Jacek Michałowski

polski urzędnik państwowy i działacz społeczny

Jacek Maria Michałowski (ur. 8 grudnia 1955 w Warszawie) – polski urzędnik państwowy, działacz społeczny, w latach 2010–2015 szef Kancelarii Prezydenta RP.

Jacek Michałowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1955
Warszawa

Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres

od 10 kwietnia 2010[1]
do 7 sierpnia 2015

Poprzednik

Władysław Stasiak

Następca

Małgorzata Sadurska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Świętego Karola (Monako) Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy
Z Ewą Polkowską podczas konferencji Nasi w Sejmie i Senacie – Obywatelski Klub Parlamentarny 25 lat później w Sejmie (2014)

Życiorys

edytuj

Ukończył studia w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1975 został członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. W drugiej połowie lat 70. zaangażował się w działalność opozycyjną. Był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników i następnie Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. W latach 80. pracował jako psycholog w warszawskim Ośrodku Zdrowia Psychicznego Synapsis. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był sekretarzem komisji zakładowej związku, po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z niejawnymi strukturami związku.

W 1989 został doradcą wiceprzewodniczącego OKP, brał udział w kampanii prezydenckiej Tadeusza Mazowieckiego. Od 1989 do 1998 zajmował stanowisko dyrektora Biura Studiów i Analiz Kancelarii Senatu RP. Pełnił też funkcję doradcy wicemarszałka Andrzeja Wielowieyskiego. Następnie przez dwa lata był dyrektorem generalnym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka. W 2000 został dyrektorem programowym Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. W 2008 wszedł w skład rady redakcyjnej dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”.

10 kwietnia 2010 wykonujący obowiązki prezydenta RP Bronisław Komorowski powołał go na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP oraz powierzył mu pełnienie obowiązków szefa Kancelarii Prezydenta RP[2], a postanowieniem z 6 lipca tego samego roku mianował go z dniem 7 lipca szefem tego urzędu[3]. 7 sierpnia 2015 został odwołany ze stanowiska szefa KPRP[4].

W 2015 został prezesem zarządu Edukacyjnej Fundacji im. prof. Romana Czerneckiego. Zasiadał też w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Do 7 lipca 2010 jako p.o.
  2. M.P. z 2010 r. nr 21, poz. 199
  3. M.P. z 2010 r. nr 53, poz. 727
  4. M.P. z 2015 r. poz. 771
  5. O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2018-08-05].
  6. M.P. z 2015 r. poz. 964 – pkt 5.
  7. M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97 – pkt 11.
  8. M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1018 – pkt 217.
  9. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 91. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
  10. Ordonnance Souveraine n° 4.047 du 20 novembre 2012 portant nominations dans l’Ordre de Saint-Charles. legimonaco.mc, 23 listopada 2012. [dostęp 2013-12-10]. (fr.).
  11. Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 2013-12-05]. (norw.).
  12. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-28]. (est.).
  13. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).

Bibliografia

edytuj