Przejdź do zawartości

Budziak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Matio (dyskusja | edycje)
link
m poprawa linków
Linia 2: Linia 2:
[[Plik:Bugeac 1920-40.png|thumb|{{Legenda|#FFCC33|Budziak na tle dawnej Rumunii}}]]
[[Plik:Bugeac 1920-40.png|thumb|{{Legenda|#FFCC33|Budziak na tle dawnej Rumunii}}]]


'''Budziak''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Буджак'', [[język rumuński|rum.]] ''Bugeac'', [[język gagauski|gag.]]/[[język turecki|tur.]] ''Bucak'', [[język mołdawski|cyr.]] Буӂак) – [[kraina historyczna]] będąca częścią [[Besarabia|Besarabii]], obecnie znajdująca się w granicach [[obwód odeski|obwodu odeskiego]] [[Ukraina|Ukrainy]] oraz południowej [[Mołdawia|Mołdawii]]. Rozciąga się wzdłuż wybrzeża [[Morze Czarne|Morza Czarnego]] (na południowym wschodzie), między [[Prut]]em (na zachodzie), [[Dniestr]]em (na wschodzie) i [[Dunaj|dolnym Dunajem (na południu)]]. Ma powierzchnię ok. 12 400 km². Północna granica Budziaku przebiega wzdłuż tzw. "górnego wału Trajana" – w przybliżeniu jest to linia łącząca miasto Leova nad Prutem z ujściem rzeki Botna do Dniestru (poniżej miasta Bendery, pomiędzy miejscowościami Mereneşti a Chiţcani, na obszarze Naddniestrza)<ref>{{Cytuj|autor=Вл. Дякович|tytuł=Българите в Бесарабия. Кратък исторически очерк с пет приложения.|data=София 1930, s. 1.}}</ref>. Tak więc w granicach Budziaku znajduje się również Terytorium Autonomiczne Gagauzja.
'''Budziak''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Буджак'', [[język rumuński|rum.]] ''Bugeac'', [[język gagauski|gag.]]/[[język turecki|tur.]] ''Bucak'', [[język mołdawski|cyr.]] Буӂак) – [[kraina historyczna]] będąca częścią [[Besarabia|Besarabii]], obecnie znajdująca się w granicach [[obwód odeski|obwodu odeskiego]] [[Ukraina|Ukrainy]] oraz południowej [[Mołdawia|Mołdawii]]. Rozciąga się wzdłuż wybrzeża [[Morze Czarne|Morza Czarnego]] (na południowym wschodzie), między [[Prut]]em (na zachodzie), [[Dniestr]]em (na wschodzie) i [[Dunaj|dolnym Dunajem (na południu)]]. Ma powierzchnię ok. 12 400 km². Północna granica Budziaku przebiega wzdłuż tzw. "górnego wału Trajana" – w przybliżeniu jest to linia łącząca miasto Leova nad Prutem z ujściem rzeki Botna do Dniestru (poniżej miasta Bendery, pomiędzy miejscowościami Mereneşti a Chiţcani, na obszarze Naddniestrza)<ref>{{Cytuj|autor=Вл. Дякович|tytuł=Българите в Бесарабия. Кратък исторически очерк с пет приложения.|data=София 1930, s. 1.}}</ref>. Tak więc w granicach Budziaku znajduje się również [[Gagauzja|Terytorium Autonomiczne Gagauzja]].


Głównymi miastami krainy są [[Izmaił]], [[Białogród nad Dniestrem]] (Akerman, rum. ''Cetatea Albă''), [[Kilia (miasto)|Kilia]], [[Bołgrad]], [[Komrat]].
Głównymi miastami krainy są [[Izmaił]], [[Białogród nad Dniestrem]] (Akerman, rum. ''Cetatea Albă''), [[Kilia (miasto)|Kilia]], [[Bołgrad]], [[Komrat]].

Wersja z 16:18, 26 kwi 2022

Budziak na tle Ukrainy

     Budziak na tle dawnej Rumunii

Budziak (ukr. Буджак, rum. Bugeac, gag./tur. Bucak, cyr. Буӂак) – kraina historyczna będąca częścią Besarabii, obecnie znajdująca się w granicach obwodu odeskiego Ukrainy oraz południowej Mołdawii. Rozciąga się wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego (na południowym wschodzie), między Prutem (na zachodzie), Dniestrem (na wschodzie) i dolnym Dunajem (na południu). Ma powierzchnię ok. 12 400 km². Północna granica Budziaku przebiega wzdłuż tzw. "górnego wału Trajana" – w przybliżeniu jest to linia łącząca miasto Leova nad Prutem z ujściem rzeki Botna do Dniestru (poniżej miasta Bendery, pomiędzy miejscowościami Mereneşti a Chiţcani, na obszarze Naddniestrza)[1]. Tak więc w granicach Budziaku znajduje się również Terytorium Autonomiczne Gagauzja.

Głównymi miastami krainy są Izmaił, Białogród nad Dniestrem (Akerman, rum. Cetatea Albă), Kilia, Bołgrad, Komrat.

Dawniej zamieszkiwali Budziak członkowie tatarskiej ordy budziackiej (białogrodzkiej). Obecnie jest to obszar wieloetniczny z przewagą ludności bułgarskiej oraz gagauskiej. Większość Gagauzów zamieszkuje w północnej części Budziaku (w południowej Mołdawii), podczas gdy przeważająca część Bułgarów znajduje się w południowej (ukraińskiej) części tej krainy.

Przypisy

  1. Вл. Дякович, Българите в Бесарабия. Кратък исторически очерк с пет приложения., 1930.

Bibliografia

  • Bałkany na Ukrainie. Bułgarzy, Gagauzi i Albańczycy z ukraińskiego Budziaku (pod red. W. Lipińskiego). Warszawa 2014.
  • Буджак: историко-этнографические очерки народов юго-западных раёнов Одещины (Ред. А.И. Киссе, А.А. Пригарин, В.Н. Станко). Одесса 2014.
  • И. Грек: „Буджак: история земли и населения (VII в. до н.э. – XXI в.)”. Кишинев, 2016.
  • Д. Маринов, Селища с българско население в северния Буджак. Ономастика, топонимия. Групонимия.Велико Търново 2013.
  • А. Войникова, Селища с българско население в югозападния Буджак. Ономастика, топонимия. Групонимия.Велико Търново 2008.
  • Н. Куртев, Селищата с българско население в северозападния Буджак. Ономастика, етнонимия, групонимия. Велико Търново 2006..
  • J.I. Kraszewski: Wspomnienia Odessy, Jedysanu i Budżaku: Dziennik przejażdżki w roku 1843 od 22 czerwca do 11 września. Warszawa  1985 (nowe wydanie).
  • Вл. Дякович, Българите в Бесарабия. Кратък исторически очерк с пет приложения. София 1930.

Linki zewnętrzne