Neofowizm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 12:38, 24 maj 2018

Neofowizm lub neoabstrakcjonizm – kierunek w światowym malarstwie z końca lat 70., nawiązujący do doświadczeń fowizmu i abstrakcjonizmu.

Grupa niemieckich malarzy (Rainer Fetting, Salome, Bernd Zimmer oraz Helmut Middendorf) złączyła się około 1978 r. pod wspólnym sztandarem niechęci do pop-artu, tworząc tzw. Neue Wilde (czyli „Nowi dzicy”). W swoim malarstwie nawiązywali do najlepszych lat niemieckiego ekspresjonizmu, a więc lat 1907–1915 – tworząc niezwykle żywo i brutalnie, ze szczyptą fowistycznego szaleństwa barwnego. W Hiszpanii na początku lat 80. nurt ten podjął Manuel Brotto, a w Polsce pod hasłem Nowa Ekspresja tworzyli m.in.: Jerzy Świątkowski, Cezary Staniszewski, Andrzej Cisowski, Maciej Dowgiałło, Janusz Mulak, Michał Kowalski, Grzegorz Śmigielski, Krzysztof Skarbek, grupa Gruppa, Zdzisław Nitka.

Tematem prac neofowistycznych są zwykle ludzie, często ukazani w konwencji pornograficznej lub agresywnej prowokacji. Artyści powracają do wątków historycznych i mitycznych, przy czym ich celem jest jak największe zbrutalizowanie danych tematów – zaakcentowanie tkwiącego w rzeczywistości cierpienia i przemocy. Na wystawie Zeitgeist („Duch czasu”) z 1982 r. malarze niemieccy przedstawili światu ich wizję współczesnego życia w mieście, pełnego gwałtu i drastyczności.

Technika malarska jest również agresywna – prace bywają niedokończone, pospiesznie i niestarannie kadrowane, a farba wyciskana bezpośrednio z tubki układa się w wyraziste pasma kontrastujących barw.

Literatura

Krzysztof Stanisławski, Nowa ekspresja w: Grzegorz Dziamski (red.) Od awangardy do postmodernizmu, Encyklopedia kultury polskiej XX wieku., 1996, ISBN 83-85323-21-X.
Grzegorz Dziamski, Awangarda po awangardzie, Poznań 1995, ISBN 83-7112-086-9.

Zobacz też

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Neofowizm''' lub '''neoabstrakcjonizm''' – kierunek w światowym malarstwie z końca lat 70., nawiązujący do doświadczeń [[fowizm]]u i [[malarstwo abstrakcyjne|abstrakcjonizmu]].
-Grupa niemieckich malarzy ([[Rainer Fetting]], [[Salome (malarz)|Salome]], [[Bernd Zimmer]] oraz [[Helmut Middendorf]]) złączyła się około 1978 r. pod wspólnym sztandarem niechęci do [[pop-art]]u, tworząc tzw. ''Neue Wilde'' (czyli "Nowi dzicy"). W swoim malarstwie nawiązywali do najlepszych lat [[Ekspresjonizm (sztuka)|niemieckiego ekspresjonizmu]], a więc lat 1907-1915 – tworząc niezwykle żywo i brutalnie, ze szczyptą fowistycznego szaleństwa barwnego.
+Grupa niemieckich malarzy ([[Rainer Fetting]], [[Salome (malarz)|Salome]], [[Bernd Zimmer]] oraz [[Helmut Middendorf]]) złączyła się około 1978 r. pod wspólnym sztandarem niechęci do [[pop-art]]u, tworząc tzw. ''Neue Wilde'' (czyli „Nowi dzicy”). W swoim malarstwie nawiązywali do najlepszych lat [[Ekspresjonizm (sztuka)|niemieckiego ekspresjonizmu]], a więc lat 1907–1915 – tworząc niezwykle żywo i brutalnie, ze szczyptą fowistycznego szaleństwa barwnego.
 W Hiszpanii na początku lat 80. nurt ten podjął [[Manuel Brotto]], a w Polsce pod hasłem [[Neoekspresjonizm|Nowa Ekspresja]] tworzyli m.in.: Jerzy Świątkowski, Cezary Staniszewski, [[Andrzej Cisowski]], Maciej Dowgiałło, Janusz Mulak, Michał Kowalski, Grzegorz Śmigielski, [[Krzysztof Skarbek]], grupa [[Gruppa]], [[Zdzisław Nitka]].
-Tematem prac neofowistycznych są zwykle ludzie, często ukazani w konwencji pornograficznej lub agresywnej prowokacji. Artyści powracają do wątków historycznych i mitycznych, przy czym ich celem jest jak największe zbrutalizowanie danych tematów – zaakcentowanie tkwiącego w rzeczywistości cierpienia i przemocy. Na wystawie ''Zeitgeist'' ("Duch czasu") z 1982 r. malarze niemieccy przedstawili światu ich wizję współczesnego życia w mieście, pełnego gwałtu i drastyczności.
+Tematem prac neofowistycznych są zwykle ludzie, często ukazani w konwencji pornograficznej lub agresywnej prowokacji. Artyści powracają do wątków historycznych i mitycznych, przy czym ich celem jest jak największe zbrutalizowanie danych tematów – zaakcentowanie tkwiącego w rzeczywistości cierpienia i przemocy. Na wystawie ''Zeitgeist'' („Duch czasu”) z 1982 r. malarze niemieccy przedstawili światu ich wizję współczesnego życia w mieście, pełnego gwałtu i drastyczności.
 Technika malarska jest również agresywna – prace bywają niedokończone, pospiesznie i niestarannie kadrowane, a farba wyciskana bezpośrednio z tubki układa się w wyraziste pasma kontrastujących barw.