Przejdź do zawartości

Maud Olofsson: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Wicepremierzy" za pomocą HotCat
dr techn.
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 9 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|data urodzenia = [[9 sierpnia]] [[1955]]
|data urodzenia = [[9 sierpnia]] [[1955]]
|miejsce urodzenia = [[Arnäsvall]]
|miejsce urodzenia = [[Arnäsvall]]
|grafika = [[Plik:Maud Olofsson3 crop1.jpg|175px]]
|grafika = Maud Olofsson3 crop1.jpg
|funkcja = Minister ds. przedsiębiorczości i energii Szwecji
|funkcja = Minister ds. przedsiębiorczości i energii Szwecji
|partia = [[Partia Centrum (Szwecja)|Partia Centrum]]
|partia = [[Partia Centrum (Szwecja)|Partia Centrum]]
|od = [[2006]]
|od = 2006
|do = [[2011]]
|do = 2011
|poprzednik = [[Thomas Östros]]
|poprzednik = [[Thomas Östros]]
|następca = [[Annie Lööf]]
|następca = [[Annie Lööf]]
|odznaczenia = {{order|OZRP|KW}}
|odznaczenia = {{order|ODD|KW}} {{order|OZRP|KW}}
|commons = Category:Maud Olofsson
|commons = Category:Maud Olofsson
}}
}}
[[Plik:Royal Wedding Stockholm 2010 0c176 1866.jpg|thumb|upright|Maud Olofsson na królewskim ślubie w Sztokholmie w 2010, udekorowana [[Order Danebroga|Krzyżem Wielkim Orderu Danebroga]]]]
'''Maud Elisabeth Olofsson''' z domu Olsson (ur. [[9 sierpnia]] [[1955]] w [[Arnäsvall]]) – [[Szwecja|szwedzka]] polityk, była przewodnicząca [[Partia Centrum (Szwecja)|Partii Centrum]], od 2006 do 2011 minister ds. przedsiębiorczości i energii, a do 2010 także wicepremier.
'''Maud Elisabeth Olofsson''' z domu Olsson (ur. [[9 sierpnia]] [[1955]] w [[Arnäsvall]]) – [[Szwecja|szwedzka]] polityk, była przewodnicząca [[Partia Centrum (Szwecja)|Partii Centrum]], od 2006 do 2011 minister ds. przedsiębiorczości i energii, a do 2010 do 2011 także wicepremier.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
W 1974 zaangażowała się w działalność partyjną w ramach młodzieżówki centrystów. Dwa lata później została radną miasta [[Luleå]], później była członkinią władz gminnych w [[Gmina Robertsfors|Robertsfors]]. Od 1992 do 1994 pełniła funkcję doradcy ministra pracy [[Börje Hörnlund]]a w gabinecie [[Carl Bildt|Carla Bildta]]. W 1996 weszła w skład ścisłych władz krajowych Partii Centrum. Od 1997 do 2001 była dyrektorem zarządzającym w agencji ds. gospodarki wiejskiej i rolnictwa (''Hushållningssällskap'') w regionie administracyjnym [[Västerbotten]].
W 1974 zaangażowała się w działalność partyjną w ramach młodzieżówki centrystów. Dwa lata później została radną miasta [[Luleå]], później była członkinią władz gminnych w [[Gmina Robertsfors|Robertsfors]]. Od 1992 do 1994 pełniła funkcję doradcy ministra pracy [[Börje Hörnlund]]a w gabinecie [[Carl Bildt|Carla Bildta]]. W 1996 weszła w skład ścisłych władz krajowych Partii Centrum. Od 1997 do 2001 była dyrektorem zarządzającym w agencji ds. gospodarki wiejskiej i rolnictwa (''Hushållningssällskap'') w regionie administracyjnym [[Västerbotten]].


W 2001 została przewodniczącą [[Partia Centrum (Szwecja)|Partii Centrum]], zastępując pełniącego przez trzy lata tę funkcję [[Lennart Daléus|Lennarta Daléusa]]. W 2002 kierowane przez nią ugrupowanie w wyborach krajowych poprawiło swój wynik w porównaniu z poprzednim głosowaniem o 1%, a Maud Olofsson uzyskała mandat deputowanej do [[Riksdag]]u. W 2004 wprowadziła centrystów do centroprawicowego opozycyjnego bloku [[Sojusz (Szwecja)|Sojusz dla Szwecji]]. Po zwycięstwie tej koalicji w [[wybory parlamentarne w Szwecji w 2006 roku|wyborach krajowych w 2006]] zrezygnowała z zasiadania w parlamencie, obejmując urząd ministra ministra ds. przedsiębiorczości i energii oraz wicepremiera w gabinecie [[Fredrik Reinfeldt|Fredrika Reinfeldta]]. Po [[wybory parlamentarne w Szwecji w 2010 roku|wyborach w 2010]], w których również uzyskała reelekcję do Riksdagu, pozostała w rządzie na pierwszej z tych funkcji. W 2011 na funkcji rządowej i na czele partii zastąpiła ją [[Annie Lööf]].
W 2001 została przewodniczącą [[Partia Centrum (Szwecja)|Partii Centrum]], zastępując pełniącego przez trzy lata tę funkcję [[Lennart Daléus|Lennarta Daléusa]]. W 2002 kierowane przez nią ugrupowanie w wyborach krajowych poprawiło swój wynik w porównaniu z poprzednim głosowaniem o 1%, a Maud Olofsson uzyskała mandat deputowanej do [[Riksdag]]u. W 2004 wprowadziła centrystów do centroprawicowego opozycyjnego bloku [[Sojusz (Szwecja)|Sojusz dla Szwecji]]. Po zwycięstwie tej koalicji w [[wybory parlamentarne w Szwecji w 2006 roku|wyborach krajowych w 2006]] zrezygnowała z zasiadania w parlamencie, obejmując urząd ministra ds. przedsiębiorczości i energii oraz wicepremiera w gabinecie [[Fredrik Reinfeldt|Fredrika Reinfeldta]]. Po [[wybory parlamentarne w Szwecji w 2010 roku|wyborach w 2010]], w których również uzyskała reelekcję do Riksdagu, pozostała w rządzie na pierwszej z tych funkcji. W 2011 na funkcji rządowej i na czele partii zastąpiła ją [[Annie Lööf]].


Odznaczona Krzyżem Wielkim [[Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej|Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]] (2011)<ref>{{Monitor Polski|rok=2011|numer=73|pozycja=718}}</ref>.
Odznaczona [[Order Danebroga|Krzyżem Wielkim Orderu Danebroga]] oraz Krzyżem Wielkim [[Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej|Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]]<ref>{{Monitor Polski|2011|73|718}}</ref>.


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* [http://www.sweden.gov.se/sb/d/7534 Profil na stronie Rządu Szwecji] {{lang|en}}
* {{Cytuj stronę|url=http://archive.is/vQlL |tytuł= Profil na stronie Rządu Szwecji|język=sv|data dostępu=2022-08-06}}
* [http://www.riksdagen.se/sv/ledamoter-partier/Hitta-ledamot/Ledamoter/Olofsson-Maud-0356767744510/ Profil na stronie Riksdagu] {{lang|sv}}
* {{Cytuj stronę|url=https://www.riksdagen.se/sv/ledamoter-och-partier/ledamot/maud-olofsson_055b6e82-a39b-4037-99bd-be4c3b1f6b09/|tytuł=Profil na stronie Riksdagu|język=sv|data dostępu=2022-08-06}}


{{Rząd Fredrika Reinfeldta}}
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=29513966|TYP=p}}
{{Kontrola autorytatywna}}


{{DEFAULTSORT:Olofsson, Maud}}
{{SORTUJ:Olofsson, Maud}}
[[Kategoria:Szwedzcy ministrowie]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Danebroga]]
[[Kategoria:Politycy Partii Centrum (Szwecja)]]
[[Kategoria:Politycy Partii Centrum (Szwecja)]]
[[Kategoria:Szwedzcy parlamentarzyści]]
[[Kategoria:Szwedzcy parlamentarzyści]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1955]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1955]]
[[Kategoria:Wicepremierzy]]
[[Kategoria:Wicepremierzy Szwecji]]

Aktualna wersja na dzień 01:13, 23 wrz 2023

Maud Olofsson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1955
Arnäsvall

Minister ds. przedsiębiorczości i energii Szwecji
Okres

od 2006
do 2011

Przynależność polityczna

Partia Centrum

Poprzednik

Thomas Östros

Następca

Annie Lööf

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP
Maud Olofsson na królewskim ślubie w Sztokholmie w 2010, udekorowana Krzyżem Wielkim Orderu Danebroga

Maud Elisabeth Olofsson z domu Olsson (ur. 9 sierpnia 1955 w Arnäsvall) – szwedzka polityk, była przewodnicząca Partii Centrum, od 2006 do 2011 minister ds. przedsiębiorczości i energii, a do 2010 do 2011 także wicepremier.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 zaangażowała się w działalność partyjną w ramach młodzieżówki centrystów. Dwa lata później została radną miasta Luleå, później była członkinią władz gminnych w Robertsfors. Od 1992 do 1994 pełniła funkcję doradcy ministra pracy Börje Hörnlunda w gabinecie Carla Bildta. W 1996 weszła w skład ścisłych władz krajowych Partii Centrum. Od 1997 do 2001 była dyrektorem zarządzającym w agencji ds. gospodarki wiejskiej i rolnictwa (Hushållningssällskap) w regionie administracyjnym Västerbotten.

W 2001 została przewodniczącą Partii Centrum, zastępując pełniącego przez trzy lata tę funkcję Lennarta Daléusa. W 2002 kierowane przez nią ugrupowanie w wyborach krajowych poprawiło swój wynik w porównaniu z poprzednim głosowaniem o 1%, a Maud Olofsson uzyskała mandat deputowanej do Riksdagu. W 2004 wprowadziła centrystów do centroprawicowego opozycyjnego bloku Sojusz dla Szwecji. Po zwycięstwie tej koalicji w wyborach krajowych w 2006 zrezygnowała z zasiadania w parlamencie, obejmując urząd ministra ds. przedsiębiorczości i energii oraz wicepremiera w gabinecie Fredrika Reinfeldta. Po wyborach w 2010, w których również uzyskała reelekcję do Riksdagu, pozostała w rządzie na pierwszej z tych funkcji. W 2011 na funkcji rządowej i na czele partii zastąpiła ją Annie Lööf.

Odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Danebroga oraz Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]