Wallingford Riegger

Wallingford Riegger
Imię i nazwisko	Wallingford Constantin Riegger
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1885 ; Albany
Pochodzenie	amerykańskie
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1961 ; Nowy Jork
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Wallingford Constantin Riegger^[1]^[2] (ur. 29 kwietnia 1885 w Albany w stanie Georgia, zm. 2 kwietnia 1961 w Nowym Jorku^[1]^[2]) – amerykański kompozytor.

Życiorys

Dzieciństwo spędził w Indianapolis, gdzie matka uczyła go gry na fortepianie, zaś ojciec na skrzypcach^[2]. W 1900 roku wyjechał z rodzicami do Nowego Jorku, gdzie pobierał lekcje gry na wiolonczeli^[2]. Studiował w nowojorskim Institute of Musical Art u Percy’ego Goetschiusa (kompozycja) i Alwina Schroedera (wiolonczela)^[1]^[2]. W latach 1907–1910 przebywał w Berlinie, gdzie uczył się Hochschule für Musik u Roberta Hausmanna i Antona Hekkinga (wiolonczela) oraz Maxa Brucha i Edgara Stillmana-Kelleya (kompozycja)^[1]^[2]. Od 1911 do 1914 roku dyrygował St. Paul Symphony Orchestra, następnie wrócił do Niemiec, gdzie działał jako dyrygent w Würzburgu (1914–1915), Królewcu (1915–1916) i Berlinie (1916–1917)^[1]^[2].

Po powrocie z Niemiec do Stanów Zjednoczonych podjął działalność pedagogiczną, wykładał w Drake University w Des Moines (1919–1922), Institute of Musical Art w Nowym Jorku (1925–1926) i Ithaca College (1926–1928)^[1]^[2]. Otrzymał Paderewski Prize za Trio fortepianowe (1922), E.S. Coolidge Prize za La belle dame sans merci (1924) i New York Music Critics’ Circle Award za III Symfonię (1948)^[1]^[2]. W 1957 roku, ze względu na swoje lewicowe sympatie polityczne, został wezwany do złożenia wyjaśnień przed House Un-American Activities Committee^[2].

Twórczość

W latach 20. XX wieku nawiązał znajomość z Henrym Cowellem, Charlesem Ivesem i Edgarem Varèse’em, aktywnie włączając się w propagowanie wśród amerykańskiej publiczności twórczości kompozytorów współczesnych^[1]. Tworzone w tym okresie kompozycje mają charakter atonalny, cechują się szorstkością brzmienia i gwałtownością środków wyrazu^[1]. Był jednym z pierwszych amerykańskich kompozytorów posługujących się techniką dodekafoniczną^[1]. W latach 30. poświęcił się głównie tworzeniu muzyki tanecznej, tworząc dla takich tancerek jak Doris Humphrey, Martha Graham i Hanya Holm^[1]. W późniejszym okresie wrócił do tworzenia muzyki autonomicznej, stosując technikę dodekafoniczną, nie traktowaną jednak ortodoksyjnie^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

Utwory orkiestrowe

uwertura The Beggerman (1912, zaginiona)
Elegie na wiolonczelę i orkiestrę (1916)
Triple Jazz: American Polonaise (1922)
Rhapsody: 2nd April (1924–1926)
Holiday Sketches na skrzypce i orkiestrę (1927)
Study in Sonority (1927)
Fantasy and Fugue na organy i orkiestrę (1930–1931)
Dichotomy na orkiestrę kameralną (1932)
Scherzo na orkiestrę kameralną (1932)
Consummation (1939)
New Dance (1940)
Canon and Fugue na smyczki (1941)
Passacaglia and Fugue (1942)
Processional: Funeral March (1943)
4 symfonie (I 1944, II 1945, III 1946–1947, IV 1956)
Evocation (1948)
Music for Brass Choir na 10 trąbek, 8 rogów, 10 puzonów, 2 tuby i perkusję (1949)
Music for Orchestra (1952)
Prelude and Fugue (1953)
Variations na fortepian i orkiestrę (1952–1953)
Variations na 2 fortepiany i orkiestrę (1952–1954)
Suite for Younger Orchestras (1953)
Dance Rhythms (1954)
Overture (1955)
Preamble and Fugue (1955)
Festival Overture (1957)
Variations na skrzypce i orkiestrę (1958)
Quintuple Jazz (1959)
Sinfonietta (1959)
Introduction, Scherzo and Fugue na wiolonczelę, instrumenty dęte i kotły (1960)
Duo na fortepian i orkiestrę (1960)

Utwory kameralne

Reverie na wiolonczelę i orkiestrę (1918)
Trio fortepianowe (1919–1920)
Whimsy na wiolonczelę lub skrzypce i fortepian (1920)
Meditation na wiolonczelę lub skrzypce i fortepian (1927)
Suite na flet (1928–1929)
3 Canons na flet, obój, klarnet i fagot (1931)
Divertissement na flet, wiolonczelę i harfę (1933)
New Dance na 2 fortepiany lub fortepian na 4 ręce, skrzypce i fortepian lub fortepian solo (1935)
Music na głos i flet (1936–1937)
2 kwartety smyczkowe (I 1938–1939, II 1948)
Duos na flet, obój i klarnet (1943)
Sonatina na skrzypce (1947)
Kwintet fortepianowy (1950–1951)
Nonet na 3 trąbki, 2 rogi, 3 puzony i tubę (1951)
Canon on a Ground Bass of Purcell na smyczki (1951)
Blaserquintett na instrumenty dęte drewniane (1952)
Koncert na fortepian i kwintet dęty drewniany (1953)
Variations na skrzypce i altówkę (1957)
Introduction and Fugue na 4 wiolonczele (1957)
Cooper Square na akordeon (1958)

Utwory fortepianowe

Blue Voyage (1927)
Scherzo na 2 fortepiany (1932)
4 Tone Pictures (1932)
New and Old: 12 Pieces for Piano (1944)
Variations na 2 fortepiany (1952–1953)

Utwory wokalno-instrumentalne

La belle dame sans merci na tenora, głosy żeńskie i 7 instrumentów (1921–1924)
Eternity na głosy żeńskie i 4 instrumenty (1942)
From Some Far Shore na 4 głosy i fortepian lub organy (1946)
Easter Passacaglia: Ye Watchers and Ye Holy Ones na 4 głosy i fortepian lub organy (1946)
Little Sam: Little Black Sambo na recytatora i orkiestrę kameralną (1946)
Who Can Revoke? na 4 głosy i fortepian (1948)
In Certainty of Song na 4 głosy solowe, 4 głosy i fortepian lub orkiestrę kameralną (1950)
Non vincit malitia: Evil Shall Not Prevail na chór (1951)
A Child Went Forth na 4 głosy i obój (1953)
A Shakespeare Sonnet na baryton, chór i fortepian lub orkiestrę kameralną (1956)

Utwory taneczne

Bacchanale (1930)
Evocation (1932)
Frenetic Rhythms: 3 Dances of Daemonical Possesion (1933)
New Dance (1935)
Theater Piece (1935)
With My Red Fires (1936)
Chronicle (1936)
The Cry (1936)
City Nocturne (1936)
4 Chromatic Eccentricities (1936)
Candide (1937)
Festive Rhythm (1937)
Trend (1937)
Case History No... (1937)
Trojan Incident (1938)
Machine Ballet (1938)
Fancy Fannie’s Judgement Day (1938)
Pilgrim’s Progress (1938)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 389. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2987–2988. ISBN 0-02-865530-3.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 389. ISBN 978-83-224-0837-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2987–2988. ISBN 0-02-865530-3.

[1]

[2]