Henryk Bronowicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m →Lotnicza droga: styl |
inżynier lotnicy, samolotowy pilot doświadczalny I klasy i instruktor, pilot szybowcowy, skoczek spadochronowy, pilot agro, pilot komunikacyjny- kapitan. |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|data śmierci = |
|data śmierci = |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
|zawód = pilot doświadczalny |
|zawód = inżynier lotnicy, samolotowy pilot doświadczalny I klasy i instruktor, pilot szybowcowy, skoczek spadochronowy, pilot agro, pilot komunikacyjny- kapitan. |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
|commons = |
|commons = |
||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Henryk Bronowicki''' (ur. 9 lutego 1948) – polski [[pilot doświadczalny]], instruktor lotniczy, pilot komunikacyjny. |
'''Henryk Bronowicki''' (ur. 9 lutego 1948) – polski [[pilot doświadczalny]], instruktor lotniczy, pilot komunikacyjny. |
||
== Lotnicza droga == |
== Lotnicza droga == |
||
Wersja z 18:38, 19 sty 2017
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
inżynier lotnicy, samolotowy pilot doświadczalny I klasy i instruktor, pilot szybowcowy, skoczek spadochronowy, pilot agro, pilot komunikacyjny- kapitan. |
Henryk Bronowicki (ur. 9 lutego 1948) – polski pilot doświadczalny, instruktor lotniczy, pilot komunikacyjny.
Lotnicza droga
Lotniczą pasję życia rozpoczął od modelarstwa lotniczego. W 1966 r przeszedł przez badania lotniczo-lekarskie i odbył w Aeroklubie Mieleckim przeszkolenie szybowcowe na szybowcu SZD-10 Czapla (instruktorem był późniejszy również pilot doświadczalny Zbigniew Nowakowski). Po 61 lotach z instruktorem odbył w 1966 r pierwszy samodzielny lot. W 1968 roku na lotnisku w Krośnie przeszedł przeszkolenie samolotowe na samolocie Junak-3 (instruktor Andrzej Dudziński). Odbył też przeszkolenie spadochronowe (14 skoków). Szybko podnosił lotnicze kwalifikacje. W 1970 roku, po wykonaniu prawie 1000 lotów od pierwszego samodzielnego lotu uzyskał licencję zawodową. Pełnił później funkcję instruktora na samolotach PZL TS-8 Bies. Miał 22 lata, był najmłodszym instruktorem w Polsce. W 1970 roku przeszedł z pracy z półmontażu samolotów na kontrolę techniczną montażu ostatecznego, a za dwa lata do Działu Prób i Badań w locie.
Pilot doświadczalny
Po dwóch latach pracy jako zawodowy pilot transportowy w 1974 roku zdał egzaminy jako pilot doświadczalny II klasy. W roku następnym został zaangażowany w PZL Mielec. Stale podnosił kwalifikacje - m.in. o loty agrolotnicze, loty IFR. W roku 1978 ukończył studia inżynierskie na Politechnice Rzeszowskiej (specjalność - budowa samolotów). W roku 1979 zdał egzamin u Andrzeja Abłamowicza na pilota doświadczalnego I kl. Nabył też w tym roku uprawnień na samoloty wielosilnikowe.
Brał udział w badaniach prototypów samolotów KR-02, PZL M18 Dromader (różne wersje), An-28 PZL M28, PZL M-20 Mewa, PZL M-15 (Belphegor). Wszedł w skład 4 osobowego zespołu pilotów (inż. Ludwik Natkaniec, Zbigniew Nowakowski, major pil. Jerzy Bachta) dokonujących lotów na samolocie PZL I-22 Iryda - w tym najbardziej ryzykownych prób flatterowych. Odbył też przeszkolenie w Modlinie na samolotach odrzutowych Lim-2, LiM-5. Dokonywał też seryjnych oblotów TS-11 Iskra.
Raz, podczas akrobacji wyczynowej na samolocie Zlin 526 (odwrócony korkociąg) ratował się na spadochronie.
Pracę w PZL Mielec zakończył w roku 1997, przechodząc do lotnictwa komunikacyjnego- w latach 1999-2004 na stanowisku kapitana.
Łącznie wykonał prawie 14.100 lotów na 38[1] statkach powietrznych jako dowódca (według innych źródeł na 56)[2] w czasie 9562 godzin, w tym 3283 godziny w lotach doświadczalnych. Jest autorem książki biograficznej "Pilot Doświadczalny Henryk Bronowicki" Altair Warszawa 2014 r.
Bibliografia
- Jerzy Jędrzejewski. Polscy piloci doświadczalni. Biblioteka Historyczna Instytutu Lotnictwa 2014 r.