VII Brygada Piechoty (II RP)

VII Brygada Piechoty
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1919
Rozformowanie	1921
	Dowódcy
Pierwszy	płk Witold Jarosz-Kamionka
Ostatni	płk Adam Nałęcz Nieniewski
	Działania zbrojne
	wojna polsko-bolszewicka; bitwa nad Autą; bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920)
	Organizacja
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	4 Dywizja Piechoty
Skład	14 pułk piechoty; 10 pułk piechoty

VII Brygada Piechoty (VII BP) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.

Historia

VII BP sformowana została w kwietniu 1919 roku, w Małopolsce Wschodniej, w składzie 4 Dywizji Piechoty. Na początku września 1920 roku VII BP podporządkowana została dowódcy 6 Armii, przetransportowana koleją do Żółkwi i skierowana przeciwko sowieckiej 24 Dywizji Strzelców, która sforsowała Bug pod Krystynopolem. 3 września nawiązała kontakt z nieprzyjacielem, a II/14 pp atakiem na bagnety zdobył Kuliczków. Następnego dnia pod m. Rekliniec rozbiła sowiecki 215 pułk strzelców.

W pierwszej dekadzie lipca 1921 roku brygada przeniesiona została z terenu Okręgu Generalnego „Warszawa” na teren Okręgu Generalnego „Łódź”. Dowództwo brygady i 14 pułk piechoty rozmieszczono we Włocławku, a 10 pułk piechoty w Łowiczu.

W czasie działań wojennych stany osobowe brygady uzupełniała:

Powiatowa Komenda Uzupełnień 10 pułku piechoty w Łowiczu,
Batalion zapasowy 10 pułku piechoty w Łowiczu (do VIII 1919 w Lubaczowie)
Powiatowa Komenda Uzupełnień 14 pułku piechoty we Włocławku,
Batalion zapasowy 14 pułku piechoty we Włocławku (do 6 II 1920 w Aleksandrowie Kujawskim, a do 9 XI 1919 w Jarosławiu)

Wymienione instytucje i pododdziały stacjonowały na terenie Okręgu Generalnego „Łódź” i podporządkowane były jego dowódcy.

W październiku–listopadzie 1921 roku dowództwo VII BP przeformowane zostało w dowództwo piechoty dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty i dyslokowane do Torunia. 14 pułk piechoty podporządkowany zostały bezpośrednio dowódcy 4 DP, a 10 pułk piechoty dowódcy nowo powstałej 26 Dywizji Piechoty.

Organizacja

dowództwo VII Brygady Piechoty^[1]
14 pułk piechoty
10 pułk piechoty

Dowódcy

gen. ppor. Franciszek Krajowski (24 V – 5 XII 1919)
płk Adolf Jastrzębski^[1] (21 XII 1919 – 29 V 1920)
płk Adam Jaroszewski (29 V – VII 1920)
płk Leon Silicki (13 V ? VII – 28 X 1920)

Adiutantem sztabowym był kpt. Marian Porwit.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Stachiewicz 1925 ↓, zał.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Bitwa niemeńska 29 VIII – 18 X 1920. Dokumenty operacyjne. Część I (29 VIII – 19 IX), oprac. i przygotowanie do druku zespół pod redakcją Marka Tarczyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Rytm", Warszawa 1998, ISBN 83-867893-05-6, s. 11, 99, 125, 151, 169, 192, 232, 284, 353.
Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo „Ibidem”, Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4, s. 61-63, 69, 86, 108-109.
MarianM. Porwit MarianM., Spojrzenia poprzez moje życie, Warszawa: „Czytelnik”, 1986, ISBN 83-07-01535-9, OCLC 69288255 .
Julian Stachiewicz: Działania zaczepne 3 armji na Ukrainie. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1925.

[CITEREFStachiewicz1925zał-1] Stachiewicz 1925 ↓, zał.

[1]