Yantou Quanhuo

Yantou Quanhuo (巖頭全豁; ur. 828, zm.887) (kor. Amdu Chǒnhwal (? ) ( ); jap. Gantō Zenkatsu ( ); wiet. Nham Đầu Toàn Hoát) – chiński mistrz chan.

Biografia

Pochodził z Quanzhou. Został mnichem w klasztorze Baoshou w Chang'anie. Jako młody mnich studiował Winaję i sutry buddyjskie. Wiele podróżował po Chinach razem ze swoimi przyjaciółmi Xuefengiem Yicunem i Qinshanem Wensuim. Pragnęli zostać uczniami wielkiego mistrza Linji Yixuana, ale przybyli do jego klasztoru już po jego śmierci.

W końcu został uczniem mistrza chan Deshana Xuajiana, osiągnął oświecenie i zostaje spadkobiercą Dhamy mistrza. W czasie śmierci swojego mistrza Quanhuo miał około 35 lat. Udał się wtedy do pustelni, gdzie w samotności prowadził praktykę chan. Stopniowo zaczęli się wokół niego gromadzić uczniowie i w końcu Quanhuo został opatem wielkiego klasztoru Yantou w Ezhou.

Mistrz słynął ze swojej inteligencji i bystrości.

Mówił do swoich uczniów

W końcu mego życia wydam głośny okrzyk i umrę.

Mnich spytał Yantou

Co jest istotą buddyzmu?

Wielka ryba zjada małą rybę.

Inny mnich spytał

Gdy Trzy Światy atakują nas, cóż możemy zrobić?

Siedzieć spokojnie!

Mnich zaskoczony rzekł

Wyjaśnij trochę więcej.

Przynieś mi tu górę Lu, a powiem ci!

W okresie schyłkowym dynastii Tang zapanował w Chinach chaos i bandyci napadli na klasztor. Ostrzeżeni mnisi opuścili go; pozostał tylko Yantou. Gdy bandyci znaleźli go siedział w medytacji. Rozczarowani, że nie znaleźli żadnego łupu, zamordowali mistrza, który tak krzyknął, że słychać go było w odległości 10 li (ok. 5 km).

Miał 9 spadkobierców Dharmy.

Krzyk mistrza stał się problemem dla wielu praktykujących chan i zen, którzy nie mogli zrozumieć, że oświecony mistrz chan krzyknął w czasie śmierci. Problem ten męczył także przyszłego wybitnego japońskiego mistrza zen Hakuina Ekaku, który rozwiązał go w momencie oświecenia i krzyknął Tak naprawdę Gantō (Yantou) jest żywy, silny i zdrowy!

Gong'any z Yantou to 13 z Wumenguan, 51 i 66 z Biyan lu oraz 14, 22, 43, 50, 55, 75, 77 (w komentarzu) w Congronglu.

Linia przekazu Dharmy

Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

• 33/6. Huineng (638–713)

• 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)

• 35/8. Shitou Xiqian (700–790)

• 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)

• 37/10. Longtan Chongxin (782–865)

• 38/11. Deshan Xuanjian (819–914)

• 39/12. Yantou Quanxuo (828–887)

• 40/13. Ruiyan Shiyan (bd)
• 40/13. Luoshan Daoxian (bd)

• 41/14. Mingzhao Mingwang (bd) (także Deqian).
• 41/14. Daning Daokuan (bd)
• 41/14. Zingbing (845–919)

Bibliografia

• Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X
• Andy Ferguson. Zen's Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7