Nagare-zukuri
Nagare-zukuri (jap. 流れ造り, 流造 także: 流破風造 nagare-hafu-zukuri) – jeden ze stylów architektonicznych, stosowanych przeważnie w budownictwie głównych pawilonów (honden) w chramach shintō[1].
Opis
edytujStyl ten rozwinął się w okresie Nara, a pierwszymi chramami zbudowanymi według niego były oba sanktuaria Kamo w Kioto. Nazwa odnosi się do kształtu dwuspadowego dachu, wykazującego wpływ budownictwa kontynentalnego, w tym buddyjskiego[2].
Chramy, które stosują ten styl, nie są ograniczone do konkretnego regionu Japonii. Cechą charakterystyczną nagare-zukuri jest dwuspadowy dach, który jest unikalny w asymetrycznej równowadze, z długim, wydłużonym przednim spadem o płynnej krzywiźnie. Przednie nachylenie dachu nazywa się mae-nagare (前流), a tylne – ushiro-nagare (後流). Uważa się, że nazwa nagare-zukuri (styl „płynący”, ang. „wave-style”, „flowing style”)[1] wywodzi się z kształtu przedniej części dachu dwuspadowego, przypominającego opadającą falę[3].
Budowle drewniane w stylu nagare-zukuri mogą mieć kamienny fundament i wsparte na palach galeryjki okalające budynek na 1/3 wysokości. Wejście ulokowane jest pośrodku ściany szczytowej, na wysokości galeryjki, ze schodami prowadzącymi od poziomu gruntu.
Galeria
edytuj-
Kandani-jinja w Sakaide, w prefekturze Kagawa -
Dwupoziomowa brama (wieżowa, rōmon) w chramie Shimogamo-jinja w Kioto -
Chram Ujigami-jinja w Uji
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1166. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Basic Terms of Shinto. Tokyo: Institute for Japanese Culture and Classics, 1985, s. 41.
- ↑ Ryūji Kuroda: History and Typology of Shrine Architecture. Kokugakuin University, 2006. [dostęp 2019-07-13]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- litera N. W: Jolanta Tubielewicz: Kultura Japonii – słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996, s. 217. ISBN 83-02-06378-9. (pol.).