Tekst źródłowy strony K-1 (organizacja)

{{inne znaczenia|sportu walki|[[K-1|inne artykuły o oznaczeniu K-1]]}}
[[Plik:K-1 Logo.png|mały|Logo organizacji|350px]]
'''K-1''' – założona w 1993 roku w [[Japonia|Japonii]] organizacja promująca walki na zmodyfikowanych zasadach [[kick-boxing|japońskiego kick-boxingu]] wzbogaconych o techniki z innych stylów. Uznawana często za najbardziej prestiżową organizację zawodowego kick-boxingu na świecie<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Karter|imię=Karon|tytuł=The complete idiot's guide to kickboxing|wydawca=Alpha Books|data=2000|seria=Complete Idiot's Guide to...|strony=244|isbn=0028631757|nazwisko2=Mezger|imię2=Guy}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.kyokushin-union.com/images/UserFiles/Image/100/The%20Golden%20Kyokushin%20and%20K-1%20Encyclopedia.pdf|tytuł=The Golden Kyokushin and K-1 Encyclopedia|nazwisko=Brunkreff|imię=Willem|opublikowany=kyokushin-union.com|język=en|data dostępu=2009-09-26|archiwum=https://web.archive.org/web/20091123090217/http://www.kyokushin-union.com/images/UserFiles/Image/100/The%20Golden%20Kyokushin%20and%20K-1%20Encyclopedia.pdf|zarchiwizowano=2009-11-23}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.ikfkickboxing.com/K1GP.htm|tytuł=Welcome to the World Of K-1|nazwisko=Afromowitz|imię=Michael|opublikowany=ikfkickboxing.com|język=en|data dostępu=2009-09-26}}</ref>. Jednym z głównych założeń, które legło u podstaw jej powstania było umożliwienie rywalizacji przedstawicielom różnych sztuk i sportów walki. Dziś na ringach K-1 występują przede wszystkim zawodnicy [[kick-boxing]]u, [[Boks tajski|boksu tajskiego]], [[karate]] i [[boks]]u.

Tradycyjnym formatem w jakim walczą zawodnicy jest cykl [[K-1 (organizacja)#K-1 World Grand Prix|K-1 World Grand Prix]] (bez limitów wagowych), na który składają się regionalne turnieje eliminacyjne oraz będący zwieńczeniem sezonu coroczny Finał K-1 World Grand Prix<ref name=autonazwa1>{{cytuj stronę | url =http://www.k-1.co.jp/en/what/index.html | tytuł =Toward a Universal Martial Art. All or Nothing | data dostępu =2010-04-10 | autor = | język =en | archiwum =https://web.archive.org/web/20110303065055/http://www.k-1.co.jp/en/what/index.html | zarchiwizowano =3 marca 2011 }}</ref>. W 2002 roku wprowadzono kategorię do 70 kg ([[K-1 (organizacja)#K-1 MAX|K-1 MAX]]), a w 2010 do 63 kg. Od 2007 roku K-1 przyznaje również tytuły mistrza świata w [[K-1 (organizacja)#Kategoria ciężka i superciężka|kategoriach ciężkiej i superciężkiej]]. Oprócz tego, na całym świecie organizowane są przez lokalnych promotorów turnieje na licencji K-1 (np. z cyklu K-1 Fighting Network i K-1 Collision).

Organizacja została założona przez [[Kazuyoshi Ishii|Kazuyoshiego Ishiiego]], a następnie kierowana przez spółkę [[Fighting and Entertainment Group]] (prezydent [[Sadaharu Tanikawa]]). W 2012 roku, po trwającym kilkanaście miesięcy poważnym kryzysie finansowym, została przejęta przez spółkę K-1 Global z siedzibą w [[Hongkong]]u.

[[Plik:Saki vs Karaev.jpg|mały|[[Finał K-1 World Grand Prix 2008]]|400px]]

== Historia K-1 ==
* '''1980''' – [[Kazuyoshi Ishii]] zakłada Szkołę [[Seidō-kaikan|Seido-kaikan Karate]] w [[Osaka|Osace]] z licznymi [[dojo]] i uniwersyteckimi klubami karate na terenie [[Kansai]]<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.k-1.co.jp/k-1gp/atop.htm| tytuł =What is K-1? History.| data dostępu =2008-06-21| język =en| archiwum =https://web.archive.org/web/20080912001926/http://www.k-1.co.jp/k-1gp/atop.htm| zarchiwizowano =12 września 2008}}</ref>.
* '''1982''' – Ishii organizuje w Osace pierwszy turniej wszystkich japońskich szkół karate Seido-kaikan. Zawodu typu [[full contact]] wypełniają halę Furitsu i są nadawane przez lokalną telewizję.
* '''1988''' – dwaj studenci Ishiiego, [[Toshiyuki Yanagisawa]] i [[Masa’aki Satake]], plasują się na miejscach 1. i 2. w turnieju Karate Real Champion Tournament, przynosząc Seido-kaikan rozgłos w środowisku karate.
* '''1992''' – pierwszy turniej w Japonii, w którym zawodnicy karate startują w rękawicach bokserskich („Karate Japan Open”) – Seido-kaikan coraz bardziej ewoluuje w stronę [[kick-boxing]]u. Do organizacji Ishiiego przyłącza się słynny karateka [[Andy Hug]] (po tym jak został usunięty z [[Kyokushin]]).
* '''1993''' – Masa’aki Satake zdobywa Puchar Świata w Seido-kaikan, w finale pokonując w kontrowersyjnych okolicznościach Huga. Turniej ten uznawany jest za „protoplastę” K-1 World Grand Prix<ref>{{cytuj stronę| url =http://web.archive.org/web/20080517052529/http://www.boutreviewusa.com/Columns/05hug02.html| tytuł =A born fighter. Part 2| data dostępu = 2008-06-21| autor = | język = en}}</ref>. Ishii zakłada '''K-1''' – organizację, dzięki której karatecy Seido-kaikan będą mogli konfrontować swoje umiejętności z przedstawicielami innych stylów walki. 30 kwietnia w [[Yoyogi National Gymnasium]] w [[Tokio]] odbywa się pierwszy w historii turniej [[K-1 Grand Prix 1993|K-1 Grand Prix]], na którym 8 przedstawicieli Seido-kaikan, boksu tajskiego i kick-boxingu rywalizuje o tytuł mistrza K-1. Zwycięża chorwacki kickbokser [[Branko Cikatić]], inkasując główną nagrodę w wysokości $100 000. [[Ernesto Hoost]] zostaje pierwszym i jedynym mistrzem '''K-2 Grand Prix''' (turniej w wadze półciężkiej).
* '''1994''' – [[Peter Aerts]] wygrywa drugą edycję K-1 Grand Prix, zostając najmłodszym mistrzem w historii (23 lata i 217 dni).
* '''1995''' – K-1 rozrasta się, po raz pierwszy zorganizowany jest turniej eliminacyjny do Finału WGP. Aerts skutecznie broni tytułu, w finale nokautując debiutanta [[Jérôme Le Banner|Jérôme'a Le Bannera]]. Zostaje zorganizowany pierwszy turniej K-1 poza Japonią – K-1 Fight Night w [[Zurych]]u. [[Ivan Hippolyte]] zostaje pierwszym i jedynym mistrzem '''K-3 Grand Prix''' (turniej w wadze superśredniej).
* '''1996''' – walki K-1 są po raz pierwszy transmitowane na żywo przez ogólnojapońską telewizję [[Fuji TV]]<ref>{{cytuj stronę | url =http://kakutougi.info/content/view/27/36/ | tytuł =The Last Ten Years of K-1 Has Been a History of Challenges Breaking Preconceived Ideas | data dostępu =2008-07-07 | autor = | język =en | archiwum =https://web.archive.org/web/20080617110620/http://kakutougi.info/content/view/27/36/ | zarchiwizowano =17 czerwca 2008 }}</ref>. Andy Hug zwycięża w Finale K-1 WGP.
* '''1997''' – Ernesto Hoost zdobywa swój pierwszy mistrzowski tytuł.
* '''1998''' – pierwsza gala K-1 w [[Stany Zjednoczone|USA]] (w turnieju zwycięża [[Rick Roufus]]). Peter Aerts zdobywa swój trzeci tytuł mistrza K-1 w ówcześnie rekordowym czasie 6 minut i 43 sekund.
* '''1999''' – Ernesto Hoost zostaje po raz drugi mistrzem.
* '''2000''' – cykl K-1 rozrasta się do 12 turniejów przedeliminacyjnych i eliminacyjnych, zawodnicy walczą o miejsce w Finale WGP w trzech „blokach” (A, B i C). Hoost powtarza sukces sprzed roku.
* '''2001''' – dalsza ewolucja systemu eliminacji: 4 turnieje eliminacyjne + 2 repasażowe. [[Mark Hunt]] zostaje pierwszym mistrzem K-1 spoza Europy.
* '''2002''' – liczne kontuzje zawodników wymuszają rezygnację ze skomplikowanego systemu kwalifikacji, powrót do tradycyjnego 16-osobowego turnieju eliminacyjnego. Ernesto Hoost zostaje pierwszym w historii czterokrotnym mistrzem K-1 WGP. Pierwsza edycja '''K-1 MAX''' (mistrzem [[Albert Kraus]]). K-1 znajduje się u szczytu popularności – Finał K-1 WGP ogląda w [[Tokyo Dome]] rekordowe 74 500 ludzi. FEG nawiązuje współpracę z [[Pride Fighting Championships|PRIDE FC]], czego owocem jest gala [[PRIDE Shockwave|Dynamite!/PRIDE Shockwave]] na [[Stadion Olimpijski w Tokio|Stadionie Olimpijskim]] w Tokio (oficjalnie ponad 91 000 widzów)<ref>{{cytuj stronę | url =http://www.pridefc.com/pride2005/whats_about01.htm | tytuł =What's PRIDE? | data dostępu =2008-07-07 | autor = | język =en | archiwum =https://web.archive.org/web/20071022043429/http://www.pridefc.com/pride2005/whats_about01.htm | zarchiwizowano =22 października 2007 }}</ref>.
* '''2003''' – Prezydent i założyciel K-1 Kazuyoshi Ishii zostaje aresztowany, a następnie skazany za malwersacje podatkowe<ref>{{cytuj stronę| url =http://mafighting.typepad.com/mafighting/2006/11/k1s_ishii_sente.html | tytuł =K-1's Ishii Sentenced To 22 Months By Japanese Supreme Court | data dostępu = 2008-07-07| autor = | język =en}}</ref>. Organizację przejmują Sadaharu Tanikawa i [[Nobuaki Kakuda]] ([[Fighting and Entertainment Group|FEG]]). Wraz ze zmianą kierownictwa zostaje wprowadzona nowa strategia marketingowa – w K-1 zaczynają coraz częściej walczyć byli [[wrestling|wrestlerzy]], [[sumo|zapaśnicy sumo]] i zawodowi bokserzy. Mistrzem K-1 MAX zostaje [[Masato (kickbokser)|Masato]], a K-1 WGP [[Remy Bonjasky]].
* '''2004''' – nowym mistrzem K-1 MAX zostaje [[Buakaw Banchamek|Buakaw Por. Pramuk]]. Bonjasky zachowuje tytuł, pokonując w powtórce finału sprzed roku Musashiego.
* '''2005''' – ciąg dalszy holenderskiej dominacji – mistrzem K-1 WGP zostaje [[Semmy Schilt]], a K-1 MAX [[Andy Souwer]]. Na bazie poprzednich doświadczeń z MMA, FEG powołuje do życia [[Hero’s]] – organizację mieszanych sztuk walki (w 2008 roku została przekształcona w [[Dream (MMA)|DREAM]]).
* '''2006''' – Schilt oraz Buakaw zostają po raz drugi mistrzami. Finał K-1 WGP po raz pierwszy od dłuższego czasu nie jest rozgrywany w Tokio, lecz w [[Jokohama|Jokohamie]]. Karierę kończy czterokrotny mistrz K-1 WGP Ernesto Hoost (ówczesny rekordzista pod względem występów w K-1 – 74 walki).
* '''2007''' – K-1 inicjuje rywalizację o pasy mistrza świata w kategoriach ciężkiej i superciężkiej. Mistrzami zostają odpowiednio [[Badr Hari]] i Semmy Schilt. Schilt zostaje pierwszym w historii zawodnikiem K-1 WGP, który zdobywa tytuł mistrzowski trzy razy z rzędu. Andy Souwer wygrywa K-1 MAX.
* '''2008''' – Semmy Schilt obronił tytuł mistrza świata w kategorii superciężkiej, pokonując Jerome’a Le Bannera. Jest to 14. z rzędu wygrana walka Schilta w K-1. Tym samym bije on rekordową serię zwycięstw Petera Aertsa z 1996 roku<ref>{{Cytuj stronę |tytuł =Semmy Schilt breaks record in Fukuoka – the longest victory streak in K-1 history!|url =http://goldenglory.com/news080701.html |praca = |opublikowany =goldenglory.com |strony = |data =|data dostępu =2009-08-16 |język =en}}</ref>. Trzy miesiące później Aerts pokonuje Schilta w Seulu, kończąc jego trzyletnią dominację w K-1 WGP. Remy Bonjasky zostaje po raz trzeci mistrzem K-1 WGP, a Masato po raz drugi K-1 MAX. Badr Hari zostaje pozbawiony mistrzostwa w kategorii ciężkiej z powodów dyscyplinarnych.
* '''2009''' – nowy mistrz w kategorii ciężkiej zostaje wyłoniony w drodze 4-osobowego turnieju – zwycięża [[Kyōtarō Fujimoto|Keijiro Maeda]] (Kyotaro). [[Giorgio Petrosyan]] zostaje nowym mistrzem K-1 MAX. Semmy Schilt po raz czwarty zostaje mistrzem K-1 WGP, wyrównując rekord Ernesto Hoosta pod względem liczby wygranych tytułów oraz bijąc rekord Petera Aertsa (z 1998 roku) pod względem szybkości zwycięstwa w Finale (łączny czas 5 minut 53 sekundy)<ref>{{Cytuj stronę |tytuł =A Clean Sweep as Bodies Fall|url =http://archive.is/2S2x6 |praca = |opublikowany =k-1.co.jp |strony = |data =|data dostępu =2009-12-05 |język =en}}</ref>.
* '''2010''' − Petrosyan zostaje pierwszym w historii zawodnikiem, który skutecznie broni mistrzostwo K-1 MAX. [[Alistair Overeem]] zostaje mistrzem K-1 WGP. K-1 zmaga się z problemami finansowymi, co skutkuje ograniczeniem liczby gal.
* '''2011''' − W styczniu zostaje ogłoszone tymczasowe zawieszenie działalności K-1, w celu przeprowadzenia restrukturyzacji organizacji i znalezienia nowych inwestorów<ref>{{Cytuj stronę |tytuł = ‘Dynamite’ Notebook: FEG Restructures for Spring 2011 Return |url =http://www.sherdog.com/news/articles/Dynamite-Notebook-FEG-Restructures-for-Spring-2011-Return-29109|autor = Tony Loiseleur|opublikowany =sherdog.com |data = 3 stycznia 2011|data dostępu =2011-03-27|język =en}}</ref>. W sumie odbywają się w tym roku jedynie dwie małe gale w Japonii. Planowany na grudzień Finał K-1 World GP w Chinach nie doszedł do skutku.
* '''2012''' − Pod koniec stycznia zostaje ogłoszone przejęcie K-1 przez japońską firmę Emcom Entertanment, kierowaną przez Hakmina „Mike’a” Kima, przedsiębiorcę koreańskiego pochodzenia. K-1 ma być odtąd zarządzana przez założoną przez Kima spółkę K-1 Global z siedzibą w [[Hongkong]]u<ref>{{cytuj stronę|url=http://liverkick.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1350:k-1-and-its-showtime-close-multi-year-agreement&catid=34:demo-content|tytuł=K-1 and It’s Showtime Close Multi-Year Agreement|autor=Dave Walsh|data=6 marca 2012|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2012-04-20}}</ref>. Pierwsza od prawie roku gala K-1 została zorganizowana w maju w Madrycie przy ścisłej współpracy z [[It’s Showtime]]. W grudniu miała miejsce dziesiąta [[Finał K-1 World MAX 2012|finałowa gala World MAX]], zwycięzcą okazał się Holender [[Murthel Groenhart]].
* '''2013''' − Odbył się odwołany w grudniu [[Finał K-1 World Grand Prix 2012|Finał K-1 WGP]], który zwyciężył [[Mirko Filipović]]. Na miejsce organizacji gali wybrano [[Zagrzeb]] – pierwszy raz Finał GP odbył się poza Japonią<ref>{{Cytuj | url=http://www.mmamania.com/2013/3/15/4110360/k-1-world-grand-prix-final-8-winner-cro-cop-ismael-londt-zagreb-croatia-results-2013 | tytuł=2013 K-1 World Grand Prix winner: Mirko 'Cro Cop' turns back the clock in Croatia, tops Ismael Londt in final – MMAmania.com<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany = mmamania.com | data dostępu=2017-11-24}}</ref>.
* '''2014''' − Organizacja rozpoczyna promocję lżejszych kategorii wagowych, popularnych głównie w Azji. Czołowa w poprzednich latach kat. ciężka praktycznie przestaje funkcjonować głównie z powodu przejścia największych gwiazd i czołowych zawodników do utworzonej w 2012 [[Glory World Series]]. Niemiec [[Enriko Kehl]] wygrywa w kontrowersyjnych okolicznościach [[Finał K-1 World MAX 2014|K-1 World MAX]]<ref>{{Cytuj | url=http://liverkick.com/index.php/item/3217-buakaw-banchamek-walks-out-enriko-kehl-claims-k-1-world-max-championship/3217-buakaw-banchamek-walks-out-enriko-kehl-claims-k-1-world-max-championship | tytuł=LiverKick - LiverKick<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=liverkick.com | język=en | data dostępu=2018-08-01 | archiwum=https://web.archive.org/web/20151011152639/http://liverkick.com/index.php/item/3217-buakaw-banchamek-walks-out-enriko-kehl-claims-k-1-world-max-championship/3217-buakaw-banchamek-walks-out-enriko-kehl-claims-k-1-world-max-championship | zarchiwizowano=2015-10-11 }}</ref>. Na początku listopada Taj [[Kaew Fairtex]] wygrywa Grand Prix w kat. -65 kg i zostaje inauguracyjnym mistrzem K-1 w tejże wadze.
* '''2015''' − Na przełomie całego roku odbywają się turnieje które wyłaniają kolejnych mistrzów K-1: [[Takeru Segawa]] (-55 kg), [[Koya Urabe]] (-60 kg) oraz [[Marat Grigorian]] (-70 kg)
* '''2016''' − Po prawie dwóch latach przerwy, K-1 wraca do Europy, organizując 27 października w [[Belgrad]]zie turniej w kat. do 95 kg, który zwycięża Ukrainiec [[Roman Kryklia]]<ref>{{Cytuj stronę |tytuł = ‘Dynamite’ Notebook: FEG Restructures for Spring 2011 Return |url =http://www.fightsport.pl/wyniki/swiat/11470-roman-kryklia-nokautuje-rywali-na-k-1-world-grand-prix-euro-95-kg-wyniki|autor = Roman Kryklia nokautuje rywali na K-1 World Grand Prix Euro -95 kg! Wyniki|opublikowany =fightsport.pl |data = 27.10.2016|data dostępu =2016-10-30|język =pl}}</ref>.
* '''2017''' − 25 listopada 2017 odbyło się K-1 World GP wagi ciężkiej, nawiązujące do turniejów z poprzednich lat. Zwycięzcą oraz mistrzem został Chorwat [[Antonio Plazibat]]<ref>{{Cytuj stronę |tytuł = K-1 World GP 2017: Antonio Plazibat zwycięzcą turnieju! Wyniki |url =http://www.fightsport.pl/wyniki/swiat/13552-k-1-world-gp-2017-antonio-plazibat-zwyciezca-turnieju-wyniki|autor =|opublikowany =fightsport.pl |data = 2017-11-25|data dostępu =2017-11-25|język =pl}}</ref>.
* '''2018''' − 21 marca ma miejsce mistrzostwa gala ''K-1: K’Festa 1'' na której odbywa się sześć pojedynków o pasy mistrzowskie oraz GP wagi super piórkowej. Pasów bronią [[Yuta Kubo]], [[Masaaki Noiri]], [[Czingiz Ałłazow]] oraz [[Yoshiki Takei]] natomiast tracą je [[Antonio Plazibat]] i [[Wei Rui]] na rzecz [[Roel Mannaart|Roela Mannaarta]] i [[Koya Urabe|Koyi Urabe]]. [[Takeru Segawa]] wygrywa GP wagi super piórkowej i zdobywa pas mistrza K-1, zostając tym samym pierwszym zawodnikiem który był mistrzem w trzech różnych kategoriach wagowych. 24 września odbywa się GP wagi cruiser (do 90 kg) które wyłania inauguracyjnego mistrza w postaci Irańczyka [[Sina Karimian]]a.

== Zasady walki<ref>{{cytuj stronę | url =http://www.k-1.co.jp/k-1gp/etop.htm | tytuł =K-1 International Rules | data dostępu =2008-06-21 | autor = | język =en | archiwum =https://web.archive.org/web/20080903162827/http://www.k-1.co.jp/k-1gp/etop.htm | zarchiwizowano =3 września 2008 }}</ref> ==

=== Kwestie techniczne ===
Zawodnicy rywalizują w kwadratowym [[ring bokserski|ringu]] o wymiarach 6&nbsp;×&nbsp;6&nbsp;m. Obowiązkowy sprzęt ochronny stanowią rękawice bokserskie, ochraniacz na krocze oraz ochraniacz na zęby.

Walka trwa 3 rundy po 3 minuty (gdy sędziowie nie są w stanie wyłonić zwycięzcy mogą zarządzić 1 lub 2 rundy dodatkowe) lub rzadziej 5 rund po 3 minuty (w tym wypadku, gdy sędziowie nie są w stanie wyłonić zwycięzcy ogłasza się remis). Możliwe rozstrzygnięcia to: [[nokaut]] (KO), [[nokaut|nokaut techniczny]] (TKO), wygrana przez decyzję sędziów, remis lub [[no contest|uznanie walki za nieodbytą]]. Trzy [[nokdaun]]y w jednej rundzie oznaczają nokaut.

Co do odmienności zasad w walkach turniejowych patrz: [[K-1 (organizacja)#K-1 World Grand Prix|K-1 World Grand Prix]].

=== Dozwolone techniki ===
Walka toczy się wyłącznie w „stójce” (zakaz [[walka w parterze|walki w parterze]]). Dozwolone są wszelkie [[boks|ciosy bokserskie]] (plus uderzenie obrotowe grzbietem pięści, ang. ''backfist'') oraz [[kopnięcie|kopnięcia]] (w tym [[kopnięcie kolanem|kolanem]]). Pole rażenia to zarówno głowa, korpus, jak i nogi przeciwnika.

[[Klincz (chwyt)|Klinczowanie]] jest dopuszczalne, pod warunkiem, że ma na celu zadanie ciosu (głównie kolanem). W przeciwnym wypadku sędzia ringowy jest obowiązany rozerwać klincz.
Dozwolone jest przechwytywanie nogi kopiącego rywala, a także przytrzymywanie jedną ręką jego głowy w celu zadania uderzenia. Jednak po dokonaniu tego można zadać tylko jeden cios, po czym należy uwolnić nogę lub głowę.

=== Faule ===
Zabronione są m.in.:
* ciosy zadawane głową
* ciosy zadawane łokciem
* ciosy w krocze
* ciosy w tył głowy
* większość [[rzut (sztuki walki)|rzutów]] oraz wszelkie [[dźwignia (chwyt)|dźwignie]]
* [[duszenie (chwyt)|duszenia]] i ciosy w gardło
* gryzienie
* uderzanie przeciwnika znajdującego się na ziemi
* uderzanie przeciwnika odwróconego plecami
* trzymanie się lin
* uporczywe [[klincz (chwyt)|klinczowanie]] w celu unikania walki

W przypadku wykroczenia sędzia ringowy może zwrócić uwagę, wydać ostrzeżenie lub odjąć punkt faulującemu zawodnikowi. Dwukrotne zwrócenie uwagi równa się ostrzeżeniu, a dwukrotne ostrzeżenie odjęciu punktu (żółta kartka). Odjęcie trzech punktów w jednej rundzie oznacza dyskwalifikację (czerwona kartka). Jeśli sędzia uzna, że faul został popełniony umyślnie albo spowodował uszczerbek na zdrowiu zawodnika, odjęcie punktów nie musi być poprzedzone ostrzeżeniem.

=== Sędziowie i punktacja ===
Zespół sędziowski stanowi sędzia ringowy oraz trzech sędziów punktowych. Aby wyłonić tryumfatora, co najmniej dwóch sędziów punktowych musi wskazać zwycięzcę (np. jeśli zrobił to tylko jeden z nich, a dwaj pozostali przyznali remis, w zależności od rodzaju walki ogłasza się rundę dodatkową lub remis). Walka jest oceniona na podstawie poniższych kryteriów według ustalonej kolejności:
* liczba nokdaunów
* stopień obrażeń zadanych rywalowi
* liczba celnych ciosów
* agresja (aktywność w ofensywie)

Za każdą rundę walki obaj zawodnicy otrzymują 10 punktów, z tej puli odlicza się:
* 1 punkt, gdy w opinii sędziego zawodnik przegrał rundę
* 2 punkty za nokdaun (wyjątkowo 1, gdy nokdaun został uznany za chwilowy, tzw. ''flash knockdown'')
* 3 punkty za dwa nokdauny
* 1 lub 2 punkty za faule

== K-1 World Grand Prix ==
Finał K-1 World Grand Prix (''K-1 World Grand Prix Final'')<ref group="uwaga">W latach 1993–1994 pod nazwą K-1 Grand Prix, a w 1995-1999 K-1 World Grand Prix</ref> jest coroczną galą odbywającą się nieprzerwanie od 1993 roku. Miejscem zmagań jest tradycyjnie Tokio lub Jokohama. W tym rozgrywanym zwykle pod koniec roku turnieju startuje 8 zawodników, spośród których wyłaniany jest mistrz K-1 WGP. Pierwotnie (1993−1994) „ósemka” była wybierana przez władze K-1 na zasadzie zaproszeń. W 1995 roku, w związku z rozwojem organizacji i zwiększeniem się liczby zawodników, wprowadzono system kwalifikacji. W ciągu lat poddawany był on częstym modyfikacjom. Zasadniczo wygląda on następująco:<ref name=autonazwa1 /><br />
[[Plik:K-1 Asia GP HK General View.JPG|mały|220px|K-1 GP Azji 2007 w [[Hongkong]]u]]
'''Etap I'''<br />
Wyłanianych jest 16 zawodników:
* zwycięzcy regionalnych turniejów GP lub specjalnych turniejów eliminacyjnych
* mistrzowie K-1 w kategoriach ciężkiej i superciężkiej
* 8 finalistów z poprzedniego roku
* stawkę uzupełniają zawodnicy z „dzikimi kartami” przyznawanymi przez K-1.

'''Etap II'''<br />
Wybrana w powyższy sposób „szesnastka” zapraszana jest na turniej eliminacyjny ''Final 16''. Zawodników dobiera się w pary i 8 zwycięzców z każdej z nich uzyskuje prawo udziału w Finale K-1 World GP.

'''Finał'''<br />
[[Plik:Bonjasky vs Hari.jpg|mały|220px|[[Finał K-1 World Grand Prix 2008|Finał K-1 World GP 2008]] w Jokohamie]]
Finał K-1 World GP odbywa się w systemie pucharowym (4 ćwierćfinały – 2 półfinały – finał). Zwycięzca musi wygrać tego samego wieczoru 3 walki, aby zdobyć mistrzostwo.

Zawodnicy sami dobierają się w pary ćwierćfinałowe. Wyboru dokonują w kolejności zależnej od wylosowanego numeru (od 1 do 8). Daje im to możliwość wskazania zawodnika, z którym chcą odbyć pierwszą walkę oraz miejsca w turniejowej „drabince” (decyduje ono o tym kiedy odbędzie się ich pierwsza walka – im wcześniej tym więcej czasu na odpoczynek przed półfinałem)<ref>{{cytuj stronę| url =http://kakutougi.info/content/view/221/2/| tytuł =K-1 World Grand Prix 2005. The Line Up!| data dostępu =2008-06-27| autor =| język =en| archiwum =https://web.archive.org/web/20080827195950/http://kakutougi.info/content/view/221/2/| zarchiwizowano =27 sierpnia 2008}}</ref>.

Do udziału w turnieju wybieranych jest również dwóch zawodników, którzy walczą w walce rezerwowej. Jej zwycięzca zastępuje któregoś z podstawowych finalistów w przypadku kontuzji. Stosuje się zasadę, że jeśli zwycięzca np. ćwierćfinału nie jest w stanie przystąpić do następnej walki, w pierwszej kolejności zastępuje go przegrany, a gdyby i on nie mógł walczyć (został znokautowany lub również jest kontuzjowany), w półfinale wystąpi zwycięzca walki rezerwowej. Sytuacja taka zdarzyła się np. w [[Finał K-1 World Grand Prix 2006|2006]] roku, gdy z kontuzji [[Remy Bonjasky|Bonjasky’ego]] i [[Stefan Leko|Leko]] skorzystał [[Peter Aerts]].

Każda walka trwa standardowo trzy 3-minutowe rundy. Może się zakończyć przed czasem (np. przez [[nokaut]]), co ma szczególnie duże znaczenie dla zawodników mających przed sobą wizję trzech walk (ze względu na oszczędność sił).

W przypadku nieosiągnięcia wyraźnej przewagi przez żadnego z zawodników, sędziowie mają prawo zarządzić rundę dodatkową. Jednak po jej zakończeniu muszą już bezwzględnie wskazać zwycięzcę. Wyjątek od tej zasady dopuszczalny jest w walce finałowej, gdy możliwe jest przeprowadzenie drugiej rundy dogrywkowej. Zdarzyło się tak w finale [[Finał K-1 World Grand Prix 2004|K-1 World GP 2004]], gdy Remy Bonjasky walczył z [[Musashi (kickbokser)|Musashim]] pełne 5 rund (3 standardowe i 2 dodatkowe), zanim sędziowie przyznali mu zwycięstwo.

Reguła 3 nokdaunów obowiązuje tylko w walce finałowej. W ćwierćfinale i półfinale wystarczą 2 nokdauny w tej samej rundzie, aby ogłosić nokaut.

Zwycięzca K-1 World Grand Prix zostaje uhonorowany złotym wieńcem, mistrzowskim pasem i czekiem opiewającym na 400 000 dolarów. Rekordzistami pod względem zwycięstw są Holendrzy [[Ernesto Hoost]] i [[Semmy Schilt]], którzy święcili tryumf cztery razy. Po trzy zwycięstwa na swoim koncie mają ich rodacy, Remy Bonjasky i Peter Aerts. Ten ostatni jest jedynym zawodnikiem, który wystąpił podczas wszystkich siedemnastu Finałów K-1 WGP (w tym 16 razy walczył w turnieju głównym)<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.centralkickboxing.org/K-1.htm| tytuł =Statystyki K-1 WGP| data dostępu = 2008-12-04| autor = | język =en}}</ref>.

== K-1 MAX ==
K-1 World Grand Prix jest formatem „open” – tzn. nie ma w nim podziału na kategorie wagowe. Często zdarzają się walki, w których różnica wagi pomiędzy poszczególnymi zawodnikami przekracza 30 kg. W praktyce oznacza to, że kickbokserzy ważący poniżej 90 kg mają niewielkie szanse na sukces (choć zdarzają się wyjątki – np. [[Kaoklai Kaennorsing]]). W związku z tym, aby umożliwić rywalizację zawodnikom z lżejszych kategorii wagowych, K-1 wprowadziło w 2002 roku cykl '''K-1 MAX''' („'''M'''iddleweight '''A'''rtistic '''X'''treme”). Występują w nim zawodnicy do 70 kg. Zasady walki (tj. dozwolone techniki, faule, itd.) są takie same jak w K-1 WGP.

W latach 2002–2007 mistrz K-1 MAX był wyłaniany w analogicznym do Finału K-1 World GP 8-osobowym turnieju finałowym (wszystkie walki były toczone jednego dnia), który był poprzedzony eliminatorem Final 16. W 2008 i 2009 roku turniej ten podzielono na dwie, rozgrywane w różnych terminach fazy: ''Final 8'' (ćwierćfinały) oraz ''Final'' (półfinały i finał). W 2010 roku powrócono do dawnego formatu.

== Kategoria ciężka i superciężka ==
Od 2005 roku K-1 WGP zostało całkowicie zdominowane przez odznaczającego się nieprzeciętnymi warunkami fizycznymi Semmy’ego Schilta (ok. 120 kg wagi i 211 cm wzrostu). Skłoniło to władze organizacji do wprowadzenia od sezonu 2007 dwóch nowych kategorii wagowych: ciężkiej (do 100 kg) i superciężkiej (ponad 100 kg)<ref>{{cytuj stronę | url =http://kakutougi.info/content/view/339/2/ | tytuł =The New “K-1 World Cup” Project Starts in 2007 | data dostępu =2008-06-21 | autor = | język =en | archiwum =https://web.archive.org/web/20080619170059/http://kakutougi.info/content/view/339/2/ | zarchiwizowano =19 czerwca 2008 }}</ref>.

Odmiennie niż w K-1 WGP i K-1 MAX, rywalizacja w obu tych kategoriach nie toczy się w systemie turniejowym. Mistrza wyłania się w pojedynczych walkach o tytuł (podobnie jak w zawodowym boksie). Wyjątek stanowił przeprowadzony w marcu 2009 roku 4-osobowy turniej o wakujące mistrzostwo w wadze ciężkiej.

== Mistrzowie K-1 ==
=== K-1 World GP ===
{| class="wikitable" width="60%" align=center style="font-size:90%;"
|-
!style="background: #e3e3e3" width=6% |Rok
!style="background: #e3e3e3" width=30% |Mistrz
!style="background: #e3e3e3" width=30% |2. miejsce
!style="background: #e3e3e3" width=34% |Turniej
|-
| [[2012|2024]]
|
|
| Finał K-1 World Grand Prix 2024
|-
| [[2010]]
| {{Flaga|NLD}} [[Alistair Overeem]]
| {{flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2010]]
|-
| [[2009]]
| {{Flaga|NLD}} [[Semmy Schilt]]
| {{flaga|MAR}} [[Badr Hari]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2009]]
|-
| [[2008]]
| {{Flaga|NLD}} [[Remy Bonjasky]]
| nie przyznano<ref name="hari">{{cytuj stronę| url = http://archive.is/la4zN| tytuł = FEG announces penalties against Badr Hari (official statement)| data dostępu = 2008-12-27| autor = | język = en}}</ref>
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2008]]
|-
| [[2007]]
| {{Flaga|NLD}} [[Semmy Schilt]]
| {{Flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2007]]
|-
| [[2006]]
| {{Flaga|NLD}} [[Semmy Schilt]]
| {{Flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2006]]
|-
| [[2005]]
| {{Flaga|NLD}} [[Semmy Schilt]]
| {{Flaga|BRA}} [[Glaube Feitosa]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2005]]
|-
| [[2004]]
| {{Flaga|NLD}} [[Remy Bonjasky]]
| {{Flaga|JPN}} [[Musashi (kickbokser)|Musashi]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2004]]
|-
| [[2003]]
| {{Flaga|NLD}} [[Remy Bonjasky]]
| {{Flaga|JPN}} [[Musashi (kickbokser)|Musashi]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2003]]
|-
| [[2002]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| {{Flaga|FRA}} [[Jérôme Le Banner]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2002]]
|-
| [[2001]]
| {{Flaga|NZL}} [[Mark Hunt]]
| {{Flaga|BRA}} [[Francisco Filho]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2001]]
|-
| [[2000]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| {{Flaga|NZL}} [[Ray Sefo]]
| [[Finał K-1 World Grand Prix 2000]]
|-
| [[1999]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| {{Flaga|HRV}} [[Mirko Filipović]]
| [[K-1 World Grand Prix 1999]]
|-
| [[1998]]
| {{Flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| {{Flaga|CHE}} [[Andy Hug]]
| [[K-1 World Grand Prix 1998]]
|-
| [[1997]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| {{Flaga|CHE}} [[Andy Hug]]
| [[K-1 World Grand Prix 1997]]
|-
| [[1996]]
| {{Flaga|CHE}} [[Andy Hug]]
| {{Flaga|ZAF}} [[Mike Bernardo]]
| [[K-1 World Grand Prix 1996]]
|-
| [[1995]]
| {{Flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| {{Flaga|FRA}} [[Jérôme Le Banner]]
| [[K-1 World Grand Prix 1995]]
|-
| [[1994]]
| {{Flaga|NLD}} [[Peter Aerts]]
| {{Flaga|JPN}} [[Masa’aki Satake]]
| [[K-1 Grand Prix 1994]]
|-
| [[1993]]
| {{Flaga|HRV}} [[Branko Cikatić]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| [[K-1 Grand Prix 1993]]
|}

=== K-2 GP ===
{| class="wikitable" width="60%" align=center style="font-size:90%;"
|-
!style="background: #e3e3e3" width=6% |Rok
!style="background: #e3e3e3" width=30% |Mistrz
!style="background: #e3e3e3" width=30% |2. miejsce
!style="background: #e3e3e3" width=34% |Turniej
|-
| [[1993]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ernesto Hoost]]
| {{Flaga|THA}} [[Changpuek Kiatsongrit]]
| [[K-2 Grand Prix 1993]]
|}

=== K-3 GP ===
{| class="wikitable" width="60%" align=center style="font-size:90%;"
|-
!style="background: #e3e3e3" width=6% |Rok
!style="background: #e3e3e3" width=30% |Mistrz
!style="background: #e3e3e3" width=30% |2. miejsce
!style="background: #e3e3e3" width=34% |Turniej
|-
| [[1995]]
| {{Flaga|NLD}} [[Ivan Hippolyte]]
| {{Flaga|JPN}} [[Taiei Kin]]
| [[K-3 Grand Prix 1995]]
|}

=== K-1 World MAX ===
{| class="wikitable" width="60%" align=center style="font-size:90%;"
|-
!style="background: #e3e3e3" width=6% |Rok
!style="background: #e3e3e3" width=30% |Mistrz
!style="background: #e3e3e3" width=30% |2. miejsce
!style="background: #e3e3e3" width=34% |Turniej
|-
|
|
|
|
|-
| [[2024]]
| {{Flaga|BGR}} Stoyan Koprivlenski 
| {{Flaga|RUS}} Viktor Akimov
| Finał K-1 World MAX 2024
|-
| [[2010]]
| {{Flaga|ITA}} [[Giorgio Petrosyan]]
| {{Flaga|JPN}} [[Yoshihiro Satō]]
| [[Finał K-1 World MAX 2010]]
|-
| [[2009]]
| {{Flaga|ITA}} [[Giorgio Petrosyan]]
| {{Flaga|NLD}} [[Andy Souwer]]
| [[Finał K-1 World MAX 2009]]
|-
| [[2008]]
| {{Flaga|JPN}} [[Masato (kickbokser)|Masato]]
| {{Flaga|UKR}} [[Artur Kyszenko]]
| [[Finał K-1 World MAX 2008]]
|-
| [[2007]]
| {{Flaga|NLD}} [[Andy Souwer]]
| {{Flaga|JPN}} [[Masato (kickbokser)|Masato]]
| [[Finał K-1 World MAX 2007]]
|-
| [[2006]]
| {{Flaga|THA}} [[Buakaw Banchamek|Buakaw Por. Pramuk]]
| {{Flaga|NLD}} [[Andy Souwer]]
| [[Finał K-1 World MAX 2006]]
|-
| [[2005]]
| {{Flaga|NLD}} [[Andy Souwer]]
| {{Flaga|THA}} [[Buakaw Banchamek|Buakaw Por. Pramuk]]
| [[Finał K-1 World MAX 2005]]
|-
| [[2004]]
| {{Flaga|THA}} [[Buakaw Banchamek|Buakaw Por. Pramuk]]
| {{Flaga|JPN}} [[Masato (kickbokser)|Masato]]
| [[Finał K-1 World MAX 2004]]
|-
| [[2003]]
| {{Flaga|JPN}} [[Masato (kickbokser)|Masato]]
| {{Flaga|NLD}} [[Albert Kraus]]
| [[Finał K-1 World MAX 2003]]
|-
| [[2002]]
| {{Flaga|NLD}} [[Albert Kraus]]
| {{Flaga|THA}} [[Kaolan Kaovichit]]
| [[Finał K-1 World MAX 2002]]
|}

=== Kategorie wagowe<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.k-1.co.jp/fighter/?mode=champ|tytuł=K-1 Champions|autor=|data=|opublikowany=k-1.co.jp|język=en|data dostępu=2017-08-31}}</ref> ===

==== Kategoria superciężka (ponad 100 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left | {{flaga|NLD}} [[Semmy Schilt]]<br /><small>(pok. [[Ray Sefo|Raya Sefo]])</small>
|align=center | [[4 marca]] [[2007]]
|align=center | [[Jokohama]]
|
* <small>#1 pokonał [[Mighty Mo]], [[23 czerwca]] [[2007]] w [[Amsterdam]]ie</small>
* <small>#2 pokonał [[Mark Hunt|Marka Hunta]], [[13 kwietnia]] [[2008]] w [[Jokohama|Jokohamie]]</small>
* <small>#3 pokonał [[Jérôme Le Banner|Jérôme'a Le Bannera]], [[29 czerwca]] [[2008]] w [[Fukuoka|Fukuoce]]</small>
* <small>#4 pokonał [[Errol Zimmerman|Errola Zimmermana]], [[3 kwietnia]] [[2010]] w [[Jokohama|Jokohamie]]</small>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | 2012/2013
|colspan=2 align=center|<small>Tytuł nigdy nie został oficjalnie zwakowany natomiast sam zawodnik w 2012 związał się z [[Glory World Series]], a w 2013 zakończył karierę sportową<ref>{{cytuj stronę| url =https://www.mmafighting.com/2013/6/26/4467642/report-kickboxing-and-mma-star-semmy-schilt-retires|tytuł=Report: Kickboxing and MMA star Semmy Schilt retires|data dostępu =2018-04-22|autor=Anton Tabuena|język =en}}</ref></small>
|-
|}

==== Kategoria ciężka (do 100 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|MAR}} [[Badr Hari]]<br /><small>(pok. [[Yūsuke Fujimoto]])</small>
|align=center | [[28 kwietnia]] [[2007]]
|align=center | [[Honolulu]]
|
* <small>#1 pokonał [[Glaube Feitosa|Glaube Feitosę]], [[29 czerwca]] [[2008]] w [[Fukuoka|Fukuoce]])</small>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[17 grudnia]] [[2008]]
|colspan=2 align=center|<small> Hari został pozbawiony tytułu z powodów dyscyplinarnych</small><ref name="hari"/>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left | {{flaga|JPN}} [[Kyōtarō Fujimoto|Kyōtarō]]<br /><small>(pok. [[Gökhan Saki|Gökhana Saki]])</small>
|align=center | [[28 marca]] [[2009]]
|align=center | [[Jokohama]]
|
* <small>#1 pokonał [[Peter Aerts|Petera Aertsa]], [[3 kwietnia]] [[2010]] w [[Jokohama|Jokohamie]])</small>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[październik]] [[2011]]
|colspan=2 align=center|<small>W październiku 2011 roku zrzekł się mistrzostwa K-1 w wadze ciężkiej i ogłosił zamiar przejścia do zawodowego boksu<ref>{{cytuj stronę|url =https://middleeasy.com/mma-news/kyotaro-relinquishes-k-1-heavyweight-championship-to-move-into-boxing-2/|tytuł=Kyotaro relinquishes k-1 heavyweight championship to move into boxing|autor =|data =22 października 2011|opublikowany=middleeasy.com|język=en|data dostępu=2018-04-22}}</ref></small>
|-
|align=center |'''3.'''
|align=left | {{flaga|HRV}} [[Antonio Plazibat]]<br /><small>(pok. Ibrahima El Bouni)</small>
|align=center | [[23 listopada]] [[2017]]
|align=center | [[Saitama]]
|-
|align=center |'''4.'''
|align=left | {{flaga|NLD}} [[Roël Mannaart]]<ref name=madfight>{{cytuj stronę|url=https://madfight24.com/ponad-3-miliony-osob-ogladalo-festiwal-nokautow-na-gali-kfesta-1-dennis-wosik-przegrywa-z-masanobu-goshu-wideo-z-walki-i-skroty-pojedynkow/|tytuł=Ponad 3 miliony osób oglądało festiwal nokautów na gali K’Festa.1 – Dennis Wosik przegrywa z Masanobu Goshu|autor= Łukasz Czarnowski|data=2018-03-21|opublikowany=madfight24.com|język=pl|data dostępu=2018-03-21}}</ref>
|align=center | [[21 marca]] [[2018]]
|align=center | [[Saitama]]
|}

==== Kategoria półciężka (do 90 kg) ====
''Zwana również wagą cruiser''.
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|IRN}} [[Sina Karimian]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://liverkick.com/k-1-world-grand-prix-japan-90kg-tournament-results/|tytuł=K-1 World Grand Prix Japan 90kg Tournament Results|autor=Dave Walsh|data=2018-09-25|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2018-09-27|archiwum=https://web.archive.org/web/20180928044026/https://liverkick.com/k-1-world-grand-prix-japan-90kg-tournament-results/|zarchiwizowano=2018-09-28}}</ref><br /><small>(pok. Boubakera El Bakouriego)</small>
|align=center | [[24 września]] [[2018]]
|align=center | [[Saitama]]
|
* <small>#1 pokonał Hisakiego Kato, 10 marca 2019 w Tokio</small><ref name=kfesta2>{{cytuj stronę|url=http://combatpress.com/2019/03/kfesta-2-results/|tytuł=K’Festa.2 Results|autor=Zach Aittama|data=2019-03-09|opublikowany=combatpress.com|język=en|data dostępu=2019-03-10}}</ref>
|}

==== Kategoria superpółśrednia (do 70 kg) ====
''Do 2017 nazywana superśrednią''.
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|ARM}} [[Marat Grigorian]]<br /><small>(pok. Jordanna Pikeura)</small>
|align=center | [[4 lipca]] [[2015]]
|align=center | [[Tokio]]
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[2017]]
|colspan=2 align=center|<small> Tytuł wagi superśredniej został zwakowany przez Grigoriana który związał się [[Glory World Series|GLORY]]</small>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|BLR}} [[Czingiz Ałłazow]]<ref name="fightsport.pl">{{cytuj stronę|url=http://www.fightsport.pl/wyniki/swiat/12735-k-1-world-gp-2017-niesamowity-chingiz-allazov-triumfuje-w-turnieju-wyniki|tytuł=K-1 World GP 2017: niesamowity Chingiz Allazov triumfuje w turnieju! Wyniki |autor=|data=2017-06-19|opublikowany=fightsport.pl|język=pl|data dostępu=2017-06-19}}</ref><br /><small>(pok. Yasuhiro Kido)</small>
|align=center | [[18 czerwca]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Hinatę Watanabe, [[21 marca]] [[2018]] w [[Saitama|Saitamie]]</small><ref name=madfight/>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center |19 stycznia 2019
|colspan=2 align=center|<small> Tytuł zwakowany przez Ałłazowa w związku z kontuzją która uniemożliwiła mu stanąć do obrony mistrzostwa, która planowana była na 10 marca 2019</small><ref>{{cytuj stronę|url=https://www.k-1.co.jp/news/29353/|tytuł=Kaew is send-off is played to the "K'FESTA.2", Genghis Arazofu is "to promise to come back in front of the sure everyone" throne give up at the top of both agreement|autor=|data=2019-01-19|opublikowany=k-1.co.jp|język=en|data dostępu=2019-03-10}}</ref>
|-
|}

==== Kategoria półśrednia (do 67,5 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Yuta Kubo]]<br /><small>(pok. Mohana Dragona)</small><ref name=yuta>{{cytuj stronę|url=http://liverkick.com/k-1-world-grand-prix-japan-67-5kg-grand-prix-results-yuta-kubo-victorious/|tytuł=K-1 World Grand Prix Japan -67.5kg Grand Prix Results: Yuta Kubo Victorious|autor=Dave Walsh|data=2017-09-18|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2017-09-19|archiwum=https://web.archive.org/web/20170921070122/http://liverkick.com/k-1-world-grand-prix-japan-67-5kg-grand-prix-results-yuta-kubo-victorious/|zarchiwizowano=2017-09-21}}</ref>
|align=center | [[18 września]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Melsika Baghdasaryana, [[21 marca]] [[2018]] w [[Saitama|Saitamie]]<ref name=madfight/></small>
* <small>#2 pokonał [[Yasuhiro Kido]], 10 marca 2019 w Tokio<ref name=kfesta2/></small>
|}

==== Kategoria superlekka (do 65 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|THA}} [[Kaew Fairtex]]<br /><small>(pok. Yasuomi Sodę)</small>
|align=center | [[3 listopada]] [[2014]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Minoru Kimurę, [[21 listopada]] [[2015]] w [[Tokio]]</small>
* <small>#2 pokonał Hideakiego Yamazakiego, [[22 kwietnia]] [[2017]] w Tokio</small>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Masaaki Noiri]]<ref name="fightsport.pl"/>
|align=center | [[18 czerwca]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał [[Tetsuya Yamato|Tetsuyę Yamato]], [[21 marca]] [[2018]] w [[Saitama|Saitamie]]</small><ref name=madfight/>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[3 września]] [[2018]]
|colspan=2 align=center|<small> Tytuł został zwakowany<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.k-1.co.jp/news/28535/|tytuł="K-1 WORLD GP" 11.3 (Saturday and holidays) Saitama third-generation Super Lightweight Championship Tournament! Tetsuya Yamato and Kaew, Willa Saku Lek clash in first round|autor=|data=2018-09-03|opublikowany=k-1.co.jp|język=en|data dostępu=2018-09-27}}</ref>.</small>
|-
|align=center |'''3.'''
|align=left |{{flaga|THA}} [[Kaew Fairtex]]<br /><small>(pok. Daizo Sasakiego)</small><ref>{{cytuj stronę|url =http://combatpress.com/2018/11/k-1-world-gp-2018-super-lightweight-championship-tournament-results/|tytuł = K-1 World GP 2018 Super Lightweight Championship Tournament Results|opublikowany = combatpress.com|data = 2018-11-03|data dostępu = 2018-11-03|autor =Zach Aittama |język = en}}</ref>
|align=center | 3 listopada 2018
|align=center | [[Saitama]]
|}

==== Kategoria lekka (do 62,5 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|CHN}} [[Wei Rui]]<ref name="liverkick.com">{{cytuj stronę|url=http://liverkick.com/index.php/item/4240-results-from-k-1-japan-lightweight-world-grand-prix|tytuł=Results From K-1 Japan Lightweight World Grand Prix|autor=Dave Walsh|data=2017-02-25|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2017-02-26|archiwum=https://web.archive.org/web/20170226214308/http://liverkick.com/index.php/item/4240-results-from-k-1-japan-lightweight-world-grand-prix|zarchiwizowano=2017-02-26}}</ref><br /><small>(pok. Hiramoto Ren)</small>
|align=center | [[25 lutego]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Gonnapara Weerasakrecka, [[18 czerwca]] [[2017]] w [[Tokio]])</small><ref name="fightsport.pl"/>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Koya Urabe]]<ref name=madfight/>
|align=center | [[21 marca]] [[2018]]
|align=center | [[Saitama]]
|-
|align=center |'''3.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Kenta Hayashi]]<ref name=kfesta2/>
|align=center | 10 marca 2019
|align=center | [[Tokio]]
|}

==== Kategoria superpiórkowa (do 60 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Koya Urabe]]<br /><small>(pok. [[Hirotaka Urabe|Hirotakę Urabe]])</small>
|align=center | [[18 stycznia]] [[2015]]
|align=center | [[Tokio]]
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Hirotaka Urabe]]
|align=center | [[21 listopada]] [[2015]]
|align=center | [[Tokio]]
|-
|align=center |'''3.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Taiga Kawabe]]<ref name="liverkick.com"/>
|align=center | [[25 lutego]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[luty]] [[2018]]
|colspan=2 align=center|<small> Tytuł wagi superpiórkowej został odebrany Kawabe w związku z rozwiązaniem z nim kontraktu<ref>{{cytuj stronę|url=http://liverkick.com/k-1-japan-fracture-leads-to-cancellation-of-taiga-vs-takeru/|tytuł=K-1 Japan Fracture Leads to Cancellation of Taiga vs. Takeru|autor=Dave Walsh|data=2018-02-04|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2018-03-21|archiwum=https://web.archive.org/web/20180322015657/http://liverkick.com/k-1-japan-fracture-leads-to-cancellation-of-taiga-vs-takeru/|zarchiwizowano=2018-03-22}}</ref>.</small>
|-
|align=center |'''4.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Takeru Segawa]]<br /><small>(pok. Kosuke Komiyamę)</small><ref name=madfight/>
|align=center | [[21 marca]] [[2018]]
|align=center | [[Saitama]]
|
* <small>#1 pokonał Koji Tanakę, [[8 grudnia]] [[2018]] w Osace</small><ref>{{cytuj stronę|url=http://combatpress.com/2018/12/k-1-world-gp-2018-lightweight-championship-tournament-results/|tytuł=K-1 World GP 2018 Lightweight Tournament Results: Takeru Tops Koji in Thriller, Hayashi Crowned Tournament Champion|autor=Zach Aittama|data=2018-12-07|opublikowany=combatpress.com|język=en|data dostępu=2018-12-09}}</ref>.
|-
|}

==== Kategoria piórkowa (do 57,5 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Takeru Segawa]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.fightsport.pl/wyniki/swiat/11491-k-1-world-gp-in-japan-2016-takeru-mistrzem-wagi-piorkowej-wyniki-i-video|tytuł=K-1 World GP in Japan 2016: Takeru mistrzem wagi piórkowej – wyniki i video! |autor=|data=04.11.2016|opublikowany=fightsport.pl|język=pl|data dostępu=}}</ref><br /><small>(pok. Kaito Ozawę)</small>
|align=center | [[3 listopada]] [[2016]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Junguanga Wanga, [[18 września]] [[2017]] w [[Tokio]]</small><ref name=yuta/>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[2018]]
|colspan=2 align=center|<small> Segawa zwakował tytuł, zmieniając kategorię wagową na wyższą<ref>{{cytuj stronę|url=http://liverkick.com/k-1-japan-kfesta-01-results-takeru-is-the-king-of-the-world/|tytuł=K-1 Japan K’FESTA.01 Results: Takeru is the King of the World|autor=Dave Walsh|data=2018-03-21|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2018-07-01|archiwum=https://web.archive.org/web/20180402035635/http://liverkick.com/k-1-japan-kfesta-01-results-takeru-is-the-king-of-the-world/|zarchiwizowano=2018-04-02}}</ref>.</small>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Yuta Murakoshi]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://combatpress.com/2018/06/k-1-world-gp-2018-featherweight-championship-tournament-results/|tytuł=K-1 World GP 2018: Featherweight Championship Tournament Results|autor=Zach Aittama|data=2018-06-16|opublikowany=combatpress.com|język=en|data dostępu=2018-07-01}}</ref><br /><small>(pok. Haruma Saikyo)</small>
|align=center | [[17 czerwca]] [[2018]]
|align=center | [[Saitama]]
|
* <small>#1 pokonał [[Hirotaka Urabe|Hirotakę Urabe]], 10 marca 2019 w Tokio</small><ref name=kfesta2/>
|-
|}

==== Kategoria superkogucia (do 55 kg) ====
{| class="wikitable" width=100%
!style="background: #e3e3e3;" width=3%|Nr
!style="background: #e3e3e3;" width=22%|Mistrz
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Od
!style="background: #e3e3e3;" width=15%|Miejsce
!style="background: #e3e3e3;" width=45%|Obrony tytułu
|-
|align=center |'''1.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Takeru Segawa]]<br /><small>(pok. [[Taiga Kawabe|Taigę Kawabę]])</small>
|align=center | [[19 kwietnia]] [[2015]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Charlesa Bongiovanniego, [[21 listopada]] [[2015]] w [[Tokio]])</small>
|-
|colspan=2 align=center | Wakat
|align=center | [[28 sierpnia]] [[2016]]
|colspan=2 align=center|<small> Segawa zwakował tytuł, zmieniając kategorię wagową na wyższą<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.k-1wg.com/16128|tytuł=11・3代々木 初代フェザー級王座決定トーナメントに武尊が参戦！小澤海斗、神戸翔太、戸邊隆馬らが世界の強豪とベルトを争う|autor=|data=28 października 2016|opublikowany=k-1wg.com|język=ja|data dostępu=}}</ref>.</small>
|-
|align=center |'''2.'''
|align=left |{{flaga|JPN}} [[Yoshiki Takei]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.liverkick.com/index.php/item/4286-results-from-k-1-world-grand-prix-japan-super-bantamweight-tournament|tytuł=Results From K-1 World Grand Prix Japan Super Bantamweight Tournament|autor=|data=2017-04-23|opublikowany=liverkick.com|język=en|data dostępu=2017-04-24|archiwum=https://web.archive.org/web/20170425024647/http://www.liverkick.com/index.php/item/4286-results-from-k-1-world-grand-prix-japan-super-bantamweight-tournament|zarchiwizowano=2017-04-25}}</ref><br /><small>(pok. Kenjiego Kubo)</small>
|align=center | [[22 kwietnia]] [[2017]]
|align=center | [[Tokio]]
|
* <small>#1 pokonał Kenjiego Kubo, [[21 marca]] [[2018]] w [[Saitama|Saitamie]]</small><ref name=madfight/>
|}

== K-1 w Polsce ==
W Polsce odbyły się trzy oficjalne imprezy K-1. W 2008 roku [[Warszawa]] gościła turniej [[K-1 Europe MAX 2008 Grand Prix|K-1 Max Europe GP]]. W 2009 roku odbyły się zawody z cyklu [[K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi|World Grand Prix w Łodzi]], mające rangę prestiżowego GP Europy<ref>[http://www.k-1fights.pl/index.php?se=09 K-1 WORLD GP 2010 POLAND]</ref>. 28 marca 2010 roku w Warszawie odbyła się druga gala WGP w Polsce, tym razem będąca eliminacją do GP Wschodniej Europy w Bukareszcie.

== Uwagi ==
{{Uwagi}}

== Zobacz też ==

* [[K-1 (formuła walki)]]

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Linki zewnętrzne ==
* [https://k-1world.com/ Oficjalna Strona K-1] {{lang|en}}

[[Kategoria:K-1]]
[[Kategoria:Sport w Japonii]]
[[Kategoria:Organizacje w Japonii]]