Jean Jérôme Hamer

duchowny katolicki, kardynał

Jean Jérôme Hamer, (ur. 1 czerwca 1916 w Brukseli zm. 2 grudnia 1996 w Rzymie) − belgijski duchowny katolicki, kardynał, prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Jean Jérôme Hamer
Kardynał prezbiter
Fideliter et constanter
Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1916
Bruksela

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1996
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
Okres sprawowania

1985–1992

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

dominikanie

Prezbiterat

3 sierpnia 1941

Nominacja biskupia

14 czerwca 1973

Sakra biskupia

29 czerwca 1973

Kreacja kardynalska

25 maja 1985
Jan Paweł II

Kościół tytularny

S. Saba

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1973

Konsekrator

Paweł VI

Współkonsekratorzy

Agostino Casaroli
Bernardin Gantin

Życiorys

edytuj

W wieku 18 lat wstąpił do nowicjatu Zakonu Kaznodziejskiego, studiował filozofię i teologię w dominikańskim studium w La Sarte, później w Leuven. Po przyjęciu święceń kapłańskich 3 sierpnia 1941 roku przez 18 lat wykładał teologię dogmatyczną, fundamentalną i eklezjologię na uczelniach dominikańskich w Belgii i Francji oraz na rzymskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. Brał udział w pracach Soboru Watykańskiego II jako ekspert Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan. Krótko potem został mianowany sekretarzem pomocniczym tegoż Sekretariatu, a od roku 1969 był jego sekretarzem. Paweł VI mianował go 14 czerwca 1973 roku arcybiskupem tytularnym Lorium i sekretarzem Kongregacji Nauki Wiary i sprawował tę funkcję do 8 kwietnia 1984 roku, gdy został mianowany proprefektem Kongregacji ds. Zakonów i Instytutów Świeckich. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem diakona San Saba na konsystorzu 25 maja 1985 roku. 21 stycznia 1992 roku Jan Paweł II przyjął rezygnację z funkcji prefekta Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Bibliografia

edytuj