Władysław Łyszkowski
Władysław Łyszkowski (ur. 1878 we Lwowie[1], zm. 22 czerwca 1932 w Łodzi[2]) – polski urzędnik państwowy, radca prawny, działacz polityczny. Wicewojewoda Łódzki (1922–1926), kierownik Wydziału Obywatelskiego MSW, prezes Stronnictwa Narodowego na województwo łódzkie, komisarz rządowy w Jaśle i Przemyślu.
 (1924) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 1932 |
| Wicewojewoda łódzki | |
| Okres |
od marca 1922 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW młodości uczył się w CK Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, następnie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Początkowo pracował jako komisarz komisji w starostwie w Drohobyczu. W 1911 został komisarzem powiatowym w Namiestnictwie we Lwowie. Podczas I wojny światowej został mianowany sekretarzem namiestnictwa, a następnie komisarzem rządowym w Jaśle, a później w Przemyślu. Od maja 1918 był starostą w Brodach, a w 1920 w Buczaczu[1]. Od 2 maja 1920 był naczelnikiem wydziału w Urzędzie Wojewódzkim Łódzkim. Od marca 1922 do końca lutego 1926 pełnił funkcję wicewojewody łódzkiego. Następnie objął stanowisko kierownika Wydziału Obywatelskiego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. 15 stycznia 1927 przeszedł w stan nieczynny, a 21 lipca w stan spoczynku[1] i do 1930 był radcą prawnym Łódzkich Elektrycznych Kolejek Dojazdowych[2][3].
We Lwowie działał w Instytucie Ubogich Chrześcijan[1] i w Towarzystwie Szkoły Ludowej[2]. W Łodzi wspierał oddział Czerwonego Krzyża, był członkiem Komitetu Pomocy Młodzieży Akademickiej oraz Komitetu Niesienia Pomocy Najbiedniejszym, zajmującym się dożywianiem bezrobotnych i utrzymywaniem na koloniach letnich dzieci robotników łódzkich. Był wiceprezesem Rady Ligi Obrony Powietrznej Państwa i jednym z inicjatorów budowy lotniska w Łodzi[1]. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Łodzi, Stowarzyszenia Polskich Techników, Pracy Polskiej i Rozwoju[2].
Był prezesem Stronnictwa Narodowego na województwo Łódzkie[2].
Życie prywatne
edytujBył synem Romualda (ur. 1838) – radcy w Magistracie Lwowa i Ludwiki z domu Hodoly (1841–1897). Ponadto miał brata Romualda – oficera armii austro-węgierskiej, poległego podczas I wojny światowej[1]. Miał żonę i córkę[2].
Zmarł w lecznicy „Betleem” przy ul. Podleśnej (obecnie ul. M. Skłodowskiej Curie) w Łodzi[2]. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, wraz z rodzicami i bratem[1].
Odznaczenie
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1923)[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Ireneusz Polit, Wojewodowie łódzcy (1919-1939), Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce 2020 [zarchiwizowane z adresu 2023-05-12].
- ↑ a b c d e f g Z żałobnej karty. Śmierć znanego działacza narodowego, „Prąd” (162) [dostęp 1932-06-24].
- ↑ P. Łyszkowski zwolniony z kolejek dojazdowych, „Hasło Łódzkie” (261) [dostęp 1930-09-23].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.