Paweł Śpiewak
Paweł Śpiewak (ur. 17 kwietnia 1951 w Warszawie) – polski socjolog i historyk idei, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, publicysta, poseł na Sejm V kadencji, w latach 2011–2020 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego.
 Paweł Śpiewak (2009) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1951 |
|---|---|
| Doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia idei, socjologia teoretyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1984 |
| Habilitacja |
2000 – socjologia |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski; Wydział Filozofii i Socjologii; Instytut Socjologii |
| Poseł V kadencji Sejmu | |
| Okres spraw. |
19 października 2005–4 listopada 2007 |
| Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma | |
| Okres spraw. |
2011–2020 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
Urodził się w mieszanej rodzinie polsko-żydowskiej, syn pisarki i tłumaczki Anny Kamieńskiej oraz poety i tłumacza Jana Śpiewaka. W 1973 ukończył studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Związany ze środowiskiem „Więzi”. Od 1978 należał do Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1979 był współzałożycielem podziemnego kwartalnika „Res Publica”. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”[1]. Wcześniej w tym samym roku (w okresie wydarzeń sierpniowych) był sygnatariuszem skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2].
W 1984 uzyskał stopień doktora (na podstawie pracy zatytułowanej Style liberalnego myślenia: anglo-amerykańska myśl polityczna lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, jego promotorem był Jerzy Szacki). W 2000 został doktorem habilitowanym nauk humanistycznych w dyscyplinie socjologia, przedstawiwszy dzieło W stronę wspólnego dobra. Został nauczycielem akademickim w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (pełnił w nim funkcję kierownika Zakładu Historii Myśli Społecznej) oraz na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie[3]. Wykładał również w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia i Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego. Członek Collegium Invisibile[4]. W latach 1992–1993 pracował w Ośrodku Studiów Wschodnich[5]. Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się Marta Bucholc (2006) i Karolina Wigura (2009)[3].
Jako bezpartyjny kandydat 25 września 2005 został wybrany w okręgu warszawskim z listy Platformy Obywatelskiej do Sejmu V kadencji. W 2007 nie ubiegał się o reelekcję.
3 października 2011 otrzymał nominację na stanowisko dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego[6]. 31 grudnia 2020 zakończył pełnienie tej funkcji[7]; zastąpiła go Monika Krawczyk[8]. Wszedł w skład Kolegium Społecznego w Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[9].
W 2013 otrzymał Nagrodę im. księdza Józefa Tischnera w kategorii „pisarstwo religijne lub filozoficzne” za całokształt twórczości.
Zawarł związek małżeński z Heleną Datner, jest ojcem Jana Śpiewaka[10].
Twórczość naukowa i publicystyczna
Zajmuje się socjologią ogólną, socjologią polityki, historią myśli i filozofii społecznej oraz politycznej. Bada i popularyzuje zachodnią filozofię i teorię polityki, zwłaszcza myśl liberalną i konserwatywną (m.in. Johna Stuarta Milla, Johna Actona, Ervinga Goffmana, Michaela Oakeshotta, Leo Straussa czy Erica Voegelina). Zajmuje się także problematyką przemian politycznych i społecznych w Polsce i Europie Środkowej. Jest autorem prac naukowych z tych dziedzin.
Do sierpnia 2020 był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[11]. Był w kolegiach redakcyjnych „Res Publiki Nowej” i „Przeglądu Politycznego”. Stały współpracownik „Wprost” i „Życia Warszawy”. Publikował także w wielu gazetach codziennych: „Dzienniku”, „Fakcie”, „Gazecie Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”. Podjął również współpracę z tygodnikiem internetowym „Kultura Liberalna”[12]. Jest też stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”, gdzie współtworzy cotygodniową sekcję Czytania, w której pojawiają się komentarze teologiczne z perspektywy chrześcijańskiej (autorstwa Grzegorza Rysia i Wacława Oszajcy) oraz judaistycznej (autorstwa Pawła Śpiewaka). Ponadto efektem jego zainteresowania Biblią jest publikacja książkowa Midrasze. Księga nad Księgami, za którą został nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2005[13].
Publikacje
- Gramsci, 1977
- Ideologie i obywatele, 1991
- W stronę wspólnego dobra, 1998
- Anti-Totalitarismus. Eine polnische Debatte, 2003
- Obietnice demokracji, 2004
- Midrasze: księga nad księgami, 2004
- Pamięć po komunizmie, 2005
- Pięć ksiąg Tory. Komentarze, 2012
- Żydokomuna, 2012
Przypisy
- ↑ Paweł Śpiewak. encysol.pl. [dostęp 2017-05-02].
- ↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-25].
- ↑ a b Dr hab. Paweł Śpiewak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-13].
- ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2011-07-13].
- ↑ Marek Karp i inni, Okręt Koszykowa : warszawski Ośrodek Studiów Wschodnich, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 2007, s. 378, ISBN 978-83-01-15350-2, OCLC 192135707.
- ↑ Profesor Paweł Śpiewak dyrektorem Żydowskiego Instytutu Historycznego. mkidn.gov.pl, 3 października 2011. [dostęp 2011-10-14].
- ↑ Monika Krawczyk dyrektorem Żydowskiego Instytutu Historycznego. rynek-ksiazki.pl, 13 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-18].
- ↑ Monika Krawczyk dyrektorem Żydowskiego Instytutu Historycznego. gov.pl, 30 grudnia 2020. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Kolegium społeczne. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
- ↑ Jan Śpiewak z Miasto Jest Nasze. Kim jest?. fokus.tv, 1 maja 2016. [dostęp 2019-04-27].
- ↑ Rezygnujemy z członkostwa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. „Zeszyty Literackie”, 14 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-21].
- ↑ Zespół. kulturaliberalna.pl. [dostęp 2011-07-13].
- ↑ Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
Linki zewnętrzne
- Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2011-07-13].