Aleksy Wyznawca: Różnice pomiędzy wersjami

Święty
Aleksy Wyznawca
	Wyznawca, Człowiek Boży; święty mnich
Data i miejsce urodzenia	361 rok n.e. - IV w. ; starożytny Rzym
Data i miejsce śmierci	411 rok n.e. - V w. ; Rzym
Czczony przez	Kościół katolicki; Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	17 lipca (kat.); 17 marca (praw. według kal. jul.); 30 marca (praw. według kal. greg.)
Atrybuty	kartka papieru trzymana w dłoni, kij pielgrzymi, schody, żebracy
Patron	rybaków, licznych zakonów, ubogich, pielgrzymów, wędrowców
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 16:08, 26 mar 2024

Aleksy Wyznawca, zwany Człowiekiem Bożym, cs. prepodobnyj Aleksiej, czełowiekiej Bożij (ur. ok. 360, zm. 411) – święty (na Wschodzie uznany za błogosławionego szaleńca Bożego) Kościoła katolickiego i prawosławnego. Asceta. Bohater średniowiecznego utworu hagiograficznego Legenda o świętym Aleksym.

Życie

Urodził się w 361 roku w Rzymie w rodzinie pobożnych rzymskich patrycjuszy: Eufemiusza, który był senatorem i Agleidy (Agle). Według legendy o św. Aleksym^[1] od wczesnych lat ojciec Aleksego pomagał biednym. Codziennie urządzał u siebie w domu trzy stoły, jeden dla sierot i wdów, drugi dla podróżników i trzeci dla ubogich. Rodzice długo musieli czekać na dziecko. Po długich modłach udało im się doczekać. Nowo narodzone dziecko zostało nazwane Aleksym, czyli z greki obrońca. Kiedy osiągnął pełnoletność, rodzice zdecydowali się go ożenić. Wybrali dla syna dziewczynę cesarskiej krwi^[1], lecz po ślubie, tuż przed nocą poślubną Aleksy uciekł z domu. Wsiadł na statek i popłynął do Ziemi Świętej, skąd udał się do miasta Edessa.

Rodzice szukali syna, lecz nie mogli go odnaleźć. Tymczasem Aleksy stał się żebrakiem. Prowadząc przy miejscowej świątyni życie nędzarza przestrzegał ścisłego postu i w każdą niedzielę przystępował do sakramentu Eucharystii. Wszystko, co otrzymywał od innych, przekazywał potrzebującym, sam zaś żywił się jedynie chlebem i wodą^[1].

Po siedemnastu latach Aleksy wsiadł na statek płynący do Tarsusu, miasta z kultem m.in. św. Pawła. Jednakże Aleksy wysiadł w swoim rodzinnym mieście. Tu nierozpoznany przez nikogo żebrak spędził u progu rodzinnego domu następne szesnaście lat. Przeczuwając zbliżającą się śmierć, opisał w liście swoją historię i w 411 roku zmarł. Według legendy, Aleksy miał w swojej ręce list. Nikt nie mógł go wziąć, nawet papież, czy cesarz. Osobą, której się udało, była jego własna żona^[1].

Po śmierci z ciała świętego zaczęła wydzielać się przyjemna woń i wonna mirra. Przez cały tydzień przybywający do grobu zmarłego otrzymywali uleczenie od chorób. Pochowano go w świątyni św. Bonifacego^[1].

W 1216 roku stwierdzono, że ciało świętego Aleksego nie uległo rozkładowi. Na miejscu, gdzie zostało złożone, wzniesiono wówczas świątynię^{[potrzebny przypis]}.

Kult

Ikona przedstawiająca św. Aleksego z XVII wieku

W średniowieczu św. Aleksy był postacią bardzo popularną w ówczesnej literaturze i sztuce scenicznej w Europie i północnej Afryce. Uchodził za patrona ubogich, żebraków i pielgrzymów. Napisany o nim poemat jest jednym z najstarszych zabytków językowych we Francji. Pojawia się również wcześnie w tekstach, między innymi, niemieckich i polskich („Legenda o św. Aleksym”, XV wiek). Na miejscu jego domniemanego domu w Awentynie jeszcze w średniowieczu wzniesiono klasztor benedyktyński i bazylikę pod wezwaniem świętego. Obecna bazylika św. Aleksego pochodzi z XVII w. i należy do najpiękniejszych kościołów rzymskich. W Polsce święty Aleksy odbierał szczególną cześć w Tumie pod Łęczycą oraz w Płocku.

Patronat

Jest patronem licznych zakonów, a także ubogich, pielgrzymów, wędrowców, żebraków. Jest orędownikiem podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plag. Święty uważany jest za patrona rybaków. Wierni modlą się również do niego o to, by pomógł im pozbyć się grzechu dumy i wyniosłości. Powstały nawet rodziny zakonne pod jego patronatem: bracia aleksjanie, siostry aleksjanki (XIV wiek), Kongregacja Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi (XIX w.). Czczony jest głównie w bizantyjskim obszarze kulturowym oraz Rosji.

Dzień obchodów

Kościół katolicki wspomina świętego 17 lipca, z kolei prawosławny 17/30 marca^[a], to znaczy 30 marca według kalendarza gregoriańskiego.

Ikonografia

W ikonografii wschodniej postać św. Aleksego przedstawiana jest podobnie jak św. Jana Chrzciciela. Ma długie, kasztanowe włosy, rozłożone pasemkami na barkach oraz podobnie wyglądającą krótką brodę. Ubrany jest w sięgającą za kolana, ciemnozieloną sutannę. Nogi ma bose, a ręce złożone na piersiach w kształcie krzyża. W niektórych przedstawieniach święty trzyma zwój z napisem:
Oto ten, który pozostawił ojca i matkę, żonę, rodzinę i przyjaciół, wsie i majątki.

W tradycji zachodniej święty przedstawiany jest w ubiorze pustelnika lub pielgrzyma, czasami jako żebrak leżący pod schodami. Jego atrybuty to kartka papieru (księga, pergamin, zwój) trzymana w dłoni nawiązująca do karty papieru jaką znaleziono po śmierci w jego ręku, na której ujawnił swoją tożsamość i opisał dzieje swojego życia, kij pielgrzymi symbolizujący długie pielgrzymowanie, schody i żebracy nawiązują do sposobu życia jaki wybrał^[2].

Zobacz też

Uwagi

↑ podwójne datowanie

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Legenda o świątym aleksym. [dostęp 2020-03-14].
↑ Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 57.

Bibliografia

Aleksy człowiek Boży na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
Święty Aleksy, wyznawca na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 28.06.2010]
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).

Linki zewnętrzne

Prepodobnyj Aleksiej, czełowiekiej Bożij (ros.)

[2] wójne datowanie

[staropolska.pl-1] Legenda o świątym aleksym. [dostęp 2020-03-14].

[CITEREFMareckiRotter200957-3] Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 57.

[1]

[a]

[2]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Święty infobox
+ |rodzaj               = Święty
- |Imię = Święty<br />Aleksy Wyznawca
- |imię oryginalne =
+ |imię                 = Aleksy Wyznawca
+ |imię oryginalne      =
- |Portret = Alexius_of_Rome_XIXc.jpg
+ |tytuły               = [[Wyznawca]], Człowiek Boży<br />[[święty mnich]]
- |zdjęcie podpis =
+ |grafika              = Alexius_of_Rome_XIXc.jpg
- |Data_urodzenia = ok. [[360]]
+ |podpis grafiki       =
- |Data_śmierci = w [[V wiek]]u
+ |data urodzenia       = 361 rok n.e. - IV w.
- |Miejsce_urodzenia = [[starożytny Rzym]]
- |Miejsce_śmierci = [[Rzym]]
+ |miejsce urodzenia    = [[starożytny Rzym]]
+ |data śmierci         = 411 rok n.e. - V w.
- |Tytuły = [[Wyznawca]], Człowiek Boży<br />[[święty mnich]]
+ |miejsce śmierci      = [[Rzym]]
- |Kościół = [[kościół katolicki|katolicki]], [[cerkiew prawosławna|prawosławny]]
+ |kościół              = [[Kościół katolicki]]<br />[[Cerkiew prawosławna|Cerkiew prawosławną]]
- |Data_beatyfikacji =
+ |data beatyfikacji    =
- |Miejsce_beatyfikacji =
+ |miejsce beatyfikacji =
- |Beatyfikowany_przez =
+ |beatyfikujący        =
- |Data_kanonizacji =
+ |data kanonizacji     =
- |Miejsce_kanonizacji =
+ |miejsce kanonizacji  =
- |Kanonizowany_przez =
+ |kanonizujący         =
- |Wspomnienie = [[17 lipca]] ''(kat.)''<br />[[17 marca]] (''praw. według [[kalendarz juliański|kal. jul.]]'')<br />[[30 marca]] (''praw. według [[kalendarz gregoriański|kal. greg.]]'')
+ |wspomnienie          = 17 lipca ''(kat.)''<br />17 marca (''praw. według [[kalendarz juliański|kal. jul.]]'')<br />30 marca (''praw. według [[kalendarz gregoriański|kal. greg.]]'')
- |Atrybuty =
+ |atrybuty             = kartka papieru trzymana w dłoni, kij pielgrzymi, schody, żebracy
- |Patron = [[rybak]]ów, licznych [[zakon]]ów, ubogich, [[Pielgrzym (religia)|pielgrzymów]], wędrowców
+ |patron               = rybaków, licznych zakonów, ubogich, pielgrzymów, wędrowców
- |Miejsce_kultu =
+ |miejsce kultu        =
- |commons = Category:Alexius of Rome
+ |faksymile            =
+ |opis faksymile       =
+ |commons              = Category:Alexius of Rome
+ |wikiźródła           =
+ |wikicytaty           =
 }}
-'''Aleksy Wyznawca''' zwany '''Człowiekiem Bożym''', [[język cerkiewnosłowiański|cs.]] ''Prepodobnyj Aleksiej, czełowiekiej Bożij'' (ur. ok. [[360]], zm. w V w.) – [[święty]] (na Wschodzie uznany za [[błogosławiony|błogosławionego]] szaleńca Bożego) [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] i [[cerkiew prawosławna|prawosławnego]], bohater średniowiecznego utworu hagiograficznego ''[[Legenda o świętym Aleksym]]''.
+'''Aleksy Wyznawca''', zwany '''Człowiekiem Bożym''', [[język cerkiewnosłowiański|cs.]] ''prepodobnyj Aleksiej, czełowiekiej Bożij'' (ur. ok. 360, zm. 411) – [[święty]] (na Wschodzie uznany za [[błogosławiony|błogosławionego]] szaleńca Bożego) [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] i [[cerkiew prawosławna|prawosławnego]]. [[Asceta]]. Bohater średniowiecznego utworu hagiograficznego ''[[Legenda o świętym Aleksym]]''.
 == Życie ==
+Urodził się w 361 roku w [[starożytny Rzym|Rzymie]] w rodzinie pobożnych rzymskich [[Patrycjusze|patrycjuszy]]: Eufemiusza, który był senatorem i Agleidy (Agle). Według [[Legenda o św. Aleksym|legendy o św. Aleksym]]<ref name="staropolska.pl">{{Cytuj stronę | url = http://www.staropolska.pl/sredniowiecze/poezja_religijna/sw_aleksy_01.html | tytuł = Legenda o świątym aleksym | data dostępu = 2020-03-14}}</ref> od wczesnych lat ojciec Aleksego pomagał biednym. Codziennie urządzał u siebie w domu trzy stoły, jeden dla sierot i wdów, drugi dla podróżników i trzeci dla ubogich. Rodzice długo musieli czekać na dziecko. Po długich modłach udało im się doczekać. Nowo narodzone dziecko zostało nazwane Aleksym, czyli z greki ''obrońca''. Kiedy osiągnął pełnoletność, rodzice zdecydowali się go ożenić. Wybrali dla syna dziewczynę cesarskiej krwi<ref name="staropolska.pl"/>, lecz po ślubie, tuż przed nocą poślubną Aleksy uciekł z domu. Wsiadł na statek i popłynął do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]], skąd udał się do miasta [[Şanlıurfa|Edessa]].
+Rodzice szukali syna, lecz nie mogli go odnaleźć. Tymczasem Aleksy stał się żebrakiem. Prowadząc przy miejscowej świątyni życie nędzarza przestrzegał ścisłego postu i w każdą niedzielę przystępował do sakramentu [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]. Wszystko, co otrzymywał od innych, przekazywał potrzebującym, sam zaś żywił się jedynie chlebem i wodą<ref name="staropolska.pl"/>.
-Urodził się w [[360]] r. w [[starożytny Rzym|Rzymie]] w rodzinie bogobojnych rzymskich [[Patrycjusze|patrycjuszy]]: Eufemiusza, który był [[senator]]em i Agleidy (Agle). Od wczesnych lat ojciec Aleksego wyróżniał się dobrocią, był miłosierny dla chorych i cierpiących, codziennie urządzał u siebie w domu trzy specjalne stoły: dla sierot i wdów, dla podróżników i dla ubogich, przy których ich gościł. Rodzice długo musieli czekać dziecka i to właśnie sprawiało, że czuli się nieszczęśliwi. Lecz czcigodna Agleida nie traciła nadziei – i usłyszał ją Bóg, posyłając im syna. Ojciec nazwał niemowlę Aleksy (w tłumaczeniu z greki – ''obrońca''). Święty Aleksy rósł będąc zdrowym dzieckiem, dobrze i pilnie się uczył. Kiedy zaś on osiągnął pełnoletność, Eufemiusz wraz z Agleidą zdecydowali się go ożenić. Wybrali dla syna dziewczynę cesarskiej krwi, bardzo ładną i bogatą, ale po ślubie, tuż przed nocą poślubną Aleksy uciekł z domu. Wsiadł na statek i popłynął do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]], skąd udał się do miasta [[Şanlıurfa|Edessa]].
+Po siedemnastu latach Aleksy wsiadł na statek płynący do [[Tarsus (miasto)|Tarsusu]], miasta z kultem m.in. [[Paweł z Tarsu|św. Pawła]].  Jednakże Aleksy wysiadł w swoim rodzinnym mieście. Tu nierozpoznany przez nikogo żebrak spędził u progu rodzinnego domu następne szesnaście lat. Przeczuwając zbliżającą się śmierć, opisał w liście swoją historię i w 411 roku zmarł. Według legendy, Aleksy miał w swojej ręce list. Nikt nie mógł go wziąć, nawet papież, czy cesarz. Osobą, której się udało, była jego własna żona<ref name="staropolska.pl"/>.
-Rodzice wszędzie szukali syna, lecz nie mogli go odnaleźć. Tymczasem młodzieniec wybrał sobie inną drogę życia – żebractwo. Prowadząc przy miejscowej świątyni życie nędzarza przestrzegał ścisłego [[post]]u i w każdą niedzielę przystępował do [[sakrament]]u [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]. Wszystko, co otrzymywał od innych, natychmiast rozdawał potrzebującym, sam zaś żywił się jedynie chlebem i wodą i to tylko w takich ilościach, by nie umrzeć z głodu.
+Po śmierci z ciała świętego zaczęła wydzielać się przyjemna woń i wonna mirra. Przez cały tydzień przybywający do grobu zmarłego otrzymywali uleczenie od chorób. Pochowano go w [[Bazylika świętych Bonifacego i Aleksego w Rzymie|świątyni św. Bonifacego]]<ref name="staropolska.pl"/>.
-Po siedemnastu latach Aleksy wsiadł na statek płynący do [[Tars]]u, który jednak zgodnie z Wolą Bożą wiatry przygnały do jego ojczyzny. Tu, nierozpoznany przez nikogo żebrak, spędził u progu rodzinnego domu następne szesnaście lat. Przeczuwając zbliżającą się śmierć, opisał własne życie w liście i w [[411]] r. zasnął snem wiecznym. Dopiero wówczas rodzice i żona świętego dowiedzieli się, kto żył tuż obok nich przez tak wiele lat.
+W 1216 roku stwierdzono, że ciało świętego Aleksego nie uległo rozkładowi. Na miejscu, gdzie zostało złożone, wzniesiono wówczas świątynię{{fakt|data=2020-03}}.
-Po śmierci z ciała świętego zaczęła wydzielać się przyjemna woń i wonna mirra. Przez cały tydzień przybywający do grobu zmarłego otrzymywali uleczenie od chorób. Pochowano go w świątyni [[Bonifacy z Tarsu|św. Bonifacego]].
-W [[1216]] r. stwierdzono, że ciało świętego Aleksego nie uległo rozkładowi. Na miejscu, gdzie zostało złożone, wzniesiono wówczas wspaniałą świątynię.
 == Kult ==
 [[Plik:Alexii.jpg|thumb|left|150px|Ikona przedstawiająca św. Aleksego z XVII wieku]]
-W [[średniowiecze|średniowieczu]] św. Aleksy był postacią bardzo popularną w średniowiecznej literaturze i sztuce scenicznej w [[Europa|Europie]] i Północnej [[Afryka|Afryce]]. Uchodził za patrona ubogich, żebraków i pielgrzymów. Napisany o nim poemat jest jednym z najstarszych zabytków językowych we Francji. Pojawia się również wcześnie m.in. w tekstach niemieckich i polskich – „Legenda o św. Aleksym” (XV w.). Na miejscu jego domniemanego domu w [[Awentyn]]ie jeszcze w średniowieczu wzniesiono klasztor benedyktyński i wspaniałą bazylikę pod wezwaniem świętego. Obecna bazylika św. Aleksego pochodzi z [[XVII wiek|XVII]] w. i należy do najpiękniejszych kościołów rzymskich. W Polsce święty Aleksy odbierał szczególną cześć w [[Tum (województwo łódzkie)|Tumie]] pod [[Łęczyca|Łęczycą]] oraz w [[Płock]]u.
+W średniowieczu św. Aleksy był postacią bardzo popularną w ówczesnej literaturze i sztuce scenicznej w Europie i północnej Afryce. Uchodził za patrona ubogich, żebraków i pielgrzymów. Napisany o nim poemat jest jednym z najstarszych zabytków językowych we Francji. Pojawia się również wcześnie w tekstach, między innymi, niemieckich i polskich („Legenda o św. Aleksym”, XV wiek). Na miejscu jego domniemanego domu w [[Awentyn]]ie jeszcze w średniowieczu wzniesiono klasztor benedyktyński i bazylikę pod wezwaniem świętego. Obecna bazylika św. Aleksego pochodzi z XVII w. i należy do najpiękniejszych kościołów rzymskich. W Polsce święty Aleksy odbierał szczególną cześć w [[Tum (województwo łódzkie)|Tumie]] pod [[Łęczyca|Łęczycą]] oraz w [[Płock]]u.
 === Patronat ===
-Jest patronem licznych zakonów, a także ubogich, pielgrzymów, wędrowców, żebraków. Jest orędownikiem podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plag. Święty uważany jest za patrona rybaków. Wierni modlą się również do niego o to, by pomógł im pozbyć się grzechu dumy i wyniosłości. Powstały nawet rodziny zakonne pod jego patronatem: [[Aleksjanie|bracia aleksjanie]], siostry aleksjanki ([[XIV wiek|XIV]] w.), Kongregacja Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi ([[XIX wiek|XIX]] w.). Czczony jest głównie w bizantyjskim obszarze kulturowym oraz [[Rosja|Rosji]].
+Jest patronem licznych zakonów, a także ubogich, pielgrzymów, wędrowców, żebraków. Jest orędownikiem podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plag. Święty uważany jest za patrona rybaków. Wierni modlą się również do niego o to, by pomógł im pozbyć się grzechu dumy i wyniosłości. Powstały nawet rodziny zakonne pod jego patronatem: [[Aleksjanie|bracia aleksjanie]], siostry aleksjanki (XIV wiek), Kongregacja Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi (XIX w.). Czczony jest głównie w bizantyjskim obszarze kulturowym oraz Rosji.
 === Dzień obchodów ===
-[[Kościół katolicki]] [[wspomnienie liturgiczne|wspomina]] świętego [[17 lipca]], z kolei prawosławny 17/30 marca<ref>[[Daty nowego i starego porządku#Podwójne datowanie|Podwójne datowanie]].</ref>, tj. [[30 marca]] według [[kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]].
+Kościół katolicki [[wspomnienie liturgiczne|wspomina]] świętego 17 lipca, z kolei prawosławny 17/30 marca<ref group = uwaga>[[Daty nowego i starego porządku#Podwójne datowanie|podwójne datowanie]]</ref>, to znaczy 30 marca według [[kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]].
 === Ikonografia ===
-W [[ikonografia chrześcijańska|ikonografii]] wschodniej postać św. Aleksego przedstawiana jest podobnie jak [[Jan Chrzciciel|św. Jana Chrzciciela]]. Ma długie, kasztanowe włosy, rozłożone pasemkami na barkach oraz podobnie wyglądającą krótką brodę. Ubrany jest w sięgającą za kolana, ciemnozieloną sutannę. Nogi ma bose, a ręce złożone na piersiach w kształcie krzyża. W niektórych przedstawieniach święty trzyma zwój z napisem:<br />''„Oto ten, który pozostawił ojca i matkę, żonę, rodzinę i przyjaciół, wsie i majątki”''.
+W [[ikonografia chrześcijańska|ikonografii]] wschodniej postać św. Aleksego przedstawiana jest podobnie jak [[Jan Chrzciciel|św. Jana Chrzciciela]]. Ma długie, kasztanowe włosy, rozłożone pasemkami na barkach oraz podobnie wyglądającą krótką brodę. Ubrany jest w sięgającą za kolana, ciemnozieloną sutannę. Nogi ma bose, a ręce złożone na piersiach w kształcie krzyża. W niektórych przedstawieniach święty trzyma zwój z napisem:<br />''Oto ten, który pozostawił ojca i matkę, żonę, rodzinę i przyjaciół, wsie i majątki''.
-W tradycji zachodniej święty przedstawiany jest często w ubiorze pustelnika lub pielgrzyma, jako postać leżąca pod schodami. Za atrybuty ma tu: księgę, kij pielgrzyma, schody i zwój.
+W tradycji zachodniej święty przedstawiany jest w ubiorze pustelnika lub pielgrzyma, czasami jako żebrak leżący pod schodami. Jego atrybuty to kartka papieru (księga, pergamin, zwój) trzymana w dłoni nawiązująca do karty papieru jaką znaleziono po śmierci w jego ręku, na której ujawnił swoją tożsamość i opisał dzieje swojego życia, kij pielgrzymi symbolizujący długie pielgrzymowanie, schody i żebracy nawiązują do sposobu życia jaki wybrał{{odn|Marecki|Rotter|2009|s=57}}.
 == Zobacz też ==
-{{portal|Święci}}{{portal|Chrześcijaństwo}}
 * [[legenda o świętym Aleksym]]
 * [[Wstawiennictwo świętych|modlitwa za wstawiennictwem świętego]]
@@ Linia 58: / Linia 61: @@
 * [[święci prawosławni]]
+== Uwagi ==
-{{Przypisy}}
+{{Uwagi}}
+== Przypisy ==
+{{przypisy}}
 == Bibliografia ==
-* [http://www.cerkiew.pl/index.php?id=swieci&tx_orthcal&#x005B;sw_id&#x005D;=39&cHash=8a971667e9 Aleksy człowiek Boży] na cerkiew.pl (''oprac. Jarosław Charkiewicz'')
+* [http://www.cerkiew.pl/index.php?id=swieci&tx_orthcal&#91;sw_id&#93;=39&cHash=8a971667e9 Aleksy człowiek Boży] na cerkiew.pl (''oprac. Jarosław Charkiewicz'')
 * [http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/07-17.php3 Święty Aleksy, wyznawca] na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 28.06.2010]
+* {{Cytuj książkę |nazwisko = Marecki |imię = Józef |autor link = Józef Marecki |nazwisko2 = Rotter |imię2 = Lucyna |autor link2 = Lucyna Rotter |tytuł = Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych |data = 2009 |wydawca = [[Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”]] |miejsce = Kraków |isbn = 978-83242-0910-1 |język = pl |odn = tak}}
 == Linki zewnętrzne ==