Antonio Cánovas del Castillo

Antonio Cánovas del Castillo Cánovas del Castillo Antonio [kạ~ del kastịljo] Antonio, 1828–97, polityk hiszp.; od 1875 przywódca Partii Konserwatywnej i kilkakrotnie premier, współautor konstytucji 1876; zabity przez anarchistę.

     Urodzony dnia 8 lutego 1828 roku w Maladze (Hiszpania) zmarł 8 sierpnia 1897r w Guipúzcoa (Kraj Basków, Hiszpania).

Hiszpański historyk, polityk oraz premier, którego działania doprowadziły do ponownego rządzenia na tronie dynastii Burbonów. Autor hiszpańskiej konstytucji z 1876 roku. Po śmierci swojego ojca przyjechał do Madrytu, aby pod kuratelą swojego krewnego, pisarza Serafina Estébanez Calderon i bankowca José Salamanca. Już w 1852 roku poznał generała Leopoldo O’Donnell, któremu doradzał w najważniejszych politycznych sprawach kilka lat później. Współuczestniczył w konspiracji O’Donella w roku 1854, której zresztą on sam był pomysłodawcą. W tym samym roku (1854) został wybrany do parlamentu (Cortes) w dzielnicy Malaga. Ze względu na brak chęci, by wesprzeć rząd Baldomero Espartero –O’Donnell, zdecydował się zrezygnować z tej funkcji aby przyjąć prestiżowe stanowisko zaproponowane mu przez rząd Watykanu (1855). Po powrocie z Włoch w roku 1857 pracował na różnych posadach w rządzie hiszpańskim, do czasu kiedy w 1864 roku został ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Alejandro Mon. Rok później został ministrem ds. kolonializmu. Tym razem pod wodzą O’Donella. Był członkiem parlamentu zwołanym przez generała Juana Prima w 1868 po detronizacji Izabelli II dnia 29 września, aczkolwiek odmówił poparcia monarchii Amadeusza (1870-73). Zamiast tego został liderem tych, którzy popierali Alfonso XII ) i przygotowywał jego powrót na tron. Po osiągnięciu swojego celu i ogłoszeniu przez generała Arsenio Martínez Campos w Sagunto 29 Grudnia 1874 powrotu króla Alfonso XII został mianowany premierem wspólnie z przywódcą Partii Liberalnej Práxedes Mateo Sagasta. Po śmierci Alfonso XII 25 listopada 1875 roku zajął się pokojowym przekazaniem władzy Królowej Marí Cristinie oraz zapewnieniem dojścia do tronu Alfonso XIII. Gwarantował to tak zwany Pakt w Pardo zawarty przez Sagasta i Martínez Campos z Canovas, a zmuszał on tego ostatniego do rezygnacji z funkcji premiera. Jego polityka krajowa przyniosła Hiszpanii porządek społeczny oraz w pewnym stopniu stan jedności narodowej, jednakże nie zaspokoił on potrzeb klasy robotniczej. W kwestii Kuby był zwolennikiem polityki wojennej i nie sprostał wcieleniu w życie żadnych reform liberalnych w tym kraju. W wieku 69 lat został zamordowany przez anarchistę, pochodzącego z Włoch. Canovas del Costillo był człowiekiem wykształconym, członkiem akademii historii i języka. Jest również autorem wielu publikacji historycznych.