Królestwo Anglii

Królestwo Anglii
Regnum Anglorum
Kingdom of England
Reaume d’Angleterre
Realme d'Engleterre
	927–1649; 1660–1707
Herb	Flaga
	Dewiza: Dieu et mon droit; (Bóg i moje prawo)
Ustrój polityczny	monarchia
Stolica	Winchester; Londyn (od XI wieku)
Data powstania	927
Data likwidacji	1 maja 1707
Władca	Anna Stuart
Populacja; • liczba ludności	; 5 750 000; (1707)
Waluta	funt szterling
Język urzędowy	łacina; staroangielski (de facto do 1066); normandzki/anglo-normandzki (de jure od 1066 do XV wieku); angielski (de facto stopniowo wypiera normandzki od XII wieku)
Religia dominująca	katolicyzm (927–1534); anglikanizm (1534–1646; 1660–1707); purytanizm (1646–1660)
	; Imperium Plantagenetów pod panowaniem Henryka II (1154-1189)
	Położenie na mapie; ; Królestwo Anglii w 1190
	Multimedia w Wikimedia Commons

Królestwo Anglii (łac. Regnum Anglorum, ang. Kingdom of England, stfr. Reaume d’Angleterre, ang-nor. Realme d'Engleterre^[1]) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku. Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, na obszarze znanym dziś jako Anglia i Walia. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku.

Najważniejsza królewska rezydencja mieściła się początkowo w mieście Winchester, w hrabstwie Hampshire, ale Londyn oraz Gloucester posiadały niemal równorzędny status – szczególnie Londyn, który de facto stał się stolicą królestwa na początku XII wieku.

Zobacz też

Przypisy

↑ Les Anglais parlent-ils normand ?. 28 listopada 2018.

[1] Les Anglais parlent-ils normand ?. 28 listopada 2018.

[1]