Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf WK voetbal 1978)
WK voetbal 1978
Argentina '78
Wereldkampioenschap voetbal 1978
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Argentinië Argentinië
Datum 1 juni 1978 – 25 juni 1978
Teams 16 (van 5 confederaties)
Stadions (in 5 gaststeden)
Winnaar Vlag van Argentinië Argentinië (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 38
Doelpunten 102  (2,68 per wedstrijd)
Toeschouwers 1.546.151  (40.688 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Argentinië Mario Kempes (6 goals)
Beste speler Vlag van Argentinië Mario Kempes
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1978 was de elfde editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. De eindronde van het evenement had plaats van 1 juni tot en met 25 juni in Argentinië, zoals besloten op 8 oktober 1964 in Tokio en bekrachtigd op 6 juli 1966 in Londen.

Aan het kwalificatietoernooi deden 106 landen mee. Tien landen trokken zich om uiteenlopende redenen alsnog terug. De loting voor de WK-eindronde werd verricht op zaterdag 14 januari 1978 in Buenos Aires.

Nederland plaatste zich ook en speelde mee, ondanks protesten omdat het bewind in Argentinië de mensenrechten schond. Oranje (zonder de afzeggers Johan Cruijff, Willem van Hanegem, Jan van Beveren, Willy van der Kuijlen, Jan Peters, Ruud Geels, Kees Kist, Eddy Treijtel en de geblesseerde Hugo Hovenkamp en ook zonder Tscheu La Ling) bereikte de finale, waarin het uiteindelijk verloor van gastland Argentinië. Topscorer van het toernooi was Mario Kempes met zes doelpunten. Gastland Argentinië won na verlenging met 3-1 van Nederland in de finale, onder meer door twee treffers van aanvaller Kempes. Dat duel was de laatste interland voor zowel doelman Jan Jongbloed (24ste) als verdediger Wim Suurbier (60ste).

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1978 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1978)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1978)
Beste
prestatie
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Gastland 7 2 1930 1974 0 Tweede
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland UEFA Titelverdediger 9 7 1934 1974 2 Kampioen
Vlag van Polen Polen UEFA Winnaar groep 1 3e 2 1938 1974 0 Derde
Vlag van Italië Italië UEFA Winnaar groep 2 9e 5 1934 1974 2 Winnaar
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk UEFA Winnaar groep 3 4e 1 1934 1958 0 Derde
Vlag van Nederland Nederland UEFA Winnaar groep 4 4e 2 1934 1974 0 Tweede
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA Winnaar groep 5 7e 1 1930 1966 0 Derde
Vlag van Zweden Zweden UEFA Winnaar groep 6 7e 3 1934 1974 0 Tweede
Vlag van Schotland Schotland UEFA Winnaar groep 7 4e 2 1954 1974 0 Groepsfase
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje UEFA Winnaar groep 8 5e 1 1934 1966 0 Vierde
Vlag van Hongarije Hongarije UEFA play-off (UEFA–CONMEBOL) 7e 1 1934 1966 0 Tweede
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar finalegroep 11 11 1930 1974 3 Wereldkampioen
Vlag van Peru Peru CONMEBOL Tweede finalegroep 3 1 1930 1970 0 Kwartfinale
Vlag van Tunesië Tunesië CAF Finaleronde 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Iran Iran AFC Finaleronde 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Eerste finalegroep 8e 1 1930 1970 0 Kwartfinale

Deelnemende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
Deelnemende landen
Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Italië Italië

Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Polen Polen
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland

Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje
Vlag van Zweden Zweden

Vlag van Iran (1964-1980) Iran
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Peru Peru
Vlag van Schotland Schotland

Buenos Aires Córdoba
Estadio Monumental Estadio José Amalfitani Estadio Córdoba
Capaciteit: 76.000 Capaciteit: 49.540 Capaciteit: 46.083
Mar del Plata Rosario Mendoza
Estadio Mar del Plata Estadio Gigante de Arroyito Estadio Mendoza
Capaciteit: 43.542 Capaciteit: 41.654 Capaciteit: 34.875

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

Achtentwintig scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.

AFC

CONCACAF

CONMEBOL

UEFA

CAF

Groepsfase – Eerste ronde

[bewerken | brontekst bewerken]

Normaal gesproken heeft het gastland een gunstige loting, maar dat gold niet voor Argentinië. Het gastland moest spelen tegen drie Europese ploegen die na een aantal moeizame jaren weer een hoopvolle lichting hadden. De eerste tegenstander was Hongarije dat in de kwalificatie de Sovjet-Unie had uitgeschakeld. De Hongaren kwamen op een 0-1 voorsprong in een wedstrijd die steeds harder werd. Hongarije gaf de zege weg, doordat de keeper in twee situaties niet klemvast was, 2-1 voor Argentinië. Hongarije raakte van de kook en de twee sterspelers András Törőcsik en Tibor Nyilasi werden uit het veld gestuurd. Beide spelers kwamen niet meer in actie op het WK.

De volgende tegenstander was nog lastiger: Frankrijk, waar een nog jonge Michel Platini op het middenveld speelde. Achteraf gezien was het een sleutelwedstrijd in het toernooi. De Fransen waren absoluut niet de minderen van de Argentijnen, integendeel. Ze hadden echter de scheidsrechter niet mee, die in een aangeschoten bal op de pink van Marius Trésor een strafschop zag. In de tweede helft zette Frankrijk Argentinië vast, Platini scoorde de gelijkmaker, het Frans elftal had een strafschop moeten krijgen en Dominique Rocheteau miste een niet te missen kans. Een daverende knal van Leopoldo Luque zorgde ervoor dat de winst naar Argentinië ging. Had Argentinië de wedstrijd niet gewonnen, dan was de ploeg al in de eerste ronde uitgeschakeld geweest.

De derde tegenstander was Italië, een land dat berucht was om zijn verdedigende catenaccio-voetbal. Italië verbaasde de wereld met fris voetbal met een sterk aanvalsduo: Roberto Bettega en een nog jonge Paolo Rossi. Tegen Frankrijk had Italië al binnen een minuut een tegengoal dankzij een treffer van Bernard Lacombe na een indrukwekkende rush van Didier Six. Italië liet zich niet van de wijs brengen, het won de wedstrijd alsnog. Daarna was Hongarije kansloos: 3-1. Italië en Argentinië waren daardoor allebei geplaatst en de onderlinge wedstrijd had als inzet de eerste plaats in de poule, zodat de winnaar in de tweede ronde in Buenos Aires zou blijven. Italië won echter met 1-0 door een doelpunt van Bettega en de Argentijnen moesten voor de tweede ronde verhuizen naar Mendoza.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Italië Italië 3 3 0 0 6 2 +4 6
Vlag van Argentinië Argentinië 3 2 0 1 4 3 +1 4
Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 1 0 2 5 5 0 2
Vlag van Hongarije Hongarije 3 0 0 3 3 8 –5 0

2 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 2 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 42.373
Scheidsrechter: Nicolae Rainea (Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië)
Rossi Goal 29'
Zaccarelli Goal 54'
wedstrijdverslag Lacombe Goal 1'

2 juni 1978
«onderlinge duels»
19:15 (UTC−3)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 71.615
Scheidsrechter: Antonio Garrido (Vlag van Portugal Portugal)
Luque Goal 15'
Bertoni Goal 83'
wedstrijdverslag Csapó Goal 10'

6 juni 1978
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 3 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 26.533
Scheidsrechter: Ramón Barreto (Vlag van Uruguay Uruguay)
Rossi Goal 34'
Bettega Goal 36'
Benetti Goal 60'
wedstrijdverslag A. Tóth Goal 81' (pen.)

6 juni 1978
«onderlinge duels»
19:15 (UTC−3)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 71.666
Scheidsrechter: Jean Dubach (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Passarella Goal 45' (pen.)
Luque Goal 73'
wedstrijdverslag Platini Goal 60'

10 juni 1978
«onderlinge duels»
14:30 (UTC−3)
Frankrijk Vlag van Frankrijk 3 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 23.127
Scheidsrechter: Arnaldo Cézar Coelho (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Lopez Goal 22'
Berdoll Goal 37'
Rocheteau Goal 42'
wedstrijdverslag Zombori Goal 41'

10 juni 1978
«onderlinge duels»
19:15 (UTC−3)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 1 Vlag van Italië Italië Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 71.712
Scheidsrechter: Abraham Klein (Vlag van Israël Israël)
wedstrijdverslag Bettega Goal 67'

Voor de vierde achtereenvolgende keer eindigde de openingswedstrijd in een doelpuntloos gelijkspel. In Buenos Aires verveelden de toeschouwers zich met een ongeïnspireerd schaakspel tussen West-Duitsland en Polen, waarbij met name de Duitsers een ontluisterende indruk maakten. Het was hun eerste WK sinds 1966 zonder hun leider Franz Beckenbauer, die - nadat hij was gaan spelen bij de New York Cosmos - gestopt was met interlandvoetbal. De Duitse coach Helmut Schön gaf de nog jonge Karl-Heinz Rummenigge van Bayern München en Hansi Müller van VfB Stuttgart een kans. Rummenigge beschaamde het vertrouwen niet en scoorde twee maal tegen het zwakke Mexico: 6-0. Ook Hansi Müller scoorde. Tunesië was de derde tegenstander. Het had indruk gemaakt met een zege op Mexico (de eerste overwinning van een Afrikaans land ooit tijdens een WK), waarna een onnodige nederlaag tegen Polen volgde, waar Lato profiteerde van een blunder in de Tunesische verdediging. De Afrikanen hielden de wereldkampioen op een verdienstelijk gelijkspel, waardoor de Duitsers zich plaatsten voor de tweede ronde. Ook Polen kwalificeerde zich na een 3-1 overwinning op Mexico. Ook hier was er de doorbraak van een jonge speler: Boniek verving de teleurstellend spelende Lubañski en scoorde twee doelpunten.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Polen Polen 3 2 1 0 4 1 +3 5
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 3 1 2 0 6 0 +6 4
Vlag van Tunesië Tunesië 3 1 1 1 3 2 +1 3
Vlag van Mexico Mexico 3 0 0 3 2 12 –10 0

1 juni 1978
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 0 – 0 Vlag van Polen Polen Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 67.579
Scheidsrechter: Ángel Norberto Coerezza (Vlag van Argentinië Argentinië)
wedstrijdverslag

2 juni 1978
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Tunesië Vlag van Tunesië 3 – 1 Vlag van Mexico Mexico Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 17.396
Scheidsrechter: John Gordon (Vlag van Schotland Schotland)
Kaabi Goal 55'
Ghommidh Goal 79'
Dhouieb Goal 87'
wedstrijdverslag Vázquez Ayala Goal 45' (pen.)

6 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 6 – 0 Vlag van Mexico Mexico Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 35.258
Scheidsrechter: Farouk Bouzo (Vlag van Syrië Syrië)
D. Müller Goal 15'
H. Müller Goal 30'
Rummenigge Goal 38'Goal 73'
Flohe Goal 44'Goal 89'
wedstrijdverslag

6 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Polen Vlag van Polen 1 – 0 Vlag van Tunesië Tunesië Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 9.624
Scheidsrechter: Ángel Franco Martínez (Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje)
Lato Goal 43' wedstrijdverslag

10 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 0 – 0 Vlag van Tunesië Tunesië Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 30.667
Scheidsrechter: César Guerrero Orosco (Vlag van Peru Peru)
wedstrijdverslag

10 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Polen Vlag van Polen 3 – 1 Vlag van Mexico Mexico Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 22.651
Scheidsrechter: Jafar Namdar (Vlag van Iran (1964-1980) Iran)
Boniek Goal 43'Goal 84'
Deyna Goal 56'
wedstrijdverslag Rangel Goal 52'

Bondscoach Cláudio Coutinho besloot de Braziliaanse ploeg zakelijker en meer op een Europese manier te laten voetballen. Voorlopig had dat geen succes, want tegen Zweden kwamen de Brazilianen niet verder dan een 1-1 gelijkspel. Een opmerkelijk incident was er aan het einde van de wedstrijd. Er moest een corner genomen worden en scheidsrechter Thomas uit Wales gaf aan dat er nog één seconde gespeeld moest worden en terwijl Zico de bal erin kopte, floot hij af. In de tweede wedstrijd gingen er vooraf geruchten, dat Coutinho was ontslagen, maar hij was gewoon aanwezig. Op de omgeploegde grasmat van het stadion in Mar del Plata kroop Brazilië door het oog van de naald tegen Spanje. Spanje kreeg de beste kansen, het schoot op de lat en Cardeñosa miste op onvoorstelbare wijze een niet te missen kans.

Brazilië moest nu winnen van het al geplaatste Oostenrijk om de tweede ronde te halen. Dat lukte dankzij een doelpunt van Roberto Dinamite in de eerste helft. De ploeg was in ieder geval verlost van Mar del Plata. Er gingen geruchten dat de Argentijnse autoriteiten het onderhoud van de grasmat hadden gesaboteerd om het de Brazilianen zo moeilijk mogelijk te maken. Oostenrijk was de enige vrolijke noot in deze groep, die met fris voetbal zowel Spanje als Zweden versloeg.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3 2 0 1 3 2 +1 4
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 1 2 0 2 1 +1 4
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje 3 1 1 1 2 2 0 3
Vlag van Zweden Zweden 3 0 1 2 1 3 –2 1

3 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje Estadio José Amalfitani, Buenos Aires
Toeschouwers: 40.841
Scheidsrechter: Károly Palotai (Vlag van Hongarije Hongarije)
Schachner Goal 10'
Krankl Goal 76'
wedstrijdverslag Dani Goal 21'

3 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 1 Vlag van Zweden Zweden Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 32.569
Scheidsrechter: Clive Thomas (Vlag van Wales Wales)
Reinaldo Goal 45' wedstrijdverslag Sjöberg Goal 37'

7 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 1 – 0 Vlag van Zweden Zweden Estadio José Amalfitani, Buenos Aires
Toeschouwers: 41.424
Scheidsrechter: Charles Corver (Vlag van Nederland Nederland)
Krankl Goal 42' (pen.) wedstrijdverslag

7 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 0 – 0 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 34.771
Scheidsrechter: Sergio Gonella (Vlag van Italië Italië)
wedstrijdverslag

11 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Spanje Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) 1 – 0 Vlag van Zweden Zweden Estadio José Amalfitani, Buenos Aires
Toeschouwers: 42.132
Scheidsrechter: Ferdinand Biwersi (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Asensi Goal 75' wedstrijdverslag

11 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Estadio José María Minella, Mar del Plata
Toeschouwers: 35.221
Scheidsrechter: Robert Wurtz (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Roberto Dinamite Goal 40' wedstrijdverslag

Schotland was de enige Britse vertegenwoordiger op dit WK en dat wilden de Schotten weten ook. Ze vertrouwden op hun spits Kenny Dalglish, die de winnende treffer scoorde voor Liverpool FC in de Europa Cup finale tegen Club Brugge. Schotland had in Peru en Iran twee tegenstanders zonder reputatie, alleen WK-finalist Nederland was lastig. De nieuwe Manchester United-spits Joe Jordan scoorde snel de 1-0 tegen Peru, waarna Peru nog voor de rust gelijkmaakte. Vervolgens miste Deon Masson een strafschop. Diep in de tweede helft sloeg Peru toe met twee geweldige doelpunten van Teófilo Cubillas, een vrije trap en een afstandsschot. Tot overmaat van ramp werd Willy Johnston na de wedstrijd geschorst vanwege het gebruik van een verboden middel tegen hooikoorts en blameerde de ploeg zich vervolgens met een 1-1 gelijkspel tegen Iran.

Nederland was het toernooi ook matig begonnen qua veldspel. Van Iran werd met 3-0 gewonnen door drie goals van Rob Rensenbrink waaronder twee strafschoppen, en de wedstrijd tegen Peru was een wedstrijd zonder hoogtepunten: 0-0. Opvallend was dat Nederland speelde met liefst negen spelers van het team, dat de finale haalde in 1974, alleen Johan Cruijff en Wim van Hanegem ontbraken: Cruijff gaf al in een vroeg stadium aan niet weer aan een WK te willen beginnen en Van Hanegem vermoedde dat hij op de reservebank zou moeten zitten en meldde zich af. Nederland had door de slechte resultaten van Schotland genoeg aan een 2-0 nederlaag om zich te plaatsen voor de tweede ronde.

Bij Schotland was er een belangrijke wijziging in de basiself: Graeme Souness van FC Liverpool speelde een stuwende rol in het Schotse team. Bij Nederland was Johan Neeskens geblesseerd geraakt als gevolg van een grove charge, opgelopen in de wedstrijd tegen Peru, hij zou later geblesseerd uitvalle . Schotland begon sterk en had pech met een schot van Jordan op de lat en een buitenspelgoal van Kenny Dalglish. Een licht vergrijp op Johnny Rep leverde een strafschop op, die door Rensenbrink werd benut. Dalglish zorgde voor de 1-1 ruststand. De tweede helft begon dramatisch voor Nederland, Archie Gemmill benutte een strafschop en slalomde later door de Nederlandse verdediging, 3-1 voor Schotland. Schotland had nu nog één doelpunt nodig om een daverende stunt te verzorgen. Maar het doelpunt viel aan de andere kant: een daverende knal van Johnny Rep zorgde voor opluchting in het Nederlandse kamp. Ook Nederland klaagde over de grasmat, het hoge gras van Mendoza was nadelig voor een Europese ploeg. Peru bereikte ook de tweede ronde door met 4-1 van Iran te winnen. Cubillas scoorde drie maal, waaronder twee strafschoppen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Peru Peru 3 2 1 0 7 2 +5 5
Vlag van Nederland Nederland 3 1 1 1 5 3 +2 3
Vlag van Schotland Schotland 3 1 1 1 5 6 –1 3
Vlag van Iran (1964-1980) Iran 3 0 1 2 2 8 –6 1

3 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Peru Vlag van Peru 3 – 1 Vlag van Schotland Schotland Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 37.927
Scheidsrechter: Ulf Eriksson (Vlag van Zweden Zweden)
Cueto Goal 43'
Cubillas Goal 70'Goal 76'
wedstrijdverslag Jordan Goal 19'

3 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Nederland Vlag van Nederland 3 – 0 Vlag van Iran (1964-1980) Iran Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 33.431
Scheidsrechter: Alfonso González Archundia (Vlag van Mexico Mexico)
Rensenbrink Goal 40' (pen.)Goal 62'Goal 78' (pen.) wedstrijdverslag

7 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 Vlag van Iran (1964-1980) Iran Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 7.938
Scheidsrechter: Youssou N'Diaye (Vlag van Senegal Senegal)
Eskandarian Goal 43' (e.d.) wedstrijdverslag Danaeifard Goal 60'

7 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Nederland Vlag van Nederland 0 – 0 Vlag van Peru Peru Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 28.125
Scheidsrechter: Adolf Prokop (Vlag van Duitse Democratische Republiek Oost-Duitsland)
wedstrijdverslag

11 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Peru Vlag van Peru 4 – 1 Vlag van Iran (1964-1980) Iran Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 21.262
Scheidsrechter: Alojzy Jarguz (Vlag van PolenPolen)
Velásquez Goal 2'
Cubillas Goal 36' (pen.)Goal 39' (pen.)Goal 79'
wedstrijdverslag Rowshan Goal 41'

11 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Schotland Vlag van Schotland 3 – 2 Vlag van Nederland Nederland Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 35.130
Scheidsrechter: Erich Linemayr (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Dalglish Goal 44'
Gemmill Goal 46' (pen.)Goal 68'
wedstrijdverslag Rensenbrink Goal 34' (pen.)
Rep Goal 71'

Voor de tweede ronde plaatsen zich vijf Europese landen voor de tweede ronde, vorig WK zes, Zuid Amerika had drie vertegenwoordigers in plaats van twee. West-Duitsland, Polen, Nederland, Brazilië en Argentinië waren er opnieuw bij, Oostenrijk schakelde zowel Oost-Duitsland als Zweden uit, Italië en Peru namen de plaats in van Joegoslavië. Van de afvallers was meer verwacht van Schotland en Spanje en in mindere mate Zweden en Hongarije, Frankrijk maakte een goede indruk en Tunesië boekte de eerste Afrikaanse overwinning op een WK.

De beste indruk in de eerste ronde maakte Italië, alle favorieten maakten nog geen indruk (West-Duitsland, Nederland, Brazilië, Argentinië en in mindere mate Polen). Verrassend was de kwalificatie van Peru en Oostenrijk.

Groepsfase – Tweede ronde

[bewerken | brontekst bewerken]

Vooral op aandringen van assistent Jan Zwartkruis ververste supervisor Ernst Happel het Nederlands elftal op verschillende plaatsen: de opmerkelijkste ingreep was de vervanging van doelman Jan Jongbloed door Piet Schrijvers. Andere nieuwe spelers waren Jan Poortvliet, Ernie Brandts, Piet Wildschut, Adrie van Kraay en Dick Schoenaker, die onder meer Wim Suurbier en Wim Rijsbergen vervingen. Nederland was weer zichzelf en speelde Oostenrijk van de mat: 5-1. Een van de nieuwe spelers Ernie Brandts scoorde het eerste doelpunt, Rensenbrink scoorde uit een strafschop, waarbij doelman Koncilia een merkwaardige voorbereiding had (hij draaide zich om en ging pas tegenover Rensenbrink staan, toen hij bijna schoot) en voorts waren er nog drie perfect uitgespeelde aanvallen met twee goals van Johnny Rep en een van Willy van de Kerkhof. Het eerste doelpunt van Rep, de 3-0 goal, na een voorzet vanaf links door Rensenbrink die door twee Oostenrijkers niet kon worden onderschept, was een fraai doelpunt, waarbij Rep de bal met een zijdelingse lob het doel inwerkte.

West-Duitsland speelde met 0-0 gelijk tegen Italië vooral dankzij uitstekende reddingen van Sepp Maier. Maier had nu het record "de nul houden" in handen. De reprise van de WK-finale tussen Nederland en West-Duitsland was weer een enerverende wedstrijd in een zeer hoog tempo van beide kanten. West-Duitsland scoorde al na drie minuten via Abramczik, waarna Nederland antwoordde met een geweldig afstandsschot van Arie Haan. Nederland was de beter spelende ploeg, maar dreigde opnieuw van de aartsvijand te verliezen door een goal van Dieter Müller. Nederland had pech met schoten op de paal van Ruud Krol en Johnny Rep; uiteindelijk scoorde René van de Kerkhof de gelijkmaker. In de slotfase werd Dick Nanninga om onduidelijke redenen uit het veld gestuurd.

West-Duitsland moest nu met vijf goals verschil van Oostenrijk winnen en hopen dat Nederland en Italië gelijk zouden spelen tegen elkaar. De wereldkampioen verloor verrassend met 2-3 van Oostenrijk door twee fraaie treffers van Hans Krankl. Het was de eerste overwinning van Oostenrijk op West-Duitsland sinds 1931 en de wedstrijd ging in Oostenrijk de geschiedenisboeken in als "het wonder van Córdoba".

Nederland en Italië mochten in Buenos Aires uitmaken wie de finale mocht spelen, Italië moest winnen. Italië was in de eerste helft veel sterker dan Nederland en de ploeg scoorde via een eigen doelpunt van Ernie Brandts. Tot overmaat van ramp blesseerde hij daarbij ook keeper Piet Schrijvers, die de wedstrijd moest verlaten. Nederland kreeg in de tweede helft weer grip op de wedstrijd en uitgerekend Ernie Brandts scoorde de gelijkmaker. Opnieuw een geweldig afstandsschot van Arie Haan zorgde ervoor dat Nederland zich alsnog plaatste voor de finale.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Nederland Nederland 3 2 1 0 9 4 +5 5
Vlag van Italië Italië 3 1 1 1 2 2 0 3
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 3 0 2 1 4 5 –1 2
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3 1 0 2 4 8 –4 2

14 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 1 – 5 Vlag van Nederland Nederland Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 25.050
Scheidsrechter: John Gordon (Vlag van Schotland Schotland)
Obermayer Goal 80' wedstrijdverslag Brandts Goal 6'
Rensenbrink Goal 35' (pen.)
Rep Goal 36'Goal 53'
W. van de Kerkhof Goal 82'

14 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 0 – 0 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 67.547
Scheidsrechter: Dušan Maksimović (Vlag van Joegoslavië Joegoslavië)
wedstrijdverslag

18 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Nederland Vlag van Nederland 2 – 2 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 40.750
Scheidsrechter: Ramón Barreto (Vlag van Uruguay Uruguay)
Haan Goal 27'
R. van de Kerkhof Goal 82'
wedstrijdverslag Abramczik Goal 3'
D. Müller Goal 70'

18 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 66.695
Scheidsrechter: Francis Rion (Vlag van België België)
Rossi Goal 13' wedstrijdverslag

21 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 3 – 2 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio Córdoba, Córdoba
Toeschouwers: 38.318
Scheidsrechter: Abraham Klein (Vlag van Israël Israël)
Vogts Goal 59' (e.d.)
Krankl Goal 66'Goal 87'
wedstrijdverslag Rummenigge Goal 19'
Hölzenbein Goal 72'

21 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 1 – 2 Vlag van Nederland Nederland Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 67.433
Scheidsrechter: Angel Franco Martínez (Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje)
Brandts Goal 19' (e.d.) wedstrijdverslag Brandts Goal 49'
Haan Goal 76'

Argentinië begon de tweede ronde met een 2-0 overwinning op Polen. Polen was gelijkwaardig aan Argentinië, maar de thuisploeg had twee doorslaggevende factoren: het fanatieke publiek in Mendoza en Mario Kempes, die twee doelpunten scoorde. Dezelfde Kempes veroorzaakte bij een 1-0 stand een strafschop door de bal met zijn hand uit het strafschopgebied te boksen, waarvoor hij niet eens geel kreeg. De bal werd echter veel te zacht ingeschoten door de Poolse aanvoerder Deyna en de uitblinkende Fillol kon makkelijk redden. De tweede wedstrijd was tegen Brazilië, een wedstrijd die al beslissend kon zijn, omdat Brazilië de eerste wedstrijd had gewonnen, 3-0 tegen Peru. Na 15 seconden werd de eerste overtreding begaan en dat ging de hele wedstrijd door, aan voetballen kwamen beide ploegen niet toe. De Hongaarse scheidsrechter Palotai vond het niet nodig rode kaarten uit te delen en de wedstrijd eindigde in een doelpuntloos gelijk spel.

Oorspronkelijk was de wedstrijd van Argentinië tegen Peru twee-en half uur later gepland dan Brazilië-Polen en de FIFA besloot dat niet terug te draaien, een groot voordeel voor het thuisland. Brazilië, dat vrijwel het gehele toernooi speelde zonder zijn artiesten Zico en Rivelino en vertrouwde op minder creatieve spelers als Dirceu en Roberto Dinamite, moest met zoveel mogelijk goals winnen van het sterke Polen. In de tweede helft brak het verzet van de Polen, ze verloren met 3-1, waarbij Brazilië ook nog drie keer op de paal schoot. Argentinië moest nu met vier goals verschil winnen van het al uitgeschakelde Peru. Na een goed begin van Peru (schot op de paal), liet het elftal zich gewillig naar de slachtbank leiden. Argentinië won met 6-0 en er waren sterke aanwijzingen dat de wedstrijd was omgekocht. Vooral de Peruaanse doelman Quiroga werd als zondebok aangewezen, omdat hij in Argentinië was geboren.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Argentinië Argentinië 3 2 1 0 8 0 +8 5
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 2 1 0 6 1 +5 5
Vlag van Polen Polen 3 1 0 2 2 5 –3 2
Vlag van Peru Peru 3 0 0 3 0 10 –10 0

14 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−4)
Peru Vlag van Peru 0 – 3 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 31.278
Scheidsrechter: Nicolae Rainea (Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië)
wedstrijdverslag Dirceu Goal 15'Goal 27'
Zico Goal 72' (pen.)

14 juni 1978
«onderlinge duels»
19:45 (UTC−4)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 0 Vlag van Polen Polen Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 37.091
Scheidsrechter: Ulf Eriksson (Vlag van Zweden Zweden)
Kempes Goal 16'Goal 72' wedstrijdverslag

18 juni 1978
«onderlinge duels»
13:45 (UTC−4)
Peru Vlag van Peru 0 – 1 Vlag van Polen Polen Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 35.288
Scheidsrechter: Pat Partridge (Vlag van Engeland Engeland)
wedstrijdverslag Szarmach Goal 64'

18 juni 1978
«onderlinge duels»
19:15 (UTC−4)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 0 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 37.326
Scheidsrechter: Károly Palotai (Vlag van Hongarije Hongarije)
wedstrijdverslag

21 juni 1978
«onderlinge duels»
16:45 (UTC−4)
Polen Vlag van Polen 1 – 3 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië Estadio Ciudad de Mendoza, Mendoza
Toeschouwers: 39.586
Scheidsrechter: Juan Silvagno Cavanna (Vlag van Chili Chili)
Lato Goal 45' wedstrijdverslag Nelinho Goal 13'
Roberto Dinamite Goal 58'Goal 63'

21 juni 1978
«onderlinge duels»
19:15 (UTC−4)
Argentinië Vlag van Argentinië 6 – 0 Vlag van Peru Peru Estadio Gigante de Arroyito, Rosario
Toeschouwers: 37.315
Scheidsrechter: Robert Wurtz (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Kempes Goal 21'Goal 49'
Tarantini Goal 43'
Luque Goal 50'Goal 72'
Houseman Goal 67'
wedstrijdverslag

In vergelijking met het vorige WK plaatsten Brazilië en Nederland zich opnieuw voor de laatste vier, West-Duitsland en Polen werden uitgeschakeld door respectievelijk Italië en Argentinië.

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]

24 juni 1978
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 2 – 1 Vlag van Italië Italië Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 69.659
Scheidsrechter: Abraham Klein (Vlag van Israël Israël)
Nelinho Goal 64'
Dirceu Goal 71'
wedstrijdverslag Causio Goal 38'
Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1978 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

25 juni 1978
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−4)
Nederland Vlag van Nederland 1 – 3 Vlag van Argentinië Argentinië Estadio Monumental, Buenos Aires
Toeschouwers: 71.483
Scheidsrechter: Sergio Gonella (Vlag van Italië Italië)
Nanninga Goal 82' wedstrijdverslag Kempes Goal 37'Goal 104'
Bertoni Goal 115'
1978 Wereldkampioen

Vlag van Argentinië
ARGENTINIË
Eerste titel

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Argentinië Argentinië A/2 7 5 1 1 15 4 +11 11
2 Vlag van Nederland Nederland D/1 7 3 2 2 15 10 +5 8
3 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië C/2 7 4 3 0 10 3 +7 11
4 Vlag van Italië Italië A/1 7 4 1 2 9 6 +3 9
Uitgeschakeld in de 2e groepsfase
5 Vlag van Polen Polen B/2 6 3 1 2 6 6 0 7
6 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland B/1 6 1 4 1 10 5 +5 6
7 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk C/1 6 3 0 3 7 10 −3 6
8 Vlag van Peru Peru D/2 6 2 1 3 7 12 −5 5
Uitgeschakeld in de 1e groepsfase
9 Vlag van Tunesië Tunesië B 3 1 1 1 3 2 +1 3
10 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje C 3 1 1 1 2 2 0 3
11 Vlag van Schotland Schotland D 3 1 1 1 5 6 −1 3
12 Vlag van Frankrijk Frankrijk A 3 1 0 2 5 5 0 2
13 Vlag van Zweden Zweden C 3 0 1 2 1 3 −2 1
14 Vlag van Iran (1964-1980) Iran D 3 0 1 2 2 8 −6 1
15 Vlag van Hongarije Hongarije A 3 0 0 3 3 8 −5 0
16 Vlag van Mexico Mexico B 3 0 0 3 2 12 −10 0
Aantal wedstrijden 38
Totaal aantal doelpunten 102
Eigen doelpunten 3
Aantal rode kaarten 3
Aantal gele kaarten 58
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 2,68
Toeschouwerstotaal 1.610.215
Toeschouwersgemiddelde 42.374

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
6 doelpunten
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunten

In februari 2012 meldden verschillende Zuid-Amerikaanse media, waaronder El Tribuno en de Buenos Aires Herald, dat de FIFA onderzoek zou gaan doen naar uitlatingen van enkele Peruaanse functionarissen, onder wie oud-senator Genaro Ledesma. Ledesma verklaarde in een rechtszaak onder ede dat de Argentijnse dictator Jorge Videla in 1978 een deal had gesloten met de toenmalige Peruaanse president Francisco Bermudez. Peru zou Argentinië laten winnen met een marge die groot genoeg was voor Argentinië om door te gaan naar de finale. In ruil daarvoor zou Argentinië Peruaanse dissidenten opsluiten als onderdeel van Operatie Condor, de blokkade van een banktegoed van Peru opheffen en zou Argentinië een lading van 16.000 ton graan aan Peru leveren. Na de 6-0 overwinning van Argentinië op Peru ging het gastland door naar de finale ten koste van Brazilië.[1]

WK 1978 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) WK finale 1978 op holland78.net