Szwedzcy Demokraci

Szwedzcy Demokraci

Państwo	{{{państwo}}}
Lider	Jimmie Åkesson
Adres siedziby	Sztokholm
Młodzieżówka	Liga Młodzieży
Obecni posłowie	20 / 349
Obecni eurodeputowani	0 / 18
[www.sverigedemokraterna.se Strona internetowa]

{{Partia polityczna infobox}} Nieprawidłowe/puste pola: "www". Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | prezes = | barwy = | ideologia polityczna = | liczba członków = | nazwa oryginalna = | data założenia = | państwo = | przewodniczący = | opis logo = | commons = | data rozwiązania = | poglądy gospodarcze = | skrót = | alt logo = Nieznane pola: "założona", "ideologia", "międzynarodowe", "poglady gospodarcze", "europarl", "kolory" oraz "partia".

Szwedzcy Demokraci (szw. Sverigedemokraterna, SD) - szwedzka lewicowa partia polityczna wchodząca w skład parlamentu - Riksdagu. Założona została 6 lutego 1988 roku przez Leifa Zeilona. Partia określa się jako demokratyczna i nacjonalistyczna nawiązująca do narodowego konserwatyzmu oraz socjaldemokratycznych idei państwa opiekuńczego. W wyborach parlamentarnych w 2002 i 2006 SD była partią, która zdobyła najwięcej głosów wśród partii, które nie weszły do Riksdagu. Od 2010 jej członkowie zasiadają w parlamencie. Główne postulaty SD to restryktywna polityka imigracyjna, zwalczanie przestępczości oraz sprzeciw wobec przenoszeniu ośrodków decyzyjnych poza kraj (do UE).

Struktury

Na początku 2008 roku partia liczyła około 3 000 członków. W chwili obecnej posiada trzynaście stowarzyszeń regionalnych oraz około stu miejscowych lub miejskich stowarzyszeń. Młodzieżówką Sverigedemokraterny jest powołana do życia w 1998 Lidze Młodzieży.

Historia

Korzenie Sverigedemokraterny wywodzą się z ruchu narodowego Bevara Sverige Svenskt (Zachować Szwecję Szwedzką) a w jej skład weszli również członkowie Framstegspartiet oraz Sverigepartiet. W latach 90. XX wieku partyjny lider Mikael Jansson starał się zmienić nacjonalistyczny wizerunek partii, podczas gdy inni członkowie partii współpracowali z francuskim Frontem Narodowym. Tę samą politykę kontynuuje obecny lider Jimmie Åkesson. Podjął on próbę usunięcia najbardziej ekstremistycznych członków, którzy wtedy założyli nową partię o nazwie Nowa Demokracja. W wyborach parlamentarnych w 1988 na SD oddano 1118 głosów co przełożyło się na poparcie rzędu 0,03% w skali całego kraju.

Wybory 2002

Szwedzcy Demokraci w wyborach parlamentarnych nie dostali się do Riksdagu. Partia skupiła kampanię na swoich głównych postulatach, ograniczeniu imigracji i budowie kulturalnie homogenicznej Szwecji. Członkowie partii twierdzili podczas kampanii, że partia sprzeciwia się wszystkim formom ksenofobii i rasizmu, wbrew temu co mówili dziennikarze i reprezentanci innych partii politycznych. Niektórzy członkowie partii byli atakowani przez pojedynczych napastników, a spotkania partyjne zostały zakłócone przez demonstracje lewicowych grup.

Wybory 2006

W wyborach parlamentarnych Szwedzcy Demokraci ponownie nie zdołali zyskać reprezentacji w Riksdagu, mimo to znacząco powiększyli swoje poparcie do 2,9% w skali kraju zyskując reprezentację w większości zarządów miast. W zarządzie miasta Landskrona, Partia Szwedzkich Demokratów zdobyła 22% głosów.

Wybory 2010

W wyborach parlamentarnych Szwedzcy Demokraci przekroczyli po raz pierwszy 4% próg wyborczy. Otrzymali 5,7% głosów co przełożyło się na 20 miejsc w Riksdagu.

Kontrowersje

• Ze względu na nieakceptowalną przez większość szwedzkiego społeczeństwa retorykę stosowaną przez Szwedzkich Demokratów czołowe gazety państwowe Dagens Nyheter, Svenska Dagbladet oraz Expressen ogłosiły jej bojkot wprowadzając zakaz reklamowania na ich łamach. Ostatecznie 16 czerwca 2006 roku dwie pierwsze wycofały się z bojkotu.

• Dyskusja o karykaturach Mahometa

Gdy duński dziennik Jyllands-Posten opublikował dwanaście rysunków przedstawiających karykatury Mahometa na jesieni i zimą 2005 roku, partia poparła opublikowanie karykatur, powołując się na wolność słowa. Partia oświadczyła, że nie było żadnego powodu, by duńska gazeta przestrzegała muzułmańskich reguł odnośnie wyrażenia poglądów. Kiedy na Bliskim Wschodzie muzułmanie ogłosili bojkot duńskich produktów, Szwedzcy Demokraci rozpoczęli kampanię zachęcającą do ich kupna. W 2006 roku partia włączyła się w debatę o karykaturach Mahometa, publikując rysunki proroka na łamach strony internetowej ligi młodzieży w SD - Kuriren. Rysunek przedstawiał Mahometa z lustrem trzymanym przed twarzą, ale w lustrze brak było odbicia. Podpis pod rysunkiem głosił Twarz Mahometa (szw. Muhammeds ansikte). Na skutek interwencji rządu szwedzkiego, dostawca internetu Levonline zamknął stronę internetową partii. Rząd i Minister Spraw Zagranicznych, Laila Freivalds, zaprzeczyli jakiejkolwiek ingerencji, równocześnie Laila Freivalds potępiła opublikowanie karykatur nazywając je prowokacją. Freivalds złożyła dymisję po doniesieniach o jej ingerencji w wolność prasy i zaprzeczaniu, jakoby podejmowała się takich działań. To wydarzenie spowodowało dyskusję o cenzurze w rządzie Szwecji. Szwedzcy Demokraci z powodu publikacji karykatur zostali oskarżeni o sianie nienawiści . Podobne oskarżenia zostały wysunięte przeciw innym szwedzkim wydawcom, którzy opublikowali karykatury Mahometa. Oskarżenia zostały natychmiast uznane przez szwedzki Justitiekansler (urząd kontrolujący przestrzeganie prawa) za nieuzasadnione . Partia pierwotnie zaplanowała opublikować komplet karykatur w partyjnej gazecie, SD – Kuriren. Jednakże, gdy wybuchła afera, lider partii Jimmie Åkesson opublikował 9 lutego 2006 na stronie internetowej partii oświadczenie stwierdzające, że powstrzymuje się on od opublikowania online i w druku karykatur, ponieważ mogłoby to spowodować wrogie działania przeciw Szwedom i ich interesom gospodarczym w krajach islamskich. Zamknięcie stron internetowych partii zostało zgłoszone do Konstitutionsutskottet (jednostka w szwedzkim Sejmie zajmująca się kwestiami konstytucji i kontaktów między obywatelami, a urzędami) przez Larsa Leijonborga z Partii Liberalnej. Konstitutionsutskottet uznał, że ingerencja rządu była niekonstytucyjna.

Ciekawostki

Szwedzcy Demokraci rozprowadzają własną gazetę, SD - Kuriren, która od 2005 jest drukowana w formacie brukowca w nakładzie około 28 000 egzemplarzy.

Źródła

• strona Ligi Młodzieży