Jewhen Nahirnyj: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
m dodano link do Commons, szablon |
||
| (Nie pokazano 30 wersji utworzonych przez 15 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Architekt infobox |
|||
| ⚫ | |||
|imię i nazwisko = Jewhen Nahirnyj |
|||
|grafika = Portret Jevhen Nahirny 20.jpg |
|||
|opis grafiki = |
|||
|data urodzenia = [[13 sierpnia]] [[1885]] |
|||
|miejsce urodzenia = [[Rudno (obwód lwowski)|Rudno]] |
|||
|data śmierci = [[8 czerwca]] [[1951]] |
|||
|miejsce śmierci = [[Lwów]] |
|||
|narodowość = ukraińska |
|||
|alma mater = |
|||
|uczelnia = |
|||
|nagrody = |
|||
|wpływy = |
|||
|wpłynął na = |
|||
|styl = [[modernizm (architektura)|modernizm]] |
|||
|biuro = |
|||
|znaczące budynki = |
|||
|znaczące projekty = |
|||
|commons = Category:Yevhen Nahirnyi |
|||
|odznaczenia = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | |||
Studia skończył w [[1912]]. Duży wpływ na jego formowanie jako architekta mieli profesor [[Iwan Lewicki]] i architekt [[Wawrzyniec Dayczak]], w których pracowniach odbywał staż, jednak największy twórczość jego ojca. Po ukończeniu studiów na początku pracował w pracowni ojca. |
|||
W [[1912]] ukończył studia na fakultecie architektonicznym Politechniki Lwowskiej. |
|||
Na początku pracował z ojcem. |
|||
Ich twórcza współpraca została przerwana przez I wojnę światową. W [[1915]] został aresztowany przez władze austriackie i internowany. Powróciwszy z internowania, zajmował się odbudową budynków w [[Dolina (miasto)|Dolinie]]. Po śmierci ojca oraz młodej żony, wraz z maleńką córką powrócił do Lwowa. |
|||
Przy projektowaniu cerkwi drewnianych rozwijał tradycję szkoły bojkowskiej. |
|||
W [[1939]] po włączeniu Lwowa do Ukraińskiej SRR, wraz z M. Mikułą stworzył lwowski oddział Związku Architektów Ukrainy. Do końca życia był zastępcą przewodniczącego Związku, kierując sekcją ochrony zabytków lwowskiego Komitetu Obwodowego. Początkowo w swoich projektach wykorzystywał ukraińskie motywy ludowe, w późniejszych zaznaczył się wpływ [[Konstruktywizm (architektura)|konstruktywizmu]]. |
|||
[[Kategoria:Ukraińscy architekci]] [[Kategoria:Urodzeni w 1885]] [[Kategoria:Zmarli w 1951]] |
|||
[[uk:Нагірний Євген Васильович]] |
|||
Został pochowany na [[Cmentarz Łyczakowski|Cmentarzu Łyczakowskim]]. |
|||
== Bibliografia == |
|||
* "Енциклопедія українознавства", T. 7, Lwów 2000, s. 2622, {{ISBN|5-7707-4048-5}} |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Nahirnyj, Jewhen}} |
|||
[[Kategoria:Ukraińscy architekci]] |
|||
[[Kategoria:Absolwenci Politechniki Lwowskiej]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1885]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w 1951]] |
|||
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]] |
|||
[[Kategoria:Internowani w Austro-Węgrzech w czasie I wojny światowej]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 04:57, 19 lip 2024
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
ukraińska |
| Praca | |
| Styl | |
Jewhen Nahirnyj, ukr. Євге́н Васи́льович Нагі́рний (ur. 13 sierpnia 1885 w Rudnie koło Lwowa – zm. 8 czerwca 1951) – ukraiński architekt, syn Wasyla Nahirnego.
Studia skończył w 1912. Duży wpływ na jego formowanie jako architekta mieli profesor Iwan Lewicki i architekt Wawrzyniec Dayczak, w których pracowniach odbywał staż, jednak największy twórczość jego ojca. Po ukończeniu studiów na początku pracował w pracowni ojca.
Ich twórcza współpraca została przerwana przez I wojnę światową. W 1915 został aresztowany przez władze austriackie i internowany. Powróciwszy z internowania, zajmował się odbudową budynków w Dolinie. Po śmierci ojca oraz młodej żony, wraz z maleńką córką powrócił do Lwowa.
W 1939 po włączeniu Lwowa do Ukraińskiej SRR, wraz z M. Mikułą stworzył lwowski oddział Związku Architektów Ukrainy. Do końca życia był zastępcą przewodniczącego Związku, kierując sekcją ochrony zabytków lwowskiego Komitetu Obwodowego. Początkowo w swoich projektach wykorzystywał ukraińskie motywy ludowe, w późniejszych zaznaczył się wpływ konstruktywizmu.
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- "Енциклопедія українознавства", T. 7, Lwów 2000, s. 2622, ISBN 5-7707-4048-5