Steve Bruce: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Nie pokazano 47 wersji utworzonych przez 23 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Medal}} |
|||
{{Piłkarz infobox |
{{Piłkarz infobox |
||
|imię i nazwisko = Steve Bruce |
|imię i nazwisko = Steve Bruce |
||
Linia 7: | Linia 6: | ||
|pełne imię i nazwisko = Stephen Roger Bruce |
|pełne imię i nazwisko = Stephen Roger Bruce |
||
|data urodzenia = 31 grudnia 1960 |
|data urodzenia = 31 grudnia 1960 |
||
|miejsce urodzenia = [[Corbridge |
|miejsce urodzenia = [[Corbridge]] |
||
|data śmierci = |
|data śmierci = |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
Linia 16: | Linia 15: | ||
|kariera juniorska = ! 1977–1978 ! [[Gillingham F.C.|Gillingham]] |
|kariera juniorska = ! 1977–1978 ! [[Gillingham F.C.|Gillingham]] |
||
|kariera seniorska = |
|kariera seniorska = |
||
! 1978–1984 ! [[Gillingham F.C.|Gillingham]] |
! 1978–1984 ! [[Gillingham F.C.|Gillingham]] ! 205 ! 29 |
||
! 1984–1987 ! [[Norwich City F.C.|Norwich City]] |
! 1984–1987 ! [[Norwich City F.C.|Norwich City]] ! 141 ! 14 |
||
! 1987–1996 ! [[Manchester United F.C.|Manchester United]] ! 309 ! 36 |
! 1987–1996 ! [[Manchester United F.C.|Manchester United]] ! 309 ! 36 |
||
! 1996–1998 ! [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] |
! 1996–1998 ! [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] ! 72 ! 2 |
||
! 1998–1999 ! [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] |
! 1998–1999 ! [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] ! 10 ! 0 |
||
|kariera reprezentacyjna = |
|kariera reprezentacyjna = |
||
! 1979–1980 ! {{reprezentacja|ENG|rodzaj=U-18|pn}} ! 8 ! 0 |
! 1979–1980 ! {{reprezentacja|ENG|rodzaj=U-18|pn}} ! 8 ! 0 |
||
! 1987 |
! 1987 ! {{reprezentacja|ENG|rodzaj=B|pn}} ! 1 ! 0 |
||
|kariera trenerska = |
|kariera trenerska = |
||
! 1998–1999 ! [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] |
! 1998–1999 ! [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] |
||
! 1999–2000 ! [[Huddersfield Town F.C.|Huddersfield Town]] |
! 1999–2000 ! [[Huddersfield Town A.F.C.|Huddersfield Town]] |
||
! 2001 |
! 2001 ! [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
||
! 2001 |
! 2001 ! [[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]] |
||
! 2001–2007 ! [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] |
! 2001–2007 ! [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] |
||
! 2007–2009 ! [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
! 2007–2009 ! [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
||
! 2009–2011 ! [[Sunderland A.F.C.|Sunderland]] |
! 2009–2011 ! [[Sunderland A.F.C.|Sunderland]] |
||
! 2012–2016 ! [[Hull City A.F.C.|Hull City]] |
! 2012–2016 ! [[Hull City A.F.C.|Hull City]] |
||
! |
! 2016–2018 ! [[Aston Villa F.C.|Aston Villa]] |
||
! 2019 ! [[Sheffield Wednesday F.C.|Sheffield Wednesday]] |
|||
! 2019–2021 ! [[Newcastle United F.C.|Newcastle United]] |
|||
! 2022 ! [[West Bromwich Albion F.C.|West Bromwich Albion]] |
|||
|medale = |
|medale = |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
Linia 40: | Linia 42: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Steve Bruce''', właśc. Stephen Roger Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w [[Corbridge]]) – [[Anglicy|angielski]] [[piłka nożna|trener piłkarski]], wcześniej piłkarz. |
'''Steve Bruce''', właśc. Stephen Roger Bruce (ur. [[31 grudnia]] [[1960]] w [[Corbridge]]) – [[Anglicy|angielski]] [[piłka nożna|trener piłkarski]], wcześniej [[piłkarz]]. |
||
W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole [[Gillingham F.C.|Gillingham]]. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. |
W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole [[Gillingham F.C.|Gillingham]]. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. |
||
Linia 46: | Linia 48: | ||
W roku 1987 przeszedł do [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]]. Grając w tym klubie został [[Premier League|mistrzem Anglii]], zdobył [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar kraju]], [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Puchar Ligi]] i [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Puchar Zdobywców Pucharów]]. Bruce jest pierwszym angielskim piłkarzem, który był kapitanem zespołu – zdobywcy [[Dublet (piłka nożna)|dubletu]]. Mimo tych osiągnięć nie zadebiutował w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|pierwszej reprezentacji swojego kraju]]. Komentatorzy uważają go za jednego z najlepszych angielskich graczy lat 80. i 90. XX wieku, którzy nigdy nie zagrali w seniorskiej kadrze. |
W roku 1987 przeszedł do [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]]. Grając w tym klubie został [[Premier League|mistrzem Anglii]], zdobył [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar kraju]], [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Puchar Ligi]] i [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Puchar Zdobywców Pucharów]]. Bruce jest pierwszym angielskim piłkarzem, który był kapitanem zespołu – zdobywcy [[Dublet (piłka nożna)|dubletu]]. Mimo tych osiągnięć nie zadebiutował w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|pierwszej reprezentacji swojego kraju]]. Komentatorzy uważają go za jednego z najlepszych angielskich graczy lat 80. i 90. XX wieku, którzy nigdy nie zagrali w seniorskiej kadrze. |
||
Bruce swoją karierę trenerską rozpoczynał w [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]], następnie przez krótki czas prowadził [[Huddersfield Town F.C.|Huddersfield Town]], [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] oraz [[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]], po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem [[Birmingham City F.C.|Birminghamu City]]. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandu]], który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City. |
Bruce swoją karierę trenerską rozpoczynał w [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]], następnie przez krótki czas prowadził [[Huddersfield Town A.F.C.|Huddersfield Town]], [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] oraz [[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]], po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem [[Birmingham City F.C.|Birminghamu City]]. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandu]], który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City. |
||
== Dzieciństwo == |
== Dzieciństwo == |
||
Bruce urodził się w Corbridge w Northumberland jako starszy z dwóch synów Joego i Sheenagh<ref>{{cytuj książkę | |
Bruce urodził się w Corbridge w Northumberland jako starszy z dwóch synów Joego i Sheenagh<ref>{{cytuj książkę |autor = Bruce, Steve |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |wydawca = Bloomsbury Publishing Ltd |rok = 1994 |isbn = 0-7475-1780-8 |strony = 33}}</ref>. Jego ojciec pochodził z tamtego regionu, zaś matka urodziła się w [[Irlandia Północna|Irlandii Północnej]]<ref name="Ireland">{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2006/feb/23/newsstory.sport3 |tytuł = Blues defender Bruce opts for green shirt of Ireland |autor = Parkes, Ian |opublikowany = The Guardian |data = 2006-02-23 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Bruce mieszkał wraz z rodziną w Daisy Hill w pobliżu [[Wallsend]]<ref>{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 34}}</ref> i uczęszczał do Benfield School<ref name="SB38">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 38}}</ref>. |
||
Bruce – od najmłodszych lat kibic [[Newcastle United F.C.|Newcastle United]], twierdzi, że wchodził na mecze rozgrywane na [[St |
Bruce – od najmłodszych lat kibic [[Newcastle United F.C.|Newcastle United]], twierdzi, że wchodził na mecze rozgrywane na [[St James’ Park]] bez zapłaty za bilet, mówiąc: „Zawsze byłem chłopakiem z [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]] i jako dziecko wślizgiwałem się pod kołowrotkiem aby dostać się na mecz i zaoszczędzić przy tym [[szyling]]a czy ile tam to wtedy było. Oni byli moja drużyną; szedłem na mecz aby im kibicować, a jako rdzenny mieszkaniec Newcastle masz to we krwi, podążasz za klubem tak jak dziś”<ref group="uwaga">W oryginale: „I have always been a Newcastle lad and when I was a kid, I crawled under the turnstiles to get in to try and save a bob or whatever it was. They were my team, I went to support them as a boy and being a Geordie it’s in-bred in you, you follow the club still the same today.”.</ref><ref name="ManU">{{cytuj stronę |tytuł = Tyne Travellers: Part I |opublikowany = Manchester United F.C |data dostępu = 2009-11-16 |url = http://web.archive.org/web/20090101173825/http://www.manutd.com/default.sps?pagegid={6DDFCB6E-3471-4E45-9385-F04D05F4A70D}&newsid=368371&page=3 |data = 2006-10-03 |język = en}}</ref>. Podobnie jak wielu zawodowych piłkarzy pochodzących z tamtego regionu<ref name="MULeg" /> grał w drużynie [[Wallsend Boys Club]]<ref name="ManU" />. Występował również w reprezentacji szkół z Newcastle. W wieku 13 lat Bruce podawał piłki w finale [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi]] w sezonie 1973/1974 rozegranym na [[Stadion Wembley (1923)|Wembley]]<ref name="SB74">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 74}}</ref>. |
||
Bruce złożył ofertę gry w Newcastle United, [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandzie]], [[Derby County F.C.|Derby County]] oraz [[Southport F.C.|Southport]]; wszystkie zostały odrzucone i Bruce miał zaczynać pracę jako hydraulik-stażysta w stoczni Swan Hunter. Otrzymał jednak propozycję gry w trzecioligowym zespole, [[Gillingham F.C.|Gillingham]], którego szkoleniowiec – [[Gary Summers]] – obserwował jego grę dla Wallsend w międzynarodowym turnieju<ref name="SB39">{{cytuj książkę |tytuł=Heading for Victory: An Autobiography |strony=39–40}}</ref>. Bruce pojechał do hrabstwa [[Kent]] wraz z innym piłkarzem Wallsend, [[Peter Beardsley|Peterem Beardsleyem]], ale choć Gillingham podpisał z nim kontrakt, pozbyto się go<ref name="Buster2" />. W tym czasie Bruce grał jako [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnik]], ale został przesunięty do środkowej obrony przez szefa wyszkolenia młodzieży Gillingham, [[Bill Collins|Billa Collinsa]], o którym Bruce mówi, ze wywarł największy wpływ na jego karierę<ref name="Buster2">{{cytuj stronę | |
Bruce złożył ofertę gry w Newcastle United, [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandzie]], [[Derby County F.C.|Derby County]] oraz [[Southport F.C.|Southport]]; wszystkie zostały odrzucone i Bruce miał zaczynać pracę jako hydraulik-stażysta w stoczni Swan Hunter. Otrzymał jednak propozycję gry w trzecioligowym zespole, [[Gillingham F.C.|Gillingham]], którego szkoleniowiec – [[Gary Summers]] – obserwował jego grę dla Wallsend w międzynarodowym turnieju<ref name="SB39">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 39–40}}</ref>. Bruce pojechał do hrabstwa [[Kent]] wraz z innym piłkarzem Wallsend, [[Peter Beardsley|Peterem Beardsleyem]], ale choć Gillingham podpisał z nim kontrakt, pozbyto się go<ref name="Buster2" />. W tym czasie Bruce grał jako [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnik]], ale został przesunięty do środkowej obrony przez szefa wyszkolenia młodzieży Gillingham, [[Bill Collins|Billa Collinsa]], o którym Bruce mówi, ze wywarł największy wpływ na jego karierę<ref name="Buster2">{{cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20070503105625/http://www.gillinghamfootballclub.premiumtv.co.uk/page/PastPlayersDetail/0,,10416~63313,00.html |tytuł = Past Players: Steve Bruce |autor = Haydn Parry |opublikowany = Gillingham F.C |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
== Kariera piłkarska == |
== Kariera piłkarska == |
||
=== Gillingham === |
=== Gillingham === |
||
[[Plik:Priestfield1.jpg|thumb|left|200px|[[Priestfield Stadium]], stadion drużyny [[Gillingham F.C.|Gillingham]], gdzie Bruce rozpoczął swoją karierę]] |
[[Plik:Priestfield1.jpg|thumb|left|200px|[[Priestfield Stadium]], stadion drużyny [[Gillingham F.C.|Gillingham]], gdzie Bruce rozpoczął swoją karierę]] |
||
Bruce w sezonie 1978/1979 grał w rezerwach Gillingham. Mimo iż występował na [[obrońca (piłka nożna)|obronie]], to zdobył 18 bramek i został najlepszym strzelcem klubu<ref name="triggs" />. W styczniu 1979 roku został powołany [[Reprezentacja Anglii U-18 w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii U-18]]. Zagrał w niej ośmiokrotnie oraz wystąpił na [[Mistrzostwa Europy U-19 w Piłce Nożnej 1980|Mistrzostwach Europy w roku 1980]]<ref name="SB52">{{cytuj książkę |tytuł=Heading for Victory: An Autobiography |strony=52–53}}</ref>. W maju 1979 roku Bruce był bliski debiutu w pierwszej drużynie, ale Summers, szkoleniowiec Gillingham, w ostatniej chwili zadecydował, że skoro klub miał jeszcze szansę awansować do drugiej ligi to Bruce nie wytrzymałby presji meczu<ref name="SB53">{{cytuj książkę |tytuł=Heading for Victory: An Autobiography |strony=53}}</ref>. Ostatecznie pierwszy raz zagrał 11 sierpnia 1979 roku w meczu [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej mężczyzn|Pucharu Ligi]] z [[Luton Town F.C.|Luton Town]]<ref name="First season" />. Pod koniec sezonu 1979/1980 został wybrany najlepszym piłkarzem roku w klubie<ref name="SB57">{{cytuj książkę |tytuł=Heading for Victory: An Autobiography |strony=57}}</ref>. W Gillingham Bruce rozegrał ponad 200 spotkań<ref name="triggs">{{cytuj książkę |autor=Triggs, Roger |tytuł=The Men Who Made Gillingham Football Club | |
Bruce w sezonie 1978/1979 grał w rezerwach Gillingham. Mimo iż występował na [[obrońca (piłka nożna)|obronie]], to zdobył 18 bramek i został najlepszym strzelcem klubu<ref name="triggs" />. W styczniu 1979 roku został powołany [[Reprezentacja Anglii U-18 w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii U-18]]. Zagrał w niej ośmiokrotnie oraz wystąpił na [[Mistrzostwa Europy U-19 w Piłce Nożnej 1980|Mistrzostwach Europy w roku 1980]]<ref name="SB52">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 52–53}}</ref>. W maju 1979 roku Bruce był bliski debiutu w pierwszej drużynie, ale Summers, szkoleniowiec Gillingham, w ostatniej chwili zadecydował, że skoro klub miał jeszcze szansę awansować do drugiej ligi to Bruce nie wytrzymałby presji meczu<ref name="SB53">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 53}}</ref>. Ostatecznie pierwszy raz zagrał 11 sierpnia 1979 roku w meczu [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej mężczyzn|Pucharu Ligi]] z [[Luton Town F.C.|Luton Town]]<ref name="First season" />. Pod koniec sezonu 1979/1980 został wybrany najlepszym piłkarzem roku w klubie<ref name="SB57">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 57}}</ref>. W Gillingham Bruce rozegrał ponad 200 spotkań<ref name="triggs">{{cytuj książkę |autor = Triggs, Roger |tytuł = The Men Who Made Gillingham Football Club |wydawca = Tempus Publishing Ltd |rok = 2001 |isbn = 0-7524-2243-X |strony = 70}}</ref> i został dwukrotnie wybrany do najlepszej jedenastki sezonu w Third Division według [[Professional Footballers' Association|PFA]]<ref name="triggs352">{{cytuj książkę |tytuł = The Men Who Made Gillingham Football Club |strony = 352}}</ref>. |
||
Bruce pewny, że był celem transferowym klubów z wyższych lig nie przedłużył kontraktu z Gillingham, kiedy to on wygasł pod koniec sezonu 1983/1984<ref name="SB60">{{cytuj książkę |tytuł=Heading for Victory: An Autobiography |strony=60}}</ref>. W kwietniu 1983 roku, w spotkaniu z [[Newport County A.F.C.|Newport County]] próbował odebrać piłkę zawodnikowi drużyny przeciwnej – [[Tommy Tynan| |
Bruce pewny, że był celem transferowym klubów z wyższych lig nie przedłużył kontraktu z Gillingham, kiedy to on wygasł pod koniec sezonu 1983/1984<ref name="SB60">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 60}}</ref>. W kwietniu 1983 roku, w spotkaniu z [[Newport County A.F.C.|Newport County]] próbował odebrać piłkę zawodnikowi drużyny przeciwnej – [[Tommy Tynan|Tommy’emu Tynanowi]], jednak niefortunnie Bruce złamał własną nogę, przez co musiał pauzować przez sześć miesięcy<ref name="SB62">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 62}}</ref>. Do gry powrócił w styczniu 1984 roku, kiedy to Gillingham w czwartej rundzie [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] dwukrotnie zremisował z [[Everton F.C.|Evertonem]]; Bruce w obydwu meczach był podstawowym zawodnikiem. Dzięki dobrym występom przyciągnął uwagę skautów drużyn grających w [[Football League First Division|First Division]]<ref name="Buster2" />. [[Arthur Cox]], szkoleniowiec Newcastle United, wykazał zainteresowanie zawodnikiem, jednak zrezygnował ze swojej funkcji i transfer nie doszedł do skutku<ref name="SB65">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 65}}</ref>. Bruce ostatecznie podpisał kontrakt z [[Norwich City F.C.|Norwich City]] w sierpniu 1984 roku. „Kanarki” zapłaciły za niego około 125 tysięcy [[funt szterling|funtów]]<ref name="eveningnews">{{cytuj stronę |url = http://www.manchestereveningnews.co.uk/sport/football/wigan_athletic/s/1024939_steve_bruce_factfile |tytuł = Steve Bruce:Factfile |opublikowany = Manchester Evening News |data = 2007-11-19 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
=== Norwich City === |
=== Norwich City === |
||
[[Plik:SteveBruceNorwich1980s.JPG|thumb|150px|Bruce w czasie gry w Norwich City]] |
[[Plik:SteveBruceNorwich1980s.JPG|thumb|150px|Bruce w czasie gry w Norwich City]] |
||
Bruce sezon 1984/1985 rozpoczął od strzelenia [[gol samobójczy|bramki samobójczej]] w pierwszej minucie jego debiutanckiego spotkania w Norwich City przeciwko [[Liverpool F.C.|Liverpoolowi]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.telegraph.co.uk/sport/main.jhtml?xml=/sport/2007/12/02/sfgwig102.xml |tytuł=Steve Bruce helps Wigan Athletic stop the rot | |
Bruce sezon 1984/1985 rozpoczął od strzelenia [[gol samobójczy|bramki samobójczej]] w pierwszej minucie jego debiutanckiego spotkania w Norwich City przeciwko [[Liverpool F.C.|Liverpoolowi]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.telegraph.co.uk/sport/main.jhtml?xml=/sport/2007/12/02/sfgwig102.xml |tytuł = Steve Bruce helps Wigan Athletic stop the rot |autor = Mossop, James |opublikowany = The Daily Telegraph |data = 2007-12-02 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080607021705/http://www.telegraph.co.uk/sport/main.jhtml?xml=%2Fsport%2F2007%2F12%2F02%2Fsfgwig102.xml |zarchiwizowano = 2008-06-07 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Zdobył natomiast zwycięskiego gola w półfinale Pucharu Ligi Angielskiej przeciwko lokalnemu rywalowi, [[Ipswich Town F.C.|Ipswich Town]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:BSMB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0FE5660E1AA4DC79&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Sunday Mercury: Football: I want my Blues to be a working class act |autor = Clarkson, Ian |opublikowany = Sunday Mercury |data = 2003-10-19 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W finale tych rozgrywek został wybrany najlepszym piłkarzem meczu<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LSTB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=10035F1CCC279CE7&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Norwich win the League Cup, 1985 – Caught in time |opublikowany = Sunday Times |data = 2003-09-28 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Bruce został najlepszym piłkarzem roku swojego klubu, jednak jego drużyna spadła do drugiej ligi<ref name="Ash">{{Cytuj stronę |url = http://www.telegraph.co.uk/sport/football/2359353/Ashton-the-only-difference-for-anxious-Norwich.html |tytuł = Ashton the only difference for anxious Norwich |opublikowany = The Daily Telegraph |data = 2005-05-08 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{cytuj stronę |url = http://www.canaries.premiumtv.co.uk/page/History/0,,10355~1132064,00.html |tytuł = Player of the Season 1967–2007 |opublikowany = Norwich City F.C |data = 2008-01-25 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080904223110/http://www.canaries.premiumtv.co.uk/page/History/0,,10355~1132064,00.html |zarchiwizowano = 2008-09-04 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W następnym sezonie Norwich awansowało, a on sam grał w każdym meczu sezonu<ref name="Ash" /><ref>{{cytuj książkę |autor = Bateson, Bill |autor2 = Sewell, Albert |tytuł = News of the World Football Annual 1986/1987 |wydawca = HarperCollins |rok = 1986 |isbn = 0-8554-3076-1 |strony = 281}}</ref>. Następnie został mianowany kapitanem drużyny, zastępując w tej roli [[Dave Watson (piłkarz)|Dave’a Watsona]]<ref name="SB85">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 85}}</ref>. W następnym sezonie pomógł swojemu zespołowi zająć 5. miejsce w lidze, najlepsze w historii klubu<ref name="8695history">{{cytuj stronę |url = http://www.canaries.premiumtv.co.uk/page/History/0,,10355~1025327,00.html |tytuł = History 1986/1995 |opublikowany = Norwich City F.C |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080703224652/http://www.canaries.premiumtv.co.uk/page/History/0,,10355~1025327,00.html |zarchiwizowano = 2008-07-03 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
W roku 1987 został wybrany na kapitana w spotkaniu [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii B]] z [[Reprezentacja Malty w piłce nożnej mężczyzn|pierwszą reprezentacją Malty]]<ref name="SB88">{{cytuj książkę | |
W roku 1987 został wybrany na kapitana w spotkaniu [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii B]] z [[Reprezentacja Malty w piłce nożnej mężczyzn|pierwszą reprezentacją Malty]]<ref name="SB88">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 88}}</ref>. Był to jednak jego jedyny występ w kadrze, później został uznany za jednego z najlepszych obrońców, którzy w swojej karierze nie zadebiutowali w dorosłej kadrze<ref>{{cytuj książkę |autor = Robson, Byan |tytuł = Robbo: My Autobiography |wydawca = Hodder & Stoughton |rok = 2007 |isbn = 0-3408-3957-7 |strony = 118}}</ref>. Bruce potem oznajmił, że spotkał się z byłym szkoleniowcem angielskiej kadry, [[Bobby Robson|Bobbym Robsonem]] w [[SL Benfica|Benfice]]. On wstał do mnie i powiedział: „Powinienem powołać Cię do reprezentacji. Było mi to miło usłyszeć, jednak ciągle nie zadebiutowałem... Zawsze będę lekko zawiedziony z tego powodu”<ref group="uwaga">W oryginale: „I should have capped you’. It was nice to hear but it still didn’t get me one....I’ll always be a little disappointed I didn’t get one”.</ref><ref name="champs">{{cytuj książkę |autor = Malley, Frank |tytuł = Champions: The Story of Manchester United’s Winning Season |wydawca = Simon & Schuster |rok = 1993 |isbn = 0-6718-5264-7 |strony = 131}}</ref>. |
||
Pod koniec roku 1987 pozyskaniem |
Pod koniec roku 1987 pozyskaniem Bruce’a zainteresowane były takie drużyny jak [[Manchester United F.C.|Manchester United]], [[Tottenham Hotspur F.C.|Tottenham Hotspur]], [[Chelsea F.C.|Chelsea]] czy [[Rangers F.C.|Rangers]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F90F17B5C631ABA&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Football: Bruce offer rejected |opublikowany = The Times |data = 1987-12-09 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Manchester United szybko wyłonił się na pierwsze miejsce w tym wyścigu, a sam Bruce publicznie wyjawił, że chciałby grać w tym zespole<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F90F1802C4741E4&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Football: Bruce deal is not dead |opublikowany = The Times |data = 1987-12-11 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Transakcja prawie upadła, gdy Norwich zażądało kwoty 900 tysięcy [[funt szterling|funtów]], wcześniej akceptując sumę 800 tysięcy<ref name="gone" />. Doprowadziło to do tego, że Bruce odmówił dalszej gry w klubie, co jego zdaniem zagrażało realizacji jego marzeń<ref name="SB93">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 93}}</ref>. 17 grudnia 1987 roku, krótko przed jego 27. urodzinami transfer został sfinalizowany i oficjalnie Bruce opuścił [[Carrow Road]]<ref name="gone">{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F90F18B42CD6904&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Football: Bruce deal agreed after late hitch |autor = Ross, Ian |opublikowany = The Times |data = 1987-12-18 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F90F185DBF4CEE8&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Football: Transfer shelved yet again |autor = Ross, Ian |opublikowany = The Times |data = 1987-12-15 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref> za cenę około 800–825 tysięcy funtów<ref name="MULeg">{{cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20061025125722/http://www.manutd.com/default.sps?pagegid={847FFC5F-947A-470D-A13B-E757FD63C2A8}&bioid=92158 |tytuł = Legends: Steve Bruce |opublikowany = Manchester United F.C. |data dostępu = 2009-05-08 |język = en}}</ref><ref name="eveningnews" />. Kibice Norwich City zapamiętali jego wkład w tę drużynę i w 2002 roku został włączony do Norwich City Hall of Fame (hali sław zespołu)<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.canaries.co.uk/page/HallOfFame/0,,10355,00.html |tytuł = Hall of Fame Gallery |opublikowany = Norwich City F.C |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
=== Manchester United === |
=== Manchester United === |
||
Bruce w nowej drużynie zadebiutował 19 grudnia 1987 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]]<ref name="all" /> i w pierwszym sezonie w tym klubie zagrał w 21 z 22 ligowych spotkań<ref name="all2">{{cytuj stronę |url=http://www.stretfordend.co.uk/seasons/season1988.html |tytuł=Season 1987/88 |opublikowany=StretfordEnd.co.uk |data dostępu=2009-11-16 |
Bruce w nowej drużynie zadebiutował 19 grudnia 1987 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]]<ref name="all" /> i w pierwszym sezonie w tym klubie zagrał w 21 z 22 ligowych spotkań<ref name="all2">{{cytuj stronę |url = http://www.stretfordend.co.uk/seasons/season1988.html |tytuł = Season 1987/88 |opublikowany = StretfordEnd.co.uk |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref> oraz pomógł drużynie zająć drugie miejsce w lidze, pierwszy raz od roku 1980<ref name="FCHDMU">{{cytuj stronę |url = http://www.stretfordend.co.uk/competitions/league.html |tytuł = United in the League |opublikowany = StretfordEnd.co.uk |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Następny sezon jego zespół zakończył w środkowej części tabeli<ref name="FCHDMU2">{{cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/league2.sd?teamid=1724 |tytuł = Final 1988/1989 English Division 1 (old) Table |opublikowany = Soccerbase |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W letnim okienku transferowym szkoleniowiec Manchesteru [[Alex Ferguson]] sprowadził do zespołu wielu nowych graczy, między innymi pozyskanego w sierpniu 1989 roku z [[Middlesbrough F.C.|Middlesbrough]] [[Gary Pallister|Gary’ego Pallistera]]<ref name="IP2">{{cytuj książkę |autor = Pointing, Ivan |tytuł = Manchester United: The Red Army |wydawca = Hamlyn |rok = 2000 |isbn = 0-6006-0178-1 |strony = 193}}</ref>. Jego partnerstwo z Bruce’em zostało opisane w roku 2006 przez [[Gary Neville|Gary’ego Nevilla]] jako najlepsze w historii klubu<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=20060321&id=Y6otAAAAIBAJ&sjid=H3wFAAAAIBAJ&pg=2092,2915121 |tytuł = If we sign another right back, he had better be good |autor = Gary Neville |opublikowany = The Times |data = 2006-03-26 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Bruce i Pallister byli częścią drużyny, która w roku 1990 zdobyła [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]] pokonując w finale [[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]]<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.thefa.com/Competitions/FACompetitions/TheFACup/History/historyofthefacup/1990manchesterunitedcrystalpalace |tytuł = 1990 FA Cup Final |opublikowany = Classic Cup Finals: 1990 |język = en |data dostępu = 2012-07-26}}</ref>. |
||
Po zniesieniu pięcioletniego zakazu gry angielskim zespołom w europejskich pucharach, spowodowanym przez [[ |
Po zniesieniu pięcioletniego zakazu gry angielskim zespołom w europejskich pucharach, spowodowanym przez [[Tragedia na Heysel|zamieszki na stadionie Heysel]], United stał się pierwszą drużyną z Anglii, która awansowała do [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Pucharu Zdobywców Pucharów]] w sezonie 1990/1991<ref>{{cytuj książkę |autor = Bateson, Bill |autor2 = Sewell, Albert |tytuł = News of the World Football Annual 1990–91 |wydawca = Invincible Press |rok = 1990 |strony = 129 |isbn = 0-8554-3207-1}}</ref>. Bruce występował regularnie w tych rozgrywkach, we wszystkich meczach zdobył trzy bramki i wraz z drużyną doszedł do finału, w którym Manchester United zmierzył się z [[FC Barcelona]]<ref name="stret91">{{cytuj stronę |url = http://www.stretfordend.co.uk/seasons/season1991.html |tytuł = Season 1990/91 |opublikowany = StretfordEnd.co.uk |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Był blisko zdobycia pierwszego gola w spotkaniu, jednak piłkę za linię kopnął [[Mark Hughes]], tym samym zdobywając bramkę<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91EC6FB2495ECE&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Hughes provides the spark – Football |autor = Stuart Jones |opublikowany = The Times |data = 1991-05-16 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Ostatecznie jego drużyna wygrała ten mecz 2:1. Był to szczególnie bramkostrzelny sezon dla Bruce’a, zdobył w nim 13 goli w lidze oraz 19 we wszystkich rozgrywkach<ref name="stret91" />. Grał także w finale [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi]] na Wembley, w którym jego zespół został pokonany przez drugoligowy [[Sheffield Wednesday F.C.|Sheffield Wednesday]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91EBE8777636A6&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Sheridan strike wreaks havoc on sickly rivals – Football |autor = Jones, Stuart |opublikowany = The Times |data = 1991-04-22 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
[[Plik:Steve Bruce at the cliff -march 92.JPG|thumb|left|150px |
[[Plik:Steve Bruce at the cliff -march 92.JPG|thumb|upright|left|150px|Bruce w czasie gry w Manchesterze United]] |
||
Bruce z powodu operacji na [[przepuklina|przepuklinę]] opuścił kilka tygodni w sezonie 1991/1992<ref name="recovery">{{Cytuj stronę |url=http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91F31CE8BD228C&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł=Bruce resolves to make a swift recovery – Football | |
Bruce z powodu operacji na [[przepuklina|przepuklinę]] opuścił kilka tygodni w sezonie 1991/1992<ref name="recovery">{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91F31CE8BD228C&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Bruce resolves to make a swift recovery – Football |autor = Stuart Jones |opublikowany = The Times |data = 1992-01-24 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>, w którym Manchester United przegrał pojedynek o [[Premier League|mistrzostwo Anglii]] z [[Leeds United F.C.|Leeds United]] i ostatecznie rozgrywki te zakończył na drugim miejscu z czterema punktami straty do zespołu Leeds<ref>{{cytuj książkę |autor = Bateson, Bill |autor2 = Sewell, Albert |tytuł = News of the World Football Annual 1992/93 |wydawca = HarperCollins |rok = 1992 |isbn = 0-85543-188-1 |strony = 54, 309–311}}</ref>. Anglik w kwietniu 1992 roku zdobył wraz ze swoim zespołem Puchar Ligi<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91F3766191D329&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = McClair sets up bid for double – Football |autor = Jones, Stuart |opublikowany = The Times |data = 1992-04-13 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W finale tych rozgrywek był kapitanem Manchesteru United z powodu kontuzji [[Bryan Robson|Bryana Robsona]]<ref>{{cytuj książkę |tytuł = News of the World Football Annual 1992/93 |strony = 91}}</ref>. Kontuzje trwały dalej, mając zły wpływ na grę Robsona w sezonie 1992/1993, doprowadzając do tego, że Bruce był kapitanem drużyny w większości meczów United podczas pierwszego sezonu nowej [[Premier League]]<ref name="champs" />. Bruce zdobył dwie bramki w wygranym spotkaniu z Sheffield Wednesday, którym Manchester United ostatecznie przypieczętował zwycięstwo w inauguracyjnym sezonie Premier League<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:GRDC&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=120165B21DB30ED0&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł = Football: Chelsea’s title hopes wrecked by Heskey: Chelsea 1 Wigan Athletic 1 Essien 55 Heskey 90 |autor = Hytner, David |opublikowany = The Guardian |data = 2008-04-15 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Był to pierwszy tytuł mistrza kraju „Czerwonych Diabłów” od 1967 roku. Bruce i Robson puchar za zdobycie mistrzostwa Anglii otrzymali 3 maja, niedługo po zwycięstwie nad [[Blackburn Rovers F.C.|Blackburn Rovers]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F91FAE6DEFF4AA0&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Old Trafford stands united in celebration – Football |autor = Hughes, Rob |opublikowany = The Times |data = 1993-05-04 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
W okresie największych sukcesów United z |
W okresie największych sukcesów United z Bruce’em skontaktował się [[Jack Charlton]], selekcjoner [[Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Irlandii]]. Odkrył on, że z racji miejsca urodzenia matki Anglika mógł on grać dla Irlandii. Podczas gdy jeden mecz Bruce’a rozegrany w reprezentacji B nie stanowił problemu dla jego gry w kadrze irlandzkiej przez występ na Mistrzostwach Europy U-18 w 1980 roku, turnieju organizowanym przez [[UEFA]] nie mógłby występować w reprezentacji Irlandii<ref name="SB89">{{cytuj książkę |nazwisko = Bruce |imię = Steve |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 89}}</ref>. Ostatecznie Anglik nie chciał grać dla Irlandii, ponieważ spowodowałoby to problemy dla Manchesteru United. W tamtym czasie w Premier League obowiązywały limity dotyczące liczby zagranicznych zawodników w jednym zespole<ref name="Ireland" />. |
||
United zdominowało sezon 1993/1994, drugi raz z rzędu zostało mistrzem Anglii oraz pokonało [[Chelsea F.C.|Chelsea]] w finale [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]], Bruce stał się także pierwszym angielskim kapitanem w XX wieku, który wraz ze swoją drużyną zdobył [[Dublet (piłka nożna)|dublet]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F924217D546CF4E&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł=United worthy of place among elite – FA Cup | |
United zdominowało sezon 1993/1994, drugi raz z rzędu zostało mistrzem Anglii oraz pokonało [[Chelsea F.C.|Chelsea]] w finale [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]], Bruce stał się także pierwszym angielskim kapitanem w XX wieku, który wraz ze swoją drużyną zdobył [[Dublet (piłka nożna)|dublet]]<ref group="uwaga">Innymi kapitanami zespołu, który zdobył dublet byli [[Szkocja|Szkoci]]: [[Dave Mackay]] i [[Alan Hansen]] oraz pochodzący z [[Irlandia Północna|Irlandii Północnej]] [[Danny Blanchflower]].</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F924217D546CF4E&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = United worthy of place among elite – FA Cup |autor = Rob Hughes |opublikowany = The Times |data = 1994-05-16 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref name="SB1">{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 1}}</ref>. Sezon 1994/1995 był rozczarowujący zarówno dla Bruce’a, jak i United, ponieważ klub przegrał walkę o trzecią z kolei wygraną w lidze oraz przegrał finał Pucharu Anglii z [[Everton F.C.|Evertonem]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F9247A0E0BFBA03&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Everton’s Royle revival crowned by Rideout – Football |autor = Hughes, Rob |opublikowany = The Times |data = 1992-05-22 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
W czasie następnego sezonu Bruce otrzymał oferty pracy jako szkoleniowiec od trzech klubów, jednak Alex Ferguson nie pozwolił mu odejść z drużyny, ponieważ Anglik był podstawowym zawodnikiem United<ref>{{Cytuj stronę |url=http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:LNWB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F933E6886339C7E&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł=Gissa job, says Bruce – Football |opublikowany=News of the World | |
W czasie następnego sezonu Bruce otrzymał oferty pracy jako szkoleniowiec od trzech klubów, jednak Alex Ferguson nie pozwolił mu odejść z drużyny, ponieważ Anglik był podstawowym zawodnikiem United<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:LNWB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F933E6886339C7E&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł = Gissa job, says Bruce – Football |autor = Harrison, David |opublikowany = News of the World |data = 1997-11-16 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Po tym zdarzeniu obrońca zagrał jeszcze w 30 spotkaniach Premier League<ref name="all">{{cytuj stronę |url = http://www.stretfordend.co.uk/playermenu/bruce.html |tytuł = Steve Bruce |opublikowany = StretfordEnd.co.uk, na podstawie oficjalnej strony Manchesteru United |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>, wraz z zespołem wygrał również walkę o mistrzostwo Anglii z Newcastle United<ref>{{cytuj stronę |url = https://archive.ph/20111030075007/http://www.premierleague.com/page/1995/96Season |tytuł = Season 1995/96 |opublikowany = Premier League |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Tydzień później Bruce nie wystąpił w finale Pucharu Anglii z [[Liverpool F.C.|Liverpoolem]] z powodu niegroźnej kontuzji<ref>{{Cytuj stronę |url = http://redlog.pl/2008/02/29/legendy-stephen-steve-bruce/ |tytuł = Legendy: Steve Bruce |autor = Wirkowska, Katarzyna |opublikowany = Redlog |data = 2008-02-29 |data dostępu = 2012-07-26}}</ref>. Po wygranym 1:0 spotkaniu, [[Éric Cantona]], który był kapitanem Manchesteru United w tym meczu namawiał Bruce’a aby to on odebrał trofeum, jednak Anglik nie chciał tego zrobić<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LNWB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F933F0CE3D601CF&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Man U-fique! – It’s Doubly bubbly for king Eric |autor = Montgomery, Alex |opublikowany = News of the World |data = 1996-12-12 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Ferguson zaprzeczył, że brak Bruce’a na tym meczu oznaczał, że jego czas w klubie dobiega końca<ref name="Leaving MU" />. Sam zawodnik, który miał wówczas 35 lat twierdził, że mało prawdopodobne będzie aby jeszcze grał w zespole, kiedy to do końca kontraktu został mu jeden rok<ref name="Leaving MU2">{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:LSNB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F93499D929A3445&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł = I’ll be the most hated man at Elland Road – and I’m Gonna love it – Exclusive |autor = Custis, Neil |praca = The Sun |data = 1998-02-14 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Ostatecznie trafił do [[Birmingham City F.C.|Birminghamu City]] na zasadzie wolnego transferu. Podpisał kontrakt opiewający na ponad 2 miliony [[funt szterling|funtów]] rocznie, co uczyniło go jednym z najlepiej opłacanych graczy w kraju<ref name="Leaving MU">{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F9249CB8DE3A931&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = United’s route to Champions’ League made easy – Football |autor = Ball, Peter |opublikowany = The Times |data = 1996-05-23 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
=== Późniejsza kariera === |
=== Późniejsza kariera === |
||
Bruce był jednym z pięciu graczy, których kupił szkoleniowiec Birminghamu [[Trevor Francis]] aby zwiększyć doświadczenie w zespole, ważne w walce o awans<ref>{{Cytuj stronę |url=http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4161/is_19960818/ai_n14453508 |tytuł=Trev-ing up for glory! |autor=Southon, Hugh |opublikowany=Sunday Mirror |data=1996-08-18 |data dostępu=2009-11-16 |
Bruce był jednym z pięciu graczy, których kupił szkoleniowiec Birminghamu [[Trevor Francis]] aby zwiększyć doświadczenie w zespole, ważne w walce o awans<ref>{{Cytuj stronę |url = http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4161/is_19960818/ai_n14453508 |tytuł = Trev-ing up for glory! |autor = Southon, Hugh |opublikowany = Sunday Mirror |data = 1996-08-18 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Został wybrany kapitanem drużyny<ref>{{Cytuj stronę |url = http://infoweb.newsbank.com/iw-search/we/InfoWeb?p_action=doc&p_topdoc=1&p_docnum=1&p_sort=YMD_date:D&p_product=AWNB&p_text_direct-0=document_id=%28%200F924BB205098E44%20%29&p_docid=0F924BB205098E44&p_theme=aggregated4&p_queryname=0F924BB205098E44&f_openurl=yes&p_nbid=Y5BK49DBMTM0MzI2NDQwMi4zNTc3MTk6MTo5OjEyOC4zLjAuMA&&p_multi=LTIB |tytuł = Options for boss of Birmingham City |autor = Nisse, Jason |opublikowany = The Times |data = 1997-02-19 |język = en |data dostępu = 2007-11-21}}</ref>. W czasie swojej kariery w Birminghamie Bruce wielokrotnie popadał w konflikt z Francisem<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.thefreelibrary.com/Blue+revolt.-a061160305 |tytuł = Blue revolt |opublikowany = Sunday Mirror |data = 1996-11-24 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LSNB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F9350E2A80979EB&svc_dat=InfoWeb:aggregated4&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Bruce snubs age concern |opublikowany = The Sun |data = 1996-12-28 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Krążyły również pogłoski, jakoby Bruce miał zostać trenerem Birminghamu. Dyrektor [[David Sullivan]] zaprzeczył jednak tym plotkom<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F924BBC1019468B&svc_dat=InfoWeb:aggregated4&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Francis sees stock tumble among supporters |autor = Hobson, Richard |opublikowany = The Times |data = 1997-03-01 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W czasie gry dla Birmingham, Bruce kilkakrotnie otrzymywał oferty od [[Bryan Robson|Bryana Robsona]], który chciał go pozyskać o [[Middlesbrough F.C.|Middlesbrough]]. Ostatecznie do transferu nie doszło<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.thefreelibrary.com/Robbo+in+for+Bruce.-a061061044 |tytuł = Robbo in for Bruce. |opublikowany = Daily Mirror |data = 1997-08-22 |język = en |data dostępu = 2012-07-26}}</ref>. |
||
W sezonie 1997/1998 Bruce po raz pierwszy w swojej karierze nie znalazł się w składzie meczowym. Francis nie uwzględnił go w zespole na spotkanie z Gillingham. Bruce poczuł się z tego powodu |
W sezonie 1997/1998 Bruce po raz pierwszy w swojej karierze nie znalazł się w składzie meczowym. Francis nie uwzględnił go w zespole na spotkanie z Gillingham. Bruce poczuł się z tego powodu „nieszczęśliwy oraz ranny”<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:LSNB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F934D28F220CE22&svc_dat=InfoWeb:aggregated4&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł = Bruce axe was right, says Trev |opublikowany = The Sun |data = 1997-08-14 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:UKNB:LSNB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F934D37FA95C8CF&svc_dat=InfoWeb:aggregated4&req_dat=86AB2B3721534D07B61270632E6A70BE |tytuł = Welcome back, Bruce |opublikowany = The Sun |data = 1997-08-23 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W listopadzie 1997 roku coraz częściej nie grał w zespole Birminghamu, zaś z powodu jego nieobecności na meczu z [[Nottingham Forest F.C.|Nottingham Forest]] rozpoczęła się publiczna bitwa słów. Krążyły również pogłoski o zwolnieniu Francisa i zastąpieniu go tymczasowo do końca sezonu przez Bruce’a<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.thefreelibrary.com/CAMPBELL%27S+KINGDOM.-a061118833 |tytuł = Campbell’s kingdom |autor = Rostron, Phil |opublikowany = Sunday Mirror |data = 1997-11-16 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.thefreelibrary.com/BRUCE+SET+TO+BOSS+BLUES!%3B+But+Rudge+is+next+in+line.-a061118701 |tytuł = Bruce set to boss Blues! |autor = Southon, Hugh |opublikowany = Sunday Mirror |data = 1997-11-23 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
Pod koniec sezonu uzgodnił warunki kontraktu z [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]], gdzie miał być grającym trenerem. Transfer został opóźniony z powodu negocjacji kwoty odstępnego<ref>{{Cytuj stronę | |
Pod koniec sezonu uzgodnił warunki kontraktu z [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]], gdzie miał być grającym trenerem. Transfer został opóźniony z powodu negocjacji kwoty odstępnego<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.independent.co.uk/sport/football-united-move-to-keep-kidd-from-everton-1167652.html |tytuł = United move to keep Kidd from Everton |autor = Nixon, Alan |data = 1998-06-26 |opublikowany = The Independent |język = en |data dostępu = 2012-07-26}}</ref>. Ostatecznie do Sheffield trafił 2 lipca 1998 roku<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/managers/manager.sd?manager_id=1342 |tytuł = Steve Bruce’s managerial career |opublikowany = Soccerbase |język = en |data dostępu = 2012-07-26}}</ref>. W zespole tym wystąpił 11 razy, po czym zakończył karierę piłkarską. Jego ostatnim meczem było spotkanie z [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandem]], rozegrane 28 listopada 1998 roku<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/players_details.sd?playerid=1078 |tytuł = Steve Bruce |opublikowany = Soccerbase |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
== Styl gry == |
== Styl gry == |
||
Na początku kariery Bruce prezentował przesadnie entuzjastyczny styl gry, który później opisał jako |
Na początku kariery Bruce prezentował przesadnie entuzjastyczny styl gry, który później opisał jako „szalony”<ref name="Buster2" />, powodował on mu również problemy dyscyplinarne. Następnie rozwinął się w solidnego i niezawodnego wszechstronnego zawodnika, scharakteryzowanego jako „godnego zaufania i niedającego za wygraną piłkarza, który maksymalnie wykorzystuje swoje zdolności”<ref name="IP">{{cytuj książkę |tytuł = Manchester United: The Red Army |strony = 177}}</ref>. W czasie swoich najlepszych lat Bruce był ceniony za swój spokój, rozważne podawanie piłki i umiejętność kontroli jej pod presją, często swoją klatką piersiową. [[Mark Wright]] powiedział, że jest jedynym środkowym obrońcą, który dorównuje Bruce’owi pod względem tych umiejętności<ref name="recovery" />. |
||
Mimo braku pewności siebie, efektownej gry<ref name="IP" /> i braku szybkości<ref name="IP"/><ref>{{Cytuj stronę|url=http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F924308782B4AB3&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |
Mimo braku pewności siebie, efektownej gry<ref name="IP" /> i braku szybkości<ref name="IP" /><ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F924308782B4AB3&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Cantona key to United’s ignition – Football |autor = Hughes, Rob |opublikowany = The Times |data = 1994-11-23 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>, Bruce dzięki odwadze i chęci do gry określany był jako „serce” obrony Manchesteru United<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.manchestereveningnews.co.uk/sport/football/manchester_united/s/1017296_vidic_succeeds_as_king_bruce_ |tytuł = Vidic succeeds as king Bruce |autor = Whalley, Mike |opublikowany = Manchester Evening News |data = 2007-09-22 |data dostępu = 2008-09-10}}</ref>. Znany był także z tego, że mógł grać nawet gdy miał kontuzję<ref name="IP" /><ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.examiner.ie/story/sport/qlkfsnmhql/rss2/ |tytuł = Masked ball for 50 in-a-row ‘Killer’ |autor = Mackey, Liam |praca = Irish Examiner |data = 2008-09-10 |cytat = But Steve Bruce – I think he played with 20 broken bones! |archiwum = https://web.archive.org/web/20120216231950/http://www.examiner.ie/story/sport/qlkfsnmhql/rss2/ |zarchiwizowano = 2012-02-16 |data dostępu = 2010-04-09}}</ref>. W 1992 roku czekając na operację [[przepuklina|przepukliny]] przez krótki czas rozgrywał mecze w United<ref name="recovery" />. Jego niezłomny charakter i zdolności motywujące były niezbędne dla Manchesteru United<ref name="IP" />; Alex Ferguson uznał, że Bruce posiadał „determinację i serce do gry”<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.fifa.com/worldfootball/clubfootball/news/newsid=657703.html |tytuł = Fergie compares captain Rooney to greats |opublikowany = Fédération Internationale de Football Association |data = 2007-12-11 |archiwum = https://web.archive.org/web/20140201143618/http://www.fifa.com/worldfootball/clubfootball/news/newsid=657703.html |zarchiwizowano = 2014-02-01 |data dostępu = 2010-04-09}}</ref>. |
||
== Kariera trenerska == |
== Kariera trenerska == |
||
=== Sheffield United === |
=== Sheffield United === |
||
W swoim pierwszym sezonie jako trener Bruce doprowadził Sheffield United do 8. miejsca w [[Football League First Division|First Division]], dziewięć punktów za miejscem gwarantującym grę w play-offach<ref>{{cytuj stronę |
W swoim pierwszym sezonie jako trener Bruce doprowadził Sheffield United do 8. miejsca w [[Football League First Division|First Division]], dziewięć punktów za miejscem gwarantującym grę w play-offach<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.rsssf.com/tablese/eng99.html |tytuł = England 1998/99 |opublikowany = RSSSF |data = 1999-12-20 |język = en |data dostępu = 2010-04-22}}</ref>. W spotkaniu [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] z [[Arsenal F.C.|Arsenalem]] Bruce próbował zdjąć swój zespół z boiska. Sądził, że zawodnicy tej drużyny zagrali nie fair, ponieważ nie oddali piłki jego drużynie, która wcześniej celowo wykopała piłkę poza boisko aby kontuzjowany zawodnik – [[Lee Morris]] – mógł otrzymać pomoc medyczną. Mimo to mecz został dokończony, ale później unieważniono i powtórzono go<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F9297FD631FE04C&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = 'The goal was an accident. I am sorry’ – Football |autor = Kempson, Russell |opublikowany = The Times |data = 1999-02-15 |język = en |data dostępu = 2010-04-22}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:BPOC&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F6F676921B27E2F&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Fifa Green Light Clears Blades For Rematch |autor = Barlow, Matt |opublikowany = Birmingham Post |data = 1999-02-23 |język = en |data dostępu = 2010-04-22}}</ref>. W maju 1999 roku Bruce zrezygnował roli trenera Sheffield United po zaledwie jednym sezonie prowadzenia tego klubu. Przyznał, że powodem jego odejścia był bałagan w czasie zebrań władz klubu oraz niski budżet na transfery<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.independent.co.uk/sport/football/football-league/bruce-walks-out-of-wigan-for-palace-686394.html |tytuł = Bruce walks out of Wigan for Palace |autor = Nixon, Alan |opublikowany = The Independent |data = 2001-05-20 |język = en |data dostępu = 2010-04-22}}</ref>. Zastanawiał się nad porzuceniem piłki nożnej na rzecz pracy w telewizji, jednak właściciel [[Huddersfield Town A.F.C.|Huddersfield Town]], Barry Rubery namówił go aby został szkoleniowcem jego drużyny<ref>{{Cytuj stronę |url = http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4161/is_19991205/ai_n14497371 |tytuł = Football: Bruce out on the town: Steve has high hopes at Huddersfield |autor = McNally, Brian |opublikowany = Sunday Mirror |data = 1999-12-05 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. |
||
=== Huddersfield Town, Wigan Athletic i Crystal Palace === |
=== Huddersfield Town, Wigan Athletic i Crystal Palace === |
||
Huddersfield był blisko awansu w sezonie 1999/2000, wygrywając sześć meczów z rzędu i pod koniec listopada zajmował trzecie miejsce w tabeli<ref>{{Cytuj stronę | |
Huddersfield był blisko awansu w sezonie 1999/2000, wygrywając sześć meczów z rzędu i pod koniec listopada zajmował trzecie miejsce w tabeli<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F92999760CF415B&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Grey days serve to inspire Bruce – Football Saturday |autor = Irvine, Christopher |opublikowany = The Times |data = 1999-11-27 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>, jednak w play-offach przegrał walkę o awans do [[Premier League]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:LTIB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=0F929B9660072A53&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Bruce reflects after Fulham give taste of things to come – Football |autor = Szczepanik, Nick |opublikowany = The Times |data = 2000-05-08 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Drużyna na początku następnego sezonu również podjęła walkę o awans, jednak po 11 spotkaniach miała na koniec sześć punktów, z powodu czego, w październiku 2000 roku Bruce został zwolniony<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_div_1/974836.stm |tytuł = Bruce sacked by Huddersfield |opublikowany = BBC Sport |data = 2000-10-16 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Następnie wdał się w kłótnie z Ruberym, który obwinił go o „zmarnowanie” 3 milionów [[funt szterling|funtów]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/h/huddersfield_town/1204598.stm |tytuł = Bruce accused of ‘wasting’ £3m |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-03-06 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. |
||
Mimo to Bruce był łączony z trenowaniem [[Queens Park Rangers F.C.|Queens Park Rangers]]<ref>{{Cytuj stronę |
Mimo to Bruce był łączony z trenowaniem [[Queens Park Rangers F.C.|Queens Park Rangers]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/q/qpr/1182049.stm |tytuł = QPR suffer Bruce snub |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-02-21 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>, ale w kwietniu 2001 roku został szkoleniowcem Wigan Athletic<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/w/wigan_athletic/1260445.stm |tytuł = Wigan appoint Bruce |opublikowany = BBC Sport |data = 2010-04-04 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Wraz ze swoją drużyną doszedł do play-offów, jednak Wigan przegrał w półfinale<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/w/wigan_athletic/1357970.stm |tytuł = Whelan hits out at Bruce departure |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-05-31 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Prawie od razu po tym Bruce odszedł z klubu i został trenerem Crystal Palace<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/c/crystal_palace/1362215.stm |tytuł = Bruce takes up Palace post |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-05-31 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. |
||
Mimo iż jego nowy zespół na początku sezonu 2001/2002 zajmował miejsca na szczycie tabeli First Division<ref name="hurry">{{Cytuj stronę |
Mimo iż jego nowy zespół na początku sezonu 2001/2002 zajmował miejsca na szczycie tabeli First Division<ref name="hurry">{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_div_1/1632611.stm |tytuł = A man in a hurry |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-11-02 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>, to Bruce zrezygnował ze swojej posady po prawie trzech miesiącach od rozpoczęcia sezonu aby powrócić do Birmingham City, tym razem w roli szkoleniowca. Początkowo klub nie pozwalał mu na to i wydał nawet zakaz sądowy, ale ostatecznie pozwolono mu odejść po zapłaceniu rekompensaty<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/1704971.stm |tytuł = Birmingham unveil Bruce |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-12-12 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/1706536.stm |tytuł = Bruce eyes promotion |opublikowany = BBC Sport |data = 2001-12-12 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. |
||
=== Birmingham City === |
=== Birmingham City === |
||
Gdy Bruce przeszedł do Birmingham City, klub ten zajmował miejsca w środkowej części tabeli First Division<ref>{{Cytuj stronę |
Gdy Bruce przeszedł do Birmingham City, klub ten zajmował miejsca w środkowej części tabeli First Division<ref>{{Cytuj stronę |url = http://iw.newsbank.com/iw-search/we/InfoWeb?p_action=doc&p_theme=aggdocs&p_topdoc=1&p_docnum=1&p_sort=YMD_date:D&p_product=UKNB&p_docid=0F37EC4E8EF7DEB5&p_text_direct-0=document_id=(%200F37EC4E8EF7DEB5%20)&s_lang=en-US&p_nbid=D6AP5AVVMTI3MTc5MTg0Mi44MjYzODU6MTo4OnJmLTE5NDUw |tytuł = Football: Bruce awakens Blues with guts and guile |autor = Shaw, Phil |opublikowany = The Independent |data = 2002-05-11 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. Zespół ten pod jego wodzą odniósł serię kilkunastu spotkań bez porażki i dzięki temu zapewnił sobie grę w play-offach<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/1975644.stm |tytuł = Bruce feels true Blue |opublikowany = BBC Sport |data = 2002-05-08 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. Birmingham City doszedł w nich do finału, w którym pokonał po serii rzutów karnych Norwich City, byłą drużynę Bruce’a i awansował do Premier League po 16-letniej nieobecności w najwyższej lidze piłkarskiej w Anglii<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/football/eng_div_1/1979806.stm |tytuł = Birmingham reach Premiership |opublikowany = BBC Sport |data = 2002-05-12 |język = en |archiwum = https://archive.is/20090113141447/http://news.bbc.co.uk/sport1/football/eng_div_1/1979806.stm |zarchiwizowano = 2009-01-13 |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. Na początku sezonu 2002/2003 klub zajmował miejsca w dole tabeli, ale Bruce sprowadził [[Christophe Dugarry|Christophe’a Duggary’ego]] odmieniając styl gry zespołu i ostatecznie Birmingham City zajął 13. miejsce w lidze. Po raz pierwszy od lat 70. był wyżej niż jego lokalny rywal – [[Aston Villa F.C.|Aston Villa]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://soccernet.espn.go.com/print?id=271942&type=story&cc= |tytuł = Birmingham Season Guide |autor = Johnson, Dale |opublikowany = ESPN |data = 9 sierpnia 2003= 2003-08-09 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20121013161557/http://soccernet.espn.go.com/print?id=271942&type=story&cc= |zarchiwizowano = 2012-10-13 |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. |
||
W kolejnym sezonie zespół zajmował nawet czwarte miejsce, jednak ostatecznie uplasował się na 10. lokacie<ref>{{Cytuj stronę |
W kolejnym sezonie zespół zajmował nawet czwarte miejsce, jednak ostatecznie uplasował się na 10. lokacie<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/3886253.stm |tytuł = Taylor hunts European spot |opublikowany = BBC Sport |data = 2004-07-12 |język = en |data dostępu = 2010-04-20}}</ref>. Mimo to w czerwcu 2004 roku Bruce przedłużył kontrakt z klubem o kolejne pięć lat<ref>{{Cytuj stronę |url = http://iw.newsbank.com/iw-search/we/InfoWeb?p_action=doc&p_theme=aggdocs&p_topdoc=1&p_docnum=1&p_sort=YMD_date:D&p_product=UKNB&p_docid=1038A4C974719E54&p_text_direct-0=document_id=(%201038A4C974719E54%20)&s_lang=en-US&p_nbid=A5DF48PDMTI3MjIxNTYyNS44NjA2ODE6MTo5OjEyOC4zLjAuMA |tytuł = Football: Newcastle set to sign Milner as Bruce opts to stay at City |autor = Rich, Tim |opublikowany = The Independent |data = 2004-06-30 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Dwa miesiące później [[Freddy Shepherd]], prezes Newcastle United, przyznał, że Bruce jest głównym kandydatem do objęcia pozycji trenera tego zespołu. Newcastle miał zapłacić Birmingham City 3 miliony funtów rekompensaty, a sam zainteresowany chciał objąć to stanowisko<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.telegraph.co.uk/sport/2386029/Bruce-the-target-as-Venables-shunned.html |tytuł = Bruce the target as Venables ‘shunned’ |autor = Stewart, Rob |praca = The Daily Telegraph |data = 2004-09-02 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Ostatecznie jednak pozostał w Birmingham i przyznał, że chciałby dalej prowadzić ten klub. Newcastle chciało jednak sprowadzić Bruce’a oferując zapłatę większej kwoty Birmingham City, a nawet grożąc podjęciem sprawy sądowej, która zmusiłaby go do zmiany klubu<ref>{{Cytuj stronę |url = http://iw.newsbank.com/iw-search/we/InfoWeb?p_action=doc&p_theme=aggdocs&p_topdoc=1&p_docnum=1&p_sort=YMD_date:D&p_product=UKNB&p_docid=104D6E878B64A323&p_text_direct-0=document_id=(%20104D6E878B64A323%20)&s_lang=en-US&p_nbid=K5EY49KEMTI3MjIxNTgxMi45NDU3NTI6MTo5OjEyOC4zLjAuMA |tytuł = Football: Newcastle scramble to find Robson replacement |autor = Burt, Jason |opublikowany = The Independent |data = 2004-09-01 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. W sezonie 2004/2005 Birmingham City zajął 12. miejsce w lidze, mimo iż oczekiwania przed rozpoczęciem rozgrywek były większe<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_prem/4555281.stm |tytuł = Premiership review season 2004/5 |autor = McNulty, Phil |opublikowany = BBC Sport |data = 2005-05-17 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. |
||
Po zwolnieniu Sounessa z funkcji trenera Newcastle w lutym 2006 roku, Bruce ponownie był łączony z tym stanowiskiem<ref>{{Cytuj stronę |
Po zwolnieniu Sounessa z funkcji trenera Newcastle w lutym 2006 roku, Bruce ponownie był łączony z tym stanowiskiem<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2006/feb/02/newsstory.sport13 |tytuł = Newcastle sack Souness |opublikowany = The Guardian |data = 2006-02-02 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>, ale ostatecznie szkoleniowcem tego klubu został [[Glenn Roeder]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/n/newcastle_united/4770157.stm |tytuł = Roeder named as Newcastle manager |opublikowany = BBC Sport |data = 2006-05-16 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. W tym samym czasie Birmingham City nie radził sobie w lidze, a 21 marca 2006 roku przegrał na własnym boisku 7:0 z Liverpoolem w ćwierćfinale Pucharu Anglii<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/4831306.stm |tytuł = Birmingham 0–7 Liverpool |opublikowany = BBC Sport |data = 2006-03-21 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Kibice domagali się aby Bruce zrezygnował ze swojego stanowiska, ale on postanowił dalej walczyć<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/4831306.stm |tytuł = Bruce vows to carry on as manager |opublikowany = BBC Sport |data = 2006-03-22 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Po zwycięstwie z [[Bolton Wanderers F.C.|Bolton Wanderers]] zespół wydostał się ze strefy spadkowej<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_prem/4867430.stm |tytuł = Birmingham 1–0 Bolton |opublikowany = BBC Sport |data = 2006-04-04 |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>, jednak 29 kwietnia [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]] zwyciężyło Wigan Athletic i Birmingham City nie miał już szans na utrzymanie i spadł do [[EFL Championship|League Championship]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_prem/4958306.stm |tytuł = Birmingham and Baggies relegated |opublikowany = BBC Sport |data = 2006-04-29 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. |
||
Mimo iż Bruce dysponował największym budżetem na transfery w lidze<ref>{{Cytuj stronę |
Mimo iż Bruce dysponował największym budżetem na transfery w lidze<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/6682979.stm |tytuł = Birmingham issue finance warning |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-05-23 |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>, Birmingham City nie odnosił wielu zwycięstw w lidze; po pięciu kolejnych meczach bez zwycięstwa kibice i lokalni dziennikarze sądzili, że Bruce powinien zostać zwolniony<ref name="Gold">{{Cytuj stronę |url = http://www.birminghammail.net/birmingham-sport/birmingham-city-fc/birmingham-city-fc-news/2008/04/11/david-gold-i-ve-lost-a-friend-in-steve-bruce-97319-20753562/ |tytuł = David Gold: I’ve lost a friend in Steve Bruce |autor = Tattum, Colin |opublikowany = Birmingham Post |data = 2008-04-11 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20120217020141/http://www.birminghammail.net/birmingham-sport/birmingham-city-fc/birmingham-city-fc-news/2008/04/11/david-gold-i-ve-lost-a-friend-in-steve-bruce-97319-20753562/ |zarchiwizowano = 2012-02-17 |data dostępu = 2010-04-25}}</ref><ref name="Gold2">{{Cytuj stronę |url = http://www.birminghammail.net/birmingham-sport/birmingham-city-fc/birmingham-city-fc-news/2006/10/17/blues-0-norwich-1-97319-17949268/ |tytuł = Blues 0 Norwich 1 |autor = Tattum, Colin |opublikowany = Birmingham Mail |data = 2006-10-17 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20120217020157/http://www.birminghammail.net/birmingham-sport/birmingham-city-fc/birmingham-city-fc-news/2006/10/17/blues-0-norwich-1-97319-17949268/ |zarchiwizowano = 2012-02-17 |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. On sam publicznie wyraził swoją odpowiedzialność za wyniki zespołu i przyznał, że boi się o swoje stanowisko<ref name="Fear">{{Cytuj stronę |url = http://www.mirror.co.uk/news/top-stories/2006/10/18/birmingham-0-1-norwich-115875-17949008/ |tytuł = Birmingham 0 – 1 Norwich |autor = Reynolds, Lee |opublikowany = The Mirror |data = 2006-10-18 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. Po tej wypowiedzi Birmingham City wygrał 1:0 z [[Derby County F.C.|Derby County]]<ref name="chant">{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2006/oct/23/match.sport2 |tytuł = Bruce wins the latest battle in Birmingham’s uncivil war |autor = Baker, Mike |opublikowany = The Guardian |data = 2006-10-23 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref> i odnotował pięć kolejnych zwycięstw w lidze. Pod koniec listopada klub znajdował się na samym szczycie tabeli<ref name="top">{{Cytuj stronę |url = http://www.independent.co.uk/sport/football/football-league/burnley-1-birmingham-city-2-bendtners-guile-brings-best-out-of-birmingham-426001.html |tytuł = Burnley 1 Birmingham City 2: Bendtner’s guile brings best out of Birmingham |autor = Instone, David |opublikowany = The Independent |data = 2006-11-27 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref><ref name="SBBlues">{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/results2.sd?seasonid=136&teamid=291 |tytuł = Birmingham 2006/2007 results and fixtures |opublikowany = Soccerbase |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. 29 kwietnia 2007 roku Birmingham City zapewnił sobie awans do Premier League na jedną kolejkę przed końcem rozgrywek, po porażce Derby County z Crystal Palace<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_div_1/6605665.stm |tytuł = Birmingham & Sunderland promoted |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-04-29 |język = en |data dostępu = 2010-04-25}}</ref>. |
||
=== Powrót do Wigan Athletic === |
=== Powrót do Wigan Athletic === |
||
W maju 2007 Bruce porozumiał się z zarządem klubu w sprawie przedłużenia kontraktu, ale negocjujący wówczas przejęcie Birmingham City [[Carson Yeung]] nie życzył sobie tego i postawił przyszłość szkoleniowca pod znakiem zapytania<ref>{{Cytuj stronę |url=http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/7028493.stm |tytuł=Bruce fears for Birmingham future |opublikowany=BBC Sport |data=2007-10-04 |data dostępu=2007-11-16}}</ref>. W październiku nie pozwolono Bolton Wanderers na prowadzenie negocjacji z |
W maju 2007 Bruce porozumiał się z zarządem klubu w sprawie przedłużenia kontraktu, ale negocjujący wówczas przejęcie Birmingham City [[Carson Yeung]] nie życzył sobie tego i postawił przyszłość szkoleniowca pod znakiem zapytania<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/7028493.stm |tytuł = Bruce fears for Birmingham future |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-10-04 |data dostępu = 2007-11-16}}</ref>. W październiku nie pozwolono Bolton Wanderers na prowadzenie negocjacji z Bruce’em<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/football/premier_league/bolton/article2686670.ece |tytuł = Steve Bruce emerges as Bolton Wanderers target |praca = The Times |data = 2007-10-18 |data dostępu = 2007-11-16}}</ref>. W tym samym miesiącu angielski szkoleniowiec spotkał się z Yeungiem i rozmowy przyniosły pozytywne rezultaty<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/7066956.stm |tytuł = Yeung moves to calm Bruce fears |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-10-29 |data dostępu = 2007-11-16}}</ref>. W tym samym czasie zainteresowanie Bruce’em wyraził Wigan Athletic, a on sam był zainteresowany ich ofertą<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2007/nov/19/newsstory.birminghamcityfc |tytuł = Birmingham in a flux as Bruce heads for Wigan |autor = Stuart James |praca = The Guardian |data = 2007-11-14 |data dostępu = 2008-09-11}}</ref>. Zgodnie z klauzulą w kontrakcie Wigan zgodziło się zapłacić Birmingham około 3 miliony funtów rekompensaty za ewentualne podpisanie umowy z ich dotychczasowym trenerem<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/birmingham_city/7100525.stm |tytuł = Bruce set to join Wigan Athletic |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-11-18 |data dostępu = 2007-11-18}}</ref> i rozpoczęło z nim negocjacje. 19 listopada potwierdzono, że Bruce wraca do Wigan<ref name="left_Birmingham_BBC">{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/w/wigan_athletic/7100525.stm |tytuł = Bruce leaves Birmingham for Wigan |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-11-19 |data dostępu = 2007-11-19}}</ref>. |
||
21 listopada podczas konferencji prasowej, na której Bruce miał zostać zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Wigan, dyrektor wykonawcza klubu Brenda Spencar poinformowała, że transakcja została wstrzymana z |
21 listopada podczas konferencji prasowej, na której Bruce miał zostać zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Wigan, dyrektor wykonawcza klubu Brenda Spencar poinformowała, że transakcja została wstrzymana z „nieznanych powodów”. Według angielskich mediów powodem nieporozumień była zapłata z góry za zapis o ochronie wizerunku trenera w jego umowie z Birmingham City<ref name="left_Birmingham_BBC2">{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/w/wigan_athletic/7105078.stm |tytuł = Bruce’s Wigan move hit by hold-up |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-11-21 |data dostępu = 2007-11-21}}</ref><ref name="imagerights">{{Cytuj stronę |url = http://football.guardian.co.uk/News_Story/0,,2215060,00.html |tytuł = Bruce’s move to Wigan held up over image-rights dispute |autor = Andy Hunter and Stuart James |praca = The Guardian |data = 2007-11-22 |data dostępu = 2007-11-23}}</ref>. Jednak dwa dni później oficjalnie ogłoszono, że Bruce podpisał kontrakt z Wigan Athletic<ref name="BBCconfirmWigan">{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/w/wigan_athletic/7105078.stm |tytuł = Bruce confirmed as Wigan manager |opublikowany = BBC Sport |data = 2007-11-23 |data dostępu = 2007-11-23}}</ref>. W pierwszym spotkaniu po powrocie na [[DW Stadium|JJB Stadium]] doprowadził „The Latics” do remisu 1:1 z [[Manchester City F.C.|Manchesterem City]]<ref name="firstgameback">{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2007/dec/02/match.wiganathletic |tytuł = Bruce is buoyed by Wigan’s fightback |praca = The Guardian |data = 2007-12-02 |data dostępu = 2008-09-04}}</ref>. Do końca sezonu Wigan walczyło o utrzymanie, ale ostatecznie zapewniło je sobie dzięki pokonaniu Aston Villi w ostatniej kolejce<ref name="BBCWigan">{{Cytuj stronę |url = http://www.guardian.co.uk/football/2008/may/05/premierleague.astonvilla |tytuł = Bruce kisses his own feat in guiding Wigan to safety |autor = David Lacey |praca = The Guardian |data = 2008-05-05 |data dostępu = 2008-09-11}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/results2.sd?teamid=2783&seasonid=137 |tytuł = Wigan 2007/2008 results and fixtures |opublikowany = Soccerbase |data dostępu = 2008-09-11}}</ref>. We wrześniu 2008 Bruce po raz kolejny był łączony z pracą w Newcastle United, z którego wcześniej odszedł [[Kevin Keegan]]<ref name="LEP">{{Cytuj stronę |url = http://www.lep.co.uk/national-football/Bruce-back-in-race-for.4531737.jp |tytuł = Bruce back in race for hotseat |praca = Lancashire Evening Post |data = 2008-09-26 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090126102745/http://www.lep.co.uk/national-football/Bruce-back-in-race-for.4531737.jp |zarchiwizowano = 2009-01-26 |data dostępu = 2008-09-26}}</ref>. |
||
=== Sunderland === |
=== Sunderland === |
||
27 maja 2009 Bruce otrzymał pozwolenie na rozmowy z [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandem]], który pozostawał bez trenera po dymisji [[Ricky Sbragia| |
27 maja 2009 Bruce otrzymał pozwolenie na rozmowy z [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandem]], który pozostawał bez trenera po dymisji [[Ricky Sbragia|Ricky’ego Sbragii]] po zakończeniu sezonu<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/s/sunderland/8069299.stm |tytuł = Bruce cleared to meet Sunderland |data = 2009-05-27 |praca = London |opublikowany = BBC Sport |język = en |data dostępu = 2009-05-27}}</ref>. 3 czerwca podpisał z tym klubem trzyletni kontrakt<ref>{{Cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/s/sunderland/8080762.stm |tytuł = Bruce named as Sunderland manager |data = 2009-06-03 |praca = London |opublikowany = BBC Sport |język = en |data dostępu = 2009-06-03}}</ref>. Ze sobą zabrał także współpracowników z Wigan – asystenta [[Eric Black|Erica Blacka]], trenera bramkarzy [[Nigel Spink|Nigela Spinka]] i szkoleniowca rezerw [[Keith Bertschin|Keitha Bertschina]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/football/premier_league/sunderland/article6424687.ece |tytuł = Sunderland confirm appointment of Steve Bruce as manager |data = 2009-06-03 |praca = The Times |język = en |data dostępu = 2009-06-03}}</ref>. |
||
W pierwszym sezonie doprowadził „Czarne Koty” do 13. miejsca w lidze, mimo iż miał serię 14 spotkań bez zwycięstwa<ref>{{Cytuj stronę | |
W pierwszym sezonie doprowadził „Czarne Koty” do 13. miejsca w lidze, mimo iż miał serię 14 spotkań bez zwycięstwa<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.skysports.com/story/0,19528,11695_6150521,00.html |tytuł = Sunderland review |data = 2010-05-13 |opublikowany = Sky Sports |język = en |data dostępu = 2010-05-23}}</ref>. W lutym 2011 przedłużył umowę z Sunderlandem do 2014 roku. 30 listopada został zwolniony ze stanowiska trenera z powodu słabych wyników zespołu. Sunderland znajdował się wówczas na 16. pozycji w tabeli, a cztery dni wcześniej przegrał z ostatnim Wigan Athletic<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.skysports.com/story/0,,12040_7343417,0.html |tytuł = Black Cats sack Bruce |data = 2011-11-30 |opublikowany = Sky Sports |język = en |data dostępu = 2012-02-13}}</ref>. Później przyznał, że został zwolniony, ponieważ kibicował lokalnemu rywalowi „Czarnych Kotów” – Newcastle United<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.espnfc.com/story/1044893/steve-bruce-blames-hatred-for-sunderland-dismissal |tytuł = Steve Bruce blames ‘hatred’ for Sunderland dismissal |data = 2012-04-05 |praca = ESPNsoccernet |język = en |data dostępu = 2012-04-06}}</ref>. |
||
=== Hull City === |
=== Hull City === |
||
8 czerwca 2012 Bruce podpisał trzyletni kontrakt z grającym w Championship [[Hull City A.F.C.|Hull City]]<ref>{{Cytuj stronę | |
8 czerwca 2012 Bruce podpisał trzyletni kontrakt z grającym w Championship [[Hull City A.F.C.|Hull City]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.bbc.co.uk/sport/0/football/18192719 |tytuł = Steve Bruce appointed Hull City manager on three-year deal |data = 2012-06-08 |opublikowany = BBC Sport |język = en |data dostępu = 2012-06-08}}</ref>. Mimo iż w sezonie 2015/2016 wprowadził klub do [[Premier League]], 22 lipca 2016 zrezygnował z funkcji menadżera zespołu<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.hullcitytigers.com/news/article/2016-17/club-statement-3201375.aspx |tytuł = Club Statement |opublikowany = hullcitytigers.com |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20160818014407/http://www.hullcitytigers.com/news/article/2016-17/club-statement-3201375.aspx |zarchiwizowano = 2016-08-18 |data dostępu = 2016-07-30}}</ref>. |
||
=== Aston Villa === |
=== Aston Villa === |
||
W 2016 roku Bruce objął stanowisko trenera [[Aston Villa F.C.|Aston Villi]], zmieniając na tej pozycji odchodzącego z powodu braku sukcesów [[Roberto Di Matteo]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Roberto Di Matteo nie jest już trenerem Aston Villi |czasopismo = Onet Sport |data = 2016-10-03 |data dostępu = 2017-02-22 |url = http://eurosport.onet.pl/pilka-nozna/liga-angielska/roberto-di-matteo-nie-jest-juz-trenerem-aston-villi/21dyfm |język = pl}}</ref>. Do sztabu szkoleniowego Aston Villi dołączyli również [[Colin Calderwood]], były asystent w zespole [[Brighton & Hove Albion F.C.|Brighton & Hove Albion]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.avfc.co.uk/News/2016/11/21/colin-calderwood-appointed |tytuł = Club statement: Villa announce Calderwood appointment |autor = |opublikowany = Aston Villa Football Club |data = 2016-11-21 |język = en |data dostępu = 2017-09-20}}</ref> oraz [[Stephen Clemence]], który miał okazję współpracować z Bruce’em w [[Hull City A.F.C.|Hull City]] i w [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandzie]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.avfc.co.uk/News/2016/10/13/stephen-clemence-arrives |tytuł = New arrival: Clemence joins backroom team |autor = |opublikowany = Aston Villa Football Club |data = 2016-10-13 |język = en |data dostępu = 2017-09-20}}</ref>. 2 października 2018 roku Aston Villa roztrwoniła dwubramkowe prowadzenie i zremisowała 3–3 u siebie z dołującym w tabeli Preston North End. Jeden z widzów rzucił kapustą w stronę Bruce’a. Kibice zajmujący sektor Holte End nawoływali trenera do odejścia. Następnego dnia Bruce został zwolniony z Aston Villi ze względu na słabą formę zespołu. |
|||
== Statystyki == |
== Statystyki == |
||
=== Kariera piłkarska === |
=== Kariera piłkarska === |
||
{|class="wikitable |
{| class="wikitable" style="font-size: 95%; text-align:center;" |
||
|- |
|- |
||
!rowspan= |
!rowspan=2| Klub |
||
!rowspan= |
!rowspan=2| Sezon |
||
!colspan= |
!colspan=2| Liga |
||
!colspan= |
!colspan=2| Puchar Anglii |
||
!colspan= |
!colspan=2| Puchar Ligi |
||
!colspan= |
!colspan=2| Europejskie Puchary |
||
!colspan= |
!colspan=2| Inne spotkania |
||
!colspan= |
!colspan=2| Łącznie |
||
|- |
|- |
||
!występy !! gole !! występy !! gole !! występy !! gole !! występy !! gole !! występy !! gole !! występy !! gole |
|||
!Występy!!Gole!!Występy!!Gole!!Występy!!Gole!!Występy!!Gole!!Występy!!Gole!!Występy!!Gole |
|||
|- |
|- |
||
|rowspan= |
|rowspan=5| '''[[Gillingham F.C.|Gillingham]]''' |
||
|1979/1980<ref name="First season">{{cytuj książkę | |
|1979/1980<ref name="First season">{{cytuj książkę |nazwisko = Brown |imię = Tony |tytuł = The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record |wydawca = Soccerdata |rok = 2003 |isbn = 1-8994-6820-X |strony = 89}}</ref> |
||
| 40 |
|||
|align="center"|40 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 44 |
|||
!align="center"|44 |
|||
! 8 |
|||
!align="center"|8 |
|||
|- |
|- |
||
|1980/1981<ref>{{cytuj książkę | |
|1980/1981<ref>{{cytuj książkę |tytuł = The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record |strony = 90}}</ref> |
||
| 41 |
|||
|align="center"|41 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 46 |
|||
!align="center"|46 |
|||
! 7 |
|||
!align="center"|7 |
|||
|- |
|- |
||
|1981/1982<ref>{{cytuj książkę | |
|1981/1982<ref>{{cytuj książkę |tytuł = The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record |strony = 91}}</ref> |
||
| 45 |
|||
|align="center"|45 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
! 55 |
|||
!align="center"|55 |
|||
! 8 |
|||
!align="center"|8 |
|||
|- |
|- |
||
|1982/1983<ref>{{cytuj książkę | |
|1982/1983<ref>{{cytuj książkę |tytuł = The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record |strony = 92}}</ref> |
||
| 39 |
|||
|align="center"|39 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 46 |
|||
!align="center"|46 |
|||
! 8 |
|||
!align="center"|8 |
|||
|- |
|- |
||
|1983/1984<ref>{{cytuj książkę | |
|1983/1984<ref>{{cytuj książkę |tytuł = The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record |strony = 93}}</ref> |
||
| 40 |
|||
|align="center"|40 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 46 |
|||
!align="center"|46 |
|||
! 7 |
|||
!align="center"|7 |
|||
|- |
|- |
||
|rowspan= |
|rowspan=4| '''[[Norwich City F.C.|Norwich City]]''' |
||
|1984/1985<ref>{{cytuj książkę | |
|1984/1985<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Eastwood |imię = John |autor2 = Mike Davage |tytuł = Canary Citizens |wydawca = Almeida Books |rok = 1986 |isbn = 0-7117-2020-7 |strony = 313}}</ref> |
||
| 39 |
|||
|align="center"|39 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 9 |
|||
|align="center"|9 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 53 |
|||
!align="center"|53 |
|||
! 5 |
|||
!align="center"|5 |
|||
|- |
|- |
||
|1985/1986<ref>{{cytuj książkę | |
|1985/1986<ref>{{cytuj książkę |tytuł = Canary Citizens |strony = 314}}</ref> |
||
| 42 |
|||
|align="center"|42 |
|||
| 8 |
|||
|align="center"|8 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 53 |
|||
!align="center"|53 |
|||
! 10 |
|||
!align="center"|10 |
|||
|- |
|- |
||
|1986/1987<ref>{{cytuj książkę | |
|1986/1987<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Dunk |imię = Peter |tytuł = Rothmans Football Yearkbook 1987–1988 |wydawca = Queen Anne Press |rok = 1987 |isbn = 0-3561-4354-6 |strony = 260–261, 452, 454–456, 459–460, 485–486, 488}}</ref> |
||
| 41 |
|||
|align="center"|41 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 52 |
|||
!align="center"|52 |
|||
! 3 |
|||
!align="center"|3 |
|||
|- |
|- |
||
|1987/1988<ref>{{cytuj książkę | |
|1987/1988<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Rollin |imię = Jack |tytuł = Rothmans Football Yearbook 1988–89 |wydawca = Queen Anne Press |rok = 1988 |isbn = 0-3561-5880-2 |strony = 258–259, 448, 452–453}}</ref> |
||
| 19 |
|||
|align="center"|19 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 22 |
|||
!align="center"|22 |
|||
! 3 |
|||
!align="center"|3 |
|||
|- |
|- |
||
|rowspan= |
|rowspan=9| '''[[Manchester United F.C.|Manchester United]]''' |
||
|1987/1988<ref name="all" /> |
|1987/1988<ref name="all" /> |
||
| 21 |
|||
|align="center"|21 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 24 |
|||
!align="center"|24 |
|||
! 2 |
|||
!align="center"|2 |
|||
|- |
|- |
||
|1988/1989<ref name="all" /> |
|1988/1989<ref name="all" /> |
||
| 38 |
|||
|align="center"|38 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 48 |
|||
!align="center"|48 |
|||
! 4 |
|||
!align="center"|4 |
|||
|- |
|- |
||
|1989/1990<ref name="all" /> |
|1989/1990<ref name="all" /> |
||
| 34 |
|||
|align="center"|34 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 43 |
|||
!align="center"|43 |
|||
! 3 |
|||
!align="center"|3 |
|||
|- |
|- |
||
|1990/1991<ref name="all" /> |
|1990/1991<ref name="all" /> |
||
| 31 |
|||
|align="center"|31 |
|||
| 13 |
|||
|align="center"|13 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 8 |
|||
|align="center"|8 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 50 |
|||
!align="center"|50 |
|||
! 19 |
|||
!align="center"|19 |
|||
|- |
|- |
||
|1991/1992<ref name="all" /> |
|1991/1992<ref name="all" /> |
||
| 37 |
|||
|align="center"|37 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 50 |
|||
!align="center"|50 |
|||
! 6 |
|||
!align="center"|6 |
|||
|- |
|- |
||
|1992/1993<ref name="all" /> |
|1992/1993<ref name="all" /> |
||
| 42 |
|||
|align="center"|42 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 50 |
|||
!align="center"|50 |
|||
! 5 |
|||
!align="center"|'''5''' |
|||
|- |
|- |
||
|1993/1994<ref name="all" /> |
|1993/1994<ref name="all" /> |
||
| 41 |
|||
|align="center"|41 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 7 |
|||
|align="center"|7 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 9 |
|||
|align="center"|9 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 62 |
|||
!align="center"|62 |
|||
! 7 |
|||
!align="center"|7 |
|||
|- |
|- |
||
|1994/1995<ref name="all" /> |
|1994/1995<ref name="all" /> |
||
| 35 |
|||
|align="center"|35 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 6 |
|||
|align="center"|6 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 48 |
|||
!align="center"|48 |
|||
! 4 |
|||
!align="center"|4 |
|||
|- |
|- |
||
|1995/1996<ref name="all" /> |
|1995/1996<ref name="all" /> |
||
| 30 |
|||
|align="center"|30 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 5 |
|||
|align="center"|5 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 39 |
|||
!align="center"|39 |
|||
! 1 |
|||
!align="center"|1 |
|||
|- |
|- |
||
|rowspan= |
|rowspan=2| '''[[Birmingham City F.C.|Birmingham City]]''' |
||
|1996/1997<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291&seasonid=126|tytuł=Birmingham 1996/1997 player appearances|opublikowany=Soccerbase|data dostępu=2009-11-16 |
|1996/1997<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291&seasonid=126 |tytuł = Birmingham 1996/1997 player appearances |opublikowany = Soccerbase |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080512011643/http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291 |zarchiwizowano = 2008-05-12 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref> |
||
| 32 |
|||
|align="center"|32 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 4 |
|||
|align="center"|4 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 39 |
|||
!align="center"|39 |
|||
! 1 |
|||
!align="center"|1 |
|||
|- |
|- |
||
|1997/1998<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291&seasonid=127|tytuł=Birmingham 1997/98 player appearances|opublikowany=Soccerbase|data dostępu=2009-11-16 |
|1997/1998<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291&seasonid=127 |tytuł = Birmingham 1997/98 player appearances |opublikowany = Soccerbase |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080512011643/http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=291 |zarchiwizowano = 2008-05-12 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref> |
||
| 40 |
|||
|align="center"|40 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 3 |
|||
|align="center"|3 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 2 |
|||
|align="center"|2 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 45 |
|||
!align="center"|45 |
|||
! 2 |
|||
!align="center"|2 |
|||
|- |
|- |
||
| |
| '''[[Sheffield United F.C.|Sheffield United]]''' |
||
|1998/1998<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=2328&seasonid=128|tytuł=Sheff Utd 1998/1999 player appearances|opublikowany=Soccerbase|data dostępu=2009-11-16 |
|1998/1998<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=2328&seasonid=128 |tytuł = Sheff Utd 1998/1999 player appearances |opublikowany = Soccerbase |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20080620121148/http://www.soccerbase.com/squad_season.sd?teamid=2328 |zarchiwizowano = 2008-06-20 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref> |
||
| 10 |
|||
|align="center"|10 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 1 |
|||
|align="center"|1 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
| 0 |
|||
|align="center"|0 |
|||
! 11 |
|||
!align="center"|11 |
|||
! 0 |
|||
!align="center"|0 |
|||
|- |
|||
!colspan=2 align=center|Łącznie |
|||
!align="center"|737 |
|||
!align="center"|81 |
|||
!align="center"|70 |
|||
!align="center"|7 |
|||
!align="center"|76 |
|||
!align="center"|18 |
|||
!align="center"|26 |
|||
!align="center"|6 |
|||
!align="center"|17 |
|||
!align="center"|1 |
|||
!align="center"|926 |
|||
!align="center"|113 |
|||
|- |
|- |
||
!colspan=2| Łącznie |
|||
! 737 |
|||
! 81 |
|||
! 70 |
|||
! 7 |
|||
! 76 |
|||
! 18 |
|||
! 26 |
|||
! 6 |
|||
! 17 |
|||
! 1 |
|||
! 926 |
|||
! 113 |
|||
|} |
|} |
||
Linia 465: | Linia 466: | ||
{| class="wikitable" style="text-align: center" |
{| class="wikitable" style="text-align: center" |
||
|- |
|- |
||
!rowspan= |
!rowspan=2| Klub |
||
!rowspan= |
!rowspan=2| Od |
||
!rowspan= |
!rowspan=2| Do |
||
!colspan= |
!colspan=5| Mecze<ref group="uwaga">Legenda:M-mecze, Z-zwycięstwa, P-porażki, R-remisy, % Z-procent zwycięstw.</ref> |
||
|- |
|- |
||
!M!!Z!!P!!R!!% Z |
!M !! Z !! P !! R !! % Z |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] |
|align=left| [[Sheffield United F.C.|Sheffield United]] |
||
|align=left|2 lipca 1998 |
|align=left| 2 lipca 1998 |
||
|align=left|17 maja 1999 |
|align=left| 17 maja 1999 |
||
|55||22||18||15||{{#expr: 22/55 * 100 round 2}} |
|55 || 22 || 18 || 15 || {{#expr: 22/55 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Huddersfield Town F.C.|Huddersfield Town]] |
|align=left| [[Huddersfield Town A.F.C.|Huddersfield Town]] |
||
|align=left|24 maja 1999 |
|align=left| 24 maja 1999 |
||
|align=left|16 października 2000 |
|align=left| 16 października 2000 |
||
|66||25||25||16||{{#expr: 25/66 * 100 round 2}} |
|66 || 25 || 25 || 16 || {{#expr: 25/66 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
|align=left| [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
||
|align=left|4 kwietnia 2001 |
|align=left| 4 kwietnia 2001 |
||
|align=left|29 maja 2001 |
|align=left| 29 maja 2001 |
||
|8||3||3||2||{{#expr: 3/8 * 100 round 2}} |
|8 || 3 || 3 || 2 || {{#expr: 3/8 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]] |
|align=left| [[Crystal Palace F.C.|Crystal Palace]] |
||
|align=left|31 maja 2001 |
|align=left| 31 maja 2001 |
||
|align=left|2 listopada 2001 |
|align=left| 2 listopada 2001 |
||
|18||11||5||2||{{#expr: 11/18 * 100 round 2}} |
|18 || 11 || 5 || 2 || {{#expr: 11/18 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] |
|align=left| [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]] |
||
|align=left|12 grudnia 2001 |
|align=left| 12 grudnia 2001 |
||
|align=left|19 listopada 2007 |
|align=left| 19 listopada 2007 |
||
|270||100||100||70||{{#expr: 100/270 * 100 round 2}} |
|270 || 100 || 100 || 70 || {{#expr: 100/270 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
|align=left| [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]] |
||
|align=left|26 listopada 2007 |
|align=left| 26 listopada 2007 |
||
|align=left|3 czerwca 2009 |
|align=left| 3 czerwca 2009 |
||
|68||23||17||28||{{#expr: 23/68 * 100 round 2}} |
|68 || 23 || 17 || 28 || {{#expr: 23/68 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Sunderland A.F.C.|Sunderland]] |
|align=left| [[Sunderland A.F.C.|Sunderland]] |
||
|align=left|3 czerwca 2009 |
|align=left| 3 czerwca 2009 |
||
|align=left|30 listopada 2011 |
|align=left| 30 listopada 2011 |
||
|98||29||41||28||{{#expr: 29/98 * 100 round 2}} |
|98 || 29 || 41 || 28 || {{#expr: 29/98 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|align=left|[[Hull City A.F.C.|Hull City]] |
|align=left| [[Hull City A.F.C.|Hull City]] |
||
|align=left|8 czerwca 2012 |
|align=left| 8 czerwca 2012 |
||
|align=left|22 lipca 2016 |
|align=left| 22 lipca 2016 |
||
|201||82||75||44||{{#expr: 82/201 * 100 round 2}} |
|201 || 82 || 75 || 44 || {{#expr: 82/201 * 100 round 2}} |
||
|- |
|- |
||
|[[Aston Villa F.C.|Aston Villa]] |
|align=left| [[Aston Villa F.C.|Aston Villa]] |
||
|2016 |
|12 października 2016 |
||
|3 października 2018 |
|||
| |
|||
| |
|102 |
||
| |
|46 |
||
| |
|25 |
||
| |
|31 |
||
|45,1 |
|||
|- |
|- |
||
!colspan= |
!colspan=3| Łącznie |
||
! |
! 886 !! 341 !! 219 !! 326 !! 38.5 |
||
|} |
|} |
||
<small>Ostatnio aktualizowane 28 maja 2016</small><ref>{{cytuj stronę |tytuł=Steve |
<small>Ostatnio aktualizowane 28 maja 2016</small><ref>{{cytuj stronę |url = http://www.soccerbase.com/managers2.sd?managerid=1342 |tytuł = Steve Bruce’s managerial career |opublikowany = Soccerbase |archiwum = https://web.archive.org/web/20100330003935/http://www.soccerbase.com/managers2.sd?managerid=1342 |zarchiwizowano = 30 marca 2010 |data dostępu = 2008-11-21}}</ref>. |
||
== Życie prywatne == |
== Życie prywatne == |
||
Bruce ożenił się w lutym 1983 roku z Janet (z domu Smith)<ref name="express">{{Cytuj stronę |tytuł= |
Bruce ożenił się w lutym 1983 roku z Janet (z domu Smith)<ref name="express">{{Cytuj stronę |url = http://express.lineone.net/posts/view/6318 |tytuł = Fan’s stick made Bruce a pig |autor = Millar, Steve |opublikowany = Daily Express |data = 2007-05-06 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref name="irish">{{Cytuj stronę |url = http://archives.tcm.ie/irishexaminer/2003/02/24/story432371430.asp |tytuł = Morrison seals it for Brummies |autor = John Curtis |opublikowany = Irish Examiner |data = 2003-02-24 |cytat = ...to jest dobry sposób na świętowanie 20. rocznicy mojego ślubu (...it’s a nice way for me to celebrate my 20th wedding anniversary) |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20090625232019/http://archives.tcm.ie/irishexaminer/2003/02/24/story432371430.asp |zarchiwizowano = 2009-06-25 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref>{{cytuj książkę |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography |strony = 66}}</ref>, która jest również z [[Hexham]] i uczęszczała do tej samej szkoły co Bruce<ref name="SB38" />. Oboje mają dwoje dzieci, [[Alex Bruce|Alexa]] (ur. 1984) oraz Amy (ur. 1987)<ref name="express" />. Alex jest także piłkarzem i gra w prowadzonym przez ojca Hull City. Rozegrał dwa mecze w [[Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Irlandii]]<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=23320 |tytuł = Player – Alex Bruce |opublikowany = National Football Teams |język = en |data dostępu = 2012-08-22}}</ref>. Wcześniej występował w [[Birmingham City F.C.|Birmingham City]], jednak w 2006 roku odszedł z tego klubu, ponieważ jego ojcu zarzucano [[nepotyzm]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.birminghampost.net/midlands-birmingham-sport/west-midlands-sports/tm_method=full&objectid=17511083&siteid=50002-name_page.html |tytuł = Bruce Jnr heads for fresh fields |opublikowany = Birmingham Post |data = 2006-08-03 |język = en |archiwum = https://web.archive.org/web/20120722013439/http://www.birminghampost.net/midlands-birmingham-sport/west-midlands-sports/tm_method%3Dfull%26objectid%3D17511083%26siteid%3D50002-name_page.html |zarchiwizowano = 2012-07-22 |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. W 2004 roku tabloidy opisywały romans Amy z graczem Aston Villi, [[Lee Hendrie]]m. Sprowokowały one gniewną reakcję ojca, który określił doniesienia prasowe jako kłamstwa i oświadczył, że dziennikarze posunęli się do uzyskania informacji od jego lekarza i sprawdzenia śmieci domowych<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/news/article96011.ece |tytuł = It’s a rat-trick for Lee |autor = Parker, Andrew |opublikowany = The Sun |data = 2004-10-13 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref><ref name="Lee2">{{Cytuj stronę |url = http://docs.newsbank.com/openurl?ctx_ver=z39.88-2004&rft_id=info:sid/iw.newsbank.com:AWNB:BEMB&rft_val_format=info:ofi/fmt:kev:mtx:ctx&rft_dat=105CEB9BB6CDF84E&svc_dat=InfoWeb:aggregated5&req_dat=0D0CB57AB53DF815 |tytuł = Bruce in rage over „lies” |autor = Colin Tattum |opublikowany = Birmingham Evening Mail |data = 2004-10-16 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. We wrześniu 2004 roku Bruce był zamieszany w incydent z dwoma mężczyznami, którzy próbowali ukraść samochód jego córki. W wyniku starcia ze złodziejami odniósł obrażenia twarzy, co jednak nie powstrzymało go od podróży na spotkanie Premier League<ref name="bruise">{{Cytuj stronę |url = http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4161/is_20040926/ai_n12907024 |tytuł = Steve Bruise |autor = Gardner, Andy |opublikowany = Sunday Mirror |data = 2004-09-26 |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. Po incydencie jedna z gazet próbowała połączyć go z oskarżeniami dotyczącymi Hendriego, co spowodowało, że Bruce rozważał podjęcie kroków prawnych<ref name="Lee2" />. |
||
W 1995 roku Bruce wydał autobiografię, zatytułowaną |
W 1995 roku Bruce wydał autobiografię, zatytułowaną „Heading for Victory: An Autobiography”<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.amazon.co.uk/Heading-Victory-Autobiography-Steve-Bruce/dp/074752016X |tytuł = Heading for Victory: An Autobiography (Paperback) |opublikowany = Amazon.co.uk |język = en |data dostępu = 2009-11-16}}</ref>. |
||
== Uwagi == |
== Uwagi == |
||
Linia 537: | Linia 539: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* {{Soccerbase|1078}} |
* {{Soccerbase|p|1078}} |
||
* {{ |
* {{soccerbase|t|1342}} |
||
{{Grupa szablonów |
|||
{{Władca |
|||
|tytuł=Kariera trenerska |
|||
|poprzednik = [[Chris Woods]] |
|||
|zwijanie= zwinięte |
|||
|funkcja = Piłkarz sezonu [[Norwich City F.C.|Norwich City]] |
|||
|lista= |
|||
|lata = 1984/1985 |
|||
|następca = [[Kevin Drinkel]] |
|||
}} |
|||
{{Aston Villa F.C. skład}} |
|||
{{Trenerzy piłkarscy Crystal Palace F.C.}} |
{{Trenerzy piłkarscy Crystal Palace F.C.}} |
||
{{Trenerzy piłkarscy Sunderland A.F.C.}} |
{{Trenerzy piłkarscy Sunderland A.F.C.}} |
||
{{Trenerzy piłkarscy Wigan Athletic}} |
{{Trenerzy piłkarscy Wigan Athletic F.C.}} |
||
{{Trenerzy piłkarscy Hull City}} |
{{Trenerzy piłkarscy Hull City A.F.C.}} |
||
{{Trenerzy piłkarscy Aston Villa F.C.}} |
{{Trenerzy piłkarscy Aston Villa F.C.}} |
||
{{Trenerzy piłkarscy Newcastle United F.C.}} |
|||
{{Trenerzy piłkarscy Sheffield Wednesday F.C.}} |
|||
{{Trenerzy piłkarscy West Bromwich Albion F.C.}} |
|||
}} |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
{{SORTUJ:Bruce, Steve}} |
{{SORTUJ:Bruce, Steve}} |
||
[[Kategoria:Angielscy piłkarze]] |
|||
[[Kategoria:Angielscy trenerzy piłkarscy]] |
[[Kategoria:Angielscy trenerzy piłkarscy]] |
||
[[Kategoria:Piłkarze Birmingham City F.C.]] |
[[Kategoria:Piłkarze Birmingham City F.C.]] |
||
Linia 570: | Linia 570: | ||
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Birmingham City F.C.]] |
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Birmingham City F.C.]] |
||
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Aston Villa F.C.]] |
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Aston Villa F.C.]] |
||
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Sheffield Wednesday F.C.]] |
|||
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Newcastle United F.C.]] |
|||
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy West Bromwich Albion F.C.]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1960]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1960]] |
||
[[Kategoria:Byłe Artykuły na Medal]] |
|||
[[Kategoria:Angielscy piłkarze]] |
Aktualna wersja na dzień 12:53, 17 mar 2024
Pełne imię i nazwisko |
Stephen Roger Bruce | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1960 | ||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
|
Steve Bruce, właśc. Stephen Roger Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w Corbridge) – angielski trener piłkarski, wcześniej piłkarz.
W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole Gillingham. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów.
W roku 1987 przeszedł do Manchesteru United. Grając w tym klubie został mistrzem Anglii, zdobył Puchar kraju, Puchar Ligi i Puchar Zdobywców Pucharów. Bruce jest pierwszym angielskim piłkarzem, który był kapitanem zespołu – zdobywcy dubletu. Mimo tych osiągnięć nie zadebiutował w pierwszej reprezentacji swojego kraju. Komentatorzy uważają go za jednego z najlepszych angielskich graczy lat 80. i 90. XX wieku, którzy nigdy nie zagrali w seniorskiej kadrze.
Bruce swoją karierę trenerską rozpoczynał w Sheffield United, następnie przez krótki czas prowadził Huddersfield Town, Wigan Athletic oraz Crystal Palace, po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem Birminghamu City. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem Sunderlandu, który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City.
Dzieciństwo
[edytuj | edytuj kod]Bruce urodził się w Corbridge w Northumberland jako starszy z dwóch synów Joego i Sheenagh[1]. Jego ojciec pochodził z tamtego regionu, zaś matka urodziła się w Irlandii Północnej[2]. Bruce mieszkał wraz z rodziną w Daisy Hill w pobliżu Wallsend[3] i uczęszczał do Benfield School[4].
Bruce – od najmłodszych lat kibic Newcastle United, twierdzi, że wchodził na mecze rozgrywane na St James’ Park bez zapłaty za bilet, mówiąc: „Zawsze byłem chłopakiem z Newcastle i jako dziecko wślizgiwałem się pod kołowrotkiem aby dostać się na mecz i zaoszczędzić przy tym szylinga czy ile tam to wtedy było. Oni byli moja drużyną; szedłem na mecz aby im kibicować, a jako rdzenny mieszkaniec Newcastle masz to we krwi, podążasz za klubem tak jak dziś”[a][5]. Podobnie jak wielu zawodowych piłkarzy pochodzących z tamtego regionu[6] grał w drużynie Wallsend Boys Club[5]. Występował również w reprezentacji szkół z Newcastle. W wieku 13 lat Bruce podawał piłki w finale Pucharu Ligi w sezonie 1973/1974 rozegranym na Wembley[7].
Bruce złożył ofertę gry w Newcastle United, Sunderlandzie, Derby County oraz Southport; wszystkie zostały odrzucone i Bruce miał zaczynać pracę jako hydraulik-stażysta w stoczni Swan Hunter. Otrzymał jednak propozycję gry w trzecioligowym zespole, Gillingham, którego szkoleniowiec – Gary Summers – obserwował jego grę dla Wallsend w międzynarodowym turnieju[8]. Bruce pojechał do hrabstwa Kent wraz z innym piłkarzem Wallsend, Peterem Beardsleyem, ale choć Gillingham podpisał z nim kontrakt, pozbyto się go[9]. W tym czasie Bruce grał jako pomocnik, ale został przesunięty do środkowej obrony przez szefa wyszkolenia młodzieży Gillingham, Billa Collinsa, o którym Bruce mówi, ze wywarł największy wpływ na jego karierę[9].
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Gillingham
[edytuj | edytuj kod]Bruce w sezonie 1978/1979 grał w rezerwach Gillingham. Mimo iż występował na obronie, to zdobył 18 bramek i został najlepszym strzelcem klubu[10]. W styczniu 1979 roku został powołany reprezentacji Anglii U-18. Zagrał w niej ośmiokrotnie oraz wystąpił na Mistrzostwach Europy w roku 1980[11]. W maju 1979 roku Bruce był bliski debiutu w pierwszej drużynie, ale Summers, szkoleniowiec Gillingham, w ostatniej chwili zadecydował, że skoro klub miał jeszcze szansę awansować do drugiej ligi to Bruce nie wytrzymałby presji meczu[12]. Ostatecznie pierwszy raz zagrał 11 sierpnia 1979 roku w meczu Pucharu Ligi z Luton Town[13]. Pod koniec sezonu 1979/1980 został wybrany najlepszym piłkarzem roku w klubie[14]. W Gillingham Bruce rozegrał ponad 200 spotkań[10] i został dwukrotnie wybrany do najlepszej jedenastki sezonu w Third Division według PFA[15].
Bruce pewny, że był celem transferowym klubów z wyższych lig nie przedłużył kontraktu z Gillingham, kiedy to on wygasł pod koniec sezonu 1983/1984[16]. W kwietniu 1983 roku, w spotkaniu z Newport County próbował odebrać piłkę zawodnikowi drużyny przeciwnej – Tommy’emu Tynanowi, jednak niefortunnie Bruce złamał własną nogę, przez co musiał pauzować przez sześć miesięcy[17]. Do gry powrócił w styczniu 1984 roku, kiedy to Gillingham w czwartej rundzie Pucharu Anglii dwukrotnie zremisował z Evertonem; Bruce w obydwu meczach był podstawowym zawodnikiem. Dzięki dobrym występom przyciągnął uwagę skautów drużyn grających w First Division[9]. Arthur Cox, szkoleniowiec Newcastle United, wykazał zainteresowanie zawodnikiem, jednak zrezygnował ze swojej funkcji i transfer nie doszedł do skutku[18]. Bruce ostatecznie podpisał kontrakt z Norwich City w sierpniu 1984 roku. „Kanarki” zapłaciły za niego około 125 tysięcy funtów[19].
Norwich City
[edytuj | edytuj kod]Bruce sezon 1984/1985 rozpoczął od strzelenia bramki samobójczej w pierwszej minucie jego debiutanckiego spotkania w Norwich City przeciwko Liverpoolowi[20]. Zdobył natomiast zwycięskiego gola w półfinale Pucharu Ligi Angielskiej przeciwko lokalnemu rywalowi, Ipswich Town[21]. W finale tych rozgrywek został wybrany najlepszym piłkarzem meczu[22]. Bruce został najlepszym piłkarzem roku swojego klubu, jednak jego drużyna spadła do drugiej ligi[23][24]. W następnym sezonie Norwich awansowało, a on sam grał w każdym meczu sezonu[23][25]. Następnie został mianowany kapitanem drużyny, zastępując w tej roli Dave’a Watsona[26]. W następnym sezonie pomógł swojemu zespołowi zająć 5. miejsce w lidze, najlepsze w historii klubu[27].
W roku 1987 został wybrany na kapitana w spotkaniu reprezentacji Anglii B z pierwszą reprezentacją Malty[28]. Był to jednak jego jedyny występ w kadrze, później został uznany za jednego z najlepszych obrońców, którzy w swojej karierze nie zadebiutowali w dorosłej kadrze[29]. Bruce potem oznajmił, że spotkał się z byłym szkoleniowcem angielskiej kadry, Bobbym Robsonem w Benfice. On wstał do mnie i powiedział: „Powinienem powołać Cię do reprezentacji. Było mi to miło usłyszeć, jednak ciągle nie zadebiutowałem... Zawsze będę lekko zawiedziony z tego powodu”[b][30].
Pod koniec roku 1987 pozyskaniem Bruce’a zainteresowane były takie drużyny jak Manchester United, Tottenham Hotspur, Chelsea czy Rangers[31]. Manchester United szybko wyłonił się na pierwsze miejsce w tym wyścigu, a sam Bruce publicznie wyjawił, że chciałby grać w tym zespole[32]. Transakcja prawie upadła, gdy Norwich zażądało kwoty 900 tysięcy funtów, wcześniej akceptując sumę 800 tysięcy[33]. Doprowadziło to do tego, że Bruce odmówił dalszej gry w klubie, co jego zdaniem zagrażało realizacji jego marzeń[34]. 17 grudnia 1987 roku, krótko przed jego 27. urodzinami transfer został sfinalizowany i oficjalnie Bruce opuścił Carrow Road[33][35] za cenę około 800–825 tysięcy funtów[6][19]. Kibice Norwich City zapamiętali jego wkład w tę drużynę i w 2002 roku został włączony do Norwich City Hall of Fame (hali sław zespołu)[36].
Manchester United
[edytuj | edytuj kod]Bruce w nowej drużynie zadebiutował 19 grudnia 1987 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z Portsmouth[37] i w pierwszym sezonie w tym klubie zagrał w 21 z 22 ligowych spotkań[38] oraz pomógł drużynie zająć drugie miejsce w lidze, pierwszy raz od roku 1980[39]. Następny sezon jego zespół zakończył w środkowej części tabeli[40]. W letnim okienku transferowym szkoleniowiec Manchesteru Alex Ferguson sprowadził do zespołu wielu nowych graczy, między innymi pozyskanego w sierpniu 1989 roku z Middlesbrough Gary’ego Pallistera[41]. Jego partnerstwo z Bruce’em zostało opisane w roku 2006 przez Gary’ego Nevilla jako najlepsze w historii klubu[42]. Bruce i Pallister byli częścią drużyny, która w roku 1990 zdobyła Puchar Anglii pokonując w finale Crystal Palace[43].
Po zniesieniu pięcioletniego zakazu gry angielskim zespołom w europejskich pucharach, spowodowanym przez zamieszki na stadionie Heysel, United stał się pierwszą drużyną z Anglii, która awansowała do Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1990/1991[44]. Bruce występował regularnie w tych rozgrywkach, we wszystkich meczach zdobył trzy bramki i wraz z drużyną doszedł do finału, w którym Manchester United zmierzył się z FC Barcelona[45]. Był blisko zdobycia pierwszego gola w spotkaniu, jednak piłkę za linię kopnął Mark Hughes, tym samym zdobywając bramkę[46]. Ostatecznie jego drużyna wygrała ten mecz 2:1. Był to szczególnie bramkostrzelny sezon dla Bruce’a, zdobył w nim 13 goli w lidze oraz 19 we wszystkich rozgrywkach[45]. Grał także w finale Pucharu Ligi na Wembley, w którym jego zespół został pokonany przez drugoligowy Sheffield Wednesday[47].
Bruce z powodu operacji na przepuklinę opuścił kilka tygodni w sezonie 1991/1992[48], w którym Manchester United przegrał pojedynek o mistrzostwo Anglii z Leeds United i ostatecznie rozgrywki te zakończył na drugim miejscu z czterema punktami straty do zespołu Leeds[49]. Anglik w kwietniu 1992 roku zdobył wraz ze swoim zespołem Puchar Ligi[50]. W finale tych rozgrywek był kapitanem Manchesteru United z powodu kontuzji Bryana Robsona[51]. Kontuzje trwały dalej, mając zły wpływ na grę Robsona w sezonie 1992/1993, doprowadzając do tego, że Bruce był kapitanem drużyny w większości meczów United podczas pierwszego sezonu nowej Premier League[30]. Bruce zdobył dwie bramki w wygranym spotkaniu z Sheffield Wednesday, którym Manchester United ostatecznie przypieczętował zwycięstwo w inauguracyjnym sezonie Premier League[52]. Był to pierwszy tytuł mistrza kraju „Czerwonych Diabłów” od 1967 roku. Bruce i Robson puchar za zdobycie mistrzostwa Anglii otrzymali 3 maja, niedługo po zwycięstwie nad Blackburn Rovers[53].
W okresie największych sukcesów United z Bruce’em skontaktował się Jack Charlton, selekcjoner reprezentacji Irlandii. Odkrył on, że z racji miejsca urodzenia matki Anglika mógł on grać dla Irlandii. Podczas gdy jeden mecz Bruce’a rozegrany w reprezentacji B nie stanowił problemu dla jego gry w kadrze irlandzkiej przez występ na Mistrzostwach Europy U-18 w 1980 roku, turnieju organizowanym przez UEFA nie mógłby występować w reprezentacji Irlandii[54]. Ostatecznie Anglik nie chciał grać dla Irlandii, ponieważ spowodowałoby to problemy dla Manchesteru United. W tamtym czasie w Premier League obowiązywały limity dotyczące liczby zagranicznych zawodników w jednym zespole[2].
United zdominowało sezon 1993/1994, drugi raz z rzędu zostało mistrzem Anglii oraz pokonało Chelsea w finale Pucharu Anglii, Bruce stał się także pierwszym angielskim kapitanem w XX wieku, który wraz ze swoją drużyną zdobył dublet[c][55][56]. Sezon 1994/1995 był rozczarowujący zarówno dla Bruce’a, jak i United, ponieważ klub przegrał walkę o trzecią z kolei wygraną w lidze oraz przegrał finał Pucharu Anglii z Evertonem[57].
W czasie następnego sezonu Bruce otrzymał oferty pracy jako szkoleniowiec od trzech klubów, jednak Alex Ferguson nie pozwolił mu odejść z drużyny, ponieważ Anglik był podstawowym zawodnikiem United[58]. Po tym zdarzeniu obrońca zagrał jeszcze w 30 spotkaniach Premier League[37], wraz z zespołem wygrał również walkę o mistrzostwo Anglii z Newcastle United[59]. Tydzień później Bruce nie wystąpił w finale Pucharu Anglii z Liverpoolem z powodu niegroźnej kontuzji[60]. Po wygranym 1:0 spotkaniu, Éric Cantona, który był kapitanem Manchesteru United w tym meczu namawiał Bruce’a aby to on odebrał trofeum, jednak Anglik nie chciał tego zrobić[61]. Ferguson zaprzeczył, że brak Bruce’a na tym meczu oznaczał, że jego czas w klubie dobiega końca[62]. Sam zawodnik, który miał wówczas 35 lat twierdził, że mało prawdopodobne będzie aby jeszcze grał w zespole, kiedy to do końca kontraktu został mu jeden rok[63]. Ostatecznie trafił do Birminghamu City na zasadzie wolnego transferu. Podpisał kontrakt opiewający na ponad 2 miliony funtów rocznie, co uczyniło go jednym z najlepiej opłacanych graczy w kraju[62].
Późniejsza kariera
[edytuj | edytuj kod]Bruce był jednym z pięciu graczy, których kupił szkoleniowiec Birminghamu Trevor Francis aby zwiększyć doświadczenie w zespole, ważne w walce o awans[64]. Został wybrany kapitanem drużyny[65]. W czasie swojej kariery w Birminghamie Bruce wielokrotnie popadał w konflikt z Francisem[66][67]. Krążyły również pogłoski, jakoby Bruce miał zostać trenerem Birminghamu. Dyrektor David Sullivan zaprzeczył jednak tym plotkom[68]. W czasie gry dla Birmingham, Bruce kilkakrotnie otrzymywał oferty od Bryana Robsona, który chciał go pozyskać o Middlesbrough. Ostatecznie do transferu nie doszło[69].
W sezonie 1997/1998 Bruce po raz pierwszy w swojej karierze nie znalazł się w składzie meczowym. Francis nie uwzględnił go w zespole na spotkanie z Gillingham. Bruce poczuł się z tego powodu „nieszczęśliwy oraz ranny”[70][71]. W listopadzie 1997 roku coraz częściej nie grał w zespole Birminghamu, zaś z powodu jego nieobecności na meczu z Nottingham Forest rozpoczęła się publiczna bitwa słów. Krążyły również pogłoski o zwolnieniu Francisa i zastąpieniu go tymczasowo do końca sezonu przez Bruce’a[72][73].
Pod koniec sezonu uzgodnił warunki kontraktu z Sheffield United, gdzie miał być grającym trenerem. Transfer został opóźniony z powodu negocjacji kwoty odstępnego[74]. Ostatecznie do Sheffield trafił 2 lipca 1998 roku[75]. W zespole tym wystąpił 11 razy, po czym zakończył karierę piłkarską. Jego ostatnim meczem było spotkanie z Sunderlandem, rozegrane 28 listopada 1998 roku[76].
Styl gry
[edytuj | edytuj kod]Na początku kariery Bruce prezentował przesadnie entuzjastyczny styl gry, który później opisał jako „szalony”[9], powodował on mu również problemy dyscyplinarne. Następnie rozwinął się w solidnego i niezawodnego wszechstronnego zawodnika, scharakteryzowanego jako „godnego zaufania i niedającego za wygraną piłkarza, który maksymalnie wykorzystuje swoje zdolności”[77]. W czasie swoich najlepszych lat Bruce był ceniony za swój spokój, rozważne podawanie piłki i umiejętność kontroli jej pod presją, często swoją klatką piersiową. Mark Wright powiedział, że jest jedynym środkowym obrońcą, który dorównuje Bruce’owi pod względem tych umiejętności[48].
Mimo braku pewności siebie, efektownej gry[77] i braku szybkości[77][78], Bruce dzięki odwadze i chęci do gry określany był jako „serce” obrony Manchesteru United[79]. Znany był także z tego, że mógł grać nawet gdy miał kontuzję[77][80]. W 1992 roku czekając na operację przepukliny przez krótki czas rozgrywał mecze w United[48]. Jego niezłomny charakter i zdolności motywujące były niezbędne dla Manchesteru United[77]; Alex Ferguson uznał, że Bruce posiadał „determinację i serce do gry”[81].
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Sheffield United
[edytuj | edytuj kod]W swoim pierwszym sezonie jako trener Bruce doprowadził Sheffield United do 8. miejsca w First Division, dziewięć punktów za miejscem gwarantującym grę w play-offach[82]. W spotkaniu Pucharu Anglii z Arsenalem Bruce próbował zdjąć swój zespół z boiska. Sądził, że zawodnicy tej drużyny zagrali nie fair, ponieważ nie oddali piłki jego drużynie, która wcześniej celowo wykopała piłkę poza boisko aby kontuzjowany zawodnik – Lee Morris – mógł otrzymać pomoc medyczną. Mimo to mecz został dokończony, ale później unieważniono i powtórzono go[83][84]. W maju 1999 roku Bruce zrezygnował roli trenera Sheffield United po zaledwie jednym sezonie prowadzenia tego klubu. Przyznał, że powodem jego odejścia był bałagan w czasie zebrań władz klubu oraz niski budżet na transfery[85]. Zastanawiał się nad porzuceniem piłki nożnej na rzecz pracy w telewizji, jednak właściciel Huddersfield Town, Barry Rubery namówił go aby został szkoleniowcem jego drużyny[86].
Huddersfield Town, Wigan Athletic i Crystal Palace
[edytuj | edytuj kod]Huddersfield był blisko awansu w sezonie 1999/2000, wygrywając sześć meczów z rzędu i pod koniec listopada zajmował trzecie miejsce w tabeli[87], jednak w play-offach przegrał walkę o awans do Premier League[88]. Drużyna na początku następnego sezonu również podjęła walkę o awans, jednak po 11 spotkaniach miała na koniec sześć punktów, z powodu czego, w październiku 2000 roku Bruce został zwolniony[89]. Następnie wdał się w kłótnie z Ruberym, który obwinił go o „zmarnowanie” 3 milionów funtów[90].
Mimo to Bruce był łączony z trenowaniem Queens Park Rangers[91], ale w kwietniu 2001 roku został szkoleniowcem Wigan Athletic[92]. Wraz ze swoją drużyną doszedł do play-offów, jednak Wigan przegrał w półfinale[93]. Prawie od razu po tym Bruce odszedł z klubu i został trenerem Crystal Palace[94].
Mimo iż jego nowy zespół na początku sezonu 2001/2002 zajmował miejsca na szczycie tabeli First Division[95], to Bruce zrezygnował ze swojej posady po prawie trzech miesiącach od rozpoczęcia sezonu aby powrócić do Birmingham City, tym razem w roli szkoleniowca. Początkowo klub nie pozwalał mu na to i wydał nawet zakaz sądowy, ale ostatecznie pozwolono mu odejść po zapłaceniu rekompensaty[96][97].
Birmingham City
[edytuj | edytuj kod]Gdy Bruce przeszedł do Birmingham City, klub ten zajmował miejsca w środkowej części tabeli First Division[98]. Zespół ten pod jego wodzą odniósł serię kilkunastu spotkań bez porażki i dzięki temu zapewnił sobie grę w play-offach[99]. Birmingham City doszedł w nich do finału, w którym pokonał po serii rzutów karnych Norwich City, byłą drużynę Bruce’a i awansował do Premier League po 16-letniej nieobecności w najwyższej lidze piłkarskiej w Anglii[100]. Na początku sezonu 2002/2003 klub zajmował miejsca w dole tabeli, ale Bruce sprowadził Christophe’a Duggary’ego odmieniając styl gry zespołu i ostatecznie Birmingham City zajął 13. miejsce w lidze. Po raz pierwszy od lat 70. był wyżej niż jego lokalny rywal – Aston Villa[101].
W kolejnym sezonie zespół zajmował nawet czwarte miejsce, jednak ostatecznie uplasował się na 10. lokacie[102]. Mimo to w czerwcu 2004 roku Bruce przedłużył kontrakt z klubem o kolejne pięć lat[103]. Dwa miesiące później Freddy Shepherd, prezes Newcastle United, przyznał, że Bruce jest głównym kandydatem do objęcia pozycji trenera tego zespołu. Newcastle miał zapłacić Birmingham City 3 miliony funtów rekompensaty, a sam zainteresowany chciał objąć to stanowisko[104]. Ostatecznie jednak pozostał w Birmingham i przyznał, że chciałby dalej prowadzić ten klub. Newcastle chciało jednak sprowadzić Bruce’a oferując zapłatę większej kwoty Birmingham City, a nawet grożąc podjęciem sprawy sądowej, która zmusiłaby go do zmiany klubu[105]. W sezonie 2004/2005 Birmingham City zajął 12. miejsce w lidze, mimo iż oczekiwania przed rozpoczęciem rozgrywek były większe[106].
Po zwolnieniu Sounessa z funkcji trenera Newcastle w lutym 2006 roku, Bruce ponownie był łączony z tym stanowiskiem[107], ale ostatecznie szkoleniowcem tego klubu został Glenn Roeder[108]. W tym samym czasie Birmingham City nie radził sobie w lidze, a 21 marca 2006 roku przegrał na własnym boisku 7:0 z Liverpoolem w ćwierćfinale Pucharu Anglii[109]. Kibice domagali się aby Bruce zrezygnował ze swojego stanowiska, ale on postanowił dalej walczyć[110]. Po zwycięstwie z Bolton Wanderers zespół wydostał się ze strefy spadkowej[111], jednak 29 kwietnia Portsmouth zwyciężyło Wigan Athletic i Birmingham City nie miał już szans na utrzymanie i spadł do League Championship[112].
Mimo iż Bruce dysponował największym budżetem na transfery w lidze[113], Birmingham City nie odnosił wielu zwycięstw w lidze; po pięciu kolejnych meczach bez zwycięstwa kibice i lokalni dziennikarze sądzili, że Bruce powinien zostać zwolniony[114][115]. On sam publicznie wyraził swoją odpowiedzialność za wyniki zespołu i przyznał, że boi się o swoje stanowisko[116]. Po tej wypowiedzi Birmingham City wygrał 1:0 z Derby County[117] i odnotował pięć kolejnych zwycięstw w lidze. Pod koniec listopada klub znajdował się na samym szczycie tabeli[118][119]. 29 kwietnia 2007 roku Birmingham City zapewnił sobie awans do Premier League na jedną kolejkę przed końcem rozgrywek, po porażce Derby County z Crystal Palace[120].
Powrót do Wigan Athletic
[edytuj | edytuj kod]W maju 2007 Bruce porozumiał się z zarządem klubu w sprawie przedłużenia kontraktu, ale negocjujący wówczas przejęcie Birmingham City Carson Yeung nie życzył sobie tego i postawił przyszłość szkoleniowca pod znakiem zapytania[121]. W październiku nie pozwolono Bolton Wanderers na prowadzenie negocjacji z Bruce’em[122]. W tym samym miesiącu angielski szkoleniowiec spotkał się z Yeungiem i rozmowy przyniosły pozytywne rezultaty[123]. W tym samym czasie zainteresowanie Bruce’em wyraził Wigan Athletic, a on sam był zainteresowany ich ofertą[124]. Zgodnie z klauzulą w kontrakcie Wigan zgodziło się zapłacić Birmingham około 3 miliony funtów rekompensaty za ewentualne podpisanie umowy z ich dotychczasowym trenerem[125] i rozpoczęło z nim negocjacje. 19 listopada potwierdzono, że Bruce wraca do Wigan[126].
21 listopada podczas konferencji prasowej, na której Bruce miał zostać zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Wigan, dyrektor wykonawcza klubu Brenda Spencar poinformowała, że transakcja została wstrzymana z „nieznanych powodów”. Według angielskich mediów powodem nieporozumień była zapłata z góry za zapis o ochronie wizerunku trenera w jego umowie z Birmingham City[127][128]. Jednak dwa dni później oficjalnie ogłoszono, że Bruce podpisał kontrakt z Wigan Athletic[129]. W pierwszym spotkaniu po powrocie na JJB Stadium doprowadził „The Latics” do remisu 1:1 z Manchesterem City[130]. Do końca sezonu Wigan walczyło o utrzymanie, ale ostatecznie zapewniło je sobie dzięki pokonaniu Aston Villi w ostatniej kolejce[131][132]. We wrześniu 2008 Bruce po raz kolejny był łączony z pracą w Newcastle United, z którego wcześniej odszedł Kevin Keegan[133].
Sunderland
[edytuj | edytuj kod]27 maja 2009 Bruce otrzymał pozwolenie na rozmowy z Sunderlandem, który pozostawał bez trenera po dymisji Ricky’ego Sbragii po zakończeniu sezonu[134]. 3 czerwca podpisał z tym klubem trzyletni kontrakt[135]. Ze sobą zabrał także współpracowników z Wigan – asystenta Erica Blacka, trenera bramkarzy Nigela Spinka i szkoleniowca rezerw Keitha Bertschina[136].
W pierwszym sezonie doprowadził „Czarne Koty” do 13. miejsca w lidze, mimo iż miał serię 14 spotkań bez zwycięstwa[137]. W lutym 2011 przedłużył umowę z Sunderlandem do 2014 roku. 30 listopada został zwolniony ze stanowiska trenera z powodu słabych wyników zespołu. Sunderland znajdował się wówczas na 16. pozycji w tabeli, a cztery dni wcześniej przegrał z ostatnim Wigan Athletic[138]. Później przyznał, że został zwolniony, ponieważ kibicował lokalnemu rywalowi „Czarnych Kotów” – Newcastle United[139].
Hull City
[edytuj | edytuj kod]8 czerwca 2012 Bruce podpisał trzyletni kontrakt z grającym w Championship Hull City[140]. Mimo iż w sezonie 2015/2016 wprowadził klub do Premier League, 22 lipca 2016 zrezygnował z funkcji menadżera zespołu[141].
Aston Villa
[edytuj | edytuj kod]W 2016 roku Bruce objął stanowisko trenera Aston Villi, zmieniając na tej pozycji odchodzącego z powodu braku sukcesów Roberto Di Matteo[142]. Do sztabu szkoleniowego Aston Villi dołączyli również Colin Calderwood, były asystent w zespole Brighton & Hove Albion[143] oraz Stephen Clemence, który miał okazję współpracować z Bruce’em w Hull City i w Sunderlandzie[144]. 2 października 2018 roku Aston Villa roztrwoniła dwubramkowe prowadzenie i zremisowała 3–3 u siebie z dołującym w tabeli Preston North End. Jeden z widzów rzucił kapustą w stronę Bruce’a. Kibice zajmujący sektor Holte End nawoływali trenera do odejścia. Następnego dnia Bruce został zwolniony z Aston Villi ze względu na słabą formę zespołu.
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Klub | Sezon | Liga | Puchar Anglii | Puchar Ligi | Europejskie Puchary | Inne spotkania | Łącznie | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
występy | gole | występy | gole | występy | gole | występy | gole | występy | gole | występy | gole | ||
Gillingham | 1979/1980[13] | 40 | 6 | 0 | 0 | 4 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 44 | 8 |
1980/1981[145] | 41 | 4 | 1 | 0 | 4 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 46 | 7 | |
1981/1982[146] | 45 | 6 | 5 | 1 | 2 | 0 | 0 | 0 | 3 | 1 | 55 | 8 | |
1982/1983[147] | 39 | 7 | 2 | 0 | 5 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 46 | 8 | |
1983/1984[148] | 40 | 6 | 6 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 46 | 7 | |
Norwich City | 1984/1985[149] | 39 | 1 | 5 | 1 | 9 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 53 | 5 |
1985/1986[150] | 42 | 8 | 1 | 0 | 4 | 2 | 0 | 0 | 6 | 0 | 53 | 10 | |
1986/1987[151] | 41 | 3 | 3 | 0 | 4 | 0 | 0 | 0 | 4 | 0 | 52 | 3 | |
1987/1988[152] | 19 | 2 | 0 | 0 | 3 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 22 | 3 | |
Manchester United | 1987/1988[37] | 21 | 2 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 24 | 2 |
1988/1989[37] | 38 | 2 | 7 | 1 | 3 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 48 | 4 | |
1989/1990[37] | 34 | 3 | 7 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 43 | 3 | |
1990/1991[37] | 31 | 13 | 3 | 0 | 7 | 2 | 8 | 4 | 1 | 0 | 50 | 19 | |
1991/1992[37] | 37 | 5 | 1 | 0 | 7 | 1 | 4 | 0 | 1 | 0 | 50 | 6 | |
1992/1993[37] | 42 | 5 | 3 | 0 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 50 | 5 | |
1993/1994[37] | 41 | 3 | 7 | 0 | 9 | 2 | 4 | 2 | 1 | 0 | 62 | 7 | |
1994/1995[37] | 35 | 2 | 5 | 2 | 1 | 0 | 6 | 0 | 1 | 0 | 48 | 4 | |
1995/1996[37] | 30 | 1 | 5 | 0 | 2 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 39 | 1 | |
Birmingham City | 1996/1997[153] | 32 | 0 | 3 | 1 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 39 | 1 |
1997/1998[154] | 40 | 2 | 3 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 45 | 2 | |
Sheffield United | 1998/1998[155] | 10 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 11 | 0 |
Łącznie | 737 | 81 | 70 | 7 | 76 | 18 | 26 | 6 | 17 | 1 | 926 | 113 |
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Klub | Od | Do | Mecze[d] | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
M | Z | P | R | % Z | |||
Sheffield United | 2 lipca 1998 | 17 maja 1999 | 55 | 22 | 18 | 15 | 40 |
Huddersfield Town | 24 maja 1999 | 16 października 2000 | 66 | 25 | 25 | 16 | 37.88 |
Wigan Athletic | 4 kwietnia 2001 | 29 maja 2001 | 8 | 3 | 3 | 2 | 37.5 |
Crystal Palace | 31 maja 2001 | 2 listopada 2001 | 18 | 11 | 5 | 2 | 61.11 |
Birmingham City | 12 grudnia 2001 | 19 listopada 2007 | 270 | 100 | 100 | 70 | 37.04 |
Wigan Athletic | 26 listopada 2007 | 3 czerwca 2009 | 68 | 23 | 17 | 28 | 33.82 |
Sunderland | 3 czerwca 2009 | 30 listopada 2011 | 98 | 29 | 41 | 28 | 29.59 |
Hull City | 8 czerwca 2012 | 22 lipca 2016 | 201 | 82 | 75 | 44 | 40.8 |
Aston Villa | 12 października 2016 | 3 października 2018 | 102 | 46 | 25 | 31 | 45,1 |
Łącznie | 886 | 341 | 219 | 326 | 38.5 |
Ostatnio aktualizowane 28 maja 2016[156].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Bruce ożenił się w lutym 1983 roku z Janet (z domu Smith)[157][158][159], która jest również z Hexham i uczęszczała do tej samej szkoły co Bruce[4]. Oboje mają dwoje dzieci, Alexa (ur. 1984) oraz Amy (ur. 1987)[157]. Alex jest także piłkarzem i gra w prowadzonym przez ojca Hull City. Rozegrał dwa mecze w reprezentacji Irlandii[160]. Wcześniej występował w Birmingham City, jednak w 2006 roku odszedł z tego klubu, ponieważ jego ojcu zarzucano nepotyzm[161]. W 2004 roku tabloidy opisywały romans Amy z graczem Aston Villi, Lee Hendriem. Sprowokowały one gniewną reakcję ojca, który określił doniesienia prasowe jako kłamstwa i oświadczył, że dziennikarze posunęli się do uzyskania informacji od jego lekarza i sprawdzenia śmieci domowych[162][163]. We wrześniu 2004 roku Bruce był zamieszany w incydent z dwoma mężczyznami, którzy próbowali ukraść samochód jego córki. W wyniku starcia ze złodziejami odniósł obrażenia twarzy, co jednak nie powstrzymało go od podróży na spotkanie Premier League[164]. Po incydencie jedna z gazet próbowała połączyć go z oskarżeniami dotyczącymi Hendriego, co spowodowało, że Bruce rozważał podjęcie kroków prawnych[163].
W 1995 roku Bruce wydał autobiografię, zatytułowaną „Heading for Victory: An Autobiography”[165].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W oryginale: „I have always been a Newcastle lad and when I was a kid, I crawled under the turnstiles to get in to try and save a bob or whatever it was. They were my team, I went to support them as a boy and being a Geordie it’s in-bred in you, you follow the club still the same today.”.
- ↑ W oryginale: „I should have capped you’. It was nice to hear but it still didn’t get me one....I’ll always be a little disappointed I didn’t get one”.
- ↑ Innymi kapitanami zespołu, który zdobył dublet byli Szkoci: Dave Mackay i Alan Hansen oraz pochodzący z Irlandii Północnej Danny Blanchflower.
- ↑ Legenda:M-mecze, Z-zwycięstwa, P-porażki, R-remisy, % Z-procent zwycięstw.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bruce, Steve: Heading for Victory: An Autobiography. Bloomsbury Publishing Ltd, 1994, s. 33. ISBN 0-7475-1780-8.
- ↑ a b Parkes, Ian: Blues defender Bruce opts for green shirt of Ireland. The Guardian, 2006-02-23. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 34.
- ↑ a b Heading for Victory: An Autobiography. s. 38.
- ↑ a b Tyne Travellers: Part I. Manchester United F.C, 2006-10-03. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Legends: Steve Bruce. Manchester United F.C.. [dostęp 2009-05-08]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 74.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 39–40.
- ↑ a b c d Haydn Parry: Past Players: Steve Bruce. Gillingham F.C. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Triggs, Roger: The Men Who Made Gillingham Football Club. Tempus Publishing Ltd, 2001, s. 70. ISBN 0-7524-2243-X.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 52–53.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 53.
- ↑ a b Tony Brown: The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record. Soccerdata, 2003, s. 89. ISBN 1-8994-6820-X.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 57.
- ↑ The Men Who Made Gillingham Football Club. s. 352.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 60.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 62.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 65.
- ↑ a b Steve Bruce:Factfile. Manchester Evening News, 2007-11-19. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Mossop, James: Steve Bruce helps Wigan Athletic stop the rot. The Daily Telegraph, 2007-12-02. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-07)]. (ang.).
- ↑ Clarkson, Ian: Sunday Mercury: Football: I want my Blues to be a working class act. Sunday Mercury, 2003-10-19. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Norwich win the League Cup, 1985 – Caught in time. Sunday Times, 2003-09-28. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Ashton the only difference for anxious Norwich. The Daily Telegraph, 2005-05-08. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Player of the Season 1967–2007. Norwich City F.C, 2008-01-25. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-04)]. (ang.).
- ↑ Bateson, Bill, Sewell, Albert: News of the World Football Annual 1986/1987. HarperCollins, 1986, s. 281. ISBN 0-8554-3076-1.
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 85.
- ↑ History 1986/1995. Norwich City F.C. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-03)]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 88.
- ↑ Robson, Byan: Robbo: My Autobiography. Hodder & Stoughton, 2007, s. 118. ISBN 0-3408-3957-7.
- ↑ a b Malley, Frank: Champions: The Story of Manchester United’s Winning Season. Simon & Schuster, 1993, s. 131. ISBN 0-6718-5264-7.
- ↑ Football: Bruce offer rejected. The Times, 1987-12-09. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Football: Bruce deal is not dead. The Times, 1987-12-11. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Ross, Ian: Football: Bruce deal agreed after late hitch. The Times, 1987-12-18. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 93.
- ↑ Ross, Ian: Football: Transfer shelved yet again. The Times, 1987-12-15. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Hall of Fame Gallery. Norwich City F.C. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Steve Bruce. StretfordEnd.co.uk, na podstawie oficjalnej strony Manchesteru United. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Season 1987/88. StretfordEnd.co.uk. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ United in the League. StretfordEnd.co.uk. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Final 1988/1989 English Division 1 (old) Table. Soccerbase. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Pointing, Ivan: Manchester United: The Red Army. Hamlyn, 2000, s. 193. ISBN 0-6006-0178-1.
- ↑ Gary Neville: If we sign another right back, he had better be good. The Times, 2006-03-26. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ 1990 FA Cup Final. Classic Cup Finals: 1990. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
- ↑ Bateson, Bill, Sewell, Albert: News of the World Football Annual 1990–91. Invincible Press, 1990, s. 129. ISBN 0-8554-3207-1.
- ↑ a b Season 1990/91. StretfordEnd.co.uk. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Stuart Jones: Hughes provides the spark – Football. The Times, 1991-05-16. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Jones, Stuart: Sheridan strike wreaks havoc on sickly rivals – Football. The Times, 1991-04-22. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b c Stuart Jones: Bruce resolves to make a swift recovery – Football. The Times, 1992-01-24. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Bateson, Bill, Sewell, Albert: News of the World Football Annual 1992/93. HarperCollins, 1992, s. 54, 309–311. ISBN 0-85543-188-1.
- ↑ Jones, Stuart: McClair sets up bid for double – Football. The Times, 1992-04-13. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ News of the World Football Annual 1992/93. s. 91.
- ↑ Hytner, David: Football: Chelsea’s title hopes wrecked by Heskey: Chelsea 1 Wigan Athletic 1 Essien 55 Heskey 90. The Guardian, 2008-04-15. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Hughes, Rob: Old Trafford stands united in celebration – Football. The Times, 1993-05-04. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce: Heading for Victory: An Autobiography. s. 89.
- ↑ Rob Hughes: United worthy of place among elite – FA Cup. The Times, 1994-05-16. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 1.
- ↑ Hughes, Rob: Everton’s Royle revival crowned by Rideout – Football. The Times, 1992-05-22. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Harrison, David: Gissa job, says Bruce – Football. News of the World, 1997-11-16. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Season 1995/96. Premier League. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Wirkowska, Katarzyna: Legendy: Steve Bruce. Redlog, 2008-02-29. [dostęp 2012-07-26].
- ↑ Montgomery, Alex: Man U-fique! – It’s Doubly bubbly for king Eric. News of the World, 1996-12-12. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Ball, Peter: United’s route to Champions’ League made easy – Football. The Times, 1996-05-23. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Custis, Neil: I’ll be the most hated man at Elland Road – and I’m Gonna love it – Exclusive. [w:] The Sun [on-line]. 1998-02-14. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Southon, Hugh: Trev-ing up for glory!. Sunday Mirror, 1996-08-18. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Nisse, Jason: Options for boss of Birmingham City. The Times, 1997-02-19. [dostęp 2007-11-21]. (ang.).
- ↑ Blue revolt. Sunday Mirror, 1996-11-24. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Bruce snubs age concern. The Sun, 1996-12-28. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Hobson, Richard: Francis sees stock tumble among supporters. The Times, 1997-03-01. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Robbo in for Bruce.. Daily Mirror, 1997-08-22. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
- ↑ Bruce axe was right, says Trev. The Sun, 1997-08-14. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Welcome back, Bruce. The Sun, 1997-08-23. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Rostron, Phil: Campbell’s kingdom. Sunday Mirror, 1997-11-16. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Southon, Hugh: Bruce set to boss Blues!. Sunday Mirror, 1997-11-23. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Nixon, Alan: United move to keep Kidd from Everton. The Independent, 1998-06-26. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce’s managerial career. Soccerbase. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce. Soccerbase. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e Manchester United: The Red Army. s. 177.
- ↑ Hughes, Rob: Cantona key to United’s ignition – Football. The Times, 1994-11-23. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Whalley, Mike: Vidic succeeds as king Bruce. Manchester Evening News, 2007-09-22. [dostęp 2008-09-10].
- ↑ Mackey, Liam: Masked ball for 50 in-a-row ‘Killer’. [w:] Irish Examiner [on-line]. 2008-09-10. [dostęp 2010-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. Cytat: But Steve Bruce – I think he played with 20 broken bones!
- ↑ Fergie compares captain Rooney to greats. Fédération Internationale de Football Association, 2007-12-11. [dostęp 2010-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
- ↑ England 1998/99. RSSSF, 1999-12-20. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ Kempson, Russell: 'The goal was an accident. I am sorry’ – Football. The Times, 1999-02-15. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ Barlow, Matt: Fifa Green Light Clears Blades For Rematch. Birmingham Post, 1999-02-23. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ Nixon, Alan: Bruce walks out of Wigan for Palace. The Independent, 2001-05-20. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ McNally, Brian: Football: Bruce out on the town: Steve has high hopes at Huddersfield. Sunday Mirror, 1999-12-05. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Irvine, Christopher: Grey days serve to inspire Bruce – Football Saturday. The Times, 1999-11-27. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Szczepanik, Nick: Bruce reflects after Fulham give taste of things to come – Football. The Times, 2000-05-08. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Bruce sacked by Huddersfield. BBC Sport, 2000-10-16. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Bruce accused of ‘wasting’ £3m. BBC Sport, 2001-03-06. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ QPR suffer Bruce snub. BBC Sport, 2001-02-21. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Wigan appoint Bruce. BBC Sport, 2010-04-04. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Whelan hits out at Bruce departure. BBC Sport, 2001-05-31. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Bruce takes up Palace post. BBC Sport, 2001-05-31. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ A man in a hurry. BBC Sport, 2001-11-02. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Birmingham unveil Bruce. BBC Sport, 2001-12-12. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Bruce eyes promotion. BBC Sport, 2001-12-12. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Shaw, Phil: Football: Bruce awakens Blues with guts and guile. The Independent, 2002-05-11. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Bruce feels true Blue. BBC Sport, 2002-05-08. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Birmingham reach Premiership. BBC Sport, 2002-05-12. [dostęp 2010-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-13)]. (ang.).
- ↑ Johnson, Dale: Birmingham Season Guide. ESPN, 9 sierpnia 2003= 2003-08-09. [dostęp 2010-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-13)]. (ang.).
- ↑ Taylor hunts European spot. BBC Sport, 2004-07-12. [dostęp 2010-04-20]. (ang.).
- ↑ Rich, Tim: Football: Newcastle set to sign Milner as Bruce opts to stay at City. The Independent, 2004-06-30. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Stewart, Rob: Bruce the target as Venables ‘shunned’. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2004-09-02. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Burt, Jason: Football: Newcastle scramble to find Robson replacement. The Independent, 2004-09-01. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ McNulty, Phil: Premiership review season 2004/5. BBC Sport, 2005-05-17. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Newcastle sack Souness. The Guardian, 2006-02-02. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Roeder named as Newcastle manager. BBC Sport, 2006-05-16. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Birmingham 0–7 Liverpool. BBC Sport, 2006-03-21. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Bruce vows to carry on as manager. BBC Sport, 2006-03-22. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Birmingham 1–0 Bolton. BBC Sport, 2006-04-04. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Birmingham and Baggies relegated. BBC Sport, 2006-04-29. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Birmingham issue finance warning. BBC Sport, 2007-05-23. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Tattum, Colin: David Gold: I’ve lost a friend in Steve Bruce. Birmingham Post, 2008-04-11. [dostęp 2010-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-17)]. (ang.).
- ↑ Tattum, Colin: Blues 0 Norwich 1. Birmingham Mail, 2006-10-17. [dostęp 2010-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-17)]. (ang.).
- ↑ Reynolds, Lee: Birmingham 0 – 1 Norwich. The Mirror, 2006-10-18. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Baker, Mike: Bruce wins the latest battle in Birmingham’s uncivil war. The Guardian, 2006-10-23. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Instone, David: Burnley 1 Birmingham City 2: Bendtner’s guile brings best out of Birmingham. The Independent, 2006-11-27. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Birmingham 2006/2007 results and fixtures. Soccerbase. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Birmingham & Sunderland promoted. BBC Sport, 2007-04-29. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Bruce fears for Birmingham future. BBC Sport, 2007-10-04. [dostęp 2007-11-16].
- ↑ Steve Bruce emerges as Bolton Wanderers target. [w:] The Times [on-line]. 2007-10-18. [dostęp 2007-11-16].
- ↑ Yeung moves to calm Bruce fears. BBC Sport, 2007-10-29. [dostęp 2007-11-16].
- ↑ Stuart James: Birmingham in a flux as Bruce heads for Wigan. [w:] The Guardian [on-line]. 2007-11-14. [dostęp 2008-09-11].
- ↑ Bruce set to join Wigan Athletic. BBC Sport, 2007-11-18. [dostęp 2007-11-18].
- ↑ Bruce leaves Birmingham for Wigan. BBC Sport, 2007-11-19. [dostęp 2007-11-19].
- ↑ Bruce’s Wigan move hit by hold-up. BBC Sport, 2007-11-21. [dostęp 2007-11-21].
- ↑ Andy Hunter and Stuart James: Bruce’s move to Wigan held up over image-rights dispute. [w:] The Guardian [on-line]. 2007-11-22. [dostęp 2007-11-23].
- ↑ Bruce confirmed as Wigan manager. BBC Sport, 2007-11-23. [dostęp 2007-11-23].
- ↑ Bruce is buoyed by Wigan’s fightback. [w:] The Guardian [on-line]. 2007-12-02. [dostęp 2008-09-04].
- ↑ David Lacey: Bruce kisses his own feat in guiding Wigan to safety. [w:] The Guardian [on-line]. 2008-05-05. [dostęp 2008-09-11].
- ↑ Wigan 2007/2008 results and fixtures. Soccerbase. [dostęp 2008-09-11].
- ↑ Bruce back in race for hotseat. [w:] Lancashire Evening Post [on-line]. 2008-09-26. [dostęp 2008-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-26)].
- ↑ Bruce cleared to meet Sunderland. [w:] London [on-line]. BBC Sport, 2009-05-27. [dostęp 2009-05-27]. (ang.).
- ↑ Bruce named as Sunderland manager. [w:] London [on-line]. BBC Sport, 2009-06-03. [dostęp 2009-06-03]. (ang.).
- ↑ Sunderland confirm appointment of Steve Bruce as manager. [w:] The Times [on-line]. 2009-06-03. [dostęp 2009-06-03]. (ang.).
- ↑ Sunderland review. Sky Sports, 2010-05-13. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).
- ↑ Black Cats sack Bruce. Sky Sports, 2011-11-30. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce blames ‘hatred’ for Sunderland dismissal. [w:] ESPNsoccernet [on-line]. 2012-04-05. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce appointed Hull City manager on three-year deal. BBC Sport, 2012-06-08. [dostęp 2012-06-08]. (ang.).
- ↑ Club Statement. hullcitytigers.com. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)]. (ang.).
- ↑ Roberto Di Matteo nie jest już trenerem Aston Villi, „Onet Sport”, 3 października 2016 [dostęp 2017-02-22] (pol.).
- ↑ Club statement: Villa announce Calderwood appointment. Aston Villa Football Club, 2016-11-21. [dostęp 2017-09-20]. (ang.).
- ↑ New arrival: Clemence joins backroom team. Aston Villa Football Club, 2016-10-13. [dostęp 2017-09-20]. (ang.).
- ↑ The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record. s. 90.
- ↑ The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record. s. 91.
- ↑ The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record. s. 92.
- ↑ The Definitive Gillingham F.C.: A Complete Record. s. 93.
- ↑ John Eastwood, Mike Davage: Canary Citizens. Almeida Books, 1986, s. 313. ISBN 0-7117-2020-7.
- ↑ Canary Citizens. s. 314.
- ↑ Peter Dunk: Rothmans Football Yearkbook 1987–1988. Queen Anne Press, 1987, s. 260–261, 452, 454–456, 459–460, 485–486, 488. ISBN 0-3561-4354-6.
- ↑ Jack Rollin: Rothmans Football Yearbook 1988–89. Queen Anne Press, 1988, s. 258–259, 448, 452–453. ISBN 0-3561-5880-2.
- ↑ Birmingham 1996/1997 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-12)]. (ang.).
- ↑ Birmingham 1997/98 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-12)]. (ang.).
- ↑ Sheff Utd 1998/1999 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-20)]. (ang.).
- ↑ Steve Bruce’s managerial career. Soccerbase. [dostęp 2008-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2010)].
- ↑ a b Millar, Steve: Fan’s stick made Bruce a pig. Daily Express, 2007-05-06. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ John Curtis: Morrison seals it for Brummies. Irish Examiner, 2003-02-24. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-25)]. Cytat: ...to jest dobry sposób na świętowanie 20. rocznicy mojego ślubu (...it’s a nice way for me to celebrate my 20th wedding anniversary) (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography. s. 66.
- ↑ Player – Alex Bruce. National Football Teams. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).
- ↑ Bruce Jnr heads for fresh fields. Birmingham Post, 2006-08-03. [dostęp 2009-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)]. (ang.).
- ↑ Parker, Andrew: It’s a rat-trick for Lee. The Sun, 2004-10-13. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Colin Tattum: Bruce in rage over „lies”. Birmingham Evening Mail, 2004-10-16. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Gardner, Andy: Steve Bruise. Sunday Mirror, 2004-09-26. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
- ↑ Heading for Victory: An Autobiography (Paperback). Amazon.co.uk. [dostęp 2009-11-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Steve Bruce w bazie Soccerbase (ang.)
- Steve Bruce w bazie Soccerbase (ang.)
- Angielscy trenerzy piłkarscy
- Piłkarze Birmingham City F.C.
- Piłkarze Manchesteru United
- Piłkarze Norwich City F.C.
- Piłkarze Sheffield United F.C.
- Trenerzy piłkarzy Crystal Palace F.C.
- Trenerzy piłkarzy Sunderland A.F.C.
- Trenerzy piłkarzy Hull City A.F.C.
- Trenerzy piłkarzy Wigan Athletic F.C.
- Trenerzy piłkarzy Birmingham City F.C.
- Trenerzy piłkarzy Aston Villa F.C.
- Trenerzy piłkarzy Sheffield Wednesday F.C.
- Trenerzy piłkarzy Newcastle United F.C.
- Trenerzy piłkarzy West Bromwich Albion F.C.
- Urodzeni w 1960
- Angielscy piłkarze