Chosrow II Parwiz: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 23:00, 25 cze 2012

Chosrow II Parwiz (Chosroes II) (pahl. "Zwycięski") (ur. ?, zm. 28 lutego 628) – władca z dynastii Sasanidów panujący w latach 591–628, syn Hormizda IV.

W 590, po śmierci swojego ojca z ręki Bahrama Czobina został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwór cesarza Bizancjum, Maurycjusza. Za cenę Armenii po jezioro Wan został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przez Fokasa, Chosrow, występując jako mściciel dynastii justyniańskiej wznowił wojnę z Bizancjum. Dzięki swym wodzom, Szarbarazowi i Szachinowi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w 611 zdobyto Antiochię, następnie Damaszek i Jerozolimę (614^[1]).

W 619 Persowie zdobyli Aleksandrię w Egipcie, a do 626 trzykrotnie atakowali Konstantynopol. Już jednak w 622 cesarz Herakliusz rozpoczął kontrofensywę z terenów obecnej Abchazji, jednocześnie bizantyjska dyplomacja skutecznie wyzyskała konflikt między Szarbarazem a Chosrowem, w wyniku jej działań spahbod wycofał się z wojny. W tej sytuacji Persowie zostali w 627 rozgromieni pod Niniwą, a cesarz Herakliusz zdobył Ktezyfon. Wyczerpana Persja nie była zdolna do dalszej walki, Chosrow został obalony i zabity przez syna Kawada – zapoczątkowało to okres chaosu którego Sasanidzi nie zdołali już przezwyciężyć.

Pomimo swego przydomka Chosrow cieszy się opinią władcy nieudolnego, zawdzięczającego sukcesy splotowi okoliczności oraz uzdolnionym podwładnym.

↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293. ISBN 978-84-9819-814-0.

Szablon:Władca

[1] Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293. ISBN 978-84-9819-814-0.

[1]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 '''Chosrow II Parwiz (Chosroes II)''' ([[język pahlawi|pahl.]] "Zwycięski") (ur. ?, zm. [[28 lutego]] [[628]]) – władca z dynastii [[Sasanidzi|Sasanidów]] panujący w latach [[591]]–[[628]], syn [[Hormizd IV|Hormizda IV]].
-W [[590]], po śmierci swojego ojca z ręki [[Bahram Czobin|Bahrama Czobina]] został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwór [[cesarze bizantyjscy|cesarza Bizancjum]], [[Maurycjusz (cesarz bizantyjski)|Maurycjusza]]. Za cenę [[Armenia|Armenii]] po jezioro [[Wan (jezioro)|Wan]] został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przez [[Fokas]]a, Chosrow, występując jako mściciel [[Dynastia Justyniańska|dynastii justyniańskiej]] wznowił [[Wojna bizantyńsko-sasanidzka (602-628)|wojnę z Bizancjum]]. Dzięki swym wodzom, [[Szarbaraz]]owi i [[Szachin]]owi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w [[611]] zdobyto [[Antiochia (Turcja)|Antiochię]], następnie [[Damaszek]] i [[Jerozolima|Jerozolimę]] ([[614]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki|wydanie= |tom= 7|wydawca= Mediaset Group SA|miejsce= |rok= 2007|strony= 293|isbn= 978-84-9819-814-0}}</ref>).
+W [[590]], po śmierci swojego ojca z ręki [[Bahram Czobin|Bahrama Czobina]] został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwór [[cesarze bizantyjscy|cesarza Bizancjum]], [[Maurycjusz (cesarz bizantyjski)|Maurycjusza]]. Za cenę [[Armenia|Armenii]] po jezioro [[Wan (jezioro)|Wan]] został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przez [[Fokas]]a, Chosrow, występując jako mściciel [[dynastia justyniańska|dynastii justyniańskiej]] wznowił [[Wojna bizantyńsko-sasanidzka (602-628)|wojnę z Bizancjum]]. Dzięki swym wodzom, [[Szarbaraz]]owi i [[Szachin]]owi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w [[611]] zdobyto [[Antiochia (Turcja)|Antiochię]], następnie [[Damaszek]] i [[Jerozolima|Jerozolimę]] ([[614]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki|wydanie= |tom= 7|wydawca= Mediaset Group SA|miejsce= |rok= 2007|strony= 293|isbn= 978-84-9819-814-0}}</ref>).
 W [[619]] [[Persowie]] zdobyli [[Aleksandria|Aleksandrię]] w [[Egipt|Egipcie]], a do [[626]] trzykrotnie atakowali [[Konstantynopol]]. Już jednak w [[622]] cesarz [[Herakliusz (cesarz bizantyjski)|Herakliusz]] rozpoczął kontrofensywę z terenów obecnej [[Abchazja|Abchazji]], jednocześnie bizantyjska dyplomacja skutecznie wyzyskała konflikt między Szarbarazem a Chosrowem, w wyniku jej działań [[spahbod]] wycofał się z wojny. W tej sytuacji [[Persowie]] zostali w [[627]] rozgromieni [[Bitwa pod Niniwą|pod Niniwą]], a cesarz Herakliusz zdobył [[Ktezyfon]]. Wyczerpana [[Starożytna Persja|Persja]] nie była zdolna do dalszej walki, Chosrow został obalony i zabity  przez syna [[Kawad II|Kawada]] – zapoczątkowało to okres chaosu  którego [[Sasanidzi]] nie zdołali już przezwyciężyć.