Salwinoryna A: Różnice pomiędzy wersjami

Salwinoryna A
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(2S,4aR,6aR,7R,9S,10aS,10bR)-9-acetoksy-2-(furan-3-ylo)-6a,10b-dimetylo-4,10-dioksododekahydro-1H-benzo[f]izochromeno-7-karboksylan metylu
	Inne nazwy i oznaczenia
	ang. salvinorin A
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C23H28O8
Masa molowa	432,46 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	83729-01-5
PubChem	{{{nazwa}}}, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: (ang.).{{PubChem}} Brakujące pola: cid oraz nazwa. Nieznane pola: 1.
DrugBank	DB12327
SMILES
	CC(O[C@H]1C[C@@H](C(OC)=O)[C@]2(C)CC[C@@]3([H])C(O[C@H](C4=COC=C4)C[C@]3(C)[C@@]2([H])C1=O)=O)=O
Właściwości
Temperatura topnienia	238–244 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według europejskich kryteriów.
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
Numer RTECS	QL6127142
	Podobne związki
Podobne związki	salwinoryna B, salwinoryna C
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 04:03, 20 mar 2015

Salwinoryna A – organiczny związek chemiczny z grupy diterpenoidów, substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów i występująca w pochodzącej z Meksyku szałwii wieszczej (Salvia divinorum), od której wzięła nazwę.

Salwinoryna A należy do najsilniejszych znanych naturalnych substancji psychodelicznych, wykazującą aktywność już w dawce 100-200 µg. Działanie ok. 1 mg salwinoryny daje pełny efekt psychoaktywny, jednak wrażliwość na tę substancję jest osobniczo zmienna. Strukturalnie salwinoryna A nie jest podobna do żadnego innego psychodelika występującego w naturze, jak np. psylocybina, meskalina, DMT ani żadnego syntetycznego jak LSD czy ketamina.

Salwinoryna A, inaczej niż inne znane halucynogeny, które działają na receptory serotoninowe 5-HT2, jest pierwszym znanym naturalnym agonistą receptora opioidowego kappa^[4].

Substancja psychoaktywna zawarta w szałwii wieszczej została wyodrębniona przez Alfreda Ortegę w 1982 roku i nazwana salvinorin (pol. salwinoryna). Inna grupa badaczy, na której czele stał Leander Valdes, wyizolowała dwa terpenoidy. Ponieważ Ortega nazwał otrzymaną substancję salwinoryną, Valdes nazwał główny terpanoid szałwii salwinoryną A (96%), a drugi – występujący w znacznie mniejszych ilościach – salwinoryną B (4%). Grupa Valdesa ograniczyła się do przetestowania salwinoryny A na myszach. Badania wykazały, że jest ona głównym psychoaktywnym składnikiem szałwii, natomiast salwinoryna B nie ma takich właściwości. W 2001 roku z szałwii wieszczej wyizolowano kolejny dwuterpen, salwinorynę C.

Daniel Siebert odkrył silne działanie salwinoryny A w czerwcu 1993 roku wdychając dym ze spalanego ekstraktu z szałwii wieszczej własnej produkcji. Od tamtej pory Siebert eksperymentował paląc ekstrakty i liście o różnej mocy. Odkrył też, że doustnie podana salwinoryna A jest absorbowana, głównie przez błonę śluzową w jamie ustnej. Niewielkie ilości salwinoryny A zawarte są też w łodydze, jeszcze mniejsze w korzeniach. Salwinoryna A bardzo łatwo się utlenia. Przechowywana z dostępem do światła lub tlenu rozkłada się. Uwalnia się z suszu szałwii wieszczej w temperaturze ok. 270 °C. Na skutek częstego jej używania nie powstaje typowa tolerancja farmakologiczna, lecz tolerancja odwrotna, przez co efekty psychoaktywne stają się mocniejsze.

Przypisy

Szablon:Przypisy-lista

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

↑ ^a ^b ^c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sigma
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie HSDB
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sigma-US
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie emedicine
BŁĄD PRZYPISÓW

[Sigma-1] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sigma
BŁĄD PRZYPISÓW

[HSDB-2] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie HSDB
BŁĄD PRZYPISÓW

[Sigma-US-3] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sigma-US
BŁĄD PRZYPISÓW

[emedicine-4] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie emedicine
BŁĄD PRZYPISÓW

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 81: / Linia 81: @@
 Salwinoryna A, inaczej niż inne znane halucynogeny, które działają na [[receptory serotoninowe]] 5-HT2, jest pierwszym znanym naturalnym [[agonista|agonistą]] [[receptory opioidowe|receptora opioidowego]] kappa{{r|emedicine}}.
-Substancja psychoaktywna zawarta w szałwii wieszczej została wyodrębniona przez [[Alfred Ortega|Alfreda Ortegę]] w 1982 roku i nazwana ''salvinorin'' (pol. ''salwinoryna''). Inna grupa badaczy, na której czele stał [[Leander Valdes]], wyizolowała dwa [[terpenoidy]]. Ponieważ Ortega nazwał otrzymaną substancję salwinoryną, Valdes nazwał główny terpanoid szałwii salwinoryną A (96%), a drugi – występujący w znacznie mniejszych ilościach – [[Salwinoryna B|salwinoryną B]] (4%). Grupa Valdesa ograniczyła się do przetestowania salwinoryny A na [[Mysz domowa|myszach]]. Badania wykazały, że jest ona głównym [[substancja psychoaktywna|psychoaktywnym]] składnikiem szałwii, natomiast salwinoryna B nie ma takich właściwości. W 2001 roku z szałwii wieszczej wyizolowano kolejny dwuterpen, [[Salwinoryna C|salwinorynę C]].
+Substancja psychoaktywna zawarta w szałwii wieszczej została wyodrębniona przez [[Alfred Ortega|Alfreda Ortegę]] w 1982 roku i nazwana ''salvinorin'' (pol. ''salwinoryna''). Inna grupa badaczy, na której czele stał [[Leander Valdes]], wyizolowała dwa [[terpenoidy]]. Ponieważ Ortega nazwał otrzymaną substancję salwinoryną, Valdes nazwał główny terpanoid szałwii salwinoryną A (96%), a drugi – występujący w znacznie mniejszych ilościach – [[Salwinoryna B|salwinoryną B]] (4%). Grupa Valdesa ograniczyła się do przetestowania salwinoryny A na myszach. Badania wykazały, że jest ona głównym [[substancja psychoaktywna|psychoaktywnym]] składnikiem szałwii, natomiast salwinoryna B nie ma takich właściwości. W 2001 roku z szałwii wieszczej wyizolowano kolejny dwuterpen, [[Salwinoryna C|salwinorynę C]].
-[[Daniel Siebert]] odkrył silne działanie salwinoryny A w czerwcu 1993 roku wdychając dym ze spalanego [[ekstrakt]]u z szałwii wieszczej własnej produkcji. Od tamtej pory Siebert eksperymentował paląc ekstrakty i liście o różnej mocy. Odkrył też, że doustnie podana salwinoryna A jest absorbowana, głównie przez [[błona śluzowa|błonę śluzową]] w jamie ustnej. Niewielkie ilości salwinoryny A zawarte są też w łodydze, jeszcze mniejsze w korzeniach.  Salwinoryna A bardzo łatwo się utlenia. Przechowywana z dostępem do światła lub tlenu rozkłada się. Uwalnia się z suszu szałwii wieszczej w temperaturze ok. 270&nbsp;°C. Na skutek częstego jej używania nie powstaje typowa [[Tolerancja (farmakologia)|tolerancja fizyczna]], lecz [[tolerancja odwrotna]], przez co efekty psychoaktywne stają się mocniejsze.
+[[Daniel Siebert]] odkrył silne działanie salwinoryny A w czerwcu 1993 roku wdychając dym ze spalanego [[ekstrakt]]u z szałwii wieszczej własnej produkcji. Od tamtej pory Siebert eksperymentował paląc ekstrakty i liście o różnej mocy. Odkrył też, że doustnie podana salwinoryna A jest absorbowana, głównie przez [[błona śluzowa|błonę śluzową]] w jamie ustnej. Niewielkie ilości salwinoryny A zawarte są też w łodydze, jeszcze mniejsze w korzeniach.  Salwinoryna A bardzo łatwo się utlenia. Przechowywana z dostępem do światła lub tlenu rozkłada się. Uwalnia się z suszu szałwii wieszczej w temperaturze ok. 270&nbsp;°C. Na skutek częstego jej używania nie powstaje typowa [[tolerancja farmakologiczna]], lecz [[tolerancja odwrotna]], przez co efekty psychoaktywne stają się mocniejsze.
 == Przypisy ==
@@ Linia 97: / Linia 97: @@
 {{Dysocjanty}}
-[[Kategoria:Agoniści receptorów]]
+[[Kategoria:Agonisty receptorów]]
 [[Kategoria:Diterpenoidy]]
 [[Kategoria:Dysocjanty]]