Jan Gloger: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m WP:CHECK#64 linki tożsame z tekstem linka |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Jan Gloger był synem Wilhelma Wawrzyńca Glogera i Katarzyny Keller. Wraz z [[Józef Kraszewski|Józefem Kraszewskim]] uczył się w [[Akademia Bialska|Akademii Bialskiej]], w której Józef Preyss, przyrodni brat matki, był rektorem. Następnie wyjechał na naukę do [[Łomża|Łomży]], a w [[1828]] na studia do [[Warszawa|Warszawy]]. Zainteresowania swe dzielił między wydział nauk i sztuk pięknych a inżynierię cywilną dróg i mostów. Wraz z bratem Karolem bierze udział w [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]] w oddziale gen. [[Maciej Rybiński (generał)|Macieja Rybińskiego]]. Po powstaniu został internowany i rozlokowany w [[Żuławy|żuławskich]] wsiach, gdzie ostatecznie w [[1833]] złożył przysięgę na wierność carowi [[Mikołaj I Romanow|Mikołajowi]] i mógł wrócić do kraju. |
Jan Gloger był synem Wilhelma Wawrzyńca Glogera i Katarzyny Keller. Wraz z [[Józef Kraszewski|Józefem Kraszewskim]] uczył się w [[Akademia Bialska|Akademii Bialskiej]], w której Józef Preyss, przyrodni brat matki, był rektorem. Następnie wyjechał na naukę do [[Łomża|Łomży]], a w [[1828]] na studia do [[Warszawa|Warszawy]]. Zainteresowania swe dzielił między wydział nauk i sztuk pięknych a inżynierię cywilną dróg i mostów. Wraz z bratem Karolem bierze udział w [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]] w oddziale gen. [[Maciej Rybiński (generał)|Macieja Rybińskiego]]. Po powstaniu został internowany i rozlokowany w [[Żuławy|żuławskich]] wsiach, gdzie ostatecznie w [[1833]] złożył przysięgę na wierność carowi [[Mikołaj I Romanow|Mikołajowi]] i mógł wrócić do kraju. |
||
Po powrocie otrzymał posadę w Zarządzie Komunikacji Lądowych i Wodnych i nadzorował budowę szosy [[Złotoria]]-[[Ostrów Mazowiecka]] (przebudowanej w 2012 roku na [[Droga ekspresowa S8 (Polska)|drogę ekspresową]] |
Po powrocie otrzymał posadę w Zarządzie Komunikacji Lądowych i Wodnych i nadzorował budowę szosy [[Złotoria]]-[[Ostrów Mazowiecka]] (przebudowanej w 2012 roku na [[Droga ekspresowa S8 (Polska)|drogę ekspresową]] [[Droga ekspresowa S8 (Polska)|S8]]). <br /> |
||
W wieku 26 lat poznał Mariannę Michalinę Woyno, pochodzącej z ubogiej i rozgałęzionej rodziny szlacheckiej z [[Mężenin]]a. Oprócz posady państwowej wziął w dzierżawę gospodarstwo w [[Zambrzyce-Króle|Zambrzycach-Królach]] i wykonywał prywatne zlecenia. Pasjonował się zbieraniem starych dokumentów, sztychów, obrazów i książek, a także sam malował, portretował i kopiował. <br /> |
W wieku 26 lat poznał Mariannę Michalinę Woyno, pochodzącej z ubogiej i rozgałęzionej rodziny szlacheckiej z [[Mężenin]]a. Oprócz posady państwowej wziął w dzierżawę gospodarstwo w [[Zambrzyce-Króle|Zambrzycach-Królach]] i wykonywał prywatne zlecenia. Pasjonował się zbieraniem starych dokumentów, sztychów, obrazów i książek, a także sam malował, portretował i kopiował. <br /> |
||
W 1859 Jan Gloger kupił 850 ha gruntów - folwark Jeżewo. Znany był ze swoich pasji pszczelarskich i sadowniczych - założył m. in. sad, w którym wyhodował, odporną na mrozy, jedną z pierwszych nowoczesnych odmian jabłoni nazwaną przez [[pomologia|pomologów]] "glogerówką jeżewską". <br /> |
W 1859 Jan Gloger kupił 850 ha gruntów - folwark Jeżewo. Znany był ze swoich pasji pszczelarskich i sadowniczych - założył m. in. sad, w którym wyhodował, odporną na mrozy, jedną z pierwszych nowoczesnych odmian jabłoni nazwaną przez [[pomologia|pomologów]] "glogerówką jeżewską". <br /> |
||
Wersja z 18:40, 11 maj 2016
Jan Nepomucen Stanisław Gloger herbu Prus II (ur. 9 kwietnia 1811 w Łęgu, zm. 1884 w Jeżewie Jeżewie), polski inżynier, ojciec Zygmunta.
Jan Gloger był synem Wilhelma Wawrzyńca Glogera i Katarzyny Keller. Wraz z Józefem Kraszewskim uczył się w Akademii Bialskiej, w której Józef Preyss, przyrodni brat matki, był rektorem. Następnie wyjechał na naukę do Łomży, a w 1828 na studia do Warszawy. Zainteresowania swe dzielił między wydział nauk i sztuk pięknych a inżynierię cywilną dróg i mostów. Wraz z bratem Karolem bierze udział w powstaniu listopadowym w oddziale gen. Macieja Rybińskiego. Po powstaniu został internowany i rozlokowany w żuławskich wsiach, gdzie ostatecznie w 1833 złożył przysięgę na wierność carowi Mikołajowi i mógł wrócić do kraju.
Po powrocie otrzymał posadę w Zarządzie Komunikacji Lądowych i Wodnych i nadzorował budowę szosy Złotoria-Ostrów Mazowiecka (przebudowanej w 2012 roku na drogę ekspresową S8).
W wieku 26 lat poznał Mariannę Michalinę Woyno, pochodzącej z ubogiej i rozgałęzionej rodziny szlacheckiej z Mężenina. Oprócz posady państwowej wziął w dzierżawę gospodarstwo w Zambrzycach-Królach i wykonywał prywatne zlecenia. Pasjonował się zbieraniem starych dokumentów, sztychów, obrazów i książek, a także sam malował, portretował i kopiował.
W 1859 Jan Gloger kupił 850 ha gruntów - folwark Jeżewo. Znany był ze swoich pasji pszczelarskich i sadowniczych - założył m. in. sad, w którym wyhodował, odporną na mrozy, jedną z pierwszych nowoczesnych odmian jabłoni nazwaną przez pomologów "glogerówką jeżewską".
We wsi mieszkał jego syn Zygmunt Gloger, historyk i krajoznawca, z czasem przejmując majątek.
Około 1880 Gloger zbudował w Starym Jeżewie browar funkcjonujący do lat 50. XX wieku. Do 1939 istniało w miejscowości jego muzeum.
W 1861 wybrany do rady powiatu, a następnie otrzymał godność sędziego pokoju w okręgu tykocińskim.
Zmarł w wieku lat 74 i pochowany został wraz z żoną na cmentarzu w Tykocinie w rodzinnym grobowcu.