Przejdź do zawartości

Paweł Pszczółka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
new
 
m kilka uzupełnień, dodatkowa pozycja bibliograficzna
Linia 3: Linia 3:
Był synem Jana, gospodarza w Puńcowie, i Zuzanny z domu Dziadek. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w [[Cieszyn]]ie pracował w Polskiej Lutyni, [[Orłowa|Orłowej]] i Cieszynie. Należał do [[Polskie Towarzystwo Pedagogiczne|Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego]], którego był sekretarzem.
Był synem Jana, gospodarza w Puńcowie, i Zuzanny z domu Dziadek. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w [[Cieszyn]]ie pracował w Polskiej Lutyni, [[Orłowa|Orłowej]] i Cieszynie. Należał do [[Polskie Towarzystwo Pedagogiczne|Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego]], którego był sekretarzem.


Od [[1927]] pracował w Wydziale Oświaty województwa śląskiego. W latach [[1928]]-[[1939]] był wizytatorem szkół podstawowych. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był poszukiwany przez gestapo - Pszczółka przez ten okres ukrywał się w [[Kraków|Krakowie]]. Kiedy wojna się skończyła, Pszczółka znowu zaczął pracować jako wizytator szkolny. W [[1947]] przeszedł na emeryturę.
Od [[1927]] pracował w Wydziale Oświaty województwa śląskiego. W latach [[1928]]-[[1939]] był wizytatorem szkół podstawowych. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był poszukiwany przez gestapo - Pszczółka przez ten okres ukrywał się w [[Kraków|Krakowie]]. Kiedy wojna się skończyła, Pszczółka znowu zaczął pracować jako wizytator szkolny. Pełnił funkcję naczelnika Wydziału Szkół Podstawowych w Kuratorium Śląskim, do jego zadań należała organizacja szkolnictwa podstawowego i wychowania przedszkolnego w województwie śląskim. W [[1947]] przeszedł na emeryturę.


Zbierał materiały do dziejów szkolnictwa na [[Śląsk]]u, które w [[1954]] przekazał dyrekcji [[Ossolineum]]. Za życia Pszczółki drukiem ukazała się tylko jego jedna praca - ''Szkolnictwo powszechne woj. śląskiego'' (1936).
Zbierał materiały do dziejów szkolnictwa na [[Śląsk]]u, które w [[1954]] przekazał dyrekcji [[Ossolineum]]. Za życia Pszczółki drukiem ukazała się tylko jego jedna praca - ''Szkolnictwo powszechne woj. śląskiego'' (Katowice 1936).


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
*[[Józef Golec|Golec J.]], [[Stefania Bojda|Bojda S.]], ''Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej'', t. 2, Cieszyn 1995, s. 191.
*[[Józef Golec|Golec J.]], [[Stefania Bojda|Bojda S.]], ''Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej'', t. 2, Cieszyn 1995, s. 191.
* Lidia Kaczmarzyk-Kiełb, ''Paweł Pszczółka'', w: ''Słownik pedagogów polskich'' (pod redakcją Wandy Bobrowskiej-Nowak i Danuty Dryndy), Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1998, s. 176


{{DEFAULTSORT:Pszczółka, Paweł}}
{{DEFAULTSORT:Pszczółka, Paweł}}

Wersja z 15:36, 19 lip 2009

Paweł Pszczółka (ur. 20 marca 1888 w Puńcowie, zm. 28 marca 1955 w Puńcowie) - polski nauczyciel.

Był synem Jana, gospodarza w Puńcowie, i Zuzanny z domu Dziadek. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Cieszynie pracował w Polskiej Lutyni, Orłowej i Cieszynie. Należał do Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, którego był sekretarzem.

Od 1927 pracował w Wydziale Oświaty województwa śląskiego. W latach 1928-1939 był wizytatorem szkół podstawowych. W czasie II wojny światowej był poszukiwany przez gestapo - Pszczółka przez ten okres ukrywał się w Krakowie. Kiedy wojna się skończyła, Pszczółka znowu zaczął pracować jako wizytator szkolny. Pełnił funkcję naczelnika Wydziału Szkół Podstawowych w Kuratorium Śląskim, do jego zadań należała organizacja szkolnictwa podstawowego i wychowania przedszkolnego w województwie śląskim. W 1947 przeszedł na emeryturę.

Zbierał materiały do dziejów szkolnictwa na Śląsku, które w 1954 przekazał dyrekcji Ossolineum. Za życia Pszczółki drukiem ukazała się tylko jego jedna praca - Szkolnictwo powszechne woj. śląskiego (Katowice 1936).

Bibliografia

  • Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 2, Cieszyn 1995, s. 191.
  • Lidia Kaczmarzyk-Kiełb, Paweł Pszczółka, w: Słownik pedagogów polskich (pod redakcją Wandy Bobrowskiej-Nowak i Danuty Dryndy), Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1998, s. 176