Janusz Niesyto
Janusz Walenty Niesyto[1] (ur. 15 czerwca 1949 w Siemianowicach Śląskich[2]) – polski dyplomata, ambasador RP w Szwajcarii (2005–2007) oraz Finlandii (2016–2017).
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ | |
| Okres |
od 1998 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Szwajcarii | |
| Okres |
od 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Finlandii | |
| Okres |
od 2011 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Wykształcenie
edytujW 1967 rozpoczął studia na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Po roku studiów wyjechał jako stypendysta rządu RP na studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, gdzie na Wydziale Stosunków Międzynarodowych w 1973 uzyskał z wyróżnieniem tytuł magistra historii stosunków międzynarodowych. W latach 1973–1974 był słuchaczem podyplomowego studium międzynarodowych stosunków gospodarczych przy Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie[3][4][2].
Praca zawodowa
edytujWe wrześniu 1973 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych od stanowiska starszego referenta. W latach 1973–1975 i 1980–1985 był radcą, a następnie ekspertem ds. Beneluksu. W latach 1987–1988 był kierownikiem wydziału kontroli w gabinecie ministra. W latach 1975–1980 był attaché i II sekretarzem ambasady RP w Brukseli, a w latach 1983–1987 radcą ambasady w Moskwie. Od 1988 do 1991 był wicedyrektorem gabinetu ministra. W latach 1991–1992 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra Krzysztofa Skubiszewskiego. W latach 1992–1997 ponownie przebywał w Brukseli, początkowo jako radca-minister pełnomocny, a następnie jako minister pełnomocny RP w Belgii i Luksemburgu. Jednocześnie był zastępcą szefa tzw. biura łącznikowego RP przy Kwaterze głównej NATO i Sekretariacie Unii Zachodnioeuropejskiej w Brukseli. W 1997 został urzędnikiem służby cywilnej, zaś w 2002 ambasadorem tytularnym. W 1997 ponownie objął stanowisko dyrektora gabinetu ministra, a następnie dyrektora sekretariatu ministrów Dariusza Rosatiego oraz Bronisława Geremka. Od lutego 1998 do czerwca 2005 był dyrektorem protokołu dyplomatycznego, zaś od stycznia 2008 do 2011 zastępcą[3][2]. Od 2005 do 30 kwietnia 2007 reprezentował Polskę w Szwajcarii jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny[5][6], akredytowany jednocześnie w Liechtensteinie[7][8]. Następnie, od 2011 do 2 października 2015 był ambasadorem w Finlandii[9][10]. Od stycznia 2016 na emeryturze[11].
Wykłada lub wykładał protokół dyplomatyczny m.in. w Krajowej Szkole Administracji Publicznej, Akademii Dyplomatycznej, Szkole Głównej Handlowej, Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, Europejskiej Akademii Dyplomacji[11].
Życie prywatne
edytujSyn Pawła[12]. Włada czterema językami: rosyjskim, francuskim, angielskim i niderlandzkim. Porozumiewa się po niemiecku i bułgarsku. Jest żonaty. Ma dwie córki[3].
Odznaczenia
edytujOdznaczony wieloma orderami polskimi i zagranicznymi, w tym:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w służbie dyplomatycznej” (1997)[12]
- Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla polskiej dyplomacji” (2005)[1]
- Odznaką Honorową „Bene Merito” (2015)[13]
- Krzyżem Komandorskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2003)[14]
- Krzyżem Komandorskim norweskiego Orderu Zasługi (2003)[15]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lipca 2005 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 994).
- ↑ a b c Ambasador, helsinki.msz.gov.pl, 24 września 2014 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane 2014-09-24].
- ↑ a b c Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 206/, orka.sejm.gov.pl, 4 lutego 2011 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane 2024-09-27].
- ↑ Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 241/ [online], orka.sejm.gov.pl, 5 maja 2005 [dostęp 2019-01-01].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 czerwca 2005 r. nr Z.110-29-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 495).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 lutego 2007 r. nr 110-10-2007 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 15, poz. 166).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 czerwca 2005 r. nr Z. 110-36-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 39, poz. 527).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 lutego 2007 r. nr 110-11-2007 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 15, poz. 167).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 marca 2011 r. nr 110-16-2011 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 30, poz. 329).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 sierpnia 2015 r. nr 110.64.2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 956).
- ↑ a b Wydział Prawa i Administracji - Studia Podyplomowe Służby Zagranicznej i Międzynarodowej [online], prawo.amu.edu.pl [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-26].
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 października 1997 r. o nadaniu orderów i odznaczenia. (M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 102).
- ↑ Odznaka honorowa „Bene Merito” dla Janusza Niesyto. msz.gov.pl, 2015-10-28. [dostęp 2019-05-12].
- ↑ Apdovanojimai EN [online], lrp2.freshmedia.lt [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-01] (ang.).
- ↑ Tildelinger av ordener og medaljer [online], kongehuset.no [dostęp 2024-09-27] (norw.).