Arthur Janov (ur. 21 sierpnia 1924, zm. 1 października 2017 w Malibu[1]) – amerykański terapeuta. Jego techniki terapeutyczne trudno zaliczyć do jednej szkoły psychoterapii. Zawierają one oryginalne elementy, nieobecne w innych technikach terapeutycznych.

Technika regresywna Janova

edytuj

Pacjent kontaktuje się z terapeutą najpierw telefonicznie. Terapia rozpoczyna się spędzeniem przez pacjenta doby w izolacji, podczas której nie może kontaktować się z innymi osobami, palić, pić, czytać, oglądać telewizji.

Jest to stan lekkiej deprywacji sensorycznej. Celem tych zabiegów jest osłabienie mechanizmów obronnych pacjenta i skoncentrowanie go na wewnętrznym problemie. Problem ten polega według Janova na stłumieniu u neurotyka prawdziwych uczuć i zamienieniu ich na zachowania neurotyczne.

Następnie z terapeutą wchodzi się w pamięć przeszłości poprzez skojarzenia i głębokie oddechy. Terapeuta zachęca pacjenta do wyładowywania emocji w postaci krzyków (regresja do poziomu dziecka), a następnie do przeżywania kolejnych, następujących po sobie emocji: bezsilności, wściekłości, beznadziejności, lęku (tłumionych w dzieciństwie). Takie wyładowanie Janov nazywa podstawowym pierwotnym krzykiem i płaczem.

Terapia ta ma prowadzić do wykorzenienia bólu. Poprzez kolejne sesje pacjent uczy się wyrażać swoje napięcia w sposób elementarny, a nie za pomocą neurotycznych zachowań. Po trzech tygodniach indywidualnych sesji przechodzi on do grupy terapeutycznej, gdzie w zależności od potrzeb uczestniczy w drugim etapie kuracji.

Terapia ma uświadomić pacjentowi jego prawdziwe, pierwotne potrzeby i w ten sposób znieść przymus pojawiania się neurotycznych zachowań.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Margalit Fox, Arthur Janov, Psychologist Who Set the World Screaming, Dies at 93, „The New York Times”, 2 października 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-10-03] (ang.).