Zdzisław Kępiński

Zdzisław Kępiński (ur. 9 kwietnia 1911 w Pruszkowie, zm. 24 stycznia 1978 w Poznaniu) – polski historyk sztuki, artysta-malarz, pedagog, profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu, wojewódzki konserwator zabytków.

Zdzisław Kępiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1911
Pruszków

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1978
Poznań

Miejsce spoczynku

Aleja Zasłużonych
Cmentarz na Junikowie[1]

Zawód, zajęcie

historyk sztuki, pedagog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Instytut Sztuk Plastycznych, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych

Stanowisko

profesor zwyczajny, nauczyciel akademicki

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”

Życiorys

edytuj

Ukończył Gimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu. W 1931 rozpoczął studia polonistyczne, później zmienił kierunek na historię sztuki. Studiował także muzykologię pod kierownictwem Szczęsnego Dettloffa. W 1937 obronił pracę magisterską i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Poznańskim. Jednocześnie wykładał historię sztuki w Instytucie Sztuk Plastycznych.

W 1931 wstąpił do KPP. Za działalność polityczną był represjonowany przez tzw. granatową policję, kilkakrotnie aresztowany.

W czasie wojny pracował jako robotnik w Warszawie i Częstochowie. W 1940 aresztowany i okaleczony przez Gestapo jednostronnie utracił słuch.

Po wojnie rozpoczął pracę w Ministerstwie Kultury i Sztuki, następnie powrócił do Poznania aby objąć stanowisko Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

W latach 1945–1946 i 1947–1949 kierował Muzeum Wielkopolskim. Wykładał na Uniwersytecie Poznańskim.

Brał udział w Badaniach nad Początkami Państwa Polskiego (1947–1951). W latach 1949–1951 był zastępcą dyrektora Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. W 1952 powrócił do Poznania i został kierownikiem Galerii Malarstwa Polskiego w Muzeum Narodowym (galeria była nazywana galerią Kępińskiego).

Zmarł w Poznaniu, pochowany 28 stycznia 1978 w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym Junikowo (AZ-P-05)[2].

 
Grób prof. Zdzisława Kępińskiego na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • Nagroda Artystyczno-Literacka Miasta Poznania za odkrycia w Strzelnie (1947)
  • Państwowa Nagroda Naukowa II stopnia (zespołowa) w dziedzinie nauk humanistycznych za dotychczasowe wyniki badań wykopaliskowych i koncepcyjnych, dotyczących powstania Państwa Polskiego (1950)[6]
  • Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za zasługi naukowe w dziedzinie muzealnictwa w minionym dziesięcioleciu (1955)[7]
  • Nagroda Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego w dziedzinie upowszechniania kultury za działalność w zakresie muzealnictwa (1962)
  • Nagroda Państwowa I stopnia (1964)

Przypisy

edytuj
  1. Wyszukiwarka cmentarna
  2. Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2023-07-27].
  3. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1054 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  6. Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-26]. 
  7. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-12]. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj