Wyższa Szkoła Oficerów Polityczno-Wychowawczych

Wyższa Szkoła Oficerów Polityczno-Wychowawczych (WSOPW) – uczelnia kształcąca oficerów politycznych ludowego Wojska Polskiego.

Historia uczelni

Szkołę utworzono w czerwcu 1946 w Warszawie na Bielanach. W październiku 1946 została przeniesiona do Rembertowa. Jej zadaniem było dokształcanie oficerów polityczno-wychowawczych przewidzianych do wyznaczenia na wyższe stanowiska służbowe oraz oficerów liniowych zakwalifikowanych do dalszej służby w aparacie polityczno-wychowawczym. Nabór odbywał się na zasadzie dobrowolnego zgłaszania kandydatów. Etat szkoły przewidywał 150 słuchaczy. W 1947 uruchomiono tam również kursy doskonalenia dla oficerów i podoficerów pionu polityczno-wychowawczego (zasadniczy, organizacyjny, lektorski, zastępców dowódców batalionów). W 1949 zmieniono nazwę szkoły na Wyższą Szkołę Oficerów Politycznych. W 1951 na bazie szkoły utworzono Akademię Wojskowo-Polityczną.

Szkoła podlegała bezpośrednio szefowi Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego.

Absolwentem Szkoły był między innymi płk Zbigniew Załuski.

Proces kształcenia

Okres kształcenia wynosił dwa lata. Program nauczania obejmował: historię powszechną, historię Polski, literaturę polską, naukę o Polsce współczesnej, politykę międzynarodową, ekonomię polityczną, socjologię, geografię, metodykę pracy polityczno-wychowawczej, taktykę, terenoznawstwo, naukę o broni i regulaminy.

Kierunki kształcenia

Szkoła przygotowywała oficerów polityczno-wychowawczych na stanowiska zastępców dowódców samodzielnych batalionów, dywizjonów, pułków lub instruktorów wydziałów polityczno-wychowawczych dywizji.

Struktura organizacyjna (1948)

• Komenda
• Wydział polityczno-wychowawczy
• Wydział Wyszkolenia
  • Cykl nauk politycznych
  • Cykl ekonomii społecznej
  • Cykl pracy polityczno-wychowawczej
  • Cykl wyszkolenia wojskowego
• Kwatermistrzostwo
• Pododdziały szkolne
  • kurs podstawowy
  • kursy doskonalące

Komendanci

• płk Michał Stankiewicz (1945-1946)
• płk Henryk Grabski (1946-1947)
• płk Kazimierz Tomasik (1947-1949)

Bibliografia

• Cytowski Jerzy, Z dziejów aparatu politycznego Wojska Polskiego, Warszawa 1963