Teresa Sułowska-Bojarska
Teresa Sułowska-Bojarska pseudonim „Dzidzia”, „Klamerka” (ur. 30 czerwca[1] albo 30 lipca[2] 1923 w Zalesiu, zm. 30 listopada 2013) – polska pisarka, poetka i pedagog, działaczka podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, łączniczka AK, uczestniczka powstania warszawskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Życiorys
edytujW marcu 1941 została zaprzysiężona w konspiracji, nosząc od tej pory pseudonim „Dzidzia”. Była szyfrantką w I Oddziale Komendy Głównej. Na okres powstania warszawskiego otrzymała przydział do Wojskowej Służby Ochrony Powstania w składzie Pułku „Baszta” na Mokotowie (w tym okresie posługiwała się pseudonimem „Klamerka”).
W 2012 Marek Widarski zrealizował film dokumentalny „Teresa Sułowska - Bojarska. Wygrane życie łączniczki”. Producentem filmu była Fundacja Filmowa Armii Krajowej[3][4].
Miała dwie córki, Joannę Bojarską-Syrek (muzealnik) i Annę (aktorkę)[5].
Zmarła 30 listopada 2013. Pogrzeb odbył się 6 grudnia. Pochowana została na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 276-1-27)[6].
- Bogusław i Anna ( „Pax”, Warszawa, 1966)
- Byłam królewną (Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, 1977)
- Cierniowa mitra (Księgarnia Św. Wojciecha, Poznań, 1987, ISBN 83-7015-071-3) wyd. 3
- Codzienność: sierpień-wrzesień 1944 (First Business College Prywatne Policealne Studium Handlowe, Warszawa, 1993, ISBN 83-85746-08-0)
- Czas samotności („Pax”, Warszawa, 1975) wyd. 2
- Czerwone gryfy („Pax”, Warszawa, 1973) wyd. 2
- Kontredans kujawski („Pax”, Warszawa, 1971)
- Na jednym płótnie („Pax”, Warszawa, 1974)
- Requiem dla ostatniego wikinga (Wydawnictwo Morskie, Gdańsk, 1974)
- Świeradową przesieką : o pierwszym polskim lekarzu (Stanley Enterprise: Wydawnictwo Wrocławskie, Wrocław 2001, ISBN 83-87662-17-8) razem z Gerwazym Świderskim
- Świtanie, przemijanie („Trio”, Warszawa, 1996, ISBN 83-85660-35-6)
- Ucho igielne: ks. August Czartoryski, salezjanin (1858-1893) (Akademia Teologii Katolickiej: staraniem Warszawskiej Inspektorii Salezjańskiej św. Stanisława Kostki, Warszawa 1983)
- W imię trzech krzyży: opowieść o Julii Urszuli Ledóchowskiej i jej zgromadzeniu („Pax”, Warszawa, 1989, ISBN 83-211-0285-9)
- Wskrzeszenie Łazarza („Pax”, Warszawa, 1979, ISBN 83-211-0072-4)
Przypisy
edytuj- ↑ Powstańcze Biogramy - Teresa Sułowska [online], www.1944.pl [dostęp 2017-03-02] (ang.).
- ↑ Archiwum Historii Mówionej - Teresa Bojarska [online] [dostęp 2017-03-02] (ang.).
- ↑ Str. Fundacji Filmowej Armii Krajowej (stan na 06.12.2013)
- ↑ Film w serwisie PortalFilmowy.pl (stan na 06.12.2013)
- ↑ Lekkim krokiem łączniczki wbiegła w pożar. zyciewarszawy.pl, 2008-07-31. [dostęp 2017-03-21].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: DOMINIK BOJARSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-05].
- ↑ Wirtualny Katalog Biblioteki Narodowej