Sundancer
Sundancer – prototypowy moduł załogowej stacji orbitalnej projektowany przez prywatną firmę Bigelow Aerospace. Po pomyślnych testach miał on stanowić podstawowy moduł pierwszej komercyjnej załogowej stacji na orbicie przeznaczonej przede wszystkim dla turystyki kosmicznej. W 2011 r. budowa tego modułu została anulowana, a podstawowym modułem stacji ma zostać BA 330.
Wyniesienie Sundancera na orbitę planowane było na 2014 r. za pomocą rakiety nośnej Falcon 9. Planowano przez pierwszych 6–9 miesięcy przeprowadzać testy, po czym miał odbędzie się pierwszy załogowy lot do stacji. Po pomyślnych testach Sundancer miał stanowić zalążek pierwszej komercyjnej stacji orbitalnej. W latach następnych miały zostać wyniesione dwa pełnowymiarowe moduły BA 330, które po zadokowaniu do modułu centralnego, wcześniej połączonego z Sundancerem, miały stanowić kompleks orbitalny. Moduł miał być wyposażony w trzy okna widokowe. Według obecnych założeń stacja będzie składała się z trzech modułów BA 330.
Rozpoczęły się wspólnie z firmą Boeing Company prace nad kapsułą załogową CST-100, która będzie transportować ludzi do stacji. Przewiduje się, że koszt tygodniowego pobytu turystycznego na stacji będzie wynosił 7,9 mln USD.
Sundancer miał być wyposażony w systemy podtrzymania życia, kontroli wysokości orbity oraz manewrowania. Podobnie jak prototypowe modele Genesis I i Genesis II, miał zostać wyniesiony w złożonej postaci, i dopiero po osiągnięciu orbity i napełnieniu powietrzem przybrać pełne rozmiary. Parametry modułu Sundancer na orbicie:
| Parametry | Wartość |
|---|---|
| Załoga | 3 osoby |
| Masa | 8 618,4 kg |
| Długość | 8,7 m |
| Średnica | 6,3 m |
| Objętość mieszkalna | 180 m3 |
| Wysokość orbity | 463 km |
| Nachylenie orbity | 40 st. |
Sundancer miał zostać wyposażony w system silników służących do wyniesienia go na wyższą orbitę, a po zakończeniu testów do jej obniżenia celem udostępnienia dla pojazdów załogowych.
Zobacz także
Źródła
- Bigelow Aerospace: Strona oficjalna. [dostęp 15 sierpnia 2009]. (ang.).