Wikipedysta:Zielonooki/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

==== Lata 80. Na planie ''Fitzcarraldo'', ''Skóry'' i ''Claretty'' ====

Po roli w ''[[Si salvi chi vuole]]'' (1980) i mniejszej roli w ''[[Salamandra (film)|Salamandrze]]'' [[Peter Zinner|Petera Zinnera]] u boku [[Franco Nero]], [[Anthony Quinn|Anthony'ego Quinna]] i [[Christopher Lee|Christophera Lee]]{{odn|Cones|s=70}}, Cardinale zagrała ukochaną Marcello Mastroianniego w filmie wojennym [[Liliana Cavani|Liliany Cavani]] ''[[Skóra (film 1981)|Skóra]]'' ({{wł.|La pelle}}), który ponownie połączył ją na planie z [[Burt Lancaster|Burtem Lancasterem]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = La Pelle (1981)|data dostępu = 2022-02-19 |opublikowany = [[The New York Times]]|url = https://web.archive.org/web/20121021022609/http://movies.nytimes.com/movie/132767/La-Pelle/details |data = |język = en}}</ref>.W 1982 roku Claudia Cardinale za tę rolę została uhonorowana nagrodą [[Nastro d’argento]] w kategorii „Najlepsza aktorka drugoplanowa”<ref name="Skin">{{Cytuj |autor = |tytuł = The Skin. Awards|data dostępu = 2022-03-06 |opublikowany = [[IMDb]]|url = https://www.imdb.com/title/tt0082893/awards/ |data = |język = en}}</ref><ref name="IMDb - awards">{{Cytuj |autor = |tytuł = Claudia Cardinale. Awards|data dostępu = 2022-03-06 |opublikowany = [[IMDb]]|url = https://www.imdb.com/name/nm0001012/awards |data = |język = en}}</ref>. Ponadto film został zakwalifikowany do konkursu na [[34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes w 1981 roku]] ([[Złota Palma|Złotą Palmą]] został uhonorowany wówczas ''[[Człowiek z żelaza]]'' [[Andrzej Wajda|Andrzeja Wajdy]])<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = La pelle|data dostępu = 2022-02-19 |opublikowany = [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festival de Cannes]]|url = https://www.festival-cannes.com/en/films/la-pelle |data = |język = en}}</ref>. W 1982 roku Cardinale pojawiła się w ''[[Fitzcarraldo]]'' [[Werner Herzog|Wernera Herzoga]], wcielając się w rolę Molly – odnoszącej sukcesy właścicielki [[Dom publiczny|domu publicznego]], która finansuje swojemu tytułowemu kochankowi – przedsiębiorcy eksplorującemu nowe tereny w [[Ameryka Południowa|Ameryce Południowej]] (w tej roli [[Klaus Kinski]]) – zakup starego [[parowiec|parowca]]. Film, inspirowany prawdziwą historią peruwiańskiego barona [[Kauczuk naturalny|kauczukowego]] [[Carlos Fitzcarrald|Carlosa Fermína Fitzcarralda]], był kręcony w [[Brazylia|Brazylii]] i [[Peru]]. Obraz spotkał się z uznaniem krytyków. [[Vincent Canby]] z [[The New York Times]] nazwał go „dobrym, ekscentrycznym, fascynującym filmem” i „oszałamiającym widowiskiem”, porównując dynamikę między Kinskim i Cardinale do tej, która istniała pomiędzy [[Katharine Hepburn]] i [[Humphrey Bogart|Humphreyem Bogartem]] w filmie [[John Huston|Johna Hustona]] ''[[Afrykańska królowa (film)|Afrykańska królowa]]''. Zwrócił uwagę, że chociaż czas, w którym Cardinale pojawiała się ekranie w filmie nie był niestety duży, to nadała mu humorystyczny wydźwięk; pochwalił sposób, w jaki udało jej się zmienić Kinskiego – znanego ze swojego zmiennego temperamentu i portretów megalomanów i przestępców – w jego „prawdziwie czarującą obecność na ekranie”, dodając nowy wymiar w jego karierze aktorskiej<ref>{{Cytuj |autor = Vincent Canby|tytuł = Fitzcarraldo (1982). Herzog's 'Fitzcarraldo', a Spectacle|data dostępu = 2022-02-19 |opublikowany = [[The New York Times]]|url = https://web.archive.org/web/20150708103452/http://www.nytimes.com/movie/review?res=9B01EFDB143BF933A25753C1A964948260 |data = 10 października 1982|język = en}}</ref>. Następnie, jeszcze w tym samym roku, Cardinale zagrała u boku [[Pierre Mondy|Pierre'a Mondy'ego]] we francusko-włoskiej seks farsie ''[[Prezent (film 1982)|Prezent]]'' ({{fr.|Le Cadeau}}), wcielając się w rolę Antonelli - żony francuskiego bankiera Grégoire'a Dufoura, któremu koledzy z pracy wręczają wyjątkowy prezent pożegnalny, zapewniając mu towarzystwo atrakcyjnej prostytutki Barbary ([[Clio Goldsmith]]), która towarzyszy mu w podróży do Włoch. Biografowie aktorki, Enrico Lancia i Fabio Minelli, zwrócili uwagę, że Cardinale zagrała swoją rolę w tym filmie z „dojrzałym wdziękiem i wyrazistością”{{odn|Lancia|Minelli|2009|s=139}}.

W 1983 roku Cardinale zagrała w miniserialu [[Waris Hussein|Warisa Husseina]] ''[[Księżniczka Daisy (film)|Księżniczka Daisy]]'' oraz wystąpiła u boku [[Lino Ventura|Lino Ventury]] i [[Bernard Giradeau|Bernarda Giraudeau]] we francusko-kanadyjskim filmie ''[[Le Ruffian]]'' (reż. [[José Giovanni]]), do którego muzykę napisał [[Ennio Morricone]]{{odn|Easterbrook|MacLean|1996|s=167}}. W 1984 roku zagrała ukochaną Marcello Mastroianniego w filmie [[Marco Bellocchio]] ''[[Henryk IV (film)|Henryk IV]]'', opartym na sztuce [[Luigi Pirandello|Luigiego Pirandello]] o [[Henryk IV (dramat)|tym samym tytule]]. Obraz brał udział w [[37. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes w 1984 roku]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł =Enrico IV|data dostępu = 2022-02-21 |opublikowany = [[Festiwal Filmowy w Cannes|Festival de Cannes]]|url = https://www.festival-cannes.com/en/films/enrico-iv |data = |język = en}}</ref>. Film ''[[Claretta]]'' (1984) w reżyserii Squitieriego, z udziałem Cardinale i [[Giuliano Gemma|Gemmy]], został zgłoszony do konkursu na [[41. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|41. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji]] (wrzesień 1984). Jury dostrzegło rolę Cardinale, która otrzymała [[Nagroda Pasinettiego|Nagrodą Pasinettiego]] ({{wł.|Premio Pasinetti}}) dla najlepszej aktorki<ref name="Venezia 1984"/> W następnym roku Cardinale (jako Claretta Petacci) została zauważona przez jury przyznające włoskie nagrody filmowe i w Amfiteatrze w [[Taormina|Taorminie]] po raz drugi w historii (wcześniej tę nagrodę otrzymała w 1965 roku) została uhonorowana statuetką [[Nastro d’argento|Nastro d'argento]] w kategorii „Najlepsza aktorka pierwszoplanowa”{{odn|Moliterno|2008|s=306}}. Jeszcze w tym samym roku (1985.) Cardinale zagrała u boku [[Ben Gazzara|Bena Gazzary]] i [[Lina Sastri|Liny Sastri]] w ''[[La donna delle meraviglie]]'' [[Alberto Bevilacqua|Alberto Bavilacquy]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = La donna delle meraviglie |data dostępu = 2022-02-19 |opublikowany = MyMovies.it|url = https://www.mymovies.it/film/1985/la-donna-delle-meraviglie/ |data = |język = it}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = La donna delle meraviglie (1985) |data dostępu = 2022-02-19 |opublikowany = Archivio del Cinema Italiano |url = http://www.archiviodelcinemaitaliano.it/index.php/scheda.html?codice=AG5157 |data = |język = it}}</ref>. Film ten został zakwalifikowany do konkursu na [[42. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1985 roku]]{{odn|Holding|2005|s=1920}}.

 

** ''[[Effie Gray (film)|Effie Gray]]''

** ''[[Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu]]'' (''All Roads Lead to Rome'')

* '''[[2016 w filmie|2016]]'''

** ''[[Szalchetne kłamstwa (film 2016)|Szlachetne kłamstwa]]'' (''Nobili bugie'')

* '''[[1999 w filmie|1999]]'''

** ''[[Mój ukochany wróg]]'' (''Mein liebster Feind - Klaus Kinski'')

* '''[[2001 w filmie|2001]]'''

** ''[[Vamps et femmes fatales du cinéma européen]]''