wymowa:
IPA[ˈʃfɛt͡sʲci], AS[šfecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany ze Szwecją lub Szwedami, dotyczący Szwecji lub Szwedów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język urzędowy Szwecji; zob. też język szwedzki w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Szwedzcy nauczyciele przebywają w naszym kraju na zaproszenie jednego z liceów poznańskich.
(2.1) W Szwecji mówi się po szwedzku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) drabinka szwedzkagimnastyka szwedzkaławeczka szwedzka / ławka szwedzkanarodowość szwedzka • obywatelstwo szwedzkie
(2.1) mówić / pisać / … po szwedzku
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szwedy nmos, szwed mrz, Szwedziak mos, Szwecja ż, Szwed mos, Szwedka ż, szwedka ż, szwedzkość ż
przysł. szwedzko, po szwedzku
związki frazeologiczne:
szwedzki stół
etymologia:
pol. Szwed + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: