United States Secret Service: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Secret Service w filmach i serialach: Link do strony Designated Survivor na wiki, wikizacja |
styl. |
||
| (Nie pokazano 33 wersji utworzonych przez 18 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|Napisać artykuł na temat. Obecnie jest to raczej lista filmów}} |
|||
{{Instytucja państwowa infobox |
{{Instytucja państwowa infobox |
||
|nazwa = |
|nazwa = United States Secret Service |
||
|budżet = 2 680 845 000 [[dolar amerykański|USD]] (2020)<ref>{{Cytuj |tytuł = Congressional Budget Justification and Annual Performance Plan and Report |wydawca = Department of the Treasury United States Secret Service |url = https://home.treasury.gov/system/files/266/15.-USSS-FY-2021-CJ.pdf |język = en}}</ref> |
|||
|nazwa oryginalna = United States Secret Service |
|||
|inne nazwy = <!-- opcjonalny --> |
|||
|logo = US-SecretService-StarLogo.svg |
|||
|opis logo = |
|||
|grafika = United States President Barack Obama with Senator Sherrod Brown, Representative Mary Jo Kilroy, and Secret Service personnel arriving at Port Columbus International Airport.jpg |
|||
|opis grafiki = Prezydent [[Barack Obama]], senator [[Sherrod Brown]] i [[Mary Jo Kilroy]] ochraniani przez agentów Secret Service |
|||
|państwo = Stany Zjednoczone |
|państwo = Stany Zjednoczone |
||
|www = https://www.secretservice.gov/ |
|||
|wariant flagi = <!-- opcjonalny --> |
|||
|data utworzenia = 5 lipca 1865 |
|||
|tytuł szefa = Dyrektor |
|||
|szef = [[Joseph Clancy]] |
|||
|tytuł zastępcy = |
|||
|zastępca = |
|||
|budżet = 2,8 mld. USD (2014) |
|||
|zatrudnienie = 4400 |
|||
|adres = U.S. Secret Service |
|||
Office of Government and Public Affairs |
|||
245 Murray Ln, |
|||
Washington, DC 20223 |
|||
202-406-5708 |
|||
|plan obszaru działania = |
|||
|kod mapy = Dystrykt Kolumbii |
|||
|wariant mapy = <!-- opcjonalny --> |
|||
|współrzędne = 38.84776 -77.01256 |
|||
|opis miejsca = <!-- opcjonalny --> |
|||
|commons = Category:United States Secret Service |
|commons = Category:United States Secret Service |
||
| |
|współrzędne = 38.84776 -77.01256 |
||
|data likwidacji = |
|||
|siedziba = [[Waszyngton]] |
|||
|opis planu = |
|opis planu = |
||
|kod mapy = Dystrykt Kolumbii |
|||
|plan obszaru działania = |
|||
|adres = 245 Murray Ln SW – BLDG T-5, |
|||
[[Waszyngton]], [[Waszyngton|DC]] 20223<br /> |
|||
202-406-5708<ref>{{Cytuj |tytuł = Contact Us |data dostępu = 2020-05-04 |opublikowany = United States Secret Service |url = https://www.secretservice.gov/contact/ |język = en}}</ref> |
|||
|zatrudnienie = 6500 (2010) |
|||
|zastępca = [[Faron Paramore]]<ref name=":3" /> |
|||
|nazwa oryginalna = |
|||
|tytuł zastępcy = Zastępca |
|||
|szef = [[Kimberly Cheatle]]<ref name=":3">{{Cytuj |tytuł = Leadership |data dostępu = 2020-05-04 |opublikowany = United States Secret Service |url = https://www.secretservice.gov/about/leadership/ |język = en}}</ref> |
|||
|tytuł szefa = Dyrektor |
|||
|data utworzenia = 5 lipca 1865 |
|||
|data likwidacji = |
|||
|opis grafiki = |
|||
|grafika = |
|||
|opis logo = Logo Secret Service |
|||
|logo = Logo of the United States Secret Service.svg |
|||
|siedziba = |
|||
}} |
}} |
||
'''United States Secret Service''' (ang. |
'''United States Secret Service''', '''USSS''' ({{ang.|Tajna Służba Stanów Zjednoczonych}}) – jeden z najstarszych federalnych organów ścigania w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], utworzony 5 lipca 1865, zajmujący się ochroną najważniejszych osób w państwie oraz ich rodzin, a także prowadzeniem śledztw w sprawie oszustw. Od 2003 podlega [[Departament Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych|Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego USA]]{{r|service}}. |
||
== Historia == |
|||
Secret Service zatrudnia ponad 5 tys. osób – m.in. 3,2 tys. specjalnych agentów, 1,2 tys. funkcjonariuszy mundurowych, oraz ok. 1,7 tys. osób personelu administracyjnego i technicznego. |
|||
=== Początki === |
|||
Od 1 października 2014 roku 24. dyrektorem U.S. Secret Service jest [[Joseph Clancy|Joseph P. Clancy]]<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.secretservice.gov/director.shtml| tytuł = Joseph P. Clancy Director (Acting) United States Secret Service|autor = |opublikowany = www.secretservice.gov |data = |język = en |data dostępu = 2014-10-13}}</ref>. |
|||
Rozporządzenie o utworzeniu Secret Service zostało podpisane przez prezydenta [[Abraham Lincoln|Abrahama Lincolna]] 14 kwietnia 1865 i weszło w życie 5 lipca. Z początku agencja ta była jedynie wydziałem [[Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych|Departamentu Skarbu]], którego głównym zadaniem była walka z [[Fałszowanie pieniędzy|fałszerstwem pieniędzy]]. Szacuje się, że wówczas 1/3 pieniędzy będących w obiegu była fałszywa. Rok później, w 1866, zlikwidowano około 200 miejsc, w których drukowano fałszywe banknoty. W 1867 agencja otrzymała zadanie prowadzenia śledztw w sprawach fałszerzy pieniędzy. Stała się w ten sposób pierwszą federalną agencją wywiadowczą w Stanach Zjednoczonych. Z czasem rozszerzano zakres jej uprawnień i obowiązków<ref name=":0" />. |
|||
=== Przekształcenie w agencję chroniącą głowę państwa === |
|||
== Zadania == |
|||
Pierwszy raz Secret Service oficjalnie zostało wykorzystane do ochrony głowy państwa w 1894. W związku z prowadzonym śledztwem wobec grupy hazardzistów z [[Kolorado (stan)|Kolorado]], którzy planowali zamach na prezydenta [[Grover Cleveland|Grovera Clevelanda]], agencja przydzieliła część agentów, aby ochraniali prezydenta w [[Biały Dom|Białym Domu]], podróżowali z nim i zawsze jechali za jego powozem. Takie wykorzystanie agencji budziło wówczas kontrowersje i spotkało się z krytyką opozycji oraz części prasy. Cleveland uległ krytyce i zrezygnował z ochrony. |
|||
Oprócz pierwotnego zadania ochrony emisji i wykrywania fałszerstw pieniędzy, Secret Service zajmuje się ochroną prezydentów Stanów Zjednoczonych, ich rodzin, innych osób ze struktur władzy tego kraju oraz oficjalnych gości rządu USA. Secret Service zajmuje się również przeciwdziałaniem korupcji, oszustwom finansowym, kradzieżom tożsamości oraz [[przestępczość komputerowa|przestępczości komputerowej]]. |
|||
Secret Service wzmocniło ochronę prezydenta w reakcji na wydarzenia, mające miejsce w Europie między 1894 a 1900. Wiele osobistości padło w tym czasie ofiarami zamachów [[Anarchizm|anarchistów]], między innymi: [[Prezydenci Francji|prezydent Francji]] [[Marie François Sadi Carnot]], [[premier Hiszpanii]] [[Antonio Cánovas del Castillo]], [[Władcy Austrii|cesarzowa Austrii]] [[Elżbieta Bawarska]] i [[Królowie Włoch|król Włoch]] [[Humbert I]]. Niektórzy anarchiści emigrowali do Stanów Zjednoczonych, szukając schronienia, co wzmocniło czujność Secret Service. Od 1898 jednostka agencji stacjonowała w Białym Domu jako ochrona prezydenta. Po zamachu na prezydenta [[William McKinley|Williama McKinley’a]] w 1901, [[Kongres Stanów Zjednoczonych]] uchwalił przejęcie przez Secret Service pełnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo głowy państwa. Poza jednostką odpowiedzialną za Biały Dom, prezydentowi przydzielono dwóch oficerów ochrony osobistej. Przydzielano także dodatkowych agentów na czas jego podróży lub urlopu. Pierwszym prezydentem, który korzystał z pełnej ochrony osobistej Secret Service był [[Theodore Roosevelt]]. W 1917 Secret Service objęło ochroną członków najbliższej rodziny prezydenta<ref name=":0" />. |
|||
== Historia == |
|||
Po zamachu na prezydenta [[William McKinley|Williama McKinleya]] w 1901 roku, powierzono jej dodatkowo zadanie ochrony osobistej prezydentów USA, ponieważ była to jedyna w tamtych czasach tajna federalna służba, która mogła legalnie działać na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Później ochrona Secret Service objęła też byłych prezydentów, ich najbliższe rodziny, członków administracji rządowej oraz przywódców obcych państw, odwiedzających Stany Zjednoczone. |
|||
W 1930 elegancko ubrany mężczyzna wszedł bezprawnie do Białego Domu. Pilnujący budynku policjanci przepuścili go ze względu na jego ubiór, uznając za agenta Secret Service. Po zdemaskowaniu mężczyzny, okazało się, że nie był niebezpieczny i dokonał włamania jedynie w celu zwiedzenia zabytku. Incydent skłonił jednak urzędującego prezydenta [[Herbert Hoover|Herberta Hoovera]] do ubiegania się o objęcie policji pilnującej Białego Domu nadzorem Secret Service. [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongres]] poparł jego wniosek i uchwalił odpowiednią ustawę 20 lipca 1930<ref>{{Cytuj |autor = [[Longin Pastusiak]] |rozdział = Biały Dom |tytuł = Zamachy na prezydentów USA |data = 2010 |data dostępu = 2020-05-09 |isbn = 978-83-7232-951-6 |miejsce = Warszawa |wydawca = Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam” |s = 19–20 |oclc = 751550560}}</ref>. |
|||
W 1968 roku, po zamachu na kandydującego wówczas na prezydenta USA [[Robert F. Kennedy|Roberta Kennedy’ego]], Kongres USA zatwierdził także ochronę osobistą dla kandydatów ubiegających się o fotel prezydenta. W 1994 roku zostało zatwierdzone, że każdy prezydent, opuszczający stanowisko po 1997 r., otrzyma osobistą ochronę Secret Service na 10 lat. W związku z rosnącym zagrożeniem światowym, 10 stycznia 2013 roku prezydent [[Barack Obama]] podpisał uchwaloną wcześniej przez kongres, ustawę przywracającą wszystkim prezydentom pełniącym urząd po 1 stycznia 1997, dożywotnią ochronę<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.cbsnews.com/news/obama-restores-lifetime-secret-service-for-former-presidents/ |tytuł = Obama restores lifetime Secret Service for former presidents |autor = |opublikowany = http://www.cbsnews.com |data = |język = en |data dostępu = 2015-04-11}}</ref>. |
|||
Ochrona osobista prezydenta stopniowo wzrastała. W 1902 liczyła ona 2 osoby, w 1914 – 5 osób. w 1917 – 10 osób, a w 1939 – 18 osób<ref name=":0" />. |
|||
== Secret Service w filmach i serialach == |
|||
* ''[[Skazany na śmierć]]'' – agenci chcą zabić rodzinę niewinnie skazanego na śmierć |
|||
* ''[[24 godziny (serial telewizyjny)|24 godziny]]'' – agenci w otoczeniu kandydata, a następnie prezydenta |
|||
* ''[[Air Force One (film)|Air Force One]]'' – terroryści przejmują kontrolę nad [[Air Force One]] |
|||
* ''[[Córka prezydenta (film)|Córka prezydenta]]'' – córka Prezydenta zakochuje się w jednym z agentów |
|||
* ''[[8 części prawdy]]'' – agent Thomas Barnes musi odnaleźć sprawcę zamachu na prezydenta Stanów |
|||
* ''[[Pani Prezydent]]'' – serial o życiu pani prezydent |
|||
* ''[[Taksówkarz (film)|Taksówkarz]]'' |
|||
* ''[[Tłumaczka (film)|Tłumaczka]]'' |
|||
* ''[[W sieci pająka]]'' – agentka pomagająca policjantowi |
|||
* ''[[Hakerzy]]'' – agenci polują na grupę hakerów z Nowego Jorku |
|||
* ''[[Strażnik (film)|Strażnik]]'' – spisek i zdrada wśród agentów chroniących prezydenta USA |
|||
* ''[[Na linii ognia (film)|Na linii ognia]]'' – agent Frank Horrigan chroni prezydenta przed zabójcą |
|||
* ''[[Morderstwo w Białym Domu]]'' – agentka Secret Service pomaga policjantowi rozwikłać zagadkę morderstwa w Białym Domu |
|||
* ''[[Gliniarz z Beverly Hills III]]'' – agent Secret Service pomaga policjantowi rozwikłać zagadkę fałszerstwa pieniędzy |
|||
* ''[[Godziny szczytu 2]]'' – piękna agentka Secret Service pomaga głównym bohaterom odnaleźć fałszerzy pieniędzy |
|||
* ''[[Magazyn 13]]'' – agenci Secret Service odnajdują artefakty, które w nadprzyrodzony sposób wpływają na ludzi |
|||
* ''[[Trick (film 2010)|Trick]]'' |
|||
* ''[[Olimp w ogniu]]'' |
|||
* ''[[Świat w płomieniach]]'' – Biały Dom zostaje zaatakowany, szef ochrony Secret Service okazał się zdrajcą. |
|||
* ''[[House of Cards (amerykański serial)|House of Cards]]'' |
|||
* ''[[Uprowadzona]]'' |
|||
* ''[[Shooter (serial telewizyjny)|Shooter]]'' |
|||
*[[Designated Survivor]] – Agenci współpracują z FBI w rozwikłaniu spisku przeciwko Prezydentowi USA |
|||
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] agencja otrzymała specjalne zadanie ochrony najcenniejszych dokumentów w historii Stanów Zjednoczonych przed bombardowaniem, kradzieżą i przejęciem przez wroga. Do zakończenia wojny przechowano między innymi oryginalne teksty [[Deklaracja niepodległości Stanów Zjednoczonych|Deklaracji niepodległości Stanów Zjednoczonych]], [[Konstytucja Stanów Zjednoczonych|Konstytucji Stanów Zjednoczonych]] i [[Biblia Gutenberga|Biblii Gutenberga]]<ref name=":0" />. |
|||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
Ponieważ prezydent [[Franklin Delano Roosevelt]] otrzymywał groźby drogą pocztową, Secret Service utworzyła w 1940 sekcję Protective Research Section, która zajmowała się analizą pogróżek i przekazywaniem wniosków agentom ochrony<ref name=":0" />. |
|||
== Linki zewnętrzne == |
|||
* [http://www.secretservice.gov Strona oficjalna] {{lang|en}} |
|||
W 1950 po raz pierwszy i jedyny w historii pracownik Secret Service stracił życie, w czasie wykonywania swoich zadań. Był nim [[Leslie Coffelt]], który zginął w czasie zamachu na prezydenta [[Harry Truman|Harry'ego Trumana]] w 1950. W reakcji na ten zamach przyjęto nową ustawę o ochronie prezydenta, jego rodziny oraz prezydenta elekta. [[Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych]] mógł od tej pory korzystać z ochrony na własne życzenie. W 1961 ochroną objęto także byłych prezydentów przez 10 lat od zakończenia kadencji. W 1962 wiceprezydentowi przydzielono obowiązkową ochronę na stałe<ref name=":0" />. |
|||
=== Reforma po zamachu na prezydenta Kennedy’ego === |
|||
Najdalej idące zmiany w systemie ochrony osobistej prezydenta poczyniono na zlecenie [[Komisja Warrena|komisji Warrena]], badającej [[Zamach na Johna F. Kennedy’ego|zabójstwo Johna F. Kennedy’ego]]. W 1964 komisja stwierdziła, że czynności składające się na urząd prezydenta zwiększyły się do tego stopnia, że zapewniana mu ochrona stała się niewystarczająca. Zdaniem komisji, Secret Service nie ustaliła osób, które miały stanowić zagrożenie dla prezydenta i nie dysponowała odpowiednio przeszkolonym personelem, odpowiednim sprzętem oraz ochroną motorową i techniczną potrzebną do wykonania zadania. Przed zamachem zadania Secret Service dotyczyły tylko bezpośredniego niebezpieczeństwa zagrażającego prezydentowi. Agencja nie potrafiła zidentyfikować potencjalnych źródeł niebezpieczeństwa. Zarzucono jej również zbytnie poleganie na innych urzędach w celu zgromadzenia informacji potrzebnych do wypełnienia zadania<ref name=":0" />. |
|||
Komisja Warrena wysunęła wnioski, że Secret Service powinna zastosować jak najszybciej skuteczniejsze i dokładniejsze kryteria dla określenia potencjalnych niebezpieczeństw, o których powinna być powiadamiana przez inne organy. Powinna być między innymi niezwłocznie informowana o powrocie każdego zbiega do kraju. Powinna też zastosować najnowsze technologie do gromadzenia i opracowywania informacji oraz nawiązać ścisłą współpracę z innymi organami federalnymi, takimi jak [[Federalne Biuro Śledcze]] i [[National Security Agency]]. Komisja zaleciła również, aby lekarz prezydenta zawsze znajdował się w jego pobliżu<ref name=":0" />. |
|||
Po [[Zamach na Roberta F. Kennedy’ego|zabójstwie Roberta Kennedy’ego]] w 1968 objęto ochroną również wdowy po prezydencie do jej śmierci lub ponownego zamążpójścia. Z czasem byłym prezydentom zapewniono dożywotnią ochronę osobistą, a także objęto nią ważniejszych kandydatów ubiegających się o nominację prezydencką<ref name=":0" />. |
|||
=== Po 1990 === |
|||
W 1998 prezydent [[Bill Clinton]] podpisał Dyrektywę nr 62, zobowiązując Secret Service do ochrony poszczególnych imprez. Dyrektywa przyjęła w 2000 formę ustawy [[Public Law 106-544]]<ref name=":0" />. |
|||
Od 1 marca 2003 Secret Service nie podlega [[Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych|Departamentowi Skarbu]], lecz nowo utworzonemu [[Departament Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych|Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych]]<ref name=":0" />. |
|||
W 2004 [[Barbara Riggs]] została pierwszą w historii kobietą powołaną na stanowisko zastępcy dyrektora Secret Service<ref name=":0" />, a 27 marca 2013 [[Julia Pierson]] została pierwszą w historii kobietą na stanowisku dyrektora Secret Service<ref name=":1">{{Cytuj |rozdział = Secret Service |tytuł = U.S. government departments and offices etc. |data dostępu = 2020-05-03 |opublikowany = Rulers.org |url = https://rulers.org/usgovt.html |język = en}}</ref>. |
|||
== Zakres obowiązków i uprawnień == |
|||
[[Plik:Reagan assassination attempt 4 crop.jpg|alt=|mały|Reakcja agentów Secret Service na [[Zamach na Ronalda Reagana|zamach na prezydenta Ronalda Reagana]]]] |
|||
[[Plik:Secret Service Asset Forfeiture and Money Laundering Task Force (AFMLTF).png|alt=|mały|Śledztwo w sprawie fałszowania banknotów]] |
|||
Głównymi zadaniami Secret Service jest zapewnienie ochrony głowie państwa, prowadzenie dochodzeń w sprawach [[Oszustwo|oszustw]] i zwalczanie [[Fałszerstwo|fałszerstw pieniędzy]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = [[Longin Pastusiak]] |rozdział = Secret Service |tytuł = Zamachy na prezydentów USA |data = 2010 |data dostępu = 2020-05-03 |isbn = 978-83-7232-951-6 |miejsce = Warszawa |wydawca = Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam” |s = 9–16 |oclc = 751550560}}</ref>. |
|||
Ustawa [[Public Law 91-217]] z 1970 zobowiązuje Secret Service do ochrony: |
|||
* [[Prezydent Stanów Zjednoczonych|prezydenta]] i członków jego bezpośredniej rodziny; |
|||
* [[Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych|wiceprezydenta]] i członków jego bezpośredniej rodziny; |
|||
* kandydatów na prezydenta [[Partia Demokratyczna (Stany Zjednoczone)|Partii Demokratycznej]] i [[Partia Republikańska (Stany Zjednoczone)|Partii Republikańskiej]] w latach wyborczych; |
|||
* [[Biały Dom|Białego Domu]], budynku [[Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych|Departamentu Skarbu]] i innych biur prezydenta Stanów Zjednoczonych; |
|||
* oficjalnej rezydencji wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych; |
|||
* zagranicznych misji dyplomatycznych w Stanach Zjednoczonych<ref name=":0" />. |
|||
Na mocy innych ustaw Secret Service jest zobowiązana także do ochrony [[Prezydent elekt|prezydenta elekta]] i wdowy po prezydencie, aż do jej śmierci lub ponownego zamążpójścia<ref name=":0" />. |
|||
Każda wizyta prezydenta jest poprzedzana inspekcją miejsca, które będzie odwiedzał, z punktu widzenia bezpieczeństwa. Szczególnemu sprawdzeniu podlega kuchnia i żywność. Jeśli prezydent podróżuje samochodem lub pociągiem, poprzedza go samochód zwany ''pilotem'', który sprawdza czy trasa jest bezpieczna. Limuzynę prezydenta zawsze prowadzi agent Secret Service, a pozostali agenci znajdujący się w pojeździe obserwują otoczenie<ref name=":0" />. |
|||
Agencja zajmuje się również analizą listów adresowanych do prezydenta, zawierających pogróżki, w celu zidentyfikowania ich nadawcy<ref name=":0" />. |
|||
== Struktura == |
|||
Secret Service składa się z dwóch struktur: |
|||
* Uniformed Division (Wydział Umundurowany), dzielący się na trzy struktury: |
|||
** Sekcja Białego Domu; |
|||
** Sekcja Placówek Zagranicznych; |
|||
** Sekcja [[United States Naval Observatory|Obserwatorium Marynarki Wojennej]] (gdzie znajduje się rezydencja wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych); |
|||
* Special Agents Division (Wydział Agentów Specjalnych)<ref name=":0" />. |
|||
== Personel i przeszkolenie == |
|||
[[Plik:United States President Barack Obama with Senator Sherrod Brown, Representative Mary Jo Kilroy, and Secret Service personnel arriving at Port Columbus International Airport.jpg|mały|Agenci Secret Service (w okularach przeciwsłonecznych) ochraniający [[Prezydent Stanów Zjednoczonych|prezydenta Stanów Zjednoczonych]] [[Barack Obama|Baracka Obamę]], [[Senat Stanów Zjednoczonych|senatora]] [[Sherrod Brown|Sherroda Browna]] i członkinię [[Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych|Izby Reprezentantów]] [[Mary Jo Kilroy]]]] |
|||
Agencja Secret Service w 2010 liczyła ok. 6500 pracowników, w tym ok. 320 agentów specjalnych, 1300 służby mundurowej i 2000 techników oraz pracowników administracji<ref name=":0" />. |
|||
Agenci noszą [[Pistolet SIG-Sauer P229|pistolety SIG-Sauer P229]]. Są szkoleni również w posługiwaniu się bronią długą i maszynową, a także w udzielaniu pierwszej pomocy, walce z pożarem i ochronie prezydenta w wypadku ataku atomowego, biologicznego, czy chemicznego<ref name=":0" />. |
|||
== Szefowie i dyrektorzy == |
|||
{{Osobny artykuł|Szefowie i dyrektorzy United States Secret Service}} |
|||
== Kody prezydentów == |
|||
Od czasu, kiedy prezydentem był [[Harry Truman]], Secret Service przydziela każdemu prezydentowi i jego rodzinie kryptonimy. Kody członków rodziny zaczynają się na tę samą literę co kod prezydenta<ref name=":0" />. |
|||
{| class="wikitable" |
|||
!Prezydent |
|||
!Kod |
|||
!Tłumaczenie |
|||
!Przypis |
|||
|- |
|||
|[[Harry Truman]] |
|||
|„General” |
|||
|[[Generał]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[Dwight Eisenhower]] |
|||
|„Providence” |
|||
|[[Opatrzność]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[John F. Kennedy]] |
|||
|„Lancer” |
|||
|[[Ułan]] |
|||
|<ref name=":2">{{Cytuj |autor = Ellen Cranley |tytuł = 15 Secret Service code names for presidents, first ladies, and first children – and the stories behind them |data = 2019-04-02 |data dostępu = 2020-05-04 |opublikowany = [[Business Insider]] |url = https://www.businessinsider.com/secret-service-codenames-presidents-of-the-united-states-first-ladies-children-stories-2019-3 |język = en}}</ref> |
|||
|- |
|||
|[[Lyndon B. Johnson]] |
|||
|„Volunteer” |
|||
|[[Ochotnik (osoba)|Ochotnik]] |
|||
|<ref>{{Cytuj |autor = Ronald Kessler |tytuł = In the President’s Secret Service: Behind the Scenes with Agents in the Line of Fire and the Presidents They Protect |data = 2009-08-04 |data dostępu = 2020-05-04 |isbn = 978-0-307-46137-7 |wydawca = Crown Publishing Group |s = 15 |url = https://books.google.pl/books?id=kyGTagqcyAcC |język = en}}</ref> |
|||
|- |
|||
|[[Richard Nixon]] |
|||
|„Searchlight” |
|||
|[[Reflektor]] |
|||
|<ref name=":2" /> |
|||
|- |
|||
|[[Gerald Ford]] |
|||
|„Passkey” |
|||
|[[Wytrych]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[Jimmy Carter]] |
|||
|„Deacon” |
|||
|[[Diakon]] |
|||
|<ref name=":2" /> |
|||
|- |
|||
|[[Ronald Reagan]] |
|||
|„Rawhide” |
|||
|[[Skóra (surowiec)|Skóra surowa]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[George H.W. Bush]] |
|||
|„Timberwolf” |
|||
|[[Wilk szary|Wielki szary wilk amerykański]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[Bill Clinton]] |
|||
|„Eagle” |
|||
|[[Orzeł (taksonomia ludowa)|Orzeł]] |
|||
|<ref name=":0" /> |
|||
|- |
|||
|[[George W. Bush]] |
|||
|„Trailblazer” |
|||
|[[Amerykański pionier|Pionier]] |
|||
|<ref name=":2" /> |
|||
|- |
|||
|[[Barack Obama]] |
|||
|„Renegade” |
|||
|[[Kolaboracja|Renegat]] |
|||
|<ref name=":2" /> |
|||
|- |
|||
|[[Donald Trump]] |
|||
|„Mogul” |
|||
|Potentat |
|||
|<ref name=":2" /> |
|||
|- |
|||
|[[Joe Biden]] |
|||
|"Celtic" |
|||
|Celt |
|||
|<ref>{{Encyklopedia Britannica |id = list/secret-service-code-names-of-11-us-presidents |tytuł = Secret Service Code Names of 11 U.S. Presidents |data dostępu = 2022-10-05}}</ref> |
|||
|} |
|||
== Kontrowersje == |
|||
Sprawą kontrowersyjną była kwestia zeznawania agentów Secret Service przeciwko prezydentowi, którego ochraniali. Kwestia ta była szeroko komentowana, kiedy prokurator [[Kenneth Starr]] prowadził w 1998 dochodzenie przeciwko prezydentowi [[Bill Clinton|Billowi Clintonowi]] w sprawie skandalu obyczajowego. Prokurator chciał przesłuchać agentów, aby ustalić czy w latach 1995–1997 kiedykolwiek widzieli Clintona zostającego sam na sam z [[Monica Lewinsky|Monicą Lewinsky]] i co słyszeli, kiedy prezydent rozmawiał ze współpracownikami na temat kontaktów z innymi kobietami. [[Biały Dom]] i szefowie Secret Service sprzeciwiali się temu, argumentując, że to podważy zaufanie prezydenta do ochrony osobistej i negatywnie wpłynie na jej skuteczność. Kwestia przesłuchań została skierowana do [[Sąd Apelacyjny w Waszyngtonie|Sądu Apelacyjnego w Waszyngtonie]], który wyraził zgodę na przesłuchanie agentów. Następnie administracja prezydenta skierowała skargę do [[Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych|Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych]], który jednak podtrzymał decyzję Sądu Apelacyjnego. Przeciwny przesłuchiwaniom agentów ochrony był także były prezydent [[George H.W. Bush]], natomiast byli prezydenci [[Jimmy Carter]] i [[Gerald Ford]] wyrazili opinię, że agenci powinni zeznawać<ref name=":0" />. |
|||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy| |
|||
<ref name = service>{{Cytuj stronę | url = https://www.secretservice.gov/about/history/ | tytuł = USSS History | opublikowany = Department of Homeland Security | język = en | data dostępu = 2020-05-28}}</ref> |
|||
}} |
|||
{{Służby specjalne Stanów Zjednoczonych}} |
{{Służby specjalne Stanów Zjednoczonych}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
{{ka}} |
|||
{{SORTUJ:Secret Service}} |
|||
[[Kategoria:Służby specjalne Stanów Zjednoczonych]] |
|||
[[Kategoria:Federalne organy ścigania Stanów Zjednoczonych]] |
|||
[[Kategoria:Kontrwywiad]] |
|||
[[Kategoria:Służby mundurowe]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 08:39, 7 wrz 2024
 Logo Secret Service | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
5 lipca 1865 |
| Dyrektor | |
| Zastępca | |
| Budżet | |
| Zatrudnienie |
6500 (2010) |
| Adres | |
| 245 Murray Ln SW – BLDG T-5,
Waszyngton, DC 20223 | |
Położenie na mapie Dystryktu Kolumbii  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 38°50′51,94″N 77°00′45,22″W/38,847760 -77,012560
| |
| Strona internetowa | |
United States Secret Service, USSS (ang. Tajna Służba Stanów Zjednoczonych) – jeden z najstarszych federalnych organów ścigania w Stanach Zjednoczonych, utworzony 5 lipca 1865, zajmujący się ochroną najważniejszych osób w państwie oraz ich rodzin, a także prowadzeniem śledztw w sprawie oszustw. Od 2003 podlega Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego USA[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Rozporządzenie o utworzeniu Secret Service zostało podpisane przez prezydenta Abrahama Lincolna 14 kwietnia 1865 i weszło w życie 5 lipca. Z początku agencja ta była jedynie wydziałem Departamentu Skarbu, którego głównym zadaniem była walka z fałszerstwem pieniędzy. Szacuje się, że wówczas 1/3 pieniędzy będących w obiegu była fałszywa. Rok później, w 1866, zlikwidowano około 200 miejsc, w których drukowano fałszywe banknoty. W 1867 agencja otrzymała zadanie prowadzenia śledztw w sprawach fałszerzy pieniędzy. Stała się w ten sposób pierwszą federalną agencją wywiadowczą w Stanach Zjednoczonych. Z czasem rozszerzano zakres jej uprawnień i obowiązków[5].
Przekształcenie w agencję chroniącą głowę państwa
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz Secret Service oficjalnie zostało wykorzystane do ochrony głowy państwa w 1894. W związku z prowadzonym śledztwem wobec grupy hazardzistów z Kolorado, którzy planowali zamach na prezydenta Grovera Clevelanda, agencja przydzieliła część agentów, aby ochraniali prezydenta w Białym Domu, podróżowali z nim i zawsze jechali za jego powozem. Takie wykorzystanie agencji budziło wówczas kontrowersje i spotkało się z krytyką opozycji oraz części prasy. Cleveland uległ krytyce i zrezygnował z ochrony.
Secret Service wzmocniło ochronę prezydenta w reakcji na wydarzenia, mające miejsce w Europie między 1894 a 1900. Wiele osobistości padło w tym czasie ofiarami zamachów anarchistów, między innymi: prezydent Francji Marie François Sadi Carnot, premier Hiszpanii Antonio Cánovas del Castillo, cesarzowa Austrii Elżbieta Bawarska i król Włoch Humbert I. Niektórzy anarchiści emigrowali do Stanów Zjednoczonych, szukając schronienia, co wzmocniło czujność Secret Service. Od 1898 jednostka agencji stacjonowała w Białym Domu jako ochrona prezydenta. Po zamachu na prezydenta Williama McKinley’a w 1901, Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił przejęcie przez Secret Service pełnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo głowy państwa. Poza jednostką odpowiedzialną za Biały Dom, prezydentowi przydzielono dwóch oficerów ochrony osobistej. Przydzielano także dodatkowych agentów na czas jego podróży lub urlopu. Pierwszym prezydentem, który korzystał z pełnej ochrony osobistej Secret Service był Theodore Roosevelt. W 1917 Secret Service objęło ochroną członków najbliższej rodziny prezydenta[5].
W 1930 elegancko ubrany mężczyzna wszedł bezprawnie do Białego Domu. Pilnujący budynku policjanci przepuścili go ze względu na jego ubiór, uznając za agenta Secret Service. Po zdemaskowaniu mężczyzny, okazało się, że nie był niebezpieczny i dokonał włamania jedynie w celu zwiedzenia zabytku. Incydent skłonił jednak urzędującego prezydenta Herberta Hoovera do ubiegania się o objęcie policji pilnującej Białego Domu nadzorem Secret Service. Kongres poparł jego wniosek i uchwalił odpowiednią ustawę 20 lipca 1930[6].
Ochrona osobista prezydenta stopniowo wzrastała. W 1902 liczyła ona 2 osoby, w 1914 – 5 osób. w 1917 – 10 osób, a w 1939 – 18 osób[5].
W czasie II wojny światowej agencja otrzymała specjalne zadanie ochrony najcenniejszych dokumentów w historii Stanów Zjednoczonych przed bombardowaniem, kradzieżą i przejęciem przez wroga. Do zakończenia wojny przechowano między innymi oryginalne teksty Deklaracji niepodległości Stanów Zjednoczonych, Konstytucji Stanów Zjednoczonych i Biblii Gutenberga[5].
Ponieważ prezydent Franklin Delano Roosevelt otrzymywał groźby drogą pocztową, Secret Service utworzyła w 1940 sekcję Protective Research Section, która zajmowała się analizą pogróżek i przekazywaniem wniosków agentom ochrony[5].
W 1950 po raz pierwszy i jedyny w historii pracownik Secret Service stracił życie, w czasie wykonywania swoich zadań. Był nim Leslie Coffelt, który zginął w czasie zamachu na prezydenta Harry'ego Trumana w 1950. W reakcji na ten zamach przyjęto nową ustawę o ochronie prezydenta, jego rodziny oraz prezydenta elekta. Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych mógł od tej pory korzystać z ochrony na własne życzenie. W 1961 ochroną objęto także byłych prezydentów przez 10 lat od zakończenia kadencji. W 1962 wiceprezydentowi przydzielono obowiązkową ochronę na stałe[5].
Reforma po zamachu na prezydenta Kennedy’ego
[edytuj | edytuj kod]Najdalej idące zmiany w systemie ochrony osobistej prezydenta poczyniono na zlecenie komisji Warrena, badającej zabójstwo Johna F. Kennedy’ego. W 1964 komisja stwierdziła, że czynności składające się na urząd prezydenta zwiększyły się do tego stopnia, że zapewniana mu ochrona stała się niewystarczająca. Zdaniem komisji, Secret Service nie ustaliła osób, które miały stanowić zagrożenie dla prezydenta i nie dysponowała odpowiednio przeszkolonym personelem, odpowiednim sprzętem oraz ochroną motorową i techniczną potrzebną do wykonania zadania. Przed zamachem zadania Secret Service dotyczyły tylko bezpośredniego niebezpieczeństwa zagrażającego prezydentowi. Agencja nie potrafiła zidentyfikować potencjalnych źródeł niebezpieczeństwa. Zarzucono jej również zbytnie poleganie na innych urzędach w celu zgromadzenia informacji potrzebnych do wypełnienia zadania[5].
Komisja Warrena wysunęła wnioski, że Secret Service powinna zastosować jak najszybciej skuteczniejsze i dokładniejsze kryteria dla określenia potencjalnych niebezpieczeństw, o których powinna być powiadamiana przez inne organy. Powinna być między innymi niezwłocznie informowana o powrocie każdego zbiega do kraju. Powinna też zastosować najnowsze technologie do gromadzenia i opracowywania informacji oraz nawiązać ścisłą współpracę z innymi organami federalnymi, takimi jak Federalne Biuro Śledcze i National Security Agency. Komisja zaleciła również, aby lekarz prezydenta zawsze znajdował się w jego pobliżu[5].
Po zabójstwie Roberta Kennedy’ego w 1968 objęto ochroną również wdowy po prezydencie do jej śmierci lub ponownego zamążpójścia. Z czasem byłym prezydentom zapewniono dożywotnią ochronę osobistą, a także objęto nią ważniejszych kandydatów ubiegających się o nominację prezydencką[5].
Po 1990
[edytuj | edytuj kod]W 1998 prezydent Bill Clinton podpisał Dyrektywę nr 62, zobowiązując Secret Service do ochrony poszczególnych imprez. Dyrektywa przyjęła w 2000 formę ustawy Public Law 106-544[5].
Od 1 marca 2003 Secret Service nie podlega Departamentowi Skarbu, lecz nowo utworzonemu Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego Stanów Zjednoczonych[5].
W 2004 Barbara Riggs została pierwszą w historii kobietą powołaną na stanowisko zastępcy dyrektora Secret Service[5], a 27 marca 2013 Julia Pierson została pierwszą w historii kobietą na stanowisku dyrektora Secret Service[7].
Zakres obowiązków i uprawnień
[edytuj | edytuj kod]
.png)
Głównymi zadaniami Secret Service jest zapewnienie ochrony głowie państwa, prowadzenie dochodzeń w sprawach oszustw i zwalczanie fałszerstw pieniędzy[5].
Ustawa Public Law 91-217 z 1970 zobowiązuje Secret Service do ochrony:
- prezydenta i członków jego bezpośredniej rodziny;
- wiceprezydenta i członków jego bezpośredniej rodziny;
- kandydatów na prezydenta Partii Demokratycznej i Partii Republikańskiej w latach wyborczych;
- Białego Domu, budynku Departamentu Skarbu i innych biur prezydenta Stanów Zjednoczonych;
- oficjalnej rezydencji wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych;
- zagranicznych misji dyplomatycznych w Stanach Zjednoczonych[5].
Na mocy innych ustaw Secret Service jest zobowiązana także do ochrony prezydenta elekta i wdowy po prezydencie, aż do jej śmierci lub ponownego zamążpójścia[5].
Każda wizyta prezydenta jest poprzedzana inspekcją miejsca, które będzie odwiedzał, z punktu widzenia bezpieczeństwa. Szczególnemu sprawdzeniu podlega kuchnia i żywność. Jeśli prezydent podróżuje samochodem lub pociągiem, poprzedza go samochód zwany pilotem, który sprawdza czy trasa jest bezpieczna. Limuzynę prezydenta zawsze prowadzi agent Secret Service, a pozostali agenci znajdujący się w pojeździe obserwują otoczenie[5].
Agencja zajmuje się również analizą listów adresowanych do prezydenta, zawierających pogróżki, w celu zidentyfikowania ich nadawcy[5].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]Secret Service składa się z dwóch struktur:
- Uniformed Division (Wydział Umundurowany), dzielący się na trzy struktury:
- Sekcja Białego Domu;
- Sekcja Placówek Zagranicznych;
- Sekcja Obserwatorium Marynarki Wojennej (gdzie znajduje się rezydencja wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych);
- Special Agents Division (Wydział Agentów Specjalnych)[5].
Personel i przeszkolenie
[edytuj | edytuj kod]
Agencja Secret Service w 2010 liczyła ok. 6500 pracowników, w tym ok. 320 agentów specjalnych, 1300 służby mundurowej i 2000 techników oraz pracowników administracji[5].
Agenci noszą pistolety SIG-Sauer P229. Są szkoleni również w posługiwaniu się bronią długą i maszynową, a także w udzielaniu pierwszej pomocy, walce z pożarem i ochronie prezydenta w wypadku ataku atomowego, biologicznego, czy chemicznego[5].
Szefowie i dyrektorzy
[edytuj | edytuj kod]
Kody prezydentów
[edytuj | edytuj kod]Od czasu, kiedy prezydentem był Harry Truman, Secret Service przydziela każdemu prezydentowi i jego rodzinie kryptonimy. Kody członków rodziny zaczynają się na tę samą literę co kod prezydenta[5].
| Prezydent | Kod | Tłumaczenie | Przypis |
|---|---|---|---|
| Harry Truman | „General” | Generał | [5] |
| Dwight Eisenhower | „Providence” | Opatrzność | [5] |
| John F. Kennedy | „Lancer” | Ułan | [8] |
| Lyndon B. Johnson | „Volunteer” | Ochotnik | [9] |
| Richard Nixon | „Searchlight” | Reflektor | [8] |
| Gerald Ford | „Passkey” | Wytrych | [5] |
| Jimmy Carter | „Deacon” | Diakon | [8] |
| Ronald Reagan | „Rawhide” | Skóra surowa | [5] |
| George H.W. Bush | „Timberwolf” | Wielki szary wilk amerykański | [5] |
| Bill Clinton | „Eagle” | Orzeł | [5] |
| George W. Bush | „Trailblazer” | Pionier | [8] |
| Barack Obama | „Renegade” | Renegat | [8] |
| Donald Trump | „Mogul” | Potentat | [8] |
| Joe Biden | "Celtic" | Celt | [10] |
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Sprawą kontrowersyjną była kwestia zeznawania agentów Secret Service przeciwko prezydentowi, którego ochraniali. Kwestia ta była szeroko komentowana, kiedy prokurator Kenneth Starr prowadził w 1998 dochodzenie przeciwko prezydentowi Billowi Clintonowi w sprawie skandalu obyczajowego. Prokurator chciał przesłuchać agentów, aby ustalić czy w latach 1995–1997 kiedykolwiek widzieli Clintona zostającego sam na sam z Monicą Lewinsky i co słyszeli, kiedy prezydent rozmawiał ze współpracownikami na temat kontaktów z innymi kobietami. Biały Dom i szefowie Secret Service sprzeciwiali się temu, argumentując, że to podważy zaufanie prezydenta do ochrony osobistej i negatywnie wpłynie na jej skuteczność. Kwestia przesłuchań została skierowana do Sądu Apelacyjnego w Waszyngtonie, który wyraził zgodę na przesłuchanie agentów. Następnie administracja prezydenta skierowała skargę do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, który jednak podtrzymał decyzję Sądu Apelacyjnego. Przeciwny przesłuchiwaniom agentów ochrony był także były prezydent George H.W. Bush, natomiast byli prezydenci Jimmy Carter i Gerald Ford wyrazili opinię, że agenci powinni zeznawać[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Leadership [online], United States Secret Service [dostęp 2020-05-04] (ang.).
- ↑ Congressional Budget Justification and Annual Performance Plan and Report, Department of the Treasury United States Secret Service (ang.).
- ↑ Contact Us [online], United States Secret Service [dostęp 2020-05-04] (ang.).
- ↑ USSS History. Department of Homeland Security. [dostęp 2020-05-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab Secret Service, [w:] Longin Pastusiak, Zamachy na prezydentów USA, Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2010, s. 9–16, ISBN 978-83-7232-951-6, OCLC 751550560 [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Biały Dom, [w:] Longin Pastusiak, Zamachy na prezydentów USA, Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2010, s. 19–20, ISBN 978-83-7232-951-6, OCLC 751550560 [dostęp 2020-05-09].
- ↑ Secret Service, [w:] U.S. government departments and offices etc., Rulers.org [dostęp 2020-05-03] (ang.).
- ↑ a b c d e f Ellen Cranley, 15 Secret Service code names for presidents, first ladies, and first children – and the stories behind them [online], Business Insider, 2 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-04] (ang.).
- ↑ Ronald Kessler, In the President’s Secret Service: Behind the Scenes with Agents in the Line of Fire and the Presidents They Protect, Crown Publishing Group, 4 sierpnia 2009, s. 15, ISBN 978-0-307-46137-7 [dostęp 2020-05-04] (ang.).
- ↑ Secret Service Code Names of 11 U.S. Presidents, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05] (ang.).
.png)