Wikipedia

Carlos Sainz Jr.

hiszpański kierowca wyścigowy
Ten artykuł dotyczy hiszpańskiego kierowcy wyścigowego. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Carlos Sainz Jr., właśc. Carlos Sainz Vázquez de Castro  ( odsłuchaj) (ur. 1 września 1994 w Madrycie) – hiszpański kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2015. Od sezonu 2021 kierowca zespołu Scuderia Ferrari, zwycięzca czterech wyścigów Formuły 1, mistrz Formuły Renault 3.5 (2014).

Carlos Sainz Jr.
Ilustracja
Carlos Sainz Jr. (2022)
Imię i nazwisko

Carlos Sainz Vázquez de Castro

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

1 września 1994
Madryt

Sezon 2024
Seria

Formuła 1

Zespół

Scuderia Ferrari

Samochód

Ferrari SF-24

Nr startowy

55

Partnerzy

Charles Leclerc

Sukcesy

2011: złoto Półn. Puchar Formuły Renault 2.0
2011: srebro Europ. Puchar Formuły Renault 2.0
2014: złoto Formuła Renault 3.5

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W latach 2010–2014 członek programu dla młodych kierowców zespołu Red Bull Racing, Red Bull Junior Team[1].

Syn dwukrotnego rajdowego mistrza świata oraz zwycięzcy Rajdu Dakar Carlosa Sainza.

Życiorys

edytuj

Początki

edytuj

Urodził się w rodzinie dwukrotnego rajdowego mistrza świata oraz zwycięzcy Rajdu Dakar Carlosa Sainza i Reyes Vazquez de Castro[2]. Ma dwie siostry, starszą Blancę oraz młodszą Anę[3]. W odróżnieniu od kariery ojca, Sainz Jr. wybrał wyścigi na torze i w 2005 roku, w wieku jedenastu lat rozpoczął starty w kartingu[4]. Odnosił sukcesy w kategorii KF3 m.in. w 2009 roku zwyciężył w 13. Monaco Kart Cup CIK-FIA i zdobył wicemistrzostwo Europy[5].

2010: debiut w wyścigach jednomiejscowych i Formuła BMW

edytuj
 
Formuła BMW Pacyfik na torze Sepang International Circuit (2010)

W 2010 roku Sainz zadebiutował w wyścigach jednomiejscowych jednocześnie dołączając do programu dla młodych kierowców zespołu Red Bull Racing, Red Bull Junior Team[1].

Rozpoczął od startów w juniorskich seriach Formuły BMW (Europa i Pacyfik) w zespole EuroInternational[6]. W swoim debiutanckim wyścigu, w Formule BMW Europa na Circuit de Barcelona-Catalunya zajął trzecie miejsce, co odnotowały hiszpańskie media[7]. Swoje pierwsze zwycięstwo w karierze odniósł na torze Silverstone[4]. W obu seriach stawał na podium dziesięciokrotnie, w tym trzykrotnie zwyciężał. Jego starty w serii Pacyfik miały status występów gościnnych i ostatecznie został sklasyfikowany jedynie w klasyfikacji generalnej serii Europa, na czwartej pozycji[5].

Ponadto startował gościnnie w innych seriach wyścigowych m.in. w czterech wyścigach Europejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 stając raz na podium, następnie w czterech kolejnych wyścigach Europejskiej F3 Open również z jednym podium w dorobku oraz w dwóch wyścigach Brytyjskiej Formuły Renault w barwach zespołu Koiranen bros. Motorsport[5].

2011–2012: Formuła Renault i Formuła 3

edytuj
 
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 na torze Hockenheimring (2011)

W sezonie 2011 Hiszpan kontynuował karierę w zespole Koiranen Motorsport z którym startował w Europejskim i Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. W pierwszej z serii na 14 wyścigów stawał na podium 10-krotnie, wygrał dwukrotnie i pięciokrotnie startował z pole position. Z dorobkiem 200 punktów zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej ustępując jedynie Holendrowi Robinowi Frijnsowi[8]. Z kolei w północnoeuropejskiej serii Sainz zdominował rywalizację stając na podium w 17 z 20 wyścigów i wygrywając osiem z nich. Zdobył 489 punktów i pokonał Daniiła Kwiata o 48 pkt[9][10][5].

W gościnnych startach wystąpił również w trzech wyścigach sezonu 2011 Formuły 3 Euroseries do której dołączył oficjalnie w kolejnym sezonie. Ponadto zarówno w 2011, jak i 2012 roku wystartował w Grand Prix Makau, gdzie zajął odpowiednio 17. i 7. pozycję[5].

W sezonie 2012 roku rywalizował w kilku seriach wyścigowych, we wszystkich w barwach zespołu Carlin[9]. We wspomnianej Formule 3 Euro Series zaliczył 24 wyścigi, ale tylko dwukrotnie stawał na drugim stopniu podium i po zdobyciu 112 punktów zajął dziewiąte miejsce na koniec sezonu. Z kolei w 26 wyścigach Brytyjskiej Formuły 3 stanął na podium dziewięciokrotnie w tym wygrał pięć z nich. Zebrał 224 pkt i uplasował się na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej. Wziął również udział w 24 wyścigach Europejskiej Formuły 3[11], gdzie stanął pięciokrotnie na podium w tym raz na jego najwyższym stopniu. Ostatecznie zajął w tej serii piąte miejsce na koniec sezonu[5].

2013–2014: Formuła Renault 3.5 i seria GP3

edytuj
 
Sainz podczas startów w Formule Renault 3.5 (2014)

W sezonie 2013 Sainz startował w dwóch seriach wyścigowych, serii GP3 i Formule Renault 3.5. W serii GP[12], w zespole MW Arden założonym przez Christiana Hornera, Sainz stanął na podium w dwóch z 16 wyścigów i wywalczył jedno pole position[13], co dało mu dziesiątą lokatę w klasyfikacji generalnej[14]. W 2013 roku Sainz zadebiutował również w Formuła Renault 3.5 w zespole Zeta Corse, ale na dziewięć startów punktował tylko trzykrotnie[5].

W sezonie 2014 Hiszpan przeniósł się do francuskiego zespołu DAMS i skupił się na startach w Formule Renault 3.5. Pierwsze z siedmiu zwycięstw w sezonie odniósł podczas pierwszego weekendu wyścigowego na Autodromo Nazionale di Monza. Został przy tym najmłodszym zwycięzcą wyścigu tej serii mając w chwili triumfu 20 lat[15] oraz pierwszym juniorem Red Bulla z takim osiągnięciem[16]. Oprócz tego startował z pole position siedmiokrotnie i uzyskał siedem najlepszych okrążeń w sezonie. Zgromadził 227 punktów i pokonał drugiego w klasyfikacji, Pierre’a Gasly’ego o 35 pkt zdobywając tym samym tytuł mistrzowski[17]. W klasyfikacji konstruktorów zwyciężył reprezentowany przez niego zespół DAMS[18].

Od 2015: Formuła 1

edytuj

Scuderia Toro Rosso (2015–2017)

edytuj
 
Grand Prix Wielkiej Brytanii 2017 w bolidzie Toro Rosso STR12

Sainz został członkiem juniorskiego programu zespołu Red Bull Racing, Red Bull Junior Team w 2010 roku. W lipcu 2013 roku miał pierwszą szansę na jazdę bolidem Formuły 1 podczas dwudniowych testów dla młodych kierowców na torze Silverstone. Prowadził bolidy obu zespołów Red Bulla z ówczesnego sezonu, Toro Rosso STR8 i Red Bull RB9. Drugiego dnia testów w bolidzie Red Bull Racing Sainz osiągnął czwarty czas, zaś trzeciego dnia w bolidzie Scuderia Toro Rosso zanotował drugi czas za Sebastianem Vettelem[19][20]. Hiszpan przyznał, że pierwszą szansę na starty w Formule 1 miał w sezonie 2014, kiedy to prowadził negocjacje z zespołem Caterham F1, które jednak nie zakończyły się finalizacją umowy[21]. Po sezonie 2014 Renault Sport Technologies i Infiniti Red Bull Racing F1 Team zaprosiły Sainza, ówczesnego mistrza serii Formuły Renault 3.5, na testy posezonowe na torze Yas Marina w bolidzie Red Bull RB10[22].

28 listopada 2014 roku, 20-letni Hiszpan został ogłoszony nowym kierowcą zespołu Scuderia Toro Rosso w sezonie 2015[23]. Jego partnerem zespołowym został 17-letni Holender Max Verstappen, tworząc tym samym najmłodszy zespół kierowców w stawce[24]. Sezon 2015 Formuły 1 rozpoczął dziewiątym miejscem w debiutanckim wyścigu w Grand Prix Australii. Na 19 wyścigów zdobywał punkty siedmiokrotnie i nie ukończył również siedmiu z nich głównie z powodu awarii bolidu[25]. W październiku 2015 roku podczas trzeciej sesji treningowej przed Grand Prix Rosji 2015 stracił panowanie nad bolidem i z impetem uderzył w bariery[26]. Nie doznał poważnych obrażeń i wziął udział w niedzielnym wyścigu, choć go nie ukończył. W bezpośredniej rywalizacji z Verstappenem zajmował lepsze miejsce w 10 z 19 kwalifikacji[27], ale przegrał w klasyfikacji generalnej którą zakończył na 15. miejscu z dorobkiem 18 pkt[5].

Sezon 2016 był dla Hiszpana bardziej udany niż poprzedni. Zdobył 46 punktów i zajął 12. miejsce w klasyfikacji generalnej, punktował w 10 z 21 wyścigów notując dobre rezultaty szczególnie w pierwszej części sezonu. W trakcie pierwszych czterech weekendów wyścigowych jego partnerem zespołowym był Max Verstappen, który przeszedł do pierwszego zespołu Red Bulla, Red Bull Racing, zaś jego miejsce obok Sainza zajął Rosjanin Daniił Kwiat[25].

W kolejnym sezonie Sainz kontynuował starty w Scuderia Toro Rosso wraz z Daniiłem Kwiatem[28]. W pierwszych ośmiu rundach przed przerwą wakacyjną, do Grand Prix Azerbejdżanu 2017, punktował sześciokrotnie, zaś jego najlepszą lokatą było szóste miejsce w Grand Prix Monako 2017. W tym czasie pojawiły się plotki o rosnącym konflikcie pomiędzy Hiszpanem i właścicielami zespołu Toro Rosso, które miały spowodować przejście Sainza do Renault jeszcze w trakcie sezonu. Kierowca zaprzeczał doniesieniom medialnym[29]. W kolejnej części sezonu Sainz zajął najlepszą lokatę w karierze, zajmując czwarte miejsce w Grand Prix Singapuru 2017. Jednak po dwóch kolejnych nieukończonych wyścigach doszło do wcześniej domniemanej zmiany zespołu przez Sainza. Hiszpan na cztery ostatnie weekendy wyścigowe przeniósł się do Renault Sport F1 Team zastępując Brytyjczyka Jolyona Palmera. Sainz i Red Bull zakończyli współpracę w przyjaznej atmosferze, zaś zespół Toro Rosso umożliwił mu transfer zastępując go Gaslym[30][31].

Renault Sport F1 Team (2017–2018)

edytuj
 
Sainz w barwach Renult F1 (2018)

W ostatnich czterech wyścigach sezonu 2017 w barwach Renault Sport F1 Team, Sainz ukończył dwa z nich i punktował raz, zajmując siódme miejsce w Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2017. Ostatecznie zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, o jedną lokatę wyżej od swojego nowego partnera zespołowego, Nico Hülkenberga[32].

We francuskim zespole Carlos Sainz Jr. spędził dwa sezony, kończąc je kolejno na 9 i 10 miejscu w klasyfikacji generalnej. Ze względu na zakontraktowanie Daniela Ricciardo, który przeszedł z zespołu Red Bull Racing do Renault F1, Sainz podpisał kontrakt z brytyjskim zespołem McLaren F1. Zastąpił on w zespole odchodzącego z Formuła 1 hiszpańskiego kierowcę Fernando Alonso[33].

Mclaren F1 Team (2019–2020)

edytuj
 
Carlos Sainz podczas Grand Prix Austrii 2019

Pierwszym wyścigiem Sainza jako kierowca Mclarena było Grand Prix Australii w 2019, które przedwcześnie zakończył z powodu awarii silnika w jego bolidzie[34]. Podczas Grand Prix Brazylii z powodu awarii silnika startował z 20 miejsca[35]. Wyścig ukończył na 4 miejscu, lecz po otrzymaniu przez Lewisa Hamiltona kary za spowodowanie kolizji z Alexandrem Albonem awansował na 3 miejsce i zdobył pierwsze podium w swojej karierze, oraz pierwsze podium dla Mclarena od Grand Prix Australii w 2014 roku[36][37]. Sezon 2019 ukończył na szóstym miejscu z 96 punktami w klasyfikacji generalnej pokonując swojego kolegę z drużyny Lando Norrisa o 47 punktów[38].

W sezonie 2020, podczas trwającej przerwy wynikającej z pandemii COVID-19, został ogłoszony kierowcą Scuderia Ferrari w sezonie 2021[39]. W Grand Prix Styrii zakwalifikował się na trzeciej pozycji, która wówczas była jego najlepszą w karierze[40]. Podczas wyścigu zanotował swoje pierwsze najszybsze okrążenie w Formule 1 i ustanowił nowy rekord toru Red Bull Ring, lecz z powodu powolnego pit stopu ukończył wyścig na 9 pozycji[41]. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii znajdował się na 4 pozycji, ale z powodu przebitej opony ukończył wyścig na 13 miejscu[42]. W Grand Prix Włoch po raz drugi w sezonie zakwalifikował się na trzecim miejscu[43]. Podczas wyścigu w wyniku czerwonej flagi spowodowanej wypadkiem Charlesa Leclerca wystartował ponownie wyścig z szóstego miejsca[44]. Po wyprzedzeniu bolidów Lance'a Strolla i Kimiego Raikkonena oraz po otrzymaniu przez Lewisa Hamiltona i Antoniego Giovinazziego kary znalazł się na drugim miejscu za Pierrem Gaslym[45]. Wyścig ukończył na drugim miejscu 0,4 sekundy za Gaslym[46]. Podczas Grand Prix Portugalii zdobył 6 miejsc na starcie, dzięki czemu znajdował się na prowadzeniu przez 4 okrążenia[47]. Ostatecznie zajął 6 miejsce w wyścigu[48]. W klasyfikacji generalnej ponownie ukończył sezon na 6 miejscu zdobywając 105 punktów[49].

 
Carlos Sainz Jr. podczas Grand Prix Austrii w bolidzie Ferrari SF21 (2021).

W sezonie 2021 Carlos Sainz Jr. zastąpił w Scuderii Ferrari czterokrotnego mistrza świata Formuły 1 Sebastiana Vettela, który opuścił zespół po zakończeniu trwającego kontraktu w 2020[39]. Jego miejsce w McLaren F1 zajął Daniel Ricciardo[50].

Scuderia Ferrari (2021–2024)

Carlos Sainz Jr. osiągnął wiele znaczących wyników podczas swojej kariery w Scuderia Ferrari. W swoim debiutanckim sezonie 2021 zdobył cztery miejsca na podium, kończąc sezon na piątej pozycji w klasyfikacji kierowców. Sainz regularnie plasował się w czołówce, co pomogło Ferrari zająć trzecie miejsce w klasyfikacji konstruktorów. W sezonie 2022 zdobył swoje pierwsze pole position w Formule 1 oraz odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Wielkiej Brytanii.[51] Dodatkowo, w tym samym sezonie, Sainz zakończył na podium siedem wyścigów, kończąc sezon na piątym miejscu w klasyfikacji kierowców. W 2023 roku kontynuował swoje solidne występy, zdobywając kolejne miejsca na podium i pozostając kluczowym zawodnikiem dla zespołu Ferrari.

Carlos Sainz Jr. ogłosił, że od sezonu 2025 będzie kierowcą zespołu Williams Racing, z którym podpisał dwuletni kontrakt z opcją przedłużenia. Jego partnerem zespołowym będzie Alexander Albon. [52]

Wyniki

edytuj

GP3

edytuj
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Poz.
2013
[53] 		MW Arden  
ESP 		 
ESP 		 
VAL 		 
VAL 		 
GBR 		 
GBR 		 
DEU 		 
DEU 		 
HUN 		 
HUN 		 
BEL 		 
BEL 		 
ITA 		 
ITA 		 
ARE 		 
ARE 		66 10
15 DK 5 3 13 13 6 5 5 2 NU 13 9 9 DK 18

Formuła Renault 3.5

edytuj
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Poz.
2013
[54] 		Zeta Corse  
ITA 		 
ITA 		 
ARA 		 
ARA 		 
MON 		 
BEL 		 
BEL 		 
RUS 		 
RUS 		 
AUT 		 
AUT 		 
HUN 		 
HUN 		 
FRA 		 
FRA 		 
CAT 		 
CAT 		22 19
– – – – 6 NU 18 – – – – 7 22 16 NU NU 6
2014
[55] 		DAMS  
ITA 		 
ITA 		 
ARA 		 
ARA 		 
MON 		 
BEL 		 
BEL 		 
RUS 		 
RUS 		 
DEU 		 
DEU 		 
HUN 		 
HUN 		 
FRA 		 
FRA 		 
JER 		 
JER 		227 1
18 1 1 4 4 1 1 14 6 1 NU 4 6 1 1 15 11

Formuła 1

edytuj
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach[5] Pkt. Poz.
2015
[56] 		Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR10 Renault Energy F1-2015 1.6T V6                                       18 15
9 8 13 NU 9 10 12 NU NU NU NU 11 9 10 NU 7 13 NU 11
2016
[57] 		Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR11 Ferrari 1.6 V6T 2015                                           46 12
9 NU 9 12 6 8 9 NU 8 8 8 14 NU 15 14 11 17 6 16 6 NU
2017
[32] 		Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR12 Renault R.E.17 1.6T V6                                         54 9
8 7 NU 10 7 6 NU 8 NU NU 7 10 14 4 NU NU – – – –
Renault Sport Formula One Team Renault R.S.17 Renault R.E.17 1.6T V6 – – – – – – – – – – – – – – – – 7 NU 11 NU
2018
[58] 		Renault Sport Formula One Team Renault R.S.18 Renault R.E.18 1.6T V6                                           53 10
10 11 9 5 7 10 8 8 12 NU 12 9 11 8 8 17 10 7 NU 12 6
2019
[59] 		McLaren F1 Team McLaren MCL34 Renault R.E.19 1.6 V6T                                           96 6
NU 19† 14 7 8 6 11 6 8 6 5 5 NU NU 12 6 5 13 8 3 10
2020
[60] 		McLaren F1 Team McLaren MCL35 Renault R.E.20 1.6 V6T                                   105 6
5 9 9 13 13 6 NW 2 NU NU 5 6 7 5 5 4 6
2021
[61] 		Scuderia Ferrari Mission Winnow Ferrari SF21 Ferrari 065/6 1.6 V6 t                        ‡                     164,5 5
8 5 11 7 2 8 11 6 5 6 3 10 7 6 3 8 7 6 63 7 8 3
2022
[62] 		Scuderia Ferrari Ferrari F1-75 Ferrari 066/7                                             246 5
2 3 NU NU4 3 4 2 NU 2 1 NU3 5 4 3 8 4 3 NU NU 5 32 4
2023
[63] 		Scuderia Ferrari Ferrari SF-23 Ferrari 066/10 1.6 V6 t                                             200 7
4 6 12 55 5 8 5 5 63 10 8 NU4 5 3 1 6 NW6 36 4 68 6 18†
2024
[64] 		Scuderia Ferrari Ferrari SF-24 Ferrari 066/12 1.6 V6 T                                                 244* 5*
3 WD 1 3 55 55 5 3 NU 6 35 5 6 6 5 4 18† 7 2 1 NU

‡ - Przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie

edytuj
Sezon Seria[5] Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2010 Formuła BMW Europa EuroInternational 16 1 2 2 5 227 4
Formuła BMW Pacyfik 9 2 3 2 5 N/A NS†
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 Epsilon Euskadi 4 0 0 0 1 N/A NS†
Tech 1 Racing
European F3 Open De Villota Motorsport 4 0 0 0 1 N/A NS†
Brytyjska Formuła Renault (seria zimowa) Koiranen Bros. Motorsport 2 0 0 0 0 18 18
2011 Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 Koiranen Motorsport 14 2 4 5 10 200 2
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 20 8 10 12 17 489 1
Formula 3 Euro Series Signature 3 0 0 0 0 N/A NS†
Grand Prix Makau[65] 3 0 0 0 0 N/A 17
2012 Brytyjska Formuła 3 Carlin 26 5 1 2 9 224 6
Formula 3 Euro Series Carlin 24 0 2 0 2 112 9
Europejska Formuła 3 Carlin 20 1 2 1 5 161 5
Masters of Formula 3 Carlin 1 0 0 0 0 N/A 4
Grand Prix Makau[66] Carlin 3 0 0 0 0 N/A 7
2013 Seria GP3 MW Arden 16 0 1 1 2 66 10
Formuła Renault 3.5 Zeta Corse 9 0 0 0 0 22 19
Grand Prix Makau[67] Carlin 1 0 0 0 0 N/A 7
2014 Formuła Renault 3.5 DAMS 18 7 7 7 7 227 1
2015 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 19 0 0 0 0 18 15
2016 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 21 0 0 0 0 46 12
2017 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 16 0 0 0 0 54 9
Renault Sport F1 Team 4 0 0 0 0
2018 Formuła 1 Renault Sport F1 Team 21 0 0 0 0 53 10
2019 Formuła 1 McLaren F1 Team 21 0 0 0 1 96 6
2020 Formuła 1 McLaren F1 Team 17 0 0 1 1 105 6
2021 Formuła 1 Scuderia Ferrari Mission Winnow 22 0 0 0 4 164,5 5
2022 Formuła 1 Scuderia Ferrari 22 1 3 2 9 246 5
2023 Formuła 1 Scuderia Ferrari 21 1 2 0 3 200 7
2024 Formuła 1 Scuderia Ferrari 21 1 0 0 7 244 5*

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Katy Fairman: Where are the Red Bull Juniors now? Part 1. wtf1.com, 2021-01-23. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-25)]. (ang.).
  2. ↑ Adam Storer: Who is Carlos Sainz’s father, and does the Spanish F1 driver have a girlfriend?. thesun.co.uk, 2019-11-16. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-16)]. (ang.).
  3. ↑ Jessica Taylor: A picture-perfect wedding! Racing driver Carlos Sainz Sr's daughter Ana, 24, ties the knot in lavish ceremony in the Spanish countryside. dailymail.co.uk, 2023-02-18. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-25)]. (ang.).
  4. ↑ a b Scuderia Ferarri Team: Carlos Sainz. ferrari.com. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-22)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j Driver Database – Carlos Sainz Jr.. driverdb.com. [dostęp 2021-05-13]. (ang.).
  6. ↑ Strong international entry for 2010 season. bmw-motorsport.com, 2010-03-31. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-21)]. (ang.).
  7. ↑ Carlos Sainz junior, tercero en la primera carrera de la Formula BMW Europa. marca.com, 2010-05-08. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-04)]. (hiszp.).
  8. ↑ Jose Soto: Sainz Jr. finaliza segundo en Paul Ricard, y peleará por el subcampeonato. herejecompeticion.com, 2011-09-19. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (hiszp.).
  9. ↑ a b Mark Foley: Carlos Sainz Jr. joins Carlin’s F3 outfit for 2012. thecheckeredflag.co.uk, 2011-11-03. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  10. ↑ Carlos Sainz Jr. se proclama brillante campeón de la NEC. marca.com, 2011-08-28. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (hiszp.).
  11. ↑ F3: Sainz Jr. to compete in British F3 in 2012. auto123.com, 2011-11-08. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  12. ↑ William Esler: Exclusive: Q&A with MW Arden GP3 driver Carlos Sainz Junior. skysports.com, 2013-09-17. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  13. ↑ Joe Hudson: MW Arden Powers Sainz To First GP3 Pole. thecheckeredflag.co.uk, 2013-08-24. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  14. ↑ Peter Allen: 2013 GP3 Series season review. formulascout.com, 2013-12-23. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-01)]. (ang.).
  15. ↑ Sainz, el campeón más joven. eurosport.com, 2014-10-22. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-30)]. (hiszp.).
  16. ↑ Rafał Lichowicz: Carlos Sainz jr mistrzem Formuły Renault 3.5. sportowefakty.wp.pl, 2014-10-18. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (pol.).
  17. ↑ Driver Database – Pierre Gasly. driverdb.com. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
  18. ↑ Piotr Kalisz: Formuła Renault 3.5. Triumf Carlosa Sainza Juniora. sport.pl, 2014-10-19. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (pol.).
  19. ↑ Ricciardo sets fastest time on day 2 of YDT at Silverstone. motorsport.com, 2013-07-18. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-10)]. (ang.).
  20. ↑ Vettel topped the timesheets on final day of YDT at Silverstone. motorsport.com, 2013-07-20. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-30)]. (ang.).
  21. ↑ Sainz jr confirms Caterham talks. motorsport.com, 2014-07-11. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  22. ↑ The Formula Renault 3.5 Series Champion at the wheel of the RB10 at Abu Dhabi. motorsport.com, 2014-11-24. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-20)]. (ang.).
  23. ↑ Sainz to race in Toro Rosso. scuderia.alphatauri.com, 2014-11-28. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-28)]. (ang.).
  24. ↑ Marcin Łobodziński: Carlos Sainz Jr dołączył do Toro Rosso. autokult.pl, 2014-11-29. [dostęp 2023-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-28)]. (pol.).
  25. ↑ a b Valentin Khorounzhiy: Sainz Jr.: forma após saída de Verstappen é "coincidência". motorsport.uol.com.br, 2016-12-27. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-22)]. (port.).
  26. ↑ GP Rosji: Poważny wypadek Sainza! Hiszpan trafił do szpitala. polsatsport.pl, 2015-10-10. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-22)]. (pol.).
  27. ↑ James Galloway: Carlos Sainz pleased to beat Max Verstappen in 2015 qualifying duel. skysports.com, 2015-11-28. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-22)]. (ang.).
  28. ↑ Sainz and Kvyat stay with Toro Rosso. eurosport.com, 2016-10-22. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-30)]. (ang.).
  29. ↑ Toro Rosso's Carlos Sainz Jr. denies F1 midseason move to Renault is in the works. autoweek.com, 2017-07-18. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-30)]. (ang.).
  30. ↑ Sainz to replace Palmer at Renault from Austin. formula1.com, 2017-10-07. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-27)]. (ang.).
  31. ↑ James Gray: Carlos Sainz to Renault: Red Bull chief explains decision to green-light move. express.co.uk, 2017-09-15. [dostęp 2023-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-21)]. (ang.).
  32. ↑ a b 2017 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-27)]. (ang.).
  33. ↑ McLaren Racing – Carlos Sainz to race for McLaren from 2019 [online], www.mclaren.com [dostęp 2020-05-14] (ang.).
  34. ↑ Wirtualna Polska Media, F1: Carlos Sainz chce zapomnieć o Australii. "Cały weekend był bolesny" [online], sportowefakty.wp.pl, 19 marca 2019 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  35. ↑ Brazilian Grand Prix 2019: Sainz predicts ‘tough’ race after engine issue in qualifying | Formula 1® [online], www.formula1.com [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  36. ↑ Mikołaj Suchocki, Słynne wyścigi: Grand Prix Brazylii 2019 [online], ŚwiatWyścigów.pl, 29 grudnia 2019 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  37. ↑ Brazilian Grand Prix 2019: The wait is over! Sainz celebrates his first podium - and McLaren's first in 2072 days | Formula 1® [online], www.formula1.com [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  38. ↑ Championship Points [online], Fédération Internationale de l'Automobile, 1 grudnia 2019 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  39. ↑ a b Carlos Sainz to race for Scuderia Ferrari Mission Winnow in 2021 and 2022 [online], www.ferrari.com [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  40. ↑ Styrian Grand Prix 2020 Qualifying report and highlights: Dominant Hamilton beats Verstappen to pole by 1.2s with epic lap in the wet | Formula 1® [online], www.formula1.com [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  41. ↑ Carlos Sainz, ninth at the Styrian GP after an issue in pits when he was running fifth - Carlos Sainz [online], www.carlossainz.es [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  42. ↑ F1 tyre ‘mayhem’ explained ... and the masterstroke behind Hamilton’s last-lap miracle [online], Fox Sports, 2 sierpnia 2020 [dostęp 2024-01-01] (ang.).
  43. ↑ Timing Sheet [online], Fédération Internationale de l'Automobile, 5 września 2020 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  44. ↑ F1 – Gasly takes shock Italian GP win as Hamilton is penalised [online], Federation Internationale de l'Automobile, 6 września 2020 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  45. ↑ Italian Grand Prix 2020 race report and highlights: Gasly beats Sainz to maiden win in Monza thriller, as Hamilton recovers to P7 after penalty | Formula 1® [online], www.formula1.com [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  46. ↑ Final Race Classification [online], Fédération Internationale de l'Automobile, 6 września 2020 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  47. ↑ Sainz credits rally driving mentality for giving him early lead in Portuguese GP | Formula 1® [online], www.formula1.com [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  48. ↑ Final Race Classification [online], Fédération Internationale de l'Automobile, 25 października 2020 [dostęp 2024-02-01] (ang.).
  49. ↑ Championship Points [online], Fédération Internationale de l'Automobile, 13 grudnia 2020 [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  50. ↑ Daniel Ricciardo to drive for McLaren from 2021 [online], investors.mclaren.com [dostęp 2024-01-02] (ang.).
  51. ↑ British Grand Prix 2022 - F1 Race [online], www.formula1.com [dostęp 2024-07-31] (ang.).
  52. ↑ Carlos Sainz to become Williams Racing driver from 2025 - Carlos Sainz [online], www.carlossainz.es [dostęp 2024-07-31] (ang.).
  53. ↑ GP3 Series - Season 2013. speedsport-magazine.com. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  54. ↑ Formula Renault 3.5 World Series - Season 2013. speedsport-magazine.com. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-12)]. (ang.).
  55. ↑ Formula Renault 3.5 World Series - Season 2014. speedsport-magazine.com. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-23)]. (ang.).
  56. ↑ 2015 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-04)]. (ang.).
  57. ↑ 2016 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-04)]. (ang.).
  58. ↑ 2018 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-05)]. (ang.).
  59. ↑ 2019 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-04)]. (ang.).
  60. ↑ 2020 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)]. (ang.).
  61. ↑ 2021 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-08)]. (ang.).
  62. ↑ 2022 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  63. ↑ 2023 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2023-04-09]. (ang.).
  64. ↑ 2024 Driver Standings: Carlos Sainz. formula1.com. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
  65. ↑ „SJM” Formula 3 Macau Grand Prix 2011 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)]. (ang.).
  66. ↑ SJM Formula 3 Macau Grand Prix 2012 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-29)]. (ang.).
  67. ↑ Star River Windsor Arch Formula 3 Macau Grand Prix 2013 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-20)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Carlos_Sainz_Jr.&oldid=75226219”