Ashmolean Museum (Ashmolean Museum of Art and Archaeology) – pierwsze na świecie muzeum uniwersyteckie. Jest położone przy ulicy Beaumont St. w Oksfordzie. Jego pierwszy budynek powstał w latach 1678–1683 w celu eksponowania w nim zbiorów gabinetu osobliwości Eliasa Ashmole’a, przekazanych przez niego uniwersytetowi w Oxfordzie w 1677.

Ashmolean Museum
Ilustracja
Wejście główne do muzeum
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Miejscowość

Oksford

Adres

Ashmolean Museum
Beaumont St
Oxford
OX1 2PH

Data założenia

1678–1683

Dyrektor

Dr Christopher Brown

Położenie na mapie Oksfordu
Mapa konturowa Oksfordu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ashmolean Museum”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ashmolean Museum”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Ashmolean Museum”
Położenie na mapie Oxfordshire
Mapa konturowa Oxfordshire, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ashmolean Museum”
Ziemia51°45′19,44″N 1°15′36,00″W/51,755400 -1,260000
Strona internetowa

Historia

edytuj
 
Elias Ashmole, założyciel kolekcji muzeum

Kolekcja obejmuje zarówno te zbiory Eliasa Ashmole’a, które zgromadził on osobiście, jak również te, które nabył od ogrodników, podróżników i kolekcjonerów, Johna Tradescanta starszego i jego syna o tym samym imieniu. Kolekcja ta obejmowała starożytne monety, książki, miedzioryty, okazy geologiczne i zoologiczne; jednym z tych ostatnich był wypchany egzemplarz wymarłego ptaka dront dodo, ostatniego widzianego w Europie, który jednak w 1755 został w takim stopniu zniszczony przez owady, że pozostała tylko głowa i jeden pazur.

Muzeum otwarto 24 maja 1683, a jego pierwszym kuratorem został przyrodnik i profesor chemii na Uniwersytecie Oxfordzkim Robert Plot. Pierwszym budynkiem muzealnym stał się tzw. Old Ashmolean (Stary Ashmolean), którego projekt jest niekiedy przypisywany Christopherowi Wrenowi lub Thomas Woodowi[1]. Budynek ten, w którym mieści się obecnie Museum of The History of Science (Muzeum Historii Nauki), jest najstarszym zachowanym na świecie budynkiem zbudowanym dla potrzeb muzealnych[2].

Po tym przeniesieniu poszczególnych okazów muzealnych do nowych muzeów budynek „Old Ashmolean” przy Broad Street był używany jako pomieszczenia biurowe dla potrzeb personelu redakcyjnego Oxford English Dictionary. Od 1924 w budynku mieści się Museum of the History of Science. Jego ekspozycja obejmuje m.in. przyrządy naukowe przekazane w 1924 Uniwersytetowi Oxfordzkiemu przez kolekcjonera Lewisa Evansa (1853–1930), w tym największą na świecie kolekcję astrolabiów.

Obecny budynek Ashmolean Museum pochodzi z 1845. Został zaprojektowany przez Charlesa Roberta Cockerella i zbudowany stylu klasycystycznym przy Beaumont Street. Jedno jego skrzydło zajmują biblioteki Taylor Institution, wydziału języków średniowiecznych i współczesnych Uniwersytetu Oxfordzkiego. Budynek główny muzeum mieści kolekcję okazów archeologicznych i dzieła sztuki, w tym jedną z najświetniejszych kolekcji malarstwa prerafaelitów, zbiór ceramiki majolikowej i angielskich sreber. Dział archeologiczny to zapis archeologa Arthura Evansa, którym jest wyborna kolekcja greckiej i minojskiej ceramiki. Dział ten zawiera ponadto obszerny zbiór antyków ze starożytnego Egiptu i Sudanu. W muzeum mieści się też Griffith Institute, zajmujący się badaniami egiptologicznymi.

Kuratorzy i dyrektorzy muzeum

edytuj
  • Robert Plot (1683–1691)
  • Edward Lhuyd (1691–1709)
  • David Parry (1709–1714)
  • John Whiteside (1714–1729)
  • George Huddesford (1732–1755)
  • William Huddesford (1755–1772)
  • John Shute Duncan (1823–1829)
  • Philip Duncan (1829)
  • John Henry Parker (1869)
  • Arthur Evans (1884–1908)
  • David George Hogarth (1909–1927)
  • Edward Thurlow Leeds (1928–1945)
  • Sir Karl Parker (1945–1962)
  • Robert W. Hamilton (1962–1973)

Począwszy od 1973 stanowisko kuratora zostało zastąpione stanowiskiem dyrektora:

  • D.T. (później Sir David) Piper (1973–1985)
  • Profesor Sir Christopher White (1985–1997)
  • Dr P.R.S. Moorey (p.o. dyrektora) (1997–1998)
  • Dr Christopher Brown (1998– )[3]

Kradzieże

edytuj

W noc sylwestrową 31 grudnia 1999 złodzieje używając rusztowania na sąsiednim budynku wspięli się na dach muzeum i włamali się przez świetlik, kradnąc jeden z obrazów Paula Cézanne ‘a, Auvers-sur-Oise (1879–1882), wyceniany na 4,8 miliona dolarów. Ponieważ żaden inny obraz z pomieszczenia, w którym miała miejsce kradzież, nie zginął a skradzionego dzieła nie wystawiono na sprzedaż, pojawiły się domysły, iż była to kradzież na zamówienie[4][5].

Renowacja

edytuj

Biblioteka Sackler Library, objąwszy zbiory starszej biblioteki, otworzyła swe podwoje w 2001, pozwalając na powiększenie zbiorów książek, dotyczących cywilizacji klasycznej, archeologii i historii sztuki. W latach 2006–2009 muzeum było szeroko przebudowywane i rozbudowywane według projektów amerykańskiego architekta Ricka Mathera. Modernizację sal wystawowych zaprojektowała firma Metaphor, wspomagana finansowo przez fundację Heritage Lottery Fund. W wyniku przebudowy przybyły 2 kondygnacje, nowe pracownie konserwatorskie i centrum edukacyjne a powierzchnia wystawiennicza uległa podwojeniu[6]. W wyniku modernizacji muzeum przybyła restauracja i sklep z pamiątkami[7]. 7 listopada 2009 po zakończeniu prac muzeum zostało ponownie otwarte dla zwiedzających. Przez pierwsze 2 godziny odwiedziło je 3000 gości. Do dyspozycji zwiedzających jest obecnie 39 galerii[8].

Kolekcja

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Obrazy w Ashmolean Museum w Oksfordzie.
 
Pierścionki „Posie Rings”

Do głównych atrakcji w zbiorach muzealnych należą:

Starożytności egipskie

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. British History Online: The Old Ashmolean Museum (z: A History of the County of Oxford: Volume 3: The University of Oxford (1954), s. 47-49). [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  2. Museum of the History of Science, Oxford: History. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  3. Oxford University Gazette: Oxford University Gazette Ashmolean Museum: Acting Director's Report 1997-8. [dostęp 2011-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-24)]. (ang.).
  4. The New York Times: Art World Nightmare: Made-to-Order Theft; Stolen Works Like Oxford's Cezanne Can Vanish for Decades. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  5. guardian.co.uk: How art treasures are stolen to order. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  6. Christopher Howse w: Telegraph.co.uk: The reopening of the Ashmolean: infinite riches in a larger room. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  7. Emma Park i Akshat Rathi w: The Oxonian Review: Ashes to Ashmolean. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  8. BBC: Ashmolean Museum opens to public. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  9. University of Oxford, Ashmolean Museum: The Parian Marble. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj