Wikipedia

Andrej Chlebasołau

białoruski piłkarz

Andrej Mikałajewicz Chlebasołau (biał. Андрэй Мікалаевіч Хлебасолаў, ros. Андрей Николаевич Хлебосолов, Andriej Nikołajewicz Chlebosołow; ur. 22 listopada 1965 w Baranowiczach) – białoruski piłkarz rosyjskiego pochodzenia grający na pozycji napastnika, reprezentant Białorusi w latach 1996–1997, trener i działacz piłkarski.

Andrej Chlebasołau
Pełne imię i nazwisko

Andrej Mikałajewicz Chlebasołau

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1965
Baranowicze

Wzrost

175 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1977–1984 DJuSSz Baranowicze
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987 Tiekstilszczik Baranowicze 14 (7)
1988–1991 Dynamo Brześć 140 (36)
1992 Niwa Winnica 0 (0)
1992 Wisła Kraków 12 (0)
1993 Spartak Anapa 6 (2)
1993–1995 Fandok Bobrujsk 23 (4)
1995 Krylja Sowietow Samara 11 (0)
1996–1999 Biełszyna Bobrujsk 101 (69)
W sumie: 307 (118)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–1997  Białoruś 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000 Biełszyna Bobrujsk (tymczasowo)
2002 Biełszyna Bobrujsk
2003–2008 FK Baranowicze
2009– FK Baranowicze (asystent)
2013 FK Baranowicze (tymczasowo)
2016 FK Baranowicze (tymczasowo)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rosjanin z pochodzenia, obywatelstwo białoruskie uzyskał w 1995 roku[1]. Przez większość kariery związany był z Dynamem Brześć oraz Biełszyną Bobrujsk[2]. Z 34 bramkami jest rekordzistą w liczbie goli zdobytych w jednym sezonie Wyszejszajej Lihi, w której ogółem rozegrał 124 mecze i strzelił 73 bramki[3]. Uznawany za jednego z najlepszych białoruskich napastników w historii[3].

Kariera klubowa

edytuj

Wychowanek szkółki piłkarskiej DJuSSz Baranowicze z rodzinnych Baranowicz. W 1987 roku, po odbyciu trzyletniej służby wojskowej, rozpoczął występy w pierwszej drużynie Tiekstilszcziku Baranowicze[4]. W latach 1988–1991 grał on w Dynamo Brześć, gdzie spędził 4 sezony w III lidze Związku Radzieckiego, rozgrywając w barwach tego klubu 140 meczów i zdobywając 36 bramek[5].

W następstwie rozpadu ZSRR Chlebasołau zdecydował się na transfer do klubu zagranicznego[6]. W celu obejścia postradzieckich przepisów, które zabraniały białoruskim piłkarzom wyjazdu z kraju, oficjalnie zarejestrowano go jako piłkarza Niwy Winnica, która posiadała zgodę na transfer zawodników za granicę[1][6]. Przed rundą wiosenną sezonu 1991/92 został sprowadzony do Wisły Kraków prowadzonej przez Adama Musiała. 14 marca 1992 zadebiutował w I lidze w przegranym 0:1 meczu z Górnikiem Zabrze. Ogółem rozegrał dla Wisły 12 spotkań nie zdobywając w nich żadnej bramki[7]. W połowie 1993 roku został graczem drugoligowego rosyjskiego Spartaka Anapa[6]. W swoim debiucie przeciwko Kubani Krasnodar (2:2) zdobył on 2 bramki. Zimą 1993 roku powrócił na Białoruś, gdzie podpisał kontrakt z Fandokiem Bobrujsk. W barwach tego klubu zadebiutował w europejskich pucharach w dwumeczu przeciwko SK Tirana (Puchar Zdobywców Pucharów 1994/95)[1]. Wiosną 1995 roku przeniósł się do rosyjskiego klubu Krylja Sowietow Samara. 1 kwietnia 1995 zadebiutował w Wysszajej Lidze w przegranym 1:2 meczu z Lokomotiwem Moskwa. Łącznie zaliczył on w barwach tego klubu 11 meczów w rosyjskiej ekstraklasie, nie zdobył żadnej bramki.

Ostatnim klubem w jego karierze była Biełszyna Bobrujsk, w której grał w latach 1996–1999. Rozegrał w tym czasie 101 ligowych spotkań w których strzelił 69 bramek. W barwach tego zespołu wywalczył dwukrotnie Puchar Białorusi i dwa tytuły króla strzelców Wyszejszajej Lihi. Uznawany jest za jednego z najbardziej zasłużonych i rozpoznawalnych piłkarzy w historii Biełszyny[8].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

31 lipca 1996 zadebiutował w reprezentacji Białorusi prowadzonej przez Siarhieja Barouskiego w towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Mińsku, zakończonym remisem 2:2. Wystąpił w dwóch spotkaniach eliminacji Mistrzostw Świata 1998, które Białoruś zakończyła na ostatnim miejscu w swojej grupie kwalifikacyjnej[9]. Łącznie w latach 1996–1997 rozegrał w drużynie narodowej 6 spotkań, nie zdobył żadnej bramki.

Kariera trenerska

edytuj

W pierwszej połowie 2000 roku, po rezygnacji Aleha Wołacha, przejął obowiązki tymczasowego trenera Biełszyny Bobrujsk. W sierpniu 2002 roku mianowano go pierwszym szkoleniowcem. W grudniu tego samego roku zarząd klubu zatrudnił w jego miejsce Uładzimira Hiewarkiana, co doprowadziło do strajku piłkarzy i sztabu szkoleniowego[10]. W latach 2003–2008 Chlebasołau prowadził drużynę FK Baranowicze, z którą w sezonie 2003 awansował do Pierszajej Lihi i osiągnął ćwierćfinał Pucharu Białorusi w sezonach 2004/05 i 2005/06[8][11]. Od 2009 roku pracuje jako asystent pierwszego szkoleniowca klubu, łącząc to zajęcie z obowiązkami działacza[12]. W latach 2013 i 2016 obejmował na krótki okres funkcję pierwszego trenera[13][14][15].

Działacz sportowy

edytuj

W latach 2013 oraz 2014 pełnił tymczasowo obowiązki prezesa FK Baranowicze[12][16].

Życie prywatne

edytuj

Jego synowie Dzmitryj (ur. 1990) i Mirasłau (ur. 1999) również są piłkarzami występującymi na pozycji napastnika[17][18].

Sukcesy

edytuj

Zespołowe

edytuj
Biełszyna Bobrujsk

Indywidualne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Андрей Хлебосолов: "Фандок" - "ёк". "КС" - "йес"!. kc-camapa.ru. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  2. ↑ Сын своего отца. Хлеба горбушка. pressball.by. [dostęp 2019-01-07]. (ros.).
  3. ↑ a b Десять лучших форвардов в истории белорусского футбола. telegraf.by. [dostęp 2019-01-07]. (ros.).
  4. ↑ a b «Просил жену родить парня, чтобы мы не ссорились». Как Хлебосолов растил сыновей футболистами. by.tribuna.com. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  5. ↑ Андрей Хлебосолов возглавил «Барановичи». sportnaviny.com. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ros.).
  6. ↑ a b c Примерный водитель Андрей Хлебосолов намерен снова прокатиться по соперникам. fcbaranovichi.com. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  7. ↑ Trzej królowie ze wschodu (i inni). zczuba.sport.pl. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
  8. ↑ a b Андрей Хлебосолов. И то Хлеб. В Бобруйске жили одним днем. pressball.by. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  9. ↑ Eliminatórias Copa do Mundo 1998 - França. archiwumfutbolu.pl. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (port.).
  10. ↑ В "Белшине" снова революция. pressball.by. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  11. ↑ ФК "Руденск" - Не выстаялі. fcrudensk.ucoz.com. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  12. ↑ a b Андрей Хлебосолов взял на себя обязанности председателя, директора и главного тренера ФК «Барановичи». govorim.by. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  13. ↑ Назначен новый главный тренер ФК «Барановичи». intex-press.by. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  14. ↑ Андрей Хлебосолов назначен исполняющим обязанности главного тренера "Барановичей". football.by. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  15. ↑ Алексей Вергеенко назначен главным тренером ФК «Барановичи». intex-press.by. [dostęp 2019-01-04]. (ros.).
  16. ↑ Андрей Хлебосолов: «В Высшую лигу пойду только вместе с «Барановичами». intex-press.by. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  17. ↑ Дзесяцікласнік з Баранавічаў прайшоў адбор у гішпанскі футбольны клуб. charter97.org. [dostęp 2019-01-04]. (biał.).
  18. ↑ Dmitrij Chlebosołow nowym zawodnikiem Wisły Puławy. kurierlubelski.pl. [dostęp 2019-01-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrej_Chlebasołau&oldid=72271468”