Ontoelektronika, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2013, ISBN 978-83-233-3532-0 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Kłopoty z e-learningiem (na marginesie Academia Electronica), w J. Morbitzer, E. Musiał, „Człowiek – Media – Edukacja”, 24. Ogólnopolskie Sympozjum Naukowe, zorganizowane przez Katedrę Technologii i Mediów Edukacyjnych Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków 2014 [s. 257-262] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• The Telematic Art: from the Image of Water lilies to Dipping the Hand into the Electronic Pond’ Realis, w “CyberEmpathy – Visual and Media Studies Academic Journal, (Cyber Art)”, Institute of Digital Art and Visual Communication, University of Information Technology and Management, Rzeszów, Poland oraz STUDIO 3, Academy of Fine Arts in Krakow, Poland, 9 2014/15 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• The Aesthetics of Electronic Worlds, w pod red. K. Wilkoszewska, Aesthetic in Action, International Yearbook of Aesthetics, International Association for Aesthetics, Volume 18, 2014 [s. 235-245] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Art absorbed by the Web, w “Art Inquiry – Artistic Turns”, Volume XVII (XXVI), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łodź 2015 [s. 115-127] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Twórcze roboty, Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria, 25: 2016, Nr 2 (98), Komitet Nauk Filozoficznych Polskiej Akademii Nauk, Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016 [s. 115-126]. Wersja angielska: Creative Robots, w pod red. N. Janković, B. Drobnjak and M. Nikolić, “Proceedings of the 21st International Congress of Aesthetics, Possible Worlds of Contemporary Aesthetics: Aesthetics Between History, Geography and Media”, University of Belgrad, Belgrad 2019 [s. 1145-1149] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Wstęp do uniwersalistycznej ontologii świadomości, w “Rocznik Kognitywistyczny”, tom 10, Instytut Filozofii i Instytut Psychologii Uniwersytet Jagielloński, Kraków 2017 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Interactive Art in the Culture of Participation, w „Art Inquiry – Recherches sur les arts” (Participation and Art), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume XX (XXIX), Łódź 2018 [s. 203-216] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Media pomiędzy estetyką a sztuką, w pod red. A. Łukaszewicz Alcaraz, Ł. Musielak, K. Kukiełko-Rogozińska, J. Szczepanik, „Media, nowe media, czy post-media sztuki?”, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów, Akademia Sztuki w Szczecinie, Szczecin 2019 [s. 10-21] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Cognitive Values in New Media Art, w “Art Inquiry – Recherches sur les arts” (Why do we need the concept of art), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume XXI (XXX), Łódź 2019. [s. 99-109] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Futurologia – gdyż przyszłość jest ciekawsza niż teraźniejszość, w pod red. A. Hoszman, Przyszłość mobilności i logistyki jako przedmiot badań społecznych, Oficyna Wydawnicza SGH – Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa 2020 [s. 13-24], ISBN: 9788380303874 (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• The Commonplace of Man in the Times of Anthropomorphic and Intelligent Robots, w “Art Inquiry – Recherches sur les arts” (Art Narratives – Narratives on Art), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume XXII (XXXI), Łódź 2020 [s. 107-120] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Types of Interactivity Versus Performativity, w “Art Inquiry – Recherches sur les arts” (Art in the world of discourses), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume 23, Łódź 2021 [s. 75-88] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• The Academia Electronica – Vision, Experiment, Future, w “Analiza i Egzystencja”, Instytut Filozofii i Kognitywistyki Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 58 (2022), Szczecin 2022 [s. 111–124] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• S. Myoo, A. Mróz, Concepts and Mechanisms of Negotiation Derived from Experiences in the Electronic Milieu, w „Dialogue and Universalism”, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Volume 32, Issue 2, Warszawa 2022 [s. 33-43] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• VR ART, w “Art Inquiry – Recherches sur les arts” (Art: Integration and Dispersion), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume 24, Łódź 2022 [s. 73-85] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).
• Genetic Criterion for Art, w „Art Inquiry – Recherches sur les arts” (How do artists think?), Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Volume 25, Łódź 2023 [s. 61-72] (wydane pod pseudonimem naukowym Sidey Myoo).

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Michał Ostrowicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-06-16] .
• Strona oficjalna Michała Ostrowickiego
• Academia Electronica prowadzona przez Sideya Myoo. academia-electronica.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-30)].