Wikipedia

Weronika Rosati

polska aktorka

Weronika Anna Rosati[1] (ur. 9 stycznia 1984 w Warszawie) – polska aktorka, działaczka społeczna i felietonistka.

Weronika Rosati
Ilustracja
Weronika Rosati podczas 20. ceremonii wręczenia Orłów, marzec 2018
Imię i nazwisko

Weronika Anna Rosati

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1984
Warszawa

Zawód

aktorka, działaczka społeczna, felietonistka

Lata aktywności

od 2000

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Absolwentka Lee Strasberg Theatre and Film Institute oraz członkini Europejskiej Akademii Filmowej. Swoją karierę aktorską zaczynała od epizodów w polskich serialach telewizyjnych. Popularność przyniosła jej rola Ani w serialu M jak miłość (2002–2005, 2018–2020). W filmie zadebiutowała w 2005 rolą Dżemmy w obrazie Patryka Vegi Pitbull; zagrała również w opartym na nim serialu o tym samym tytule (2005–2008). Od tamtej pory wystąpiła w wielu polskich i międzynarodowych produkcjach filmowych i telewizyjnych, wcielając się głównie w role drugoplanowe. Była nominowana do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą w filmie Obława (2012).

Młodość

edytuj

Urodziła się 9 stycznia 1984 w Warszawie[2], jako córka ekonomisty i polityka Dariusza Rosatiego (pół-Włocha) oraz projektantki mody Teresy Rosati[3]. Ma starszego o dwanaście lat brata, Marcina[4]. Mając dwa lata, wraz z rodziną wyjechała do Princeton, gdzie jej ojciec otrzymał posadę wykładowcy[5]. Kiedy miała sześć lat, zamieszkali na pięć lat w Szwajcarii[4][5]. Podczas bierzmowania przyjęła imię Dolores[1].

Jako nastolatka uczęszczała do ogniska teatralnego działającego przy Teatrze Ochoty w Warszawie oraz uczyła się tańca i akrobatyki w teatrze Studio Buffo[6][7]. Przed napisaniem matury w ramach wyjątku została przyjęta do prywatnej policealnej Szkoły Aktorskiej im. Haliny i Jana Machulskich w Warszawie[8]. W 2003 dostała się na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi[6]. Po półtora roku studiów wzięła urlop dziekański, aby móc kontynuować pracę na planie serialu M jak miłość[8], po czym zrezygnowała z edukacji i wyjechała do Stanów Zjednoczonych[8]. Po wyjeździe uczyła się w Stella Adler Academy of Acting and Theatre, Lee Strasberg Theatre and Film Institute, Larry Moss Studio oraz Ivana Chubbuck Studio[4][6][8]. Studia w Lee Strasberg Theatre and Film Institute ukończyła i stała się dyplomowaną aktorką[9]. Po latach wyznała, że jednym z powodów, dla których zrezygnowała ze studiów w łódzkiej filmówce, była przemoc, jakiej doświadczyła ze strony niektórych wykładowców, w tym m.in. Ewy Mirowskiej[10]. O swoich przeżyciach opowiedziała w książce Karoliny Korwin-Piotrowskiej pt. Wszyscy wiedzieli[11].

Kariera aktorska

edytuj
 
Weronika Rosati, 2008

W wieku 15 lat zagrała zakonnicę u boku Leona Niemczyka w filmie, który nie został ostatecznie wydany[12]. Jej oficjalnym debiutem była rola „Niki” w serialu Klasa na obcasach w 2000[2]. Początkowo grała głównie epizody w serialach telewizyjnych, takich jak Samo życie, Marzenia do spełnienia, As oraz Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście[2]. Większą rolę zagrała w serialu Ryszarda Bugajskiego Tak czy nie?[13], a ogólnopolską popularność zyskała dzięki serialowi M jak miłość, w którym w latach 2002–2005 wcielała się w postać Ani, przyjaciółki Kingi Zduńskiej i dziewczyny Pawła Zduńskiego[2]. Do M jak miłość wróciła na dwa lata w 2018[2][14].

Przełom w jej karierze nastąpił w 2005, kiedy zagrała Dżemmę w filmie Patryka Vegi Pitbull[6][15]. Film zdobył renomę kultowego[16], a Rosati otrzymała dwie nominacje do Złotych Kaczek, przyznawanych przez czytelników magazynu „Film”[17][18]. Na podstawie Pitbulla zrealizowano serial z jej udziałem o tym samym tytule, który emitowany był na antenie TVP2 w latach 2005–2008[2]. W 2006 po raz pierwszy pojawiła się w międzynarodowej produkcji, filmie Inland Empire Davida Lyncha[19], jak również zagrała w filmie Wiesława Saniewskiego Bezmiar sprawiedliwości[20]. W kolejnych latach wystąpiła m.in. w amerykańskim horrorze Dom (House; 2008), w dramacie Magdaleny Piekorz Senność (2008) oraz w filmie psychologicznym Piotra Matwiejczyka Smutna (2009), a także gościnnie w serialach Kryminalni (2007), Daleko od noszy (2008), Londyńczycy (2008) i 39 i pół (2009)[2][21][22][23]. W 2009 rozpoczęła pracę na planie serialu Majka (2009–2010), w którym wcielała się w postać Dagmary Godzwon[2][24].

W 2010 wystąpiła w czarnej komedii Piotrek trzynastego w roli Andżeliny[2]. Ponadto była jednym z producentów tego filmu[25]. W tym roku zagrała także Rojzę, Żydówkę pracującą w warsztacie futrzarskim w getcie, w trzecim sezonie serialu Czas honoru[2][26]. Pod koniec 2010 wygrała casting do roli w amerykańskiej produkcji telewizyjnej stacji HBO – serialu Luck (2012), w którym zagrała krupierkę Naomi[27]. W 2011 wcieliła się w seryjną morderczynię Magdalenę we francuskim thrillerze telewizyjnym stacji France 2 Dame de pique, pojawiła się w nominowanym do Oscara dramacie wojennym Agnieszki Holland W ciemności oraz wystąpiła w roli dziennikarki Anny we francuskim filmie Spisek (Largo Winch II)[2][28][29][30].

 
Weronika Rosati, 2016

W 2012 w dramacie wojennym Marcina Krzyształowicza Obława zagrała sanitariuszkę „Pestkę”[31]. Jej występ zyskał uznanie krytyków; w opinii Barbary Hollender Rosati „udowodniła, że czas spojrzeć na nią jak na interesującą aktorkę, a nie bohaterkę rubryk towarzyskich”[32], natomiast Łukasz Maciejewski docenił jej „bardzo dobrą rolę dramatyczną”[33]. Za swoją kreację otrzymała nominację do Polskiej Nagrody Filmowej „Orzeł” w kategorii Najlepsza główna rola kobieca[34]. Między 2012 a 2013 wystąpiła w amerykańskich produkcjach kinowych: Iceman: Historia mordercy (The Iceman; 2012) jako Livi, Twardziele (Stand Up Guys; 2012) jako Irena, Kula w łeb (Bullet to the Head; 2012) jako Lola, Bitwa roku (Battle of the Year; 2013) jako Jolene oraz Last Vegas (2013) jako kelnerka Veronica[2][35]. W 2013 pojawiła się również w jednym z odcinków serialu Agenci NCIS (NCIS: Naval Criminal Invastigative Service) zatytułowanym „Berlin” jako Rivka David, a także dołączyła do stałej obsady dwóch polskich seriali: Piąty Stadion i Hotel 52[2][36]. Ponadto wcieliła się w dubbingową rolę Dottie w polskojęzycznej wersji animowanego filmu Samoloty[37]. W 2013 została laureatką nagrody im. Poli Negri „Politka” na 7. Przeglądzie Twórczości Filmowej „Pola i inni” w Lipnie[38].

W dramacie psychologicznym Krzysztofa Zanussiego, Obce ciało, zagrała Mirę Tkacz, asystentkę Kris granej przez Agnieszkę Grochowską[2][39]. Wspólnie były nominowane do nagrody Węże w kategorii Najgorszy duet na ekranie[40]. Premiera tego filmu odbyła się we wrześniu 2014 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto[41]. Również w 2014 po raz kolejny użyczyła głosu w polskojęzycznych wersjach animowanych produkcji: Gangu Wiewióra oraz drugiej części Samolotów – Samoloty 2[42][43]. Wystąpiła także w miniserialu Agnieszki Holland Dziecko Rosemary (Rosemary’s Baby) w epizodycznej roli dziewczyny z klubu nocnego o imieniu Ginger[44]. W latach 2015–2016 grała Kamilę Miłek w serialu TVP1 Strażacy, a w 2015 pojawiła się w dwóch odcinkach serialu Detektyw (True Detective)[2][45][46].

 
Weronika Rosati na gali wręczenia Orłów, 20 marca 2017

W 2016 wystąpiła w kolejnych amerykańskich produkcjach telewizyjnych: Nie z tego świata (Supernatural) oraz Objazd (The Detour), w których zagrała kolejno francuską agentkę Delphine Seydoux i Oksanę[2][47]. Ponadto wcieliła się w postać Louise McVay, żony kapitana Charlesa McVaya granego przez Nicolasa Cage’a w filmie wojennym Ostatnia misja USS Indianapolis (USS Indianapolis: Men of Courage)[2][48], a także podłożyła głos księżniczce o imieniu Shallia w polskojęzycznej wersji filmu Nowe przygody Aladyna[49]. W 2017 zagrała jedną z głównych ról w komedii romantycznej Ryszarda Zatorskiego Porady na zdrady[2][50] oraz została obsadzona w dwóch serialach stacji TVN: Belle Epoque i Diagnoza[51][52]. Za Porady na zdrady ponownie była nominowana do nagrody Węże, tym razem w kategorii Najgorsza rola żeńska[53]. W 2018 wystąpiła w komedii romantycznej Podatek od miłości, a w 2019 zagrała w filmie Marthy Coolidge Znajdę cię (I'll Find You), opowiadającym historię miłosną na tle Polski lat 30. i 40. XX wieku[54][55]. W latach 2019–2020 grała jedną z głównych ról, prawniczkę Martę, w serialu Zawsze warto[56].

W filmie Śniegu już nigdy nie będzie Małgorzaty Szumowskiej i Michała Englerta, który został zaprezentowany premierowo w konkursie głównym na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji we wrześniu 2020, wcieliła się w dwie postacie: żonę mężczyzny umierającego na raka oraz matkę głównego bohatera[57][58]. W 2021 ukazała się gra komputerowa The Medium, w której metodą przechwytywania ruchu użyczyła wizerunku tytułowej bohaterce – medium Mariannie[59][60]. W tym roku zagrała także w serialu Agenci NCIS: Los Angeles oraz w filmie Andrew Stevensa Ponad horyzont! (Send It!)[61][62]. Swoją premierę tego roku miał również film Brigitte Bardot cudowna Lecha Majewskiego, w którym wcieliła się w postać inspirowaną Elizabeth Taylor w roli Kleopatry[63][64].

W 2022 odebrała nagrodę dla najlepszej aktorki zagranicznej na włoskim festiwalu filmowym „Artelesia” w Benewent za główną rolę żeńską w filmie To nie koniec[65][66].

Styl gry

edytuj

Od dzieciństwa jest zafascynowana systemem Stanisławskiego[1][67], którego uczyła się w Lee Strasberg Theatre and Film Institute oraz Stella Adler Academy of Acting and Theatre[68]. Z tego systemu korzystała przygotowując się do ról m.in. w Pitbullu (do roli w tym filmie nauczyła się ormiańskiego akcentu, z którym mówiła przed rozpoczęciem zdjęć) czy Obławie (na dwa miesiące przed wejściem na plan zdjęciowy przestała wychodzić z domu)[68][69][70]. Za filmowe autorytety uznaje: Elizabeth Taylor, Bette Davis, Jane Fondę, Kirka Douglasa i Sidneya Poitiera[71].

Pozostałe przedsięwzięcia

edytuj

W 2004 wzięła udział w kampanii reklamowej szamponu do włosów „Pantene” marki Procter & Gamble[72]. W 2007 została ambasadorką linii kosmetyków „Sin Skin” polskiej marki Dr Irena Eris, obejmującej preparaty pielęgnacyjne do twarzy oraz perfumy[73][74].

Brała udział w programach rozrywkowych: Ranking gwiazd (2008)[75] oraz Taniec z gwiazdami (2009)[76]. Ponadto wystąpiła w teledyskach do utworów: „Bless Me” Raya Wilsona (2009), „Broń, Panie broń” Poli (2009) oraz „This Woman’s Work” Pati Sokół (2012)[77][78][79].

W 2010 rozpoczęła współpracę z serwisem Stopklatka.pl dla którego pisała artykuły o tematyce filmowej[80]. Jej felietony były publikowane również w miesięczniku „Film”, dwutygodnikach „Show” i „Party”, tygodniku „Wprost” oraz serwisie Plejada.pl[6][81][82]. W 2013 została reporterką Dzień dobry TVN[83].

W 2014 sygnowała swoim nazwiskiem perfumy „Femme” marki Avon[84]. W 2015 zasiadła w jury jednego z odcinków drugiej edycji programu Project Runway[85]. W marcu 2018 poprowadziła ostatni odcinek pierwszej serii programu SNL Polska[86]. W 2021 stworzyła wegańską markę kosmetyczną Lajuu[87].

Jest ambasadorką linii ubrań „For Weronika” swojej matki Teresy Rosati[88].

Działalność na rzecz kobiet

edytuj

W czerwcu 2018 wzięła udział w akcji platformy Showmax, Na początku było słowo, przeciwko mowie nienawiści w internecie wobec kobiet, przeprowadzonej na rzecz fundacji Centrum Praw Kobiet[89]. Pod koniec tego roku rozpoczęła akcję mającą na celu nagłośnienie problemów, z jakimi borykają się samotne matki, co znalazło szeroki oddźwięk w polskich mediach[90][91].

W 2019 jej wyznanie o byciu ofiarą przemocy domowej według komentujących „wzmocniło polską odsłonę Me Too”[92]. W tym samym roku założyła fundację „Siła Kobiety” oferującą pomoc kobietom będącym ofiarami przemocy domowej[93]. Za swoją działalność na rzecz kobiet we wrześniu 2019 została nagrodzona w plebiscycie Kobieta Roku Glamour w kategorii Aktywizm[94]. W tym samym miesiącu wzięła udział w 11. Kongresie Kobiet, podczas którego uczestniczyła w panelach dotyczących przemocy w rodzinie oraz samotnego macierzyństwa[95][96]. W styczniu 2020 na zaproszenie Organizacji Narodów Zjednoczonych udzieliła wywiadu na temat problemu przemocy domowej w ramach strefy medialnej Celów Zrównoważonego Rozwoju podczas Światowego Forum Ekonomicznego w Davos[97].

Życie prywatne

edytuj

Była związana z dziennikarzem Mariuszem Maxem Kolonką. W 2005 razem pojawili się na okładce magazynu „Gala”, któremu udzielili wywiadu, potwierdzając jednocześnie swój związek[98]. W 2006 spotykała się z raperem Tede[99], a w latach 2007–2008 z reżyserem Andrzejem Żuławskim[100]. Rozstanie z Żuławskim ogłosiła w sierpniu 2008, wystosowując oświadczenie do prasy[7]. W 2013 związała się z aktorem Piotrem Adamczykiem. We wrześniu tego roku była pasażerem prowadzonego przez niego samochodu, który uległ wypadkowi[101]. W wypadku doznała kontuzji nogi, wskutek czego przeszła kilka operacji i była regularnie rehabilitowana przez kilka następnych lat[102]. W lipcu 2015 w wywiadzie dla dwutygodnika „Viva!” potwierdziła rozstanie z Adamczykiem[103]. W 2016 związała się z ortopedą Robertem Śmigielskim, z którym ma córkę Elizabeth Valentinę (ur. 11 grudnia 2017)[104][105][106]. W 2018 para rozstała się; byli zaręczeni[107][108]. Na początku 2019 Rosati wyznała, że Śmigielski stosował wobec niej przemoc[108]. Ich batalia sądowa była szczegółowo dokumentowana przez media[109].

Aktorka była jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska” w latach 2012–2014; jej wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 313 tys. zł w 2012 (84. miejsce), 285 tys. zł w 2013 (85. miejsce) i ok. 210 tys. zł w 2014 (83. miejsce)[110][111][112].

Proces przeciwko Andrzejowi Żuławskiemu

edytuj

W lutym 2010 nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazał się pamiętnik Andrzeja Żuławskiego pod tytułem Nocnik, w którym Rosati miała zostać ukryta pod postacią Esterki[100]. W marcu tego roku aktorka założyła proces sądowy przeciwko Żuławskiemu oraz wydawcy książki, żądając od nich 200 tys. złotych zadośćuczynienia, przeprosin w mediach za naruszenie jej prawa do prywatności i godności jako kobiety oraz zaprzestania dalszego naruszania jej dóbr osobistych poprzez usunięcie z ewentualnych dalszych wydań książki fragmentów dotyczących jej osoby lub całkowity zakaz jej rozpowszechniania[113].

W lipcu 2010 Sąd Okręgowy w Warszawie zakazał publikacji książki do czasu zakończenia procesu cywilnego[114], a w lutym 2014 wydał orzeczenie, w którym nakazał pozwanym oficjalnie przeprosić powódkę oraz wypłacić na jej rzecz 100 tys. złotych zadośćuczynienia za możliwość identyfikowania z nią fikcyjnej bohaterki książki i przez to przypisanie aktorce „cech obraźliwych i fałszywych”[115]. Sąd stwierdził jednak, że nie ma potrzeby wycofywania książki ze sprzedaży, gdyż prawie cały jej nakład został wyprzedany jeszcze przed wydaniem zakazu rozpowszechniania jej, a więc „skutek już nastąpił”[116]. Od tego wyroku obie strony sporu złożyły apelację, jednak 22 maja 2015 sąd apelacyjny w Warszawie wydał wyrok prawomocny podtrzymujący wyrok I instancji z 2014[116].

Filmografia

edytuj

Filmy

edytuj
Rok Tytuł Rola Informacje
2005 Pitbull Dżemma
2006 Inland Empire kurtyzana niewymieniona w napisach końcowych
Bezmiar sprawiedliwości protokolantka
2007 Lynch kobieta w fabryce film dokumentalny
2008 Senność praktykantka
Dom pani Lawdale tyt. oryg. House
2009 Smutna Anna
2010 Piotrek trzynastego Andżelina również współproducentka filmu
2011 Spisek Anna tyt. oryg. Largo Winch II
Wojna żeńsko-męska „Suka” głos
Dame de pique Magdalena film telewizyjny
W ciemności kobieta z dzieckiem
2012 Obława „Pestka”
Iceman: Historia mordercy Livi tyt. oryg. The Iceman
Twardziele Irena tyt. oryg. Stand Up Guys
Kula w łeb Lola tyt. oryg. Bullet to the Head
2013 Samoloty Dottie film animowany, polski dubbing, tyt. oryg. Planes
Bitwa roku Jolene tyt. oryg. Battle of the Year
Last Vegas Veronica
2014 Gang Wiewióra Ilona film animowany, polski dubbing, tyt. oryg. The Nut Job
Samoloty 2 Dottie film animowany, polski dubbing, tyt. oryg. Planes: Fire & Rescue
Obce ciało Mira Tkacz
2016 Nowe przygody Aladyna Shallia polski dubbing, tyt. oryg. Les Nouvelles Aventures d’Aladin
Ostatnia misja USS Indianapolis Louise McVay tyt. oryg. USS Indianapolis: Men of Courage
2017 Porady na zdrady Beata Woltyńska
Szron tyt. oryg. Frost; niewymieniona w napisach końcowych
2018 Podatek od miłości żona Ryszarda
2019 Znajdę cię pani Huber tyt. oryg. I’ll Find You
2020 Śniegu już nigdy nie będzie Wika / matka Żeni
2021 Ponad horyzont! Eve tyt. oryg. Send It!
Brigitte Bardot cudowna Elizabeth Taylor
2022 To nie koniec Sarah tyt. oryg. It’s Not Over

Seriale

edytuj
Rok Tytuł Rola Informacje
2000 Klasa na obcasach „Niki”
2001 Marzenia do spełnienia Weronika
2002–2005,
2018–2020 		M jak miłość Anna Waszkiewicz
2002 As Matylda Roszak miniserial, odc. 1
2002–2003 Samo życie Beata vel Ujma odc. 58, 66, 82, 83, odcinek specjalny (bez numeracji), 93, 114, 155–156, 172
2003 Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście Dominika odc. 4–6, 13
2003–2004 Tak czy nie? Basia Barniłowska miniserial, odc. 1–12
2005–2008 Pitbull Dżemma odc. 1–31
2007 Kryminalni Ania Lis odc. 79
2008 Daleko od noszy siostra Basen po operacji plastycznej odc. 161
Londyńczycy Weronika Fox odc. 8–9, 11
2009 39 i pół Ola odc. 35, 37
2009–2010 Majka Dagmara Godzwon
2010 Czas honoru Rojza odc. 28–29, 31–32, 35–36, 38
2011 Bezmiar sprawiedliwości protokolantka miniserial
2012 Luck Naomi odc. 4, 7–9
Piąty Stadion Na żywo Julie odc. 16
Ojciec Mateusz Marzena Kryger odc. 107
2013 Spokojnie, to tylko ekonomia! uczestniczka testu ekonomicznego odc. 19–20
2013–2014 Piąty Stadion Gabriela Kądzik odc. 62, 66–69, 72–74, 85, 88–89, 93, 98–99, 114, 117, 119–120, 122, 124, 135, 137–138, 141, 144
2013 Agenci NCIS Rivka David tyt. oryg. NCIS: Naval Criminal Invastigative Service, odc. 231
Hotel 52 Maria Jordan odc. 80–86, 89–91
2014 Dziecko Rosemary Ginger miniserial, tyt. oryg. Rosemary’s Baby, odc. 1
2015–2016 Strażacy Kamila Miłek odc. 1–2, 5–8, 10–20
2015 Prawo Agaty Kamila Braun odc. 92
Detektyw Agnes tyt. oryg. True Detective, odc. 10–11
2016 Nie z tego świata Delphine Seydoux tyt. oryg. Supernatural, odc. 232
Powiedz tak! Sandra odc. 8–10
Objazd Oksana tyt. oryg. The Detour, odc. 5–6
2017 Belle Epoque Misia Antczak odc. 1–3, 6
Komisarz Alex Maja von Hertzenbach-Przybysz odc. 123
Ultraviolet „Limbo” odc. 7
2017–2019 Diagnoza Beata Leśniewska odc. 8–9, 25–26, 47
2019 Echo serca Renata odc. 3
2019–2020 Zawsze warto Marta Wardecka
2021 Agenci NCIS: Los Angeles Wania Leonowa tyt. oryg. NCIS: Los Angeles; odc. 275–276
2023 Lulu Laura odc. 20
2024 Gąska ona sama odc. 1

Gry komputerowe

edytuj
Rok Tytuł Rola Informacje
2021 The Medium Marianna Wizerunek

Nagrody i nominacje

edytuj
Rok Nagroda/Konkurs Kategoria Rezultat
2005 Róże Gali Piękne pary (z Mariuszem Maxem Kolonką) Nominacja[117]
2006 Viva! Najpiękniejsi 2005 Najpiękniejsza Polka Nominacja[118]
2008 Viva! Najpiękniejsi 2007 Nominacja[119]
2009 Viva! Najpiękniejsi 2008 Nominacja[120]
2011 Kobieta Roku Glamour Aktorka Nominacja[121]
Złote Kaczki Najlepsza kochanka kina sensacyjnego (za rolę w filmie Pitbull) Nominacja[17]
2012 Viva! Najpiękniejsi 2011 Najpiękniejsza Polka Nominacja[122]
Złote Kaczki Najlepsza aktorka polskich filmów sensacyjnych (za rolę w filmie Pitbull) Nominacja[18]
2013 Viva! Najpiękniejsi 2012 Najpiękniejsza Polka Nominacja[123]
Orły Najlepsza główna rola kobieca (za rolę w filmie Obława) Nominacja[34]
Nagroda im. Poli Negri „Politka” – Wygrana[38]
Plejada Top Ten Kariera bez granic Wygrana[124]
Róże Gali Film (za rolę w filmie Obława) Nominacja[125]
2014 Viva! Najpiękniejsi 2013 Najpiękniejsza Polka Nominacja[126]
2015 Węże Najgorszy duet na ekranie (z Agnieszką Grochowską; za rolę w filmie Obce ciało) Nominacja[40]
2016 Gwiazdy Plejady Gwiazda stylu Nominacja[127]
2018 Węże Najgorsza rola żeńska (za rolę w filmie Porady na zdrady) Nominacja[53]
2019 Kobieta Roku Glamour Aktywizm (za działalność na rzecz kobiet) Wygrana[94]
Róże Gali Online (za wspieranie samotnych matek i powołanie w tym celu fundacji) Nominacja[128]
2020 Superbohaterka „Wysokich Obcasów” 2019 – Nominacja[129]
2022 Festiwal Filmowy „Artelesia” Najlepsza aktorka zagraniczna (za rolę w filmie To nie koniec) Wygrana[65]
2024 Kobieca Marka Roku Marka Osobista Sukces Międzynarodowy Wygrana[130]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Nie przestanę wierzyć w ludzi. Gala.pl, 2009-01-23. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane (2017-08-31)].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Weronika Rosati w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ Krystyna Lubelska: Rodzina Rosatich. „Polityka”, 2008-12-28. [dostęp 2016-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  4. ↑ a b c Monika Kotowska: Toksyczna miłość Teresy i Weroniki Rosati. Polki.pl. [dostęp 2016-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  5. ↑ a b Joanna Łazarz: Stawiam na siebie. Interia.pl, 2010-10-24. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  6. ↑ a b c d e Współpraca z Weroniką Rosati. Agencja Aqua-PR, 2015-06-15. [dostęp 2016-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  7. ↑ a b Anna Bejca: Podwójne życie Weroniki Rosati. Polki.pl. [dostęp 2016-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  8. ↑ a b c d Liliana Śnieg-Czaplewska: Weronika Rosati – Dziewczyna grzechu warta. Polki.pl. s. 2/5. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-05)].
  9. ↑ Kamila (Weronika Rosati). tvp.pl, 2015-01-28. [dostęp 2016-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  10. ↑ „Katowanie, nękanie”. Weronika Rosati o przemocy w filmówce. Pada nazwisko. Onet.pl, 2021-03-24. [dostęp 2022-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-15)].
  11. ↑ „To doświadczenie złamało mi serce”. Ofiary przemocy w książce „Wszyscy wiedzieli”. Onet.pl, 2022-02-11. [dostęp 2022-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-15)].
  12. ↑ Weronika Rosati o ważnych chwilach i osobach w swoim życiu. Polska Agencja Prasowa, 2017-05-07. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  13. ↑ Tak czy nie?. Internetowa Baza Filmu Polskiego. [dostęp 2021-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-25)].
  14. ↑ Weronika Rosati na planie „M jak miłość”. Onet.pl, 2018-09-11. [dostęp 2018-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)].
  15. ↑ Pitbull. Internetowa Baza Filmu Polskiego. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  16. ↑ „Pitbull”: Tym filmed Patryk Vega rozpoczynał karierę. Interia.pl, 2020-04-08. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)].
  17. ↑ a b Cztery Złote Kaczki dla filmu „Sala samobójców”. tvp.pl, 2011-11-22. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  18. ↑ a b Złote Kaczki 2012 rozdane. „Wprost”, 2012-11-26. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  19. ↑ Weronika Rosati wystąpiła u Davida Lyncha. Wirtualne Media, 2006-01-24. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  20. ↑ Bezmiar sprawiedliwości. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych. [dostęp 2021-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-26)].
  21. ↑ House (2008). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)]. (ang.).
  22. ↑ „Senność” Piekorz w październiku. Mamy pierwsze fotosy. Stopklatka.pl, 2008-07-24. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-23)].
  23. ↑ Smutna. Internetowa Baza Filmu Polskiego. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  24. ↑ „Po prostu Majka” następczynią „Brzyduli” w TVN-ie. Wirtualne Media, 2009-06-26. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  25. ↑ Weronika Rosati produkuje parodię horroru. Stopklatka.pl, 2009-05-13. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-11)].
  26. ↑ Czy pamiętacie, że.... tvp.pl, 2013-02-08. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  27. ↑ Gabriela Urbańska: Weronika Rosati w megaprodukcji Michaela Manna. Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 2011-12-21. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  28. ↑ Philippe Venault: Dame de pique. „Le Monde”, 2011-01-14. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)]. (fr.).
  29. ↑ W ciemności. Internetowa Baza Filmu Polskiego. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  30. ↑ Spisek. Canal+ Polska. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  31. ↑ Rosati, Stuhr i Dorociński w „Obławie”. Interia.pl, 2013-09-28. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  32. ↑ Barbara Hollender: Obława Marcina Krzyształowicza – recenzja filmu. „Rzeczpospolita”, 2012-10-16. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  33. ↑ „Jesteś Bogiem”, „Obława” czy „W ciemności”?. Interia.pl, 2012-05-11. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)].
  34. ↑ a b Orły 2013: Nominacje ogłoszone!. Interia.pl, 2013-02-07. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  35. ↑ Weronika Rosati kelnerką w Las Vegas. Interia.pl, 2013-10-30. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-19)].
  36. ↑ Weronika Rosati dołącza do obsady „Hotelu 52”. Stopklatka.pl, 2013-06-17. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-11)].
  37. ↑ Weronika Rosati w dubbingu „Samolotów”. Interia.pl, 2013-08-07. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
  38. ↑ a b Weronika Rosati nagrodzona na festiwalu Poli Negri. tvp.pl, 2013-05-24. [dostęp 2016-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  39. ↑ Buzek kontra Grochowska i Rosati. Interia.pl, 2013-05-24. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  40. ↑ a b Węże 2015: oto lista nominowanych. Onet.pl, 2015-03-04. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-06)].
  41. ↑ Marta Sikorska: Premiera „Obcego ciała” na MFF w Toronto. Polski Instytut Sztuki Filmowej, 2014-09-04. [dostęp 2016-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-06)].
  42. ↑ „Gang Wiewióra”: uroczysta premiera w Warszawie. Onet.pl, 2013-06-24. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  43. ↑ „Samoloty 2”: nowe fragmenty filmu. Onet.pl, 2014-06-27. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-20)].
  44. ↑ Tomasz Bielenia: Agnieszka Holland o „Dziecku Rosemary”: Krew akceptują, gorzej z seksem. Interia.pl, 2015-04-26. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-03)].
  45. ↑ Świetna obsada, dynamiczne akcje i miłość, „Strażacy” – nowy serial na wiosnę w TVP1. TVP Info, 2015-02-09. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  46. ↑ Weronika Rosati w serialu „Detektyw”. Onet.pl, 2015-07-06. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-14)].
  47. ↑ Weronika Rosati w amerykańskim serialu „Supernatural”. Interia.pl, 2016-02-17. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  48. ↑ Weronika Rosati na planie filmu „USS Indianapolis: Man of Courage”. Onet.pl, 2015-08-08. [dostęp 2016-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-12)].
  49. ↑ „Nowe przygody Aladyna”: Weronika Rosati księżniczką. Wirtualna Polska, 2016-07-27. [dostęp 2016-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  50. ↑ Weronika Rosati w komedii romantycznej. Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 2016-06-22. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  51. ↑ „Belle Epoque” – nowy serial kostiumowo-kryminalny TVN. Wirtualne Media, 2016-11-21. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-23)].
  52. ↑ „Diagnoza” od 5 września w TVN. „Tajemnica i obsada aktorska największą siłą serialu”. Wirtualne Media, 2017-08-10. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  53. ↑ a b „PolandJa” i „Botoks” – najgorsze polskie filmy, czyli nominacje do Węży 2018. Wirtualne Media, 2018-03-07. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  54. ↑ Podatek od miłości. Internetowa Baza Filmu Polskiego. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)].
  55. ↑ Film „Znajdę Cię” Marthy Coolidge na prestiżowym festiwalu filmowym na Sycylii. „Gazeta Prawna”, 2019-05-23. [dostęp 2019-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-27)].
  56. ↑ „Zawsze warto”: Nowy serial w wiosennej ramówce Polsatu. Polsat, 2018-12-19. [dostęp 2018-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)].
  57. ↑ Film Szumowskiej i Englerta w Konkursie Głównym festiwalu w Wenecji. TVN24.pl, 2020-07-28. [dostęp 2020-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-28)].
  58. ↑ Aktorzy: praca na planie „Śniegu już nigdy nie będzie” była przygodą. Szumowska i Englert: bohaterowie naszego filmu potrzebują uzdrowiciela. Wirtualnemedia.pl, 2020-09-09. [dostęp 2020-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-19)].
  59. ↑ Piotr Bicki: The Medium to „dwie gry uruchomione jednocześnie”. Weronika Rosati i Marcin Dorociński w obsadzie. Eurogamer, 2020-05-08. [dostęp 2020-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-30)].
  60. ↑ Przemysław Wańtuchowicz: The Medium – premiera i najważniejsze informacje. Eurogamer, 2021-01-19. [dostęp 2021-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-10)].
  61. ↑ Weronika Rosati zagra w amerykańskim serialu. „To wielka szansa”. Onet.pl, 2021-02-09. [dostęp 2021-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-09)].
  62. ↑ Maja Mikołajczyk: „Ponad horyzont!” to nowy emocjonujący film sportowy. Zobaczymy w nim polską aktorkę. NaTemat.pl, 2021-05-10. [dostęp 2021-05-19].
  63. ↑ Joannę Opozdę do roli Brigitte Bardot wybrała sama Brigitte Bardot. Onet.pl, 2021-10-08. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-14)].
  64. ↑ Kamil Piłaszewicz: Weronika Rosati: Jeżeli spotykam innych pasjonatów, to uwielbiam pracę na planie. „Rzeczpospolita”, 2019-07-16. [dostęp 2019-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-17)].
  65. ↑ a b Conclusa la XIV edizione del Social Film Festival ArtTelesia. Social Film Festival Artelesia, 2022-10-08. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)]. (wł.).
  66. ↑ Weronika Rosati robi błyskotliwą karierę za granicą. Kolejne wyróżnienie!. Interia.pl, 2022-12-12. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)].
  67. ↑ Liliana Śnieg-Czaplewska: Podwójne życie Weroniki. Polki.pl, 2008-09-03. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)].
  68. ↑ a b Katarzyna Przybyszewska: Weronika Rosati: Jadę dalej. Polki.pl, 2012-03-21. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)].
  69. ↑ Anna Kalita: Weronika Rosati: Był moment, kiedy polskie media brukowe wytykały mi dosłownie wszystko. Gazeta.pl, 2023-02-21. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)].
  70. ↑ Natalia Wolniewicz, "Sorry, wrogowie, nadal robię karierę". Spowiedź Weroniki Rosati [online], Plejada, 29 czerwca 2024.
  71. ↑ Paulina Socha-Jakubowska: Weronika Rosati szczerze o swoich rodzicach i filmowych autorytetach. „Wprost”, 2019-02-11. [dostęp 2023-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)].
  72. ↑ Weronika Rosati i Agnieszka Maciąg w reklamie nowej linii Pantene. MMP24, 2004-12-22. [dostęp 2016-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  73. ↑ HealthWay autorem kampanii nowej linii kosmetyków Dr Irena Eris. Wirtualne Media, 2007-09-09. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  74. ↑ Weronika Rosati reklamuje perfumy Dr Irena Eris. Wirtualne Media, 2008-11-06. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  75. ↑ Jesień w Polsacie. Stopklatka.pl, 2008-08-12. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  76. ↑ „Taniec z gwiazdami” już po raz dziesiąty, kto zatańczy tym razem?. Wirtualne Media, 2009-08-25. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  77. ↑ Ray Wilson – Bless me. Onet.pl, 2009-03-26. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-21)].
  78. ↑ Pola – Broń, Panie broń. Tuba.pl, 2009-06-09. [dostęp 2016-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  79. ↑ Zobacz teledysk Pati Sokol – Woman’s Work! W teledysku nowa dziewczyna Nergala całuje się z... Weroniką Rosati!. Radio Eska, 2012-03-28. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-04)].
  80. ↑ Weronika Rosati pisze o filmowych boginiach. Wirtualne Media, 2010-06-15. [dostęp 2016-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  81. ↑ Liliana Śnieg-Czaplewska: Weronika Rosati – Dziewczyna grzechu warta. Polki.pl. s. 5/5. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-05)].
  82. ↑ Weronika Rosati. To się państwu spodoba. „Wprost”. Nr 49/2016 (1765), s. 104, 2016-12-05. Jacek Pochłopień. PMPG Polskie Media. ISSN 0209-1747. 
  83. ↑ Sobota w DDTVN: Weronika Rosati została reporterką!. TVN, 2013-03-29. [dostęp 2016-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  84. ↑ Weronika Rosati reklamuje nowe perfumy Avon. Wirtualne Media, 2014-01-21. [dostęp 2016-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  85. ↑ Project Runway: relacja z odcinka 9 – ubrania dla najbliższych. „Glamour”, 2015-04-30. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  86. ↑ Weronika Rosati w finale pierwszego sezonu SNL Polska. Interia.pl, 2018-03-19. [dostęp 2018-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-30)].
  87. ↑ Joanna Twaróg: Weronika Rosati stworzyła markę kosmetyczną! Co znajdziemy w ofercie?. „Glamour”, 2021-03-25. [dostęp 2021-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-25)].
  88. ↑ Wielki sukces w Beverly Hills!. Apart, 2010-11-17. [dostęp 2016-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-12)].
  89. ↑ Hanna Lis, Weronika Rosati i Małgorzata Rozenek-Majdan walczą z hejterami w akcji Showmax. Wirtualne Media, 2018-06-08. [dostęp 2019-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-09)].
  90. ↑ Hanna Szcześniak: Weronika Rosati o samotnym macierzyństwie. „Kobiety nie powinny być tak traktowane”. Wirtualna Polska, 2018-11-08. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)].
  91. ↑ Sylwia Jakulewicz: Środa broni Rosati: Kończy się ludzka a zwłaszcza kobieca solidarność. Onet.pl, 2018-12-22. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)].
  92. ↑ Iga Dzieciuchowicz: Odwaga Weroniki Rosati. Jak wyznanie aktorki wzmocniło polską odsłonę MeToo. Codziennik Feministyczny, 2019-03-13. [dostęp 2019-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-13)].
  93. ↑ Weronika Rosati mówi stop przemocy, zakłada fundację i pomaga kobietom!. TVN, 2019-06-13. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-13)].
  94. ↑ a b Kobieta Roku Glamour 2019 i Mężczyzna Roku Glamour 2019 – poznajcie laureatów!. „Glamour”, 2019-09-17. [dostęp 2019-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-18)].
  95. ↑ Paula Szewczyk: Weronika Rosati na XI Kongresie Kobiet: Gdybym nie miała dziecka, pewnie tkwiłabym w przemocowym związku do dziś. „Wysokie Obcasy”, 2019-09-20. [dostęp 2019-09-21].
  96. ↑ Paula Szewczyk: Kongres Kobiet: Rodzina bez ojca? Trudno. Ważne, by dziecko nie miało poczucia, że mu czegoś brakuje. „Wysokie Obcasy”, 2019-09-20. [dostęp 2019-09-21].
  97. ↑ Magdalena Keler: Weronika Rosati w Davos o przemocy: Jeśli chcesz zmienić prawo, najpierw musisz zmienić mentalność. „Wysokie Obcasy”, 2020-01-22. [dostęp 2020-01-23].
  98. ↑ Weronika Rosati i Mariusz Max Kolonko. Onet.pl, 2005-01-24. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)].
  99. ↑ Tede porzucił Weronikę Rosati. Onet.pl, 2006-12-02. [dostęp 2020-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-10)].
  100. ↑ a b Miłość według Żuławskiego. „Gazeta Krakowska”, 2011-06-17. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  101. ↑ Piotr Adamczyk i Weronika Rosati mieli wypadek w Malewszczyźnie. „Kurier Lubelski”, 2013-09-17. [dostęp 2017-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  102. ↑ Wypadek Weroniki Rosati na Zamojszczyźnie. Piotr A. nie odpowie za czyn?. „Kurier Lubelski”, 2016-08-29. [dostęp 2017-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  103. ↑ Jej związek z Adamczykiem rozpadł się przez jej problemy ze zdrowiem?. Gala.pl, 2015-07-16. [dostęp 2016-04-08]. [zarchiwizowane (2016-04-09)].
  104. ↑ Weronika Rosati jest w ciąży!. „Viva!”, 2017-07-20. [dostęp 2017-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  105. ↑ Weronika Rosati po raz pierwszy po porodzie! Aktorka podzieliła się z fanami wzruszającym zdjęciem z córką. „Viva!”, 2017-12-20. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  106. ↑ Weronika Rosati wyjaśnia, dlaczego zmieniła nazwisko córki. „Zostałam zastraszona i sterroryzowana”. „Wprost”, 2019-05-06. [dostęp 2019-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-07)].
  107. ↑ To oficjalne! Weronika Rosati rozstała się z Robertem Śmigielskim. „Viva!”, 2018-06-28. [dostęp 2018-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-01)].
  108. ↑ a b Magdalena Środa: Weronika Rosati i pan doktor. Historia z warszawskiego apartamentu. „Wysokie Obcasy”, 2019-03-07. [dostęp 2019-03-09].
  109. ↑ Konrad Szczęsny: Rosati, Chajzer, Sekielski... Tymi skandalami w 2019 roku żyła Polska. „Viva!”, 2019-12-29. [dostęp 2020-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-09)].
  110. ↑ 100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu 2012: RANKING Forbes. „Forbes”. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  111. ↑ Najcenniejsze gwiazdy polskiego show-biznesu 2013. „Forbes”. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  112. ↑ Najcenniejsze gwiazdy polskiego show-biznesu 2014. „Forbes”. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  113. ↑ Będzie biegły literaturoznawca w procesie Weronika Rosati – Andrzej Żuławski. Onet.pl, 2012-06-19. [dostęp 2013-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  114. ↑ Zakaz publikacji książki Andrzeja Żuławskiego. „Newsweek Polska”, 2010-07-15. [dostęp 2016-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)].
  115. ↑ Weronika Rosati wygrała proces wytoczony za książkę A. Żuławskiego. Gazeta.pl, 2014-02-19. [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-11)].
  116. ↑ a b Rosati wygrywa proces z Żuławskim. „Nie ma niczym nieograniczonej wolności słowa”. TVN24.pl, 2015-05-23. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  117. ↑ „Róże Gali” przyznane. Wirtualne Media, 2005-11-30. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  118. ↑ Najpiękniejsze Polki 2005. Interia.pl, 2005-11-18. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  119. ↑ Najpiękniejsze Polki 2007. Interia.pl, 2007-11-19. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  120. ↑ Czytelnicy „Vivy!” po raz siódmy wybiorą najpiękniejszych. Wirtualne Media, 2008-11-27. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  121. ↑ Doda, Rusin i Mucha z szansami na tytuł Kobiety Roku „Glamour”. Wirtualne Media, 2011-05-13. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  122. ↑ „Viva!” łączy swój plebiscyt z akcją charytatywną. Wirtualne Media, 2011-11-10. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  123. ↑ Viva! Najpiękniejsi 2012. tvp.pl, 2013-01-31. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  124. ↑ Plejada TOP10 – nagrody wręczone. Onet.pl, 2013-05-20. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  125. ↑ Agata Młynarska, Doda, Edyta Górniak i Nergal mają szanse na „Róże Gali”. Wirtualne Media, 2013-10-25. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  126. ↑ Czytelnicy „Vivy!” po raz 11. wybiorą najpiękniejsze gwiazdy. Wirtualne Media, 2013-12-19. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
  127. ↑ Plebiscyt Gwiazdy Plejady. Plejada.pl. [dostęp 2016-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)].
  128. ↑ Róże Gali 2019: Cielecka, Staszczyk, Szczygieł i Zawierucha wśród nominowanych. Onet.pl, 2019-10-07. [dostęp 2019-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-07)].
  129. ↑ Superbohaterka „Wysokich Obcasów” 2019. Zapraszamy do udziału w plebiscycie. „Wysokie Obcasy”, 2020-02-11. [dostęp 2020-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-25)].
  130. ↑ Karol Kaczmarek, Gala Marki Roku 2024. Kto otrzymał statuetki? [online], AW Press – serwis o życiu gwiazd, 14 listopada 2024.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Weronika_Rosati&oldid=75632647”