Beniamin (Zaricki)

Beniamin, imię świeckie Władimir Zaricki (ur. 12 września 1953 w Stodulcach, zm. 6 września 2023) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Beniamin

Вениамин

Władimir Zaricki Владимир Зарицкий
Metropolita orenburski i saraktaszyński
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	12 września 1953 Stodulcy
Data śmierci	6 września 2023
Metropolita orenburski i saraktaszyński
Okres sprawowania	od 2015
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia orenburska
Śluby zakonne	27 maja 1977
Diakonat	30 marca 1975
Prezbiterat	6 kwietnia 1975
Chirotonia biskupia	14 sierpnia 2003

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	14 sierpnia 2003
Konsekrator	Aleksy II
Współkonsekratorzy	Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Fomin), Wiktor (Olejnik), Arseniusz (Jepifanow), Paweł (Ponomariow), Eugeniusz (Rieszetnikow), Cyryl (Nakonieczny), Nifon (Sajkali), Aleksy (Frołow), Sawa (Wołkow), Aleksander (Iszczein), Aleksander (Agrikow), Teognost (Guzikow), Irynarch (Griezin)
Współkonsekrowani biskupi Longin (Korczagin) 19 sierpnia 2003 Zosima (Dawydow) 27 września 2004 Aleksander (Matrionin) 19 sierpnia 2006 Sergiusz (Czaszyn) 15 lutego 2007 Tichon (Zajcew) 26 kwietnia 2009 Łazarz (Gurkin) 21 lipca 2009 Klemens (Rodajkin) 2 grudnia 2009 Eliasz (Bykow) 1 sierpnia 2010 Serafin (Głuszakow) 22 maja 2011 Pachomiusz (Bruskow) 19 grudnia 2011 Barnaba (Baranow) 22 kwietnia 2012 Pitirim (Tworogow) 1 sierpnia 2012 Serafin (Domnin) 12 września 2012 Mitrofan (Sieriogin) 19 sierpnia 2013 Nestor (Lubieranski) 18 maja 2014 Wiktor (Siergiejew) 31 sierpnia 2014 Eugeniusz (Kulberg) 1 sierpnia 2016

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej został robotnikiem. W 1973 został hipodiakonem biskupa riazańskiego Szymona. 30 marca 1975 został wyświęcony na diakona, zaś 6 kwietnia tego samego roku – na kapłana. Został skierowany do pracy w soborze Zmartwychwstania Pańskiego w Iwanowie, a następnie mianowano go proboszczem parafii Ikony Matki Bożej „Znak” we wsi Krasnoje (obwód iwanowski). 27 maja 1977 złożył wieczyste śluby zakonne. W tym samym roku został przeniesiony do eparchii orłowskiej i liwieńskiej jako proboszcz parafii Narodzenia Pańskiego w Bołchowie. Po roku przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Kromach, zaś w 1982 podniesiony do godności ihumena. W 1985 ukończył naukę w seminarium duchownym w Moskwie.

6 czerwca 1987 otrzymał godność archimandryty i został proboszczem parafii przy soborze św. Nikity w Orle. Dwa lata później został przeniesiony do monasteru św. Jana Teologa w Poszczupowie w eparchii riazańskiej, gdzie wypełniał obowiązki ekonoma.

11 grudnia 1990 powierzono mu zadanie odbudowy odzyskanego w tym roku przez Rosyjski Kościół Prawosławny, a zamkniętego w 1925 monasteru św. Mikołaja na Ugrieszy. W 1992, gdy świeckie instytucje ostatecznie opuściły dawne obiekty klasztorne, a w niektórych świątyniach monasteru wznowiono regularne odprawianie nabożeństw, został namiestnikiem monasteru (otrzymał on status stauropigii). Klasztorem kierował także po 2003, gdy został wyświęcony na biskupa lubierieckiego, wikariusza eparchii moskiewskiej.

W maju 2010 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na katedrę penzeńską i kuźniecką. W 2012 jego tytuł uległ zmianie na biskup penzeński i niżniełomowski. W tym samym roku został podniesiony do godności metropolity w związku z erygowaniem przez Święty Synod metropolii penzeńskiej. W 2013 został przeniesiony na katedrę riazańską. Dwa lata później został przeniesiony na katedrę orenburską. Na urzędzie metropolity orenburskiego pozostał do śmierci w 2023 r. Został pochowany w monasterze św. Mikołaja na Ugrieszy.