Przejdź do zawartości

Marczów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
MastiBot (dyskusja | edycje)
Boty
3 479 599 edycji
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Gmina Wleń – zmieniono link(i) do Wleń (gmina); zmiany kosmetyczne
Sekwoja (dyskusja | edycje)
317 edycji
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
Linia 33: Linia 33:
Marczów zwany dawniej: Góraszką, Märzdorf am Bober, Mertzdorf, Mertinsdorf, powstał we wczesnym średniowieczu, jednak pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z 1315 r.
Marczów zwany dawniej: Góraszką, Märzdorf am Bober, Mertzdorf, Mertinsdorf, powstał we wczesnym średniowieczu, jednak pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z 1315 r.


Po wojnie 30-letniej nastąpił bardzo intensywny rozwój osady. W początkach XIX w. we wsi znajdowały się szkoła katolicka, młyn, browar, gorzelnia, 3 gospody, 3 warsztaty płóciennicze. Ludność zajmowała się głównie rzemiosłem, hodowlą owiec i sadownictwem. 5 kwietnia 1844 r. urodził się tu Johannes Titz, budowniczy jednych z najsłynniejszych na świecie fisharmonii artystycznych.
Po wojnie 30-letniej nastąpił bardzo intensywny rozwój osady. W początkach XIX w. we wsi znajdowały się szkoła katolicka, młyn, browar, gorzelnia, 3 gospody, 3 warsztaty płóciennicze. Ludność zajmowała się głównie rzemiosłem, hodowlą owiec i sadownictwem. 5 kwietnia 1844 r. urodził się tu [[Johannes Titz]], budowniczy jednych z najsłynniejszych na świecie [[fisharmonia|fisharmonii artystycznych]].


Od 1909 r. wieś uzyskała połączenie kolejowe w związku z budową ostatniego odcinka Kolei Doliny Bobru z [[Jelenia Góra|Jeleniej Góry]] do [[Lwówek Śląski|Lwówka Śl.]]
Od 1909 r. wieś uzyskała połączenie kolejowe w związku z budową ostatniego odcinka Kolei Doliny Bobru z [[Jelenia Góra|Jeleniej Góry]] do [[Lwówek Śląski|Lwówka Śl.]]
Linia 39: Linia 39:
=== Zabytki ===
=== Zabytki ===
Według rejestru [[Narodowy Instytut Dziedzictwa|Narodowego Instytutu Dziedzictwa]] na listę zabytków wpisane są<ref name="nid">{{cytuj stronę|url=http://www.nid.pl/UserFiles/File/Rejestr%20Zabytk%C3%B3w/rejestr%20zabytk%C3%B3w%20nieruchomych%20-%20stan%20na%2031%20grudnia%202011/DLN-rej.pdf|tytuł=Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego|opublikowany=Narodowy Instytut Dziedzictwa|data dostępu=17.9.2012|strony=122}}</ref>:
Według rejestru [[Narodowy Instytut Dziedzictwa|Narodowego Instytutu Dziedzictwa]] na listę zabytków wpisane są<ref name="nid">{{cytuj stronę|url=http://www.nid.pl/UserFiles/File/Rejestr%20Zabytk%C3%B3w/rejestr%20zabytk%C3%B3w%20nieruchomych%20-%20stan%20na%2031%20grudnia%202011/DLN-rej.pdf|tytuł=Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego|opublikowany=Narodowy Instytut Dziedzictwa|data dostępu=17.9.2012|strony=122}}</ref>:
* kościół fil. pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej znajduje się w centrum wsi; pochodzi z poł. XIV w. [[Barok]]owy kościół zbudowano w 1707 r. - XVIII w. na ruinach wcześniejszej świątyni. W kościele godne uwagi jest osiemnastowieczne barokowe wnętrze z drewnianym polichromowanym ołtarzem i amboną, drewnianym prospektem organowym i chrzcielnicą oraz liczne drewniane i kamienne figurki a także obrazy olejne. Na wieży świątyni po stronie północnej, od cmentarza, można zobaczyć tzw. "Pogańską głowę" upamiętniającą najazd Tatarów na Polskę. W kościele pw. św. Katarzyny pracują księża [[Michalici]].
* kościół fil. pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej znajduje się w centrum wsi; pochodzi z poł. XIV w. [[Barok]]owy kościół zbudowano w 1707 r. - XVIII w. na ruinach wcześniejszej świątyni. W kościele godne uwagi jest osiemnastowieczne barokowe wnętrze z drewnianym polichromowanym ołtarzem i amboną, drewnianym prospektem organowym i chrzcielnicą oraz liczne drewniane i kamienne figurki a także obrazy olejne. Na wieży świątyni po stronie północnej, od cmentarza, można zobaczyć tzw. "Pogańską głowę" upamiętniającą najazd Mongołów na Polskę. W kościele pw. św. Katarzyny pracują księża [[Michalici]].
* cmentarz przykościelny
* cmentarz przykościelny
* ogrodzenie z bramami wokół świątyni, na murach którego zachowały się trzy kamienne epitafia z przełomu XVII w. i XVIII w.
* ogrodzenie z bramami wokół świątyni, na murach którego zachowały się trzy kamienne epitafia z przełomu XVII w. i XVIII w.
Linia 50: Linia 50:
* trasa Golgoty upamiętniająca mękę i śmierć Chrystusa przebiegała kiedyś w zachodniej części masywu Baraniej Góry (309 m n.p.m.)
* trasa Golgoty upamiętniająca mękę i śmierć Chrystusa przebiegała kiedyś w zachodniej części masywu Baraniej Góry (309 m n.p.m.)
* liczne domy architektury łużyckiej
* liczne domy architektury łużyckiej
* monumentalna skała Lolerai zwana też "Marczowską Skałą" znajduje się po stronie południowej w kierunku Wlenia; z urwiska 300 m n. p. m. rozlega się panorama Wlenia. Niegdyś był tu punkt widokowy pod którym znajdowała się figurka rusałki Lore Lay. Miejsce to jest zlokalizowane wzdłuż mało dziś używanego szlaku "Śliwkowej Ścieżki".
* monumentalna skała Lolerai zwana też "Marczowską Skałą" znajduje się po stronie południowej w kierunku Wlenia; z urwiska 300 m n. p. m. rozlega się panorama Wlenia. Niegdyś był tu punkt widokowy, pod którym znajdowała się figurka rusałki Lore Lay. Miejsce to jest zlokalizowane wzdłuż mało dziś używanego szlaku "Śliwkowej Ścieżki".
=== Stan obecny ===
=== Stan obecny ===
Dziś w Marczowie działa elektrownia wodna, zlokalizowana w miejscu działającego przed pięciuset laty [[Młyn wodny|młyna]], dwa pensjonaty ("Jaskółka" i "Na Wzgórzu") kilka sklepów, poczta i inne przedsiębiorstwa. Mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem, jednak w większość pracuje poza wsią.
Dziś w Marczowie działa elektrownia wodna, zlokalizowana w miejscu działającego przed pięciuset laty [[Młyn wodny|młyna]], dwa pensjonaty ("Jaskółka" i "Na Wzgórzu") kilka sklepów, poczta i inne przedsiębiorstwa. Mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem, jednak w większość pracuje poza wsią.


Przez osadę znajdującą się na terenie Parku Krajobrazowego [[Dolina Bobru|Doliny Bobru]] przepływa chętnie odwiedzana przez wędkarzy i kajakarzy rzeka Bóbr. Ponadto przebiega tędy żółty szlak prowadzący z Nowego Lądu do Świerzawy oraz rozpoczyna się biegnący dalej w kierunku Przeździedzy czarny szlak czarny prowadzący do Płoszczyny gdzie kończy się w zetknięciu z niebieskim niebieski Europejskim Szlakiem Długodystansowym [E-3].
Przez osadę znajdującą się na terenie Parku Krajobrazowego [[Dolina Bobru|Doliny Bobru]] przepływa chętnie odwiedzana przez wędkarzy i kajakarzy rzeka Bóbr. Ponadto przebiega tędy żółty szlak prowadzący z Nowego Lądu do Świerzawy oraz rozpoczyna się biegnący dalej w kierunku Przeździedzy czarny szlak czarny prowadzący do Płoszczyny, gdzie kończy się w zetknięciu z niebieskim niebieski Europejskim Szlakiem Długodystansowym [E-3].


=== Galeria ===
=== Galeria ===

Wersja z 22:39, 30 cze 2013

Marczów
{{{rodzaj miejscowości}}}
{{{alt zdjęcia}}}
Kościół pw. św. Katarzyny.
Państwo dolnośląskie
Powiat

lwówecki

Gmina

Wleń

Strefa numeracyjna

(+48) 75

Tablice rejestracyjne

DLW

SIMC
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Multimedia w Wikimedia Commons

Marczów – wieś łańcuchowa w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Wleń w dolinie potoku Ośna nad rzeką Bóbr, pośród wzniesień Pogórza Izerskiego Kątnicy (379 m n.p.m.) Włócznika (386 m n.p.m.) i Łopaty (366 m n.p.m.) po stronie północnej i od południa wzdłuż masywu Baraniej Góry (309 m n.p.m.).

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Historia

Marczów zwany dawniej: Góraszką, Märzdorf am Bober, Mertzdorf, Mertinsdorf, powstał we wczesnym średniowieczu, jednak pierwsze udokumentowane wzmianki pochodzą z 1315 r.

Po wojnie 30-letniej nastąpił bardzo intensywny rozwój osady. W początkach XIX w. we wsi znajdowały się szkoła katolicka, młyn, browar, gorzelnia, 3 gospody, 3 warsztaty płóciennicze. Ludność zajmowała się głównie rzemiosłem, hodowlą owiec i sadownictwem. 5 kwietnia 1844 r. urodził się tu Johannes Titz, budowniczy jednych z najsłynniejszych na świecie fisharmonii artystycznych.

Od 1909 r. wieś uzyskała połączenie kolejowe w związku z budową ostatniego odcinka Kolei Doliny Bobru z Jeleniej Góry do Lwówka Śl.

Zabytki

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[1]:

  • kościół fil. pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej znajduje się w centrum wsi; pochodzi z poł. XIV w. Barokowy kościół zbudowano w 1707 r. - XVIII w. na ruinach wcześniejszej świątyni. W kościele godne uwagi jest osiemnastowieczne barokowe wnętrze z drewnianym polichromowanym ołtarzem i amboną, drewnianym prospektem organowym i chrzcielnicą oraz liczne drewniane i kamienne figurki a także obrazy olejne. Na wieży świątyni po stronie północnej, od cmentarza, można zobaczyć tzw. "Pogańską głowę" upamiętniającą najazd Mongołów na Polskę. W kościele pw. św. Katarzyny pracują księża Michalici.
  • cmentarz przykościelny
  • ogrodzenie z bramami wokół świątyni, na murach którego zachowały się trzy kamienne epitafia z przełomu XVII w. i XVIII w.
  • zabudowania z końca XIX wieku:
    • dwór, obecnie dom mieszkalny nr 104, z trzeciej ćw. XIX w.
    • dom nr 108, z XVIII w., XIX w.

inne obiekty:

  • figurka Chrystusa Króla przed kościołem, stojąca na postumencie dawnego pomnika ofiar I wojny światowej
  • liczne XVII w. kapliczki wybudowane w latach 1416-1810, kiedy to osada poddana była wpływom zakonu Benedyktynek z Lubomierza. Najstarsza z zachowanych kapliczek pochodzi z roku 1687 r. Na zachodnim stoku Łopaty ruiny tzw. "Babiego Gródka" - obecnie jest to teren chroniony poddany pracom archeologicznym
  • trasa Golgoty upamiętniająca mękę i śmierć Chrystusa przebiegała kiedyś w zachodniej części masywu Baraniej Góry (309 m n.p.m.)
  • liczne domy architektury łużyckiej
  • monumentalna skała Lolerai zwana też "Marczowską Skałą" znajduje się po stronie południowej w kierunku Wlenia; z urwiska 300 m n. p. m. rozlega się panorama Wlenia. Niegdyś był tu punkt widokowy, pod którym znajdowała się figurka rusałki Lore Lay. Miejsce to jest zlokalizowane wzdłuż mało dziś używanego szlaku "Śliwkowej Ścieżki".

Stan obecny

Dziś w Marczowie działa elektrownia wodna, zlokalizowana w miejscu działającego przed pięciuset laty młyna, dwa pensjonaty ("Jaskółka" i "Na Wzgórzu") kilka sklepów, poczta i inne przedsiębiorstwa. Mieszkańcy zajmują się głównie rolnictwem, jednak w większość pracuje poza wsią.

Przez osadę znajdującą się na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru przepływa chętnie odwiedzana przez wędkarzy i kajakarzy rzeka Bóbr. Ponadto przebiega tędy żółty szlak prowadzący z Nowego Lądu do Świerzawy oraz rozpoczyna się biegnący dalej w kierunku Przeździedzy czarny szlak czarny prowadzący do Płoszczyny, gdzie kończy się w zetknięciu z niebieskim niebieski Europejskim Szlakiem Długodystansowym [E-3].

Galeria

  • Wieża kościoła.
    Wieża kościoła.
  • Przykościelny cmentarz.
    Przykościelny cmentarz.
  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 122. [dostęp 17.9.2012].
Gmina Wleń
Miasto
Części miasta
Wsie
Część wsi

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marczów&oldid=36962958”