Przejdź do zawartości

Protokół internetowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
TheTNT1500 (dyskusja | edycje)
m Poprawa szablonów, bo brzydko wyglądały
{{ang.}}
 
(Nie pokazano 33 wersji utworzonych przez 27 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Warsztat PopArt}}
{{Dopracować|Wydaje się, że artykuł dotyczy prot. IPv4. Powinien być więc zintegrowany z tym hasłem albo do niego krótko odsyłać a nie powielać. Tu zaś powinno być zapisane w tytule:"Protokół IP – protokół internetowy" zaś w treści opis dziś występujących protokołów – ogólne IPv4, IPv6 i ewentualnie inne hasła linkowane do szczegółowych opisów.
Pokazać różnice w zapisie adresu i koncepcji a resztę – w hasłach szczegółowych.|ten artykuł opisuje nagłówek [[IPv4]], klasy [[adres IP|adresów IP]] – rozwinąć artykuł o inne wersje << wydaje się, że raczej zmienić budowę tego artykułu i jego zakres, odpowiedzią na pytanie – protokół IP nie powinny być tylko inf o nagłówku adresu IP>>}}
{{Inne znaczenia|protokołu internetowego|[[adres IP]], [[IP|inne zastosowania skrótu IP]]}}
{{Inne znaczenia|protokołu internetowego|[[adres IP]], [[IP|inne zastosowania skrótu IP]]}}
'''Protokół internetowy''', '''IP''' (od {{ang.|Internet Protocol}}) – [[protokół komunikacyjny]] warstwy sieciowej [[Model OSI|modelu OSI]] (warstwy internetu w modelu [[Model TCP/IP#Historia|TCP/IP]]). Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych. Używany powszechnie w [[Internet|Internecie]] i [[lokalna sieć komputerowa|lokalnych sieciach komputerowych]]<ref name="sysops">{{cytuj książkę |autor=Krzysztof Pytel |tytuł=Systemy operacyjne i sieci komputerowe. Część 2 |wydawca=Sklep WSiP |data=2010 |isbn= 9788302112676 |strony= 9-10}}</ref>.


[[Dane]] w sieciach IP są wysyłane w formie bloków określanych mianem [[pakiet telekomunikacyjny|pakietów]]. W przypadku protokołu IP, przed rozpoczęciem [[transmisja|transmisji]] nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomiędzy dwoma [[host]]ami, które nie komunikowały się ze sobą wcześniej<ref name="sysops" />.


Protokół IP jest protokołem zawodnym – nie gwarantuje, że pakiety dotrą do adresata, nie zostaną pofragmentowane, czy też zdublowane, a ponadto mogą dotrzeć do odbiorcy w innej kolejności niż zostały nadane. Niezawodność transmisji danych jest zapewniana przez protokoły warstw wyższych (np. [[protokół sterowania transmisją]]), znajdujących się w hierarchii powyżej warstwy sieciowej<ref>{{cytuj |url=http://www.cs.yale.edu/homes/aspnes/pinewiki/Networking.html |tytuł=Networking |opublikowany=yale.edu |język=en}}</ref><ref>{{cytuj |url=https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Web/Security/Information_Security_Basics/TCP_IP_Security |tytuł=TCP/IP Security |opublikowany=mozilla.org |język=en |data dostępu=2018-03-15 |archiwum=https://web.archive.org/web/20180315200130/https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Web/Security/Information_Security_Basics/TCP_IP_Security |zarchiwizowano=2018-03-15 }}</ref>.
'''Protokół internetowy''', '''IP''' (od [[język angielski|ang.]] ''Internet Protocol'') – [[protokół komunikacyjny]] warstwy sieciowej [[Model OSI|modelu OSI]] (warstwy internetu w modelu [[Model TCP/IP#Historia|TCP/IP]]). Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych. Używany powszechnie w [[Internet|Internecie]] i [[lokalna sieć komputerowa|lokalnych sieciach komputerowych]].


== Przypisy ==
[[Dane]] w sieciach IP są wysyłane w formie bloków określanych mianem [[pakiet telekomunikacyjny|pakietów]]. W przypadku protokołu IP, przed rozpoczęciem [[transmisja|transmisji]] nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomiędzy dwoma [[host]]ami, które nie komunikowały się ze sobą wcześniej.
{{przypisy}}

Protokół IP jest protokołem zawodnym – nie gwarantuje, że pakiety dotrą do adresata, nie zostaną pofragmentowane, czy też zdublowane, a ponadto mogą dotrzeć do odbiorcy w innej kolejności niż zostały nadane. Niezawodność transmisji danych jest zapewniana przez protokoły warstw wyższych (np. [[protokół sterowania transmisją]]), znajdujących się w hierarchii powyżej warstwy sieciowej.

== Opis nagłówka pakietu IPv4 ==
{{Integracja|IPv4}}
{| class=wikitable style="width:624px; text-align:center;"
! style="width:82px;" | Bity 0-3
! style="width:79px;" | 4-7
! style="width:149px" | 8-15
! style="width:59px" | 16-18
! style="width:87px" | 19-23
! style="width:155px" | 24-31
|-
| Wersja
| IHL
| Typ usługi /<br /> DS (6b) + ECN (2b)
| colspan="3" | Długość całkowita
|-
| colspan="3" | Identyfikator
| Flagi
| colspan="2" | Przemieszczenie fragmentacji
|-
| colspan="2" | TTL
| Protokół
| colspan="3" | Suma kontrolna nagłówka
|-
| colspan="6" | Adres źródłowy
|-
| colspan="6" | Adres docelowy
|-
| colspan="5" | Opcje
| Dopełnienie
|}

; Wersja: Określa wersję protokołu, obecnie 4 lub 6.
; IHL (''Internet Header Length''): Długość nagłówka wyrażona w liczbie 4-bajtowych części (np. wartość 5 oznacza 20 bajtów).
; [[Type of Service|Typ Obsługi]] (''Type of Service''): Znaczenie tego pola jako ToS zostało zdefiniowane w {{odn|ref=nie|RFC 1349}} – określało, jaki priorytet powinien mieć pakiet. Oprogramowanie routerów najczęściej ignoruje to pole<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Krysiak | imię = Karol | tytuł = Sieci komputerowe. Kompendium | wydawca = Helion | rok = 2005 | isbn = 83-7361-995-X}}</ref>. Obecnie obowiązują normy {{odn|ref=nie|RFC 2474}} i {{odn|ref=nie|RFC 2475}} definiujące podział tego pola na odpowiednio 6-bitowe DS – ''Differentiated Services'' i 2-bitowe ECN – ''Explicit Congestion Mode''. Pierwsze z nich określa sposób przekazywania danych w węźle sieciowym (PHB – ''Per Hoop Behaviour''), drugie zawiadamia o zatorach.
; Długość całkowita: Zawiera długość pakietu w bajtach (maksimum 65535 bajtów – maksymalna wartość liczby 16-bitowej; minimum 20 bajtów, bo taka jest długość nagłówka).
; Identyfikator: Pomaga poskładać pakiet, który został podzielony na części.
; Flagi: Trzy bity, pierwszy to aktualnie zawsze zero, drugi to flaga do-not-fragment (DF), określająca czy pakiet może być fragmentowany, trzeci to flaga more-fragments-following (MF), informująca o tym czy istnieją dalsze fragmenty pakietu.
; Przemieszczenie fragmentu: Pole służy do złożenia w całość pakietu, określając miejsce danego fragmentu w całym pakiecie.
; [[Czas życia pakietu|TTL]] (''Time To Live''): Liczba przeskoków, przez które może przejść, zanim zostanie zignorowany (routery i komputery zmniejszają tę wartość o 1, gdy przesyłają pakiet), przykładowo TTL = 16 pozwala na przejście przez 16 routerów, zanim zostanie zignorowany).
; Protokół: Określa jaki protokół [[Model OSI|warstwy transportowej]] będzie wykorzystany do dostarczenia pakietu na miejsce.
; Suma kontrolna nagłówka: Wartość używana do sprawdzania poprawności pakietu.
; Adres źródłowy i adres docelowy: 32-bitowe [[adres IP|adresy IP]].

== Historyczny podział na klasy adresowe ==
{{Integracja|IPv4}}

W pierwotnej specyfikacji protokołu wprowadzono podział adresów na klasy, przydzielając pule adresów według wartości pierwszego bajtu do klas A, B, C, D lub E. Przynależność do danej klasy określał rozmiar maski sieci.

W związku z wprowadzeniem od roku 1993 założeń {{odn|ref=nie|RFC 1518}} i {{odn|ref=nie|RFC 1519}} (późniejszy {{odn|ref=nie|RFC 4632}}), dotyczących wprowadzenie routingu bez klas (CIDR, {{ang.|[[Classless Inter-Domain Routing]]}}), podział na klasy A, B i C utracił znaczenie przy ustalaniu rozmiaru maski sieci i routing w sieciach IP opiera się obecnie na podawanych w konfiguracji maskach sieci bez uwzględniania klas adresowych. Adresy klasy D w dalszym ciągu jest przypisane do usług multikastowych. Nie powiodły się również eksperymenty mające na celu wdrożenie usług opartych na adresach w klasie E (eksperymentalnej).

; Klasa A : Do identyfikacji sieci wykorzystany jest wyłącznie pierwszy [[oktet (informatyka)|oktet]], pozostałe trzy stanowią adres [[host]]a. Najstarszy [[bit]] pierwszego [[bajt]]u adresu jest zawsze równy zeru, ponadto liczby 0 i 127 są zarezerwowane, dlatego ostatecznie dostępnych jest 126 adresów sieci tej klasy. Klasa ta została przeznaczona dla wyjątkowo dużych sieci, ponieważ trzy ostatnie oktety bajtów adresu dają ponad 16 milionów numerów hostów.

; Klasa B : Pierwsze dwa oktety opisują adres sieci tej klasy, pozostałe określają adres hosta. Najstarsze dwa bity pierwszego bajtu adresu to 10, dlatego może on zawierać 63 kombinacji (od 128 do 191), drugi może być dowolny dając tym samym do dyspozycji ponad 16 tysięcy adresów sieci. W każdej z sieci można przypisać podobną liczbę hostów (ponad 65 tysięcy), z tego powodu klasa ta została przeznaczona dla potrzeb sieci średnich i dużych.

; Klasa C : Trzy pierwsze bajty opisują adres sieci, przy czym pierwszy z nich zawsze zaczyna się kombinacją dwójkową 110. Pierwszy bajt pozwala na przypisanie 31 kombinacji (od 192 do 223), kolejne dwa mogą być przypisane dowolnie, dając ostatecznie ponad 2 [[milion]]y adresów sieci. Ostatni oktet przeznaczony jest do określenia adresu hosta w sieci. Maksymalnie może być ich 254 (bez 0 oraz 255), dlatego ta przestrzeń adresowa została przeznaczona dla małych sieci.

; Klasa D : Pierwsze cztery bity adresu tej klasy wynoszą 1110, stąd dostępne jest 16 kombinacji (od 224 do 239) dla pierwszego oktetu. Ta przestrzeń adresowa została utworzona w celu umożliwienia rozsyłania grupowego przy użyciu adresów IP. Adres rozsyłania grupowego jest unikatowym adresem sieciowym, który kieruje pakiety o tym adresie docelowym do zdefiniowanej wcześniej grupy adresów IP. Dzięki temu pojedynczy komputer może przesyłać jeden strumień danych równocześnie do wielu odbiorców ([[multicast]]).

; Klasa E : Adresy tej klasy zostały zarezerwowane przez [[Internet Engineering Task Force]] (IETF) do potrzeb badawczych i nie są dostępne do publicznego użytku. Pierwsze cztery bity każdego adresu tej klasy mają zawsze wartość 1, dlatego istnieje tylko 15 możliwości (od 240 do 255) przypisania pierwszego bajtu.

'''Uwaga!''' Należące do klasy A adresy sieciowe 127.0.0.1 – 127.255.255.254 są zarezerwowane na potrzeby testowania pętli zwrotnej. Urządzenia sieciowe korzystają z nich (zazwyczaj z 127.0.0.1), aby wysłać pakiet do samych siebie.

== Zobacz też ==
* [[Model TCP/IP|TCP/IP]]
* [[IPv4]]
* [[IPv5]]
* [[IPv6]]
* [[Voice over Internet Protocol|VoIP]]
* [[Internet Protocol Television|IPTV]]

{{Przypisy}}


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [https://curlie.org/Computers/Internet/Protocols Protokoły internetowe na curlie.org]
* {{RFC|791}}
* {{RFC|1349}}
* {{RFC|1518}}
* {{RFC|1519}}
* {{RFC|1918}}
* {{RFC|2474}}
* {{RFC|2475}}
* {{RFC|4632}}
* [http://www.iana.org Internet Assigned Numbers Authority (IANA)]


{{Protokoły stosu TCP/IP}}
{{Protokoły stosu TCP/IP}}

Aktualna wersja na dzień 21:18, 4 lis 2023

Protokół internetowy, IP (od ang. Internet Protocol) – protokół komunikacyjny warstwy sieciowej modelu OSI (warstwy internetu w modelu TCP/IP). Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych. Używany powszechnie w Internecie i lokalnych sieciach komputerowych[1].

Dane w sieciach IP są wysyłane w formie bloków określanych mianem pakietów. W przypadku protokołu IP, przed rozpoczęciem transmisji nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomiędzy dwoma hostami, które nie komunikowały się ze sobą wcześniej[1].

Protokół IP jest protokołem zawodnym – nie gwarantuje, że pakiety dotrą do adresata, nie zostaną pofragmentowane, czy też zdublowane, a ponadto mogą dotrzeć do odbiorcy w innej kolejności niż zostały nadane. Niezawodność transmisji danych jest zapewniana przez protokoły warstw wyższych (np. protokół sterowania transmisją), znajdujących się w hierarchii powyżej warstwy sieciowej[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krzysztof Pytel: Systemy operacyjne i sieci komputerowe. Część 2. Sklep WSiP, 2010, s. 9-10. ISBN 978-83-02-11267-6.
  2. Networking [online], yale.edu (ang.).
  3. TCP/IP Security [online], mozilla.org [dostęp 2018-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-15] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]