Zasław (Ukraina)
Zasław (ukr. Ізяслав, Iziasław) – miasto na Ukrainie w obwodzie chmielnickim nad rzeką Horyń, siedziba władz rejonu zasławskiego. Jedno z najstarszych miast na Wołyniu, dawna rezydencja Ostrogskich-Zasławskich, w 2022 roku liczyło 16 tys. mieszkańców[1].
Widok na Nowe miasto | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Prawa miejskie |
1583 | ||||
Powierzchnia |
23,91 km² | ||||
Populacja (2022) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380 3852 | ||||
Kod pocztowy |
od 30300 do 30309 | ||||
Tablice rejestracyjne | |||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego | |||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
50°07′N 26°48′E/50,116667 26,800000 | |||||
Strona internetowa |
Historia
edytujZasław został założony w XII wieku przez księcia kijowskiego Izjasława II, który nazwał nowy gródek Izjasławiem[2]. Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1386 roku[2], od którego to czasu władali tu Ostrogscy, Zasławscy i Sanguszkowie. Już wtedy było to miasto obszerne (o czym świadczą resztki wałów obronnych), jakkolwiek prawa miejskie otrzymało dopiero w roku 1583[2]. W 1491 wojska polsko-litewskie rozbiły tu siły tatarskie.
Miasto wielokrotnie padało ofiarą najazdów tatarskich, a w roku 1649 zdobył je Bohdan Chmielnicki[2]. Połowa zabudowy padła wówczas pastwą pożaru[2], prochy książąt zostały wyrzucone z grobów, kościoły zburzone, a synagoga zmieniła się w stajnię. Z Kozakami, a następnie ze Szwedami walczył Dominik Zasławski, nieudolny regimentarz spod Piławiec, którego Chmielnicki nazywał pogardliwie „Pierzyną”, a który odzyskał dobrą sławę w czasie bitwy pod Beresteczkiem.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim[3].
Pod rozbiorami siedziba gminy Zasław w powiecie zasławskim guberni wołyńskiej.
Po Zasławskich miasto dostało się Sanguszkom, którzy rezydowali na Nowym Zamku aż do rewolucji październikowej[2]. Od 1907 miasto stanowiło część ordynacji zasławskiej. W 1920 Zasław i okolice były areną starć w wojnie polsko-bolszewickiej. Na mocy postanowień traktatu ryskiego Zasław wraz ze wschodnim Wołyniem znalazł się w granicach ZSRR.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3500 osób. W styczniu 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Gestapo, SD, niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[4].
Zabytki
edytuj- Zamek Staromiejski z 1456 r. nad Horyniem przez Jurija Wasiljewicza Ostrogoskiego, piętrowy, kryty dachem mansardowym. Od frontu portyk z kolumnanmi podtrzymującymi kopułę[5]
- Zamek Nowomiejski z XVI wieku
- Pałac Sanguszków[6] z lat 1754–1770, obecnie w ruinie
- Kaplica pałacowa, obecnie w ruinie
- Kościόł farny św. Jana Chrzciciela z 1599 r.
- Kościół św. Józefa Oblubieńca i klasztor oo. Misjonarzy z lat 1747–1755
- Kościół św. Michała i klasztor oo. Bernardynów fundacji księcia Janusza Zasławskiego zbudowany według projektu J. Madlena. w latach 1602–1630. Pierwszy klasztor uszkodzony w 1648 Kozacy Chmielnickiego. Przywrócone w latach 1727–1744. Obecnie w klasztorze znajduje się więzienie
- Synagoga wielka z XVI wieku
- Synagoga nowomiejska z XVIII wieku
- Sukiennice z XVII wieku.
-
Kościół św. Józefa
Osoby związane z miastem
edytuj- Leon Ałaszejew – major lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Feliks Bogacki – polski krytyk literacki i publicysta
- Karol Borkowski – polski powstaniec, działacz niepodległościowy
- Wacław Chojna – major artylerii Wojska Polskiego, żołnierz Kedywu.
- Cewi Cur – izraelski generał
- Dmytro Czyhrynski – ukraiński piłkarz
- Marian Karol Dubiecki – polski historyk, sekretarz Rusi w Rządzie Narodowym powstania styczniowego
- Paweł Antoni Fontana – czołowy architekt doby późnego baroku w Rzeczypospolitej
- Antoni Frankowski – generał brygady LWP
- Seweryn Goszczyński - polski poeta romantyczny
- Nathan Hannover – żydowski teolog, pamiętnikarz
- Karol Jankowski – architekt polski
- Stanisław Kirkor – polski profesor weterynarii
- Ignacy Malczewski – regent nadworny kancelarii mniejszej koronnej
- Christoph Schaffrath – niemiecki kompozytorz późnobarokowy
- Heraś Sokołenko – ukraiński poeta
- Aleksander Zasławski – książę, II ordynat ostrogski
Współpraca międzynarodowa
edytujMiasta i gminy partnerskie:
- Łowecz
- Ostrów Mazowiecka (deklaracja podjęcia współpracy)
- Powiat ostrowski (umowa o współpracy partnerskiej)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ http://db.ukrcensus.gov.ua/PXWEB2007/ukr/publ_new1/2022/zb_Сhuselnist.pdf
- ↑ a b c d e f Antoni Urbański. Kresowe siedziby polskie, które uległy zagładzie: Zasław. „Tygodnik Ilustrowany”. 18, s. 355, 3 maja 1928. Warszawa: Gebethner i Wolff.
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 164.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1370 .
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 71.
- ↑ Zasław. [dostęp 2013-09-14].
- ↑ Підписано угоду про співпрацю між Заславщиною і польською Островеччиною.
Bibliografia
edytuj- Zasław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 443 .
- Antoni Urbański, Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, Warszawa 1928, s 70-71.
Linki zewnętrzne
edytuj- Pałac w Zasławiu
- O Zasławiu w: Tadeusz Jerzy Stecki. Wołyń pod względem statystycznym, historycznym i archeologicznym, Т. 1, Lwów 1864
- Rejestr Żydów parafii zasławskiej (1764)
- O Zasławiu w: Fortunat Nowicki, Wołyń i jego mieszkańce w r. 1863 : krótkie opisanie gubernii Wołyńskiej pod względem geograficznym i statystycznym, Drezno 1870
- Zasław. Ukraina – Wołyń – kresowym szlakiem – sierpień 2008.
- Relacja uczestników akcji Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia, spis nagrobków znajdujących się na cmentarzu
- Józef Skrabski, Zasław jako ośrodek artystyczny w XVII i XVIII wieku.
- Ruiny pałacu Sanguszków w Zasławiu na filmie z drona, 2018.
- Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona