Cmentarz Generalny w Santiago
Cmentarz Generalny w Santiago (hiszp. Cementerio General de Santiago) – chilijska nekropolia narodowa. Został otwarty 10 grudnia 1821 roku przez Bernardo O’Higginsa. Początkowo był cmentarzem katolickim, w roku 1854 utworzono na nim kwaterę protestancką. W latach 80. XIX wieku został upaństwowiony i od tej pory grzebie się na nim ludzi różnych wyznań jak też osoby bezwyznaniowe. Spoczywają na nim wszyscy prezydenci Chile z wyjątkiem Gabriela Gonzalesa Videli i Augusto Pinocheta Ugarte. Wśród pochowanych jest też polski uczony Ignacy Domeyko, uznany w Chile za bohatera narodowego[1]. Uwagę zwracają okazałe grobowce prominentnych rodzin chilijskich m.in. Balmacedów. Wśród pochowanych są również m.in. Carmela Carvajal (wdowa po Arturo Pracie – bohaterze wojny o saletrę) i Víctor Jara – muzyk zabity w czasie puczu w 1973 roku.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ cmentarza |
nekropolia narodowa |
| Wyznanie |
bezwyznaniowy |
| Stan cmentarza |
czynny |
| Data otwarcia | |
Położenie na mapie Chile  | |
 33°24′54″S 70°38′57″W/-33,415000 -70,649167
| |
| Strona internetowa | |
Na cmentarzu znajduje się kwatera Patio 29, w której potajemnie chowano ofiary rządów Augusto Pinocheta[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Michał Michalski: Ignacy Domeyko i jego nagrobek w Chile. polonika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-28)].
- ↑ polityka pamięci. politics-of-memory.umk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-28)].