Bogdan Augustyn
Bogdan Augustyn, właśc. Bogusław Augustyn, ps. artystyczny „Bohun” (ur. w 1960 w Ustrzykach Dolnych[potrzebny przypis]) – polski muzyk i historyk, współzałożyciel i pierwszy wokalista KSU. Młodszy brat Macieja.
| Pseudonim |
Bohun |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Zespoły | |
| KSU | |
| Odznaczenia | |
| |
Kariera muzyczna
edytujUrodził się jako młodszy syn Kazimierza Augustyna i Wandy z Tarnawskich[potrzebny przypis].
W 1978 roku Bogdan Augustyn „Bohun” wraz z grupą przyjaciół założył jeden z pierwszych w Polsce zespołów punkrockowych, który przybrał nazwę KSU[1][2].
„Bohun” był wokalistą zespołu, grał również na saksofonie[1][3]. Augustyn był współautorem listu do Radia Wolna Europa, w którym upomniał się o nadawanie na jej antenie muzyki punkrockowej dla młodych słuchaczy w komunistycznej Polsce. List został odczytany na antenie RWE wraz z pozdrowieniami dla słuchaczy w Bieszczadach i odtąd, przez kilka tygodni, RWE nadawała godzinną audycję z żądaną muzyką[4]. Według obiegowej opinii uchodzi za jednego z założycieli Wolnej Republiki Bieszczad[5]. Działalność „Bohuna” wzbudziła zainteresowanie PRL-owskich organów ścigania: Służby Bezpieczeństwa oraz Milicji Obywatelskiej. W domu Augustynów przeprowadzono rewizję; przesłuchiwano też samego Augustyna[6][7].
Dzięki znajomości z Kazikiem Staszewskim zespołowi KSU udało się wystąpić w 1980 na I Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu. KSU okrzyknięto największym odkryciem festiwalu[8].
W 1980 zdał maturę i uzyskał tytuł technika mechanika w Zespole Szkół Mechanicznych w Sanoku w specjalności obróbka skrawaniem[9]. Podjął studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na kierunku historia. Dzięki sukcesowi KSU był osobą powszechnie rozpoznawalną na ulicach Rzeszowa. W 1983 roku odszedł z KSU; w 1985 r. uzyskał tytuł magistra w rzeszowskiej WSP i powrócił do Ustrzyk Dolnych. W latach 1984–1989[potrzebny przypis] grał w awangardowym zespole Chiny Cmentarze (nazwa celowo z błędem ortograficznym)[10].
Działalność społeczna
edytujJeden z założycieli „Gazety Bieszczadzkiej”, działacz bieszczadzkiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, w latach 1993–1996 prezes oddziału bieszczadzkiego TOnZ, inicjator ratowania zabytków bieszczadzkich, pomysłodawca i jeden z autorów artykułów w Roczniku Historycznym „Bieszczad”. Wieloletni prezes Ustrzyckiego Klubu Kyokushin Karate. Do 2007 wieloletni dyrektor Ustrzyckiego Domu Kultury w Ustrzykach Dolnych. W 2006 odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[potrzebny przypis].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Krzysztof Potaczała, Punki znad rzeki Strwiąż [online], muzyka.interia.pl, 2 lutego 2015 [dostęp 2024-11-24].
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 23, 27.
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 23.
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 26.
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 103.
- ↑ Krzysztof Potaczała, Ustrzyki tańczą w rytmie pogo. Historia KSU cz. 1 [online], nowiny24.pl, 24 lipca 2008 [dostęp 2024-11-24].
- ↑ Krzysztof Potaczała, Ustrzyki buntują się w rytmie pogo. Historia KSU cz. 2 [online], nowiny24.pl, 24 lipca 2008 [dostęp 2024-11-24].
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 56, 60, 64.
- ↑ Dydek 1997 ↓, s. 119.
- ↑ Potaczała 2010 ↓, s. 100.
Bibliografia
edytuj- Absolwenci, [w:] Stanisław Dydek, Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996, Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, ISBN 83-87450-00-6.
- Krzysztof Potaczała, KSU Rejestracja buntu. Opowieść o punk rocku w Bieszczadach, wyd. 1, Rzeszów: Wydawnictwo Libra, 2010, ISBN 978-83-89183-62-0, OCLC 708742453.