Arseniusz (Briancew): Różnice pomiędzy wersjami

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	17 maja 1882
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór Trójcy Świętej w Ławrze Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Izydor (Nikolski)
Współkonsekratorzy	Leoncjusz (Lebiedinski), Sergiusz (Lapidiewski)
Konsekrowani biskupi
Aleksy (Mołczanow)	9 września 1900
Nestor (Fomin)	15 kwietnia 1901
Aleksy (Dorodnicyn)	30 maja 1904
Eugeniusz (Bierieżkow)	27 listopada 1905
Współkonsekrowani biskupi
Hilarion (Juszenow)	29 kwietnia 1884
Mitrofan (Ban)	18 kwietnia 1885
Stefan (Archangielski)	27 stycznia 1902
Jan (Smirnow)	28 kwietnia 1902

Arseniusz
Арсений
	Aleksandr Briancew; Александр Брянцев
	Arcybiskup charkowski i achtyrski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1839 ; Wołosta-Piatnica
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1914 ; Charków
Miejsce pochówku	Monaster Opieki Matki Bożej w Charkowie
	Arcybiskup charkowski i achtyrski
Okres sprawowania	1903–1914
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia charkowska i achtyrska
Śluby zakonne	26 kwietnia 1875
Diakonat	przed 1868
Prezbiterat	4 lutego 1868
Chirotonia biskupia	17 maja 1882
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 15:27, 6 wrz 2023

Arseniusz, imię świeckie Aleksandr Dmitrijewicz Briancew (ur. 15 sierpnia^?/27 sierpnia 1839 we wsi Wołosta-Piatnica, zm. 15 kwietnia^?/28 kwietnia 1914 w Charkowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w bardzo biednej rodzinie cerkiewnego psalmisty. Przez rodziców został skierowany do szkoły duchownej, a po jej ukończeniu do seminarium duchownego w Smoleńsku. Ukończył je, mimo ubóstwa, w 1863, po czym rozpoczął studia w Kijowskiej Akademii Duchownej. W 1867 uzyskał w niej tytuł magistra nauk teologicznych i został skierowany do pracy jako nauczyciel w gimnazjum w Białej Cerkwi. 4 lutego 1868 przyjął święcenia kapłańskie jako duchowny żonaty. W 1869 został przeniesiony do pracy duszpasterskiej w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w ławrze Peczerskiej, przy równoczesnej pracy w gimnazjum w kijowskiej dzielnicy Padół oraz w szkole wojskowej. W 1872 przeniesiony do pracy w instytucie dla szlachetnie urodzonych panien w charakterze opiekuna kaplicy szkolnej oraz wykładowcy.

19 marca 1873 został, dzięki rekomendacji metropolity kijowskiego Arseniusza, skierowany na stanowisko rektora taurydzkiego seminarium duchownego, zaś 9 kwietnia podniesiony do godności protoprezbitera. W tym samym roku zmarła jego żona, co skłoniło go do wstąpienia do monasteru. 26 kwietnia 1875 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmując imię Arseniusz, zaś 27 kwietnia został mianowany archimandrytą.

17 maja 1882 miała miejsce jego chirotonia na biskupa ładoskiego, wikariusza eparchii petersburskiej. Uroczystość miała miejsce w soborze Trójcy Świętej w kompleksie Ławry św. Aleksandra Newskiego przy udziale metropolity petersburskiego Izydora, arcybiskupa chełmsko-warszawskiego Leoncjusza i arcybiskupa kazańskiego Sergiusza. Od października 1883 był ponadto rektorem i wykładowcą Petersburskiej Akademii Duchownej. W czasie czteroletniej pracy na tym stanowisku przyjął mnisze śluby wieczyste od dziesięciu studentów Akademii, w tym od późniejszego twórcy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji – Antoniego (Chrapowickiego).

28 marca 1887 przeniesiony na katedrę ryską. Rozpoczął wówczas szeroko zakrojoną działalność na rzecz wzmacniania pozycji prawosławia na ziemiach łotewskich i estońskich: inicjował wznoszenie nowych cerkwi, organizował prasę cerkiewną, prowadził spotkania na tematy religijne, zakładał biblioteki i przyczynił się do powstania dwóch żeńskich klasztorów: monasteru Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze oraz Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej. Za swoje zasługi dla Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego otrzymał 15 maja 1893 godność arcybiskupa.

4 października 1897 przeniesiony na katedrę kazańską i swijaską. Również w tej eparchii rozwinął szeroką działalność misyjną, ukierunkowaną na pozyskiwanie nowych wyznawców prawosławia spośród lokalnych społeczności muzułmańskich, jak również staroobrzędowców. W 1901 nagrodzony prawem noszenia brylantowego krzyża na kłobuku.

8 lutego 1903 przeniesiony na katedrę charkowską, gdzie również prowadził działania na rzecz kształcenia prawosławnych misjonarzy, zakładał szkoły duchowne, biblioteki oraz przytułki dla sierot i inne instytucje dobroczynne, które miały działać przy monasterach. Zmarł w Charkowie po krótkiej chorobie.

Bibliografia

Biogram w bazie danych o prawosławiu rosyjskim

[1] de facto do 1924

[A]

@@ Linia 59: / Linia 59: @@
 {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Mitrofan (Ban)]]|18 kwietnia 1885}}
 {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Stefan (Archangielski)]]|27 stycznia 1902}}
-{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Jan (Smirnow), arcybiskup riazański|Jan (Smirnow)]]|28 kwietnia 1902}}
+{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Jan (Smirnow, arcybiskup riazański)|Jan (Smirnow)]]|28 kwietnia 1902}}
 }}
-'''Arseniusz''', imię świeckie '''Aleksandr Dmitrijewicz Briancew''' (ur. 27 sierpnia 1839 we wsi Wołosta-Piatnica, zm. 28 kwietnia 1914 w [[Charków|Charkowie]]) – biskup [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]].
+'''Arseniusz''', imię świeckie '''Aleksandr Dmitrijewicz Briancew''' (ur. {{data|1839-08-27}} we wsi Wołosta-Piatnica, zm. {{data|1914-04-28}} w [[Charków|Charkowie]]) – biskup [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]].
 == Życiorys ==
 Urodził się w bardzo biednej rodzinie cerkiewnego psalmisty. Przez rodziców został skierowany do szkoły duchownej, a po jej ukończeniu do seminarium duchownego w [[Smoleńsk]]u. Ukończył je, mimo ubóstwa, w 1863, po czym rozpoczął studia w [[Kijowska Akademia Duchowna|Kijowskiej Akademii Duchownej]]. W 1867 uzyskał w niej tytuł magistra nauk teologicznych i został skierowany do pracy jako nauczyciel w gimnazjum w [[Biała Cerkiew|Białej Cerkwi]]. 4 lutego 1868 przyjął święcenia [[Prezbiter|kapłańskie]] jako duchowny żonaty. W 1869 został przeniesiony do pracy duszpasterskiej w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w [[Ławra Peczerska|ławrze Peczerskiej]], przy równoczesnej pracy w gimnazjum w kijowskiej dzielnicy [[Padół (Kijów)|Padół]] oraz w szkole wojskowej. W 1872 przeniesiony do pracy w instytucie dla szlachetnie urodzonych panien w charakterze opiekuna kaplicy szkolnej oraz wykładowcy.
-marca 1873 został, dzięki rekomendacji metropolity kijowskiego [[Arseniusz (Moskwin), metropolita kijowski|Arseniusza]], skierowany na stanowisko rektora taurydzkiego seminarium duchownego, zaś 9 kwietnia podniesiony do godności [[protoprezbiter]]a. W tym samym roku zmarła jego żona, co skłoniło go do wstąpienia do monasteru. 26 kwietnia 1875 złożył [[Postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby zakonne]], przyjmując [[Imię zakonne|imię]] Arseniusz, zaś 27 kwietnia został mianowany [[Archimandryta|archimandrytą]].
+marca 1873 został, dzięki rekomendacji metropolity kijowskiego [[Arseniusz (Moskwin, metropolita kijowski)|Arseniusza]], skierowany na stanowisko rektora taurydzkiego seminarium duchownego, zaś 9 kwietnia podniesiony do godności [[protoprezbiter]]a. W tym samym roku zmarła jego żona, co skłoniło go do wstąpienia do monasteru. 26 kwietnia 1875 złożył [[Postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby zakonne]], przyjmując [[Imię zakonne|imię]] Arseniusz, zaś 27 kwietnia został mianowany [[Archimandryta|archimandrytą]].
 maja 1882 miała miejsce jego [[chirotonia]] na biskupa ładoskiego, wikariusza [[Eparchia petersburska|eparchii petersburskiej]]. Uroczystość miała miejsce w [[Sobór Trójcy Świętej w Petersburgu (Ławra Aleksandra Newskiego)|soborze Trójcy Świętej]] w kompleksie [[Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu|Ławry św. Aleksandra Newskiego]] przy udziale metropolity petersburskiego [[Izydor (Nikolski)|Izydora]], arcybiskupa chełmsko-warszawskiego [[Leoncjusz (Lebiedinski)|Leoncjusza]] i arcybiskupa kazańskiego [[Sergiusz (Lapidiewski)|Sergiusza]]. Od października 1883 był ponadto rektorem i wykładowcą [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburskiej Akademii Duchownej]]. W czasie czteroletniej pracy na tym stanowisku przyjął mnisze śluby wieczyste od dziesięciu studentów Akademii, w tym od późniejszego twórcy [[Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji]] – [[Antoni (Chrapowicki)|Antoniego (Chrapowickiego)]].
@@ Linia 79: / Linia 79: @@
 * [https://archive.is/20120907031918/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_4724 Biogram w bazie danych o prawosławiu rosyjskim]
-{{Rektorzy Petersburskiej Akademii Duchowneja}}
+{{Rektorzy Petersburskiej Akademii Duchownej}}
 {{Biskupi eparchii ryskiej}}
 {{Biskupi eparchii kazańskiej}}

W Rosyjskim Kościele Prawosławnym	Platon (Gorodiecki) (1850–1867) Beniamin (Karielin) (1870–1874) Serafin (Protopopow) (1874–1877) Filaret (Fiłarietow) (1877–1882) Donat (Babinski-Sokołow) (1882–1887) Arseniusz (Briancew) (1887–1897) Agatangel (Prieobrażenski) (1897–1910) Jan (Smirnow) (1910–1917)
W autonomicznym Łotewskim Kościele Prawosławnym	Jan (Pommers) (1921–1934) Augustyn (Pētersons) (1936–1949)
Ponownie w Rosyjskim Kościele Prawosławnym	Sergiusz (Woskriesienski) (1941–1943) Jan (Garklāvs) (1943–1944) Beniamin (Fiedczenkow) (1947–1951) Filaret (Lebiediew) (1951–1958) Nikon (Fomiczow) (1963–1966) Aleksy (Konoplow) (1966) Leonid (Polakow) (1966–1990) Aleksander (Kudriaszow) (od 1990)

Słobodzko-ukraińscy i charkowscy	Krzysztof (Sułyma) (1799–1813) Apollo (Tereszkewicz) (1813–1817) Paweł (Sabbatowski) (1817–1826) Witalis (Borisow-Żegaczow) (1826–1832) Innocenty (Aleksandrow) (1832–1835)
Charkowscy i achtyrscy	Melecjusz (Leontowicz) (1835–1840) Smaragd (Kryżanowski) (1840–1841) Innocenty (Borisow) (1841–1848) Elpidifor (Bieniediktow) (1848) Filaret (Gumilewski) (1848–1859) Makary (Bułgakow) (1859–1868) Nektariusz (Nadieżdin) (1869–1873) Sawa (Tichomirow) (1874–1879) Justyn (Ochotin) (1879–1882) Ambroży (Kluczariow) (1882–1901) Flawian (Gorodiecki) (1901–1903) Arseniusz (Briancew) (1903–1914) Antoni (Chrapowicki) (1914–1918) Nataniel (Troicki)^[A] (1921–1927) Konstantyn (Diakow) (1927–1935) Innocenty (Letiajew) (1935–1936) Innocenty (Tichonow) (1937) Aleksander (Pietrowski) (1937–1938)
Charkowscy i bohoduchowscy	Stefan (Procenko) (1945–1960) Nestor (Tuhaj) (1961–1964) Leonid (Łobaczow) (1964–1967) Leoncjusz (Gudimow) (1967–1970) Nikodem (Rusnak) (1970–1984) Ireneusz (Seredni) (1984–1989) Nikodem (Rusnak) (1989–2011) Onufry (Łehki) (od 2012)