Pons z Trypolisu

Pons z Trypolisu (ur. 1098, zm. 1137) – hrabia Trypolisu w latach 1112–1137.

Był synem Bertranda z Tuluzy, hrabiego Trypolisu i Heleny (Helie) Burgundzkiej. Poślubił Cecylię, córkę Filipa I, króla Francji, wdowę po mentorze Ponsa - Tankredzie, regencie Antiochii. Para miała 3 dzieci:

• Rajmunda II z Trypolisu,
• Filipa (1126-1142),
• Agnieszkę (zm. przed marcem 1183), żonę Renaud II, pana Marqab.

Małżeństwo Ponsa pomogło mu w pojednaniu ze sobą krzyżowców: Normanów i Prowansalczyków, skłóconych od czasu oblegania Antiochii.

W 1118 sprzymierzył się z Baldwinem II, nowym królem Jerozolimy. W 1119 razem z Baldwinem II pomaszerował na północ na pomoc Rogerowi z Salerno zaatakowanemu przez Il-ghazi. Roger jednak postanowił nie czekać na posiłki i jego armia została pokonana w bitwie na Krwawym Polu; a Baldwin II trafił do niewoli.

W 1124 Baldwin II został uwolniony, a Pons wspomógł go podczas odbijania Tyr (miasto)Tyru, jednego z ostatnich miast przygranicznych, które znajdowały się w rękach muzułmanów. W 1125 uczestniczył w zwycięskiej bitwie pod Azaz. W 1131 Pons popadł w konflikt z nowym królem Jerozolimy - Fulkiem Andegaweńskim i został pokonany w bitwie pod Rugią. W 1137 Trypolis został napadnięty przez wojska sułtana Damaszku i w czasie bitwy Pons trafił do niewoli i został zabity.