John Blow

John Blow (ochrzczony 23 lutego 1649, zm. 1 października 1708 w Westminsterze, w Londynie) – angielski kompozytor i organista epoki późnego baroku.

John Blow

Data i miejsce urodzenia	ochrzczony 23 lutego 1649 North Collingham, hrabstwo Nottingham
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	11 października 1708 Westminster, Londyn
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista

John Blow's Prelude

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Jego uczniem był nieco młodszy odeń Henry Purcell. Jedna z „masek” (masque) Blowa: Venus and Adonis (1683), posłużyła za wzór Purcellowi do jego : Dydona i Eneasz. Uczniem Johna Blowa był też William Croft.

Życiorys

Blow urodził się najprawdopodobniej w North Collingham w hrabstwie Nottingham. Znana jest tylko data jego chrztu. Jako chłopiec został chórzystą Chapel Royal.

Już jako chłopiec komponował liczne hymny takie jak: Lord, Thou host been our refuge, Lord, rebuke me not i tak zwany Club Anthem („Hymn klubowy”), pt: I will always give thanks, we współpracy z Pelhamem Humfreyem i Williamem Turnerem, z okazji pokonania Holendrów (1665), lub po prostu z okazji spotkania trojga przyjaciół-chórzystów.

Później Blow zaczął naśladować włoski styl Giacomo Carissimiego. W 1669 Blow został organistą w Opactwie Westminsterskim. W 1673 został gentleman of the Chapel Royal, a we wrześniu tego roku poślubił Elizabeth Braddock, która jednak zmarła w 1683 roku przy porodzie.

Blow, który miał od roku 1678 tytuł doctor of music, został w 1685 jednym z prywatnych muzyków króla Jakuba II. W 1682 napisał swe jedyne dzieło sceniczne - masque ku uciesze władcy: Venus and Adonis. Mary Davis grała w niej rolę Wenus, a jej córka (spłodzona z królem) grała rolę Kupidyna. Trzyaktowy, w całości śpiewany utwór rozpoczyna się uwerturą francuską i zawiera chóry, pieśni, tańce, grounds oraz recytatywy.

W roku 1687 Blow został chórmistrzem w katedrze św. Pawła w Londynie. W 1695 został organistą kościoła Św. Małgorzaty w Westminstere. Wtedy nie pracował już w Opactwie Westminsterskim, gdzie w roku 1680 zastąpił go Henry Purcell. Z okazji zawartego 20 września 1697 roku Pokoju w Ryswick, Blow skomponował anthem „I was glad when they said unto me”. Utwór został wykonany 2 grudnia 1697 roku w katedrze św. Pawła w Londynie. W 1699 Blow został pierwszym kompozytorem kaplicy królewskiej; był pierwszym, który piastował to dopiero co utworzone stanowisko.

Znanych jest 14 mszy i ponad 100 hymnów Blowa. Poza tym napisał on: pieśń: Great sir, the joy of all our hearts, odę na Nowy Rok 1682 r., podobne dzieła okolicznościowe w 1683, 1686, 1687, 1688, 1689, 1693 (?), 1694 i 1700; dalej; ody na dzień Św. Cecylii (1684, 1691, 1695 i 1700), 2 hymny; Behold, O God, our Defender i God spake sometimes in visions koronacje Jakuba II (1685), nieco muzyki klawesynowej, Epicedium dla królowej Marii (1695) i odę na pogrzeb Purcella (1696). W 1700 roku Blow opublikował Amphion Anglicus; kolekcję muzyki na 1,2,3 i 4 głosy i basso continuo.

Blow zmarł 1 października 1708 roku w swoim domu w Broad Sanctuary i został pochowany w północnej części Opactwa Westminsterskiego.

W 300. rocznicę śmierci Blowa - 2008, chór westminsterski wykonał wiele jego hymnów i trochę dzieł jemu współczesnych kompozytorów. Podobnie uczyniło BBC Radio 3.

Bibliografia

• Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 1: AB część biograficzna. Kraków: PWM, 1979, s. 340–341. ISBN 83-224-0113-2. (pol.).
• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 109. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. B. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.). Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• John Blow – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Love and Fate in Venus and Adonis - 1683 (j.ang). juilliard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)].