Re’uwen Riwlin

polityk izraelski

Re’uwen Riwlin (hebr. ראובן ריבלין, wym. [ʁeʔuˈven ʁivˈlin]; ur. 9 września 1939 w Jerozolimie) – izraelski prawnik i polityk. Minister komunikacji w latach 2001–2003, poseł do Knesetu w latach 1988–1992 oraz 1996–2014, jego przewodniczący w latach 2003–2006 oraz 2009–2013. Prezydent Izraela od 24 lipca 2014 do 7 lipca 2021.

Re’uwen Riwlin
‏ראובן ריבלין‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 września 1939
Jerozolima

10. Prezydent Izraela
Okres

od 24 lipca 2014
do 7 lipca 2021

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Szimon Peres

Następca

Jicchak Herzog

Przewodniczący Knesetu
Okres

od 30 marca 2009
do 5 lutego 2013

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Dalja Icik

Następca

Juli-Jo’el Edelstein

Przewodniczący Knesetu
Okres

od 19 lutego 2003
do 4 maja 2006

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Awraham Burg

Następca

Dalja Icik

Minister komunikacji
Okres

od 7 marca 2001
do 28 lutego 2003

Przynależność polityczna

Likud

Poprzednik

Binjamin Ben Eli’ezer

Następca

Ariel Szaron

podpis

Życiorys

edytuj

Ukończył studia na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Jest członkiem partii Likud. Po raz pierwszy wybrany do dwunastego Knesetu w wyborach w 1988, cztery lata później utracił miejsce w parlamencie[1]. W wyborach w 1996 również nie zdobył mandatu, ale powrócił do Knesetu już 1 września tegoż roku w miejsce Elijjahu Ben Elisara[2]. Zyskał reelekcję w 1999, a od 7 marca 2001 do 28 lutego 2003 był ministrem komunikacji w pierwszym rządzie Ariela Szarona. W wyborach w 2003 został ponownie wybrany posłem[1], a w szesnastym Knesecie był przewodniczącym parlamentu (od 19 lutego 2003 do 4 maja 2006)[3]. Z sukcesem wybierany także w 2006 i 2009[1], a w Knesecie osiemnastej kadencji ponownie był przewodniczącym parlamentu (od 30 marca 2009 do 5 lutego 2013)[3]. W wyborach w 2013 kolejny raz zdobył mandat poselski[1], który złożył czerwcu 2014 w związku z wyborem na prezydenta (w parlamencie zastąpił go Karmel Szama[4]).

10 czerwca 2014 został wybrany przez Kneset na prezydenta Izraela. Został zaprzysiężony 24 lipca 2014[5].

W październiku 2014 złożył oficjalną wizytę w Polsce, w czasie której m.in. wraz z prezydentem Bronisławem Komorowskim uczestniczył w uroczystości otwarcia wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich Polin[6]. 12 kwietnia 2018 uczestniczył wraz z prezydentem Andrzejem Dudą w Marszu Żywych. Na spotkaniu z prezydentem Polski stwierdził, że „Nie ma wątpliwości, że wielu Polaków walczyło z reżimem nazistowskim, ale nie możemy zaprzeczyć, że Polska i Polacy przyłożyli rękę do eksterminacji”[7].

Po wyborach w kwietniu 2019 roku, w dniach 15–16 kwietnia 2019, Riwlin spotkał się z reprezentantami partii, które dostały się do Knesetu XXI kadencji, celem uzyskania rekomendacji co do obsady stanowiska szefa rządu. Dotychczasowego premiera Binjamina Netanjahu rekomendowały – macierzysty Likud (35 mandatów), Szas (8), Zjednoczony Judaizm Tory (8), Nasz Dom Izrael (5), Unia Partii Prawicowych (5) oraz My Wszyscy (4). Lider Niebiesko-BiałychBeni Ganc został wskazany przez swoje ugrupowanie (35 mandatów) oraz przez Partię Pracy (6) i Merec (4). Koalicje partii arabskich Hadasz-Ta’al (6) i Ra’am-Balad (4) nie poparły żadnego kandydata[8][9]. W związku z tym, że prawicowa koalicja dysponuje łącznie 65 mandatami w 120 osobowym Knesecie 17 kwietnia prezydent oficjalnie powierzył Netanjahu misję sformowania nowego rządu[10].

Życie prywatne

edytuj

Jego drugą żoną była Nechama (1945–2019), mieli troje dzieci[11]. Jest wegetarianinem[12]. Oprócz ojczystego języka hebrajskiego zna również angielski[13].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Re’uwen Riwlin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  2. Members of the Fourteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).
  3. a b Israel. Ministries etc.. rulers.org. [dostęp 2019-06-05]. (ang.).
  4. Members of the Nineteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).
  5. Rivlin sworn in as president under shadow of Gaza operation. The Jerusalem Post, 2014-07-24. [dostęp 2014-07-24].
  6. To muzeum przywróci pamięć o żydowskim życiu w Polsce. [w:] Kancelaria Prezydenta RP [on-line]. prezydent.pl, 28 października 2014. [dostęp 2017-04-24].
  7. Rzecznik prasowy Prezydenta Izraela: President Rivlin meets with Polish President Duda of Poland in Krakow. mfa.gov.il, 2018-04-12. [dostęp 2018-04-12]. (ang.).
  8. Netanyahu secures majority backing after right-wing parties recommend him as PM. The Times of Israel. [dostęp 2019-04-23]. (ang.).
  9. Netanyahu Set to Form Next Government After Most Parties Recommend Him to President. Ha-Arec. [dostęp 2019-04-23]. (ang.).
  10. President officially taps Netanyahu to form next government. The Times of Israel. [dostęp 2019-04-23]. (ang.).
  11. Nie żyje żona prezydenta Izraela. fakty.interia.pl. [dostęp 2019-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-05)]. (pol.).
  12. Marszałek Senatu spotkał się z prezydentem Izraela. [w:] Senat RP [on-line]. senat.gov.pl, 29 października 2014. [dostęp 2014-11-27].
  13. ראובן ריבלין. knesset.gov.il. [dostęp 2015-03-10]. (hebr.).

Bibliografia

edytuj