Krzysztof Czabański
Krzysztof Czabański (ur. 4 października 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i polityk. W 1992 prezes Polskiej Agencji Prasowej, w latach 1999–2000 prezes Polskiej Agencji Informacyjnej, w latach 2006–2009 prezes zarządu Polskiego Radia, poseł na Sejm VIII kadencji, w latach 2015–2016 sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w latach 2016–2024 przewodniczący Rady Mediów Narodowych.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 października 1948 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
prezes Polskiej Agencji Prasowej (1992), prezes Polskiej Agencji Informacyjnej (1999–2000), prezes zarządu Polskiego Radia (2006–2009), poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019), wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego (2015–2016), przewodniczący Rady Mediów Narodowych (2016–2024) |
| Partia |
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (1967–1980) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujJest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1971 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1967–1981 pracował jako reporter w czasopismach RSW „Prasa-Książka-Ruch”: „Sztandarze Młodych”, „Zarzewiu”, „Dookoła świata”, „Literaturze” i „Kulturze”. Był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej[1]. W latach 1967–1980 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1981 był redaktorem „Tygodnika Solidarność”, a po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w prasie podziemnej: „Tygodniku Wojennym”, „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych” oraz „Vacacie”.
Od jesieni 1989 był kolejno zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność”, redaktorem naczelnym „Expressu Wieczornego”, prezesem PAP (w 1992) i ponownie redaktorem naczelnym „EW” (do 1995). W latach 1998–2001 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej RSW „Prasa-Książka-Ruch” i równolegle w latach 1999–2000 prezesem PAI.
W 1993 wraz z Jarosławem Kaczyńskim i Sławomirem Siwkiem został oskarżony o działanie na szkodę wspólnie zakładanej Fundacji Prasowej „Solidarność” poprzez domniemane nielegalne finansowanie z jej źródeł Porozumienia Centrum. Pierwszy proces zakończył się wyrokiem uniewinniającym, po skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania w 2000 postępowanie zostało prawomocnie umorzone[2].
Publikował artykuły, komentarze i felietony w „Tygodniku Solidarność”, „Życiu Warszawy”, „Życiu”, „Gazecie Wyborczej”, „Wprost” i „Rzeczpospolitej”. W latach 1990–1996 uczestniczył w różnych programach publicystycznych w TVP i Polskim Radiu. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1971–1990; członkostwo w SDP ponownie uzyskał w 2010.
30 czerwca 2006 został wybrany na prezesa zarządu Polskiego Radia. Przeprowadził wówczas zwolnienia grupowe, w wyniku których zwolniono m.in. wieloletnich pracowników radia. Decyzje te niektórzy komentatorzy oceniali jako motywowane politycznie[3][4]. Sam Krzysztof Czabański uzasadniał je koniecznością restrukturyzacji zatrudnienia[5]. 10 stycznia 2009 został odwołany z zajmowanego w PR stanowiska. Od października 2007 do lipca 2009 zasiadał w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej, a od 2007 do 2008 w radzie nadzorczej Polkomtela. Powrócił następnie do działalności publicystycznej m.in. w ramach współpracy z „Rzeczpospolitą”, „Uważam Rze”, „Niedzielą” i „W Sieci”.
W 2011 bez powodzenia kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Sejmu w okręgu bielskim[6]. W 2015 wystartował ponownie na posła jako lider listy wyborczej PiS w okręgu toruńskim. Został wybrany do Sejmu VIII kadencji liczbą 16 546 głosów[7]. W grudniu tego samego roku powołano go na sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz na pełnomocnika rządu ds. przygotowania reformy publicznej radiofonii i telewizji[8].
W lipcu 2016 został wybrany z rekomendacji PiS przez Sejm w skład Rady Mediów Narodowych[9], w związku w czym przestał pełnić funkcję w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W sierpniu 2016 powołany na przewodniczącego RMN[10]. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji[11]. W lipcu 2022 został ponownie powołany przez Sejm do Rady Mediów Narodowych[12], a w sierpniu tego samego roku kolejny raz został wybrany jej przewodniczącym[13]. 11 października 2024 został odwołany przez Sejm ze stanowiska członka i przewodniczącego Rady Mediów Narodowych[14][15].
Wyróżnienia
edytujW 2008 wyróżniony Nagrodą im. św. Grzegorza I Wielkiego, przyznawaną przez miesięcznik „Niezależna Gazeta Polska”[16]. Został powołany w skład kapituły Nagrody im. Jacka Maziarskiego[17].
Publikacje
edytujJest autorem książek reporterskich i publicystycznych takich jak:
- O tym, co pod ziemią, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1980,
- Poker, Iskry, Warszawa 1980,
- Rodziny specjalnej troski, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1981,
- ABC, Wydawnictwo Przedświt, Warszawa 1985,
- Bydgoszcz – marzec 1981. Dokumenty, komentarze, relacje, Wydawnictwo Most (drugi obieg), Warszawa 1987,
- Ruska baba, Akces, Warszawa 2005,
- Pierwsze podejście, Akces, Warszawa 2005.
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Agnieszka Kublik, Iwona Szpala: Krzysztof Czabański: Twarz mediów narodu. wyborcza.pl, 23 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-27].
- ↑ Stołeczny ratusz chce zabezpieczenia siedziby PiS-u. wp.pl, 21 listopada 2007. [dostęp 2011-09-05].
- ↑ Parada kłamców według Krzysztofa Czabańskiego – komentarz Marka Palczewskiego. sdp.pl, 8 sierpnia 2011. [dostęp 2011-09-05].
- ↑ Agnieszka Kublik: Minister Skarbu: Odwołać Czabańskiego i Targalskiego. wyborcza.pl, 29 czerwca 2008. [dostęp 2011-09-05].
- ↑ Polemika ws. Polskiego Radia – Krzysztof Czabański. sdp.pl, 8 sierpnia 2011. [dostęp 2011-09-05].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-10].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Krzysztof Czabański. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-17].
- ↑ Krzysztof Czabański, Joanna Lichocka i Elżbieta Kruk wybrani przez Sejm do Rady Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 22 lipca 2016. [dostęp 2016-07-22].
- ↑ Krzysztof Czabański przewodniczącym Rady Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 2 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-02].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Lichocka, Babinetz i Czabański wybrani do Rady Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 22 lipca 2022. [dostęp 2022-07-22].
- ↑ Maciej Kozielski: Krzyszfof Czabański dalej przewodniczącym RMN. press.pl, 5 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-05].
- ↑ Czabański odwołany. Jest decyzja Sejmu. wp.pl, 11 października 2024. [dostęp 2024-10-11].
- ↑ Głosowanie nr 21 na 19. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 11 października 2024. [dostęp 2024-10-11].
- ↑ Krzysztof Czabański odebrał nagrodę im. św Grzegorza I Wielkiego. bankier.p l, 1 lutego 2008. [dostęp 2011-09-05].
- ↑ Nagroda im. Jacka Maziarskiego. jacekmaziarski.org. [dostęp 2019-05-23].
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1028.
- ↑ Uroczystość wręczenia Medali Stulecia Odzyskanej Niepodległości i Medali „Zło dobrem zwyciężaj”. idmn.pl, 21 września 2023. [dostęp 2023-09-22].
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1315.
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Czabański w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2011-09-05].