Pierwsza Flota: Różnice pomiędzy wersjami

== Skład Pierwszej Floty ==

! Przybycie do SydneyAustralii

| dawny statek handlowy -– okręt flagowy floty

| 20 stycznia 1788 Sydney

| 18 stycznia 1788 Sydney

! Przybycie doSydneydo Australii

| 2920 stycznia 1788

| 21 -– do Przyl. Dobrej Nadziei

! Przybycie do SydneyAustralii

| 21 -– na Wyspę Norfolk

| 11 -– na Wyspę Norfolk

== Ludzie Pierwszej Floty ==

|JejIch żony i dzieci || 46 || 54

|'''Razem''' || '''1,4031403''' || '''1,3321332'''

W czasie podróży urodziło się siedmiorodwanaścioro dzieci, a 69 osób zmarło, zostało zwolnionych ze służby, bądź zdezerterowało (61 mężczyzn i 8 kobiet). W związku z tym, że nie zachowały się listy załóg sześciu statków transportowych i trzech zaopatrzeniowych, całkiem możliwe iż w rzeczywistości było o 110 marynarzy więcej.

Statki wiozły w swych ładowniach liny, naczynia, szkło na szyby w oknach domu gubernatora, deski i belki, sprzęt kuchenny (w tym kilka pieców żeliwnych) i różnego rodzaju broń. Wieziono także narzędzia, sprzęt rolniczy, ziarno siewne, alkohole, leki, bandażeopatrunki, instrumenty chirurgiczne oraz kajdany i łańcuchy. Na pokładzie jednego ze statków znajdowały się spakowane razem panele prefabrykowanego domu dla gubernatora. Flota wiozła 5000 cegieł i tysiące gwoździ. Osadnicy byli zdani na samych siebie i musieli przetrwać pierwszy okres, zanim nie wydawydało pierwszych plonówowoców rolnictwo i hodowla.

== Podróż ==

[[Plik:ArthurPhilip.jpg|thumbmały|Kapitan Arthur Phillip, dowódca floty]]

3 czerwca 1787 roku flota zawinęła do portu [[Santa Cruz de Tenerife|Santa Cruz]] na [[Teneryfa|Teneryfie]], gdzie uzupełniono zapasy wody pitnej, warzyw i mięsa. Phillip i wyźsiwysocy rangą oficerowie byli podejmowani przez miejscowego gubernatora hiszpańskiego. W tym czasie grupa więźniów, których niebacznie wypuszczono na pokład, dokonała próby ucieczki, ale nie udało im się zbiec. 10 czerwca podniesiono żagle i flota skierowała się, przez [[Ocean Atlantycki|Atlantyk]] do [[Rio de Janeiro]] korzystając z pomyślnych wiatrów i prądów oceanicznych.

Gdy flota znalazła się w tropikach nastały bardzo gorące, wilgotne dni. Skazańcom, ale również załodze i oficerom, dawały się we znaki szkodniki: szczury, pluskwy, wszy, karaluchy i pchły. [[Zęza|Zęzy]] pełne były stęchłej, śmierdzącej wody, co stwarzało warunki nie do zniesienia, szczególnie dla skazańców. Sztormy tropikalne zmuszały do zamykania pokryw luków, co jeszcze pogarszało ich sytuację. W rezultacie na ''Alexandrze'' zachorowała i zmarła pewna liczba więźniów. Na statkach, które przewoziły kobiety, panowało niepohamowane rozpasanie, w czym uczestniczyli zarówno więźniowie jak i marynarze i [[piechota morska|marines]].

Flota opuściła Rio 4 września, by zdążyć dotrzeć do [[Przylądek Dobrej Nadziei|Przylądka Dobrej Nadziei]] w południowej Afryce przed nastaniem sezonu wiatrów zachodnich; osiągnęła cel 13 października<ref>DavidD. Hill: ''1788'', Random House 2008, ISBN 978-1-7416-6800-1, ss.120123120-123</ref>. Był to ostatni postój przed Australią, należało więc kupić wszystko, co będzie potrzebne w nowej kolonii: ziarno, sadzonki roślin, a także inwentarz żywy. Zakupiono więc dwa„dwa byki, siedem krów, jednego ogiera, trzy klacze, 44 owce, 32 świnie, 4 kozy i ''"bardzo dużo drobiu wszelkiego rodzaju"''rodzaju”<ref name="AE">Alec H. Chisholm [red.]: ''The Australian Encyclopaedia'', t.4, s.72</ref>. Więźniarki z ''Friendship'' zostały przeniesione na inne statki, by zrobić miejsce dla zwierząt. Skazańców karmiono świeżą wołowiną i baraniną, chlebem, warzywami i owocami, by mogli przetrwać najdłuższy etap podróży. Holenderskie miasto [[Kapsztad]] było ostatnim bastionem Europy, której uczestnicy podróży mieli nie widzieć przez wiele lat, a niektórzy wcale.

W towarzystwie burz, charakterystycznych dla szerokości poniżej 40. równoleżnika, ciężko załadowane statki walczyły z rozszalałym morzem. Gdy opływały [[Tasmania|Ziemię Van Diemen]] uderzył gwałtowny sztorm, który porwał żagle i uszkodził maszty kilku jednostek. W listopadzie Phillip przesiadł się na ''Supply''. Teraz, ze statkami ''Alexander'', ''Friendship'' i ''Scarborough'', najszybszymi w całej flocie i wiozącymi najwięcej skazańców-mężczyzn, ''Supply'' ruszył naprzód, by przygotować miejsce lądowania pozostałych. Phillip miał zamiar wybrać najlepsze dla zasiedlenia miejsce z czystą wodą, oczyścić grunt i być może nawet zbudować prowizoryczne pomieszczenia mieszkalne. Przeceniał swoje siły, jego "lotna„lotna eskadra"eskadra” wyprzedziła resztę floty o godziny zaledwie, więc z prac przygotowawczych nic nie wyszło. ''Supply'' dotarł do Zatoki Botanicznej 18 stycznia 1788; trzy najszybsze transportowce 19, a najwolniejsze, w tym ''Sirius'', 20 stycznia<ref name="NLAFFTL">[http://www.nla.gov.au/exhibitions/georgeraper/timeline/timeline-doc-1788.html# Timeline - 1788] [http://www.nla.gov.au/exhibitions/upsidedown/ The World Upside Down: Australia 1788–1830]</ref>.

Była to jedna z największych podróży morskich epoki żaglowców — jedenaście statków wiozących blisko 1500 ludzi wraz z zaopatrzeniem<ref name="AE"/> wędrowało przez nieznane morza 252 dni pokonując ponad 15.&nbsp;000 mil (24.000&nbsp;000 km) bez utraty nawet jednego z nich. W drodze zmarło 48 osób, czyli zaledwie trzy procent całości. Zważywszy na trudy podróży, problemy nawigacyjne, marne warunki zdrowotne i nieobycie z morzem skazańców, bardzo słabą znajomość medycyny i brak wiedzy na temat zapobiegania [[szkorbut]]owi, ciasnotę, warunki higieniczne panujęcepanujące na statkach, złe planowanie i słabe wyposażenie, było to nadzwyczajne osiągnięcie.

Rychło przekonano się, że Zatoka Botaniczna nie jest bynajmniej tak wspaniała, jak opisał ją [[James Cook]]. Zatoka okazała się być otwartą i niczym nie zabezpieczoną, wody pitnej prawie nie było, a ziemia nie nadawała się pod uprawę. Teren porastały niezmiernie odporne na ciosy siekier drzewa. Narzędzia pękały, a pnie ustępowały dopiero ładunkom prochu. Pierwszy kontakt z miejscowymi [[Aborygeni australijscy|aborygenami]] też nie był udany, bowiem ci ostatni byli wprawdzie zaciekawieni, ale i bardzo podejrzliwi. Prymitywne szałasy zbudowane dla oficerów zawaliły się pod naporem burzy. Marines, którzy mieli pilnować i poganiać do roboty skazańców, woleli się upijać, a ich dowódca, major Robert Ross, doprowadzał Phillipa do rozpaczy swą arogancją i lenistwem. Sam Phillip obawiał się, że nieopierzona kolonia może paść ofiarą aborygenów lub zamorskich potęgmocarstw<ref name="AE"/>.

21 stycznia Phillip z grupą towarzyszy opuścił Zatokę w trzech małych łodziach, by zbadać wybrzeże położone dalej na północ. WkródceWkrótce zorientowali się, że zatoka [[Port Jackson]], a która oddalona była od Zatoki Botanicznej o około 12 kilometrów, jest wymarzonym miejscem dla kolonii z dobrze osłoniętym kotwicowiskiem, wodą pitną i żyzną ziemią. Cook widział i nazwał tę zatokę, ale nie wpłynął do niej. Wrażenia po odwiedzeniu Port Jackson Phillip zawarł w liście do Londynu: ''"Najwspanialsza„Najwspanialsza zatoka na świecie, gdzie tysiąc [[okręt liniowy|liniowców]] może przebywać w stanie całkowitego bezpieczeństwa...”<ref name="AE"''/>.

Rankiem 24 stycznia kolonistów wystraszył widok dwóch francuskich okrętów wpływających do Zatoki Botanicznej. Okazało się jednak, że to ekspedycja naukowa, na czele której stał markiz [[Jean-François de La Pérouse]]<ref name="AE"/>. Francuzi mieli nadzieję zastać w tym miejscymiejscu kwitnącą koloniekolonię, gdzie mogliby dokonać napraw swych statków i uzupełnić zaopatrzenie. Tymczasem zastali dopiero co przybyłą flotę i skazańców będących w stanie znacznie gorszym niż oni sami. Francuscy i brytyjscy oficerowie nawiązali serdeczne stosunki, ale Phillip i La Pérouse nigdy się nie spotkali się. Okręty francuskie zostały w Zatoce do 10 marca, ale nigdy nie powróciły do Francji. Rozbiły się na rafach wyspy [[Wyspy Santa Cruz|Vanikoro]], a wszyscy członkowie załóg padli ofiarą [[kanibalizm|kanibali]]<ref name=hill>David Hill, ''1788: The Brutal Truth of the First Fleet''</ref>.

26 stycznia 1788 statki floty podniosły kotwice i pożeglowały do Port Jackson. Tutejsze dobrze osłonięte kotwicowisko było głębokowodne i bardzo bliskie brzegu, a w pobliżu wpadał do zatoki niewielki strumień. Phillip nazwał to miejsce "Sydney„Sydney Cove"Cove”, dla upamiętnienia [[Thomas Townshend, 1. wicehrabia Sydney|Lorda Sydney]], brytyjskiego [[Ministrowie spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii|Home Secretary]]. Do dziś obchodzi się "Dzień26 stycznia „Dzień Australii"Australii” na pamiątkę powstania pierwszej osady brytyjskiej<ref name=hill/>.

==Zobacz teżPrzypisy ==

== Linki zewnętrzne ==

* [http://acms.sl.nsw.gov.au/item/itemDetailPaged.aspx?itemID=825606 State Library of NSW - First Fleet Re-enactment Company records, 1978-1990: Presented by Trish and Wally Franklin]

* [http://library.sl.nsw.gov.au/search/X?first%20fleet%20re-enactment&searchscope=2 State Library of NSW - First Fleet Re-enactment Voyage 1987-1988]